Boekverslag: De andere kant
Motto:
Dat de gedachte van de oorlog bij Minco nog steeds voortgaat.
Thema:
In elk verhaal treedt een persoon op die drigend behoefte heeft aan menselijk contact, motief: eenzaam-heid, Hoewel dit soms heel goed lukt, keert die persoon toch weer naar de afgeslotenheid terug, motief: beslotenheid, de personen hunkeren ernaar dat zij opgemerkt en beschermd worden; motief: slachtoffer, en de somberheid in een mineur-toon, motief: somberheid.
Het thema is dan volgens mij een mengeling van bovenstaande motieven, zoiets als: kleinburgerlijkheid.
Perspectief:
In elk verhaal volgens mij een ik-verteller.
De persoon beleeft alles vanuit zijn eigen ogen, de ogen waardoor ik het boek las.
Spanning:
Het steeds hunkeren naar aandacht, dat in elk verhaal voorkomt, is op het laatst geen spanning meer maar een gegeven, een feit, voordat je het volgende verhaal gaat lezen.
Tijd en Ruimte:
Alles wordt chronologisch verteld, het speelt zich af op verschillende plekken, dan weer in een dorp (naamloos), dat herkende ik door de brink, dan weer in de grote stad, en dan weer ergens anders.
Eigen mening + oordeel
Een boek met korte verhalen, die precies genoeg informatie geven om het verhaal ook echt als verhaal te kunnen betitelen. Of het geeft juist net niet genoeg informatie zodat je de rest mag raden. Ze vertelt ook vele details, zoals in de andere kant, waar alle burgerlijke dingetjes/prullaria worden weggehaald, zoals het tafeltje, stoeltjes, schilderij, enzovoorts. Marga Minco verwerkt echt haar verdriet door boeken te schrijven, wat je hier ook weer kon merken; Een paar boeken sluiten aan bij de joodse cultuur, een cultuur die Marga Minco's familie het leven gekost heeft. Die verhalen van de joodse cultuur deden mij even denken aan beelden van de tweede wereldoorlog, waar ze massa's joden dood schoten. Ik kan Minco's hoofd als het ware wel voor me zien, terwijl ze dit schrijft, het klinkt misschien gek, maar volgens mij zat die best te janken. Naast dat het boek een sombere kant heeft, heeft het ook een tikkeltje humor in zich, in de andere kant, en om zeven uur. Het gevoel van afwijzing, eenzaamheid, zal Marga Minco tot aansporen hebben gezet om dit boek te schrijven volgens mij, want het is een treurig boek tenslotte. De opbouw van hert boek is simpel, en vond ik makkelijk te lezen, alle verhalen.
Bij sommige verhalen kon je de gebeurtenissen ook echt voor je zien, bij dat dikke meisje, dat iedere ochtend een geweldig stuk omliep om maar af te vallen, zag ik echt een huppelend trolletje voor me, dat zo snel mogelijk langs de gebakswinkeltjes rende, en dat was bij andere verhalen ook zo. Al met al, een somber, maar toch interessant en leuk boek...
Dat de gedachte van de oorlog bij Minco nog steeds voortgaat.
Thema:
In elk verhaal treedt een persoon op die drigend behoefte heeft aan menselijk contact, motief: eenzaam-heid, Hoewel dit soms heel goed lukt, keert die persoon toch weer naar de afgeslotenheid terug, motief: beslotenheid, de personen hunkeren ernaar dat zij opgemerkt en beschermd worden; motief: slachtoffer, en de somberheid in een mineur-toon, motief: somberheid.
Het thema is dan volgens mij een mengeling van bovenstaande motieven, zoiets als: kleinburgerlijkheid.
Perspectief:
In elk verhaal volgens mij een ik-verteller.
De persoon beleeft alles vanuit zijn eigen ogen, de ogen waardoor ik het boek las.
Spanning:
Het steeds hunkeren naar aandacht, dat in elk verhaal voorkomt, is op het laatst geen spanning meer maar een gegeven, een feit, voordat je het volgende verhaal gaat lezen.
Tijd en Ruimte:
Alles wordt chronologisch verteld, het speelt zich af op verschillende plekken, dan weer in een dorp (naamloos), dat herkende ik door de brink, dan weer in de grote stad, en dan weer ergens anders.
Eigen mening + oordeel
Een boek met korte verhalen, die precies genoeg informatie geven om het verhaal ook echt als verhaal te kunnen betitelen. Of het geeft juist net niet genoeg informatie zodat je de rest mag raden. Ze vertelt ook vele details, zoals in de andere kant, waar alle burgerlijke dingetjes/prullaria worden weggehaald, zoals het tafeltje, stoeltjes, schilderij, enzovoorts. Marga Minco verwerkt echt haar verdriet door boeken te schrijven, wat je hier ook weer kon merken; Een paar boeken sluiten aan bij de joodse cultuur, een cultuur die Marga Minco's familie het leven gekost heeft. Die verhalen van de joodse cultuur deden mij even denken aan beelden van de tweede wereldoorlog, waar ze massa's joden dood schoten. Ik kan Minco's hoofd als het ware wel voor me zien, terwijl ze dit schrijft, het klinkt misschien gek, maar volgens mij zat die best te janken. Naast dat het boek een sombere kant heeft, heeft het ook een tikkeltje humor in zich, in de andere kant, en om zeven uur. Het gevoel van afwijzing, eenzaamheid, zal Marga Minco tot aansporen hebben gezet om dit boek te schrijven volgens mij, want het is een treurig boek tenslotte. De opbouw van hert boek is simpel, en vond ik makkelijk te lezen, alle verhalen.
Bij sommige verhalen kon je de gebeurtenissen ook echt voor je zien, bij dat dikke meisje, dat iedere ochtend een geweldig stuk omliep om maar af te vallen, zag ik echt een huppelend trolletje voor me, dat zo snel mogelijk langs de gebakswinkeltjes rende, en dat was bij andere verhalen ook zo. Al met al, een somber, maar toch interessant en leuk boek...
De achternaam was eigenlijk Menco, maar een ambtenaar verwisselde (per ongeluk) de klinker.Geboren in een orthodox joods gezin gaat Minco in 1938 werken bij de Bredasche Courant. Daar wordt zij in mei 1940 op last van Duits-gezinde commissarissen ontslagen, nog voor dat de Duitsers hun anti-joodse maatregelen zouden afkondigen.
Boek informatie
- De andere kant
- Sara Menco
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Marga Minco