Vertaling: Moedermoordenaar; Annales
Onder het consulaat van G.V. en C.F. stelde N. de sinds lange tijd voorbedachte misdaad niet uit omdat de stoutmoedigheid vaste vorm had aangenomen en door zijn vergrijsdheid in de macht en omdat hij steeds meer brandde uit liefde voor P, die helemaal niet wanhoopte op het huwelijk voor haar en de scheiding van A., zolang A nog in leven was. P die hoopte en die de princeps overstelpte door herhaaldelijke beschuldigingen al spottende beschuldigde ze de princeps en ze noemde hem een ?broekventje? dat niet alleen de macht miste maar ook de vrijheid, onderworpen als hij was aan de vreemde . Zij riep ?waarom immers werd hun huwelijk uitgesteld? Valt het uiterlijk en de triomferende grootvader niet in de smaak, of haar vruchtbaarheid of haar oprecht hart? ?Er werd gevreesd dat zij als echtgenote tenminste het onrecht tegenover de senatoren en de woede van het volk tegenover de laatdunkendheid en de hebzucht van de moeder aan het daglicht zou brengen. En daarbij als Agrippina geen schoondochter kon verdragen, tenzij ??n die vijandig was aan haar zoon, dan zou ze uit eigen beweging de echtverbintenis met Otho terug vervoegen: zij zou zelf gaan, waar ook ter wereld, waar ze eerder beledigingen tegen de imperator hoorde, dan er oog in oog mee te staan ten midden van de gevaren tegen de imperator. Niemand verhinderde deze en dergelijke woorden, doordringend (die hun effect niet misten) door tranen en door de kunst van de overspelige, omdat allen samen begeerden dat de macht van de moeder gebroken wordt en omdat niemand geloofde dat de haat van de zoon zou uitlopen op haar (Agrippina?s) moord.
Dus vermeed Nero zijn geheime samenkomsten, hij prees haar dat ze zich terugtrok in haar tuinen of in haar buitenverblijven in Tusculanum en in Antiates, omdat ze rust nam.
Tenslotte, overal waar ze zich ophield beschouwde hij haar als bezwarend en hij besloot haar te doden, in zo verre overleggend of het met vergif of met het zwaard of met een ander soort van geweld zou gebeuren.
En het vergif stond hem eerst aan: maar indien het wordt gegeven tussen het ontbijt van de keizer, dan kon er niet worden verwezen naar het toeval, omwille van een dergelijke dood reeds van Brittanicus.
En het scheen dat het omkopen van dienaren moeilijk was vanwege de ervaringen met de misdaden van de vrouw die op haar hoede was voor een hinderlaag. En bovendien had ze zelf haar lichaam beschermd door het vooraf nemen van tegengif. Niemand ontdekte op welke manier de gewapende aanslag zou worden verborgen. En zij vreesden dat iemand, uitverkoren voor zulk ?n grote misdaad, de bevelen zou afwijzen. Anicetus,(= de onoverwinnelijke, hij die niet overwonnen kon worden) een vrijgelaten slaaf, bood zijn vernuft aan. Hij was de prefect van een vlootonderdeel bij Misene en hij was de opvoeder van de jonge Nero. En bovendien haatte hij, met wederzijdse haat, Agrippina. Dus/Derhalve leert hij dat een schip kan worden samengesteld, waarvan een deel, op volle zee, zou instorten op de nietsvermoedende Agrippina., (een deel van het schip), losgemaakt door een kunstgreep.
Anicetus zei dat niets zo bevattelijk was voor het lot, dan de zee, indien zij gedood zou worden door een schipbreuk, hij vroeg wie dan zozeer onrechtvaardig is dat hij aan de misdaad toeschrijft wat winden & golven hadden misdaan, en dat de princeps dan een tempel aan de overledene zal schenken, en de altaren en de overige dingen om zijn moederliefde te betonen.
Het sluwe opzet beviel hem, omdat de tijd een handje toestak, aangezien zij(= A) de quintiliaanse feesten (5-daagse feesten ter ere van M) bij Baiae vaak bezocht. Hij lokte zijn moeder daarheen, zeggend dat de opvliegendheid van de ouders verdragen moest worden, en dat haar temperament moest (haar geest) moet bedaard worden, zodat alzo Nero het gerucht van een verzoening zou verspreiden en Agrippina het zou aanvaarden, met de lichtgelovigheid die eigen is aan vrouwen bij vreugdevolle dingen.
Daarop ging hij haar tegemoet op de kust (want ze kwam als gewoonlijk van Antium), hij vatte haar bij de hand en omhelsde haar, en hij ging haar voor naar Baulos.
Dit is de naam van het landgoed, dat bespoeld wordt door een zee, waar die een inham vormt tussen kaap Micene en het meer van Baiae.
Een schip lag meer versierd tussen andere schepen, alsof het ook bedoeld was om de moeder te eren.Omdat zij de gewoonte had zich te verplaatsen met een trireme en een roerbezetting van mariniers; en bovendien werd ze toen uitgenodigd op een avondmaarl, opdat de nacht gebruikt werd om de misdaad te verbergen. Het stond genoeg vast dat een verrader bestaan heeft, en dat A, nadat ze over de hinderlagen gehoord had, onzeker was of ze ze moest geloven, en dat ze zich verplaatst had met een draagstoel naar B. Daar susde gevlei haar vrees. Ze werd ?gezellig? ontvangen en boven hem geplaatst. Nu eens door meerdere gesprekken, dan weer door de familiariteit vanuit zijn jeugd en dan weer ter zake, werd de drinkpartij tot in de laatste uren gerokken, alsof hij haar deel liet uitmaken van ernstige zaken en N begeleidde zijn moeder bij het heengaan, terwijl hij zich niet van haar kon losmaken met zijn ogen en met zijn omhelzingen, hetzij om de veinzerij ten top te drijven, hetzij de laatste aanblik van zijn moeder die ten onder zou gaan, zijn wilde geest tegenhield.
De goden zorgden voor een heldere/ schitterende nacht met gesternte en rustig door een bedaarde/ kalme zee, alsof de misdaad onomstootbaar moest bewezen worden. Het schip was nog niet veel vooruit gevaren, terwijl twee leden van haar slavenpersoneel Agrippina vergezelden, twee slaven uit wie Crepereius Gallus helemaal niet veraf stond van de roeren, Acerronia, achteroverleunend over de voeten van de liggende (= Agrippina), bracht de spijtbetuigingen van haar zoon en het herstelde genade van haar moeder met een vreugde in herinnering. Toen stortte het dak van de loggia, verzwaard door veel lood, in, nadat een signaal was gegeven; Crepereius werd verpletterd en gaf terstond de geest. Agrippina en Acerronia werden beschermd door de uitstekende wanden van het bed, de wanden die toevallig sterker waren zodat ze weken voor de last.En de instorting van het schip volgde niet, omdat allen verward waren, door het feit dat/omdat zeer vele onbekenden zelfs de medeplichtigen voor de voeten liepen. Daarop werd besloten door de roeiers, te hellen naar 1 kant en zo het schip te laten kapseizen. Maar ook bij henzelf was er geen prompte overeenkomst naar de onverhoeds bijgekomen zaak/ tegenover de abrupte wending, en tegen de anderen, die tegenleunden, zij gaven de mogelijkheid tot een zachtere worp/ glijden in zee.
75Maar Acceronia werd gedood door haar onvoorzichtigheid, terwijl ze riep dat ze Agrippina was en opdat er hulp geboden werd aan de moeder van de keizer. (Ze werd gedood) met vaarbomen en riemen en met scheepsgerei dat het toeval had geschonken: Agrippina die haar mond hield, en daarom minder bekend was, liep toch een (grote) wonde op aan de schouder.
Ze vluchtte door te zwemmen, vervolgens werd ze gered door de ontmoeting van vissersbootjes en toen/nadien wer ze (verder) gevaren op het Lucreense meer, ze werd naar haar landgoed gedragen.
81Daar dacht ze er aan terug dat ze daarom ontboden was met een bedriegelijke brief en met de voornaamste eer bejegend werd. En omdat de kust vlakbij was,(omdat) de winden niet waaiden, (omdat) ze niet verpletterd was dr rotsen, omdat het schip in elkaar stortte vanaf haar hoogste deel, alsof/als het ware een stunt op het vasteland. Daarenboven/ Bovendien observeerde ze de dood van Acerronia, ze merkte tegelijkertijd haar wonde op en dan voelde ze dat het de enige remedie tegen de hinderlaag was indien ze zich van de domme hield./indien ze deed alsof ze de hinderlaag niet begreep.
En ze zond een vrijgelaten slaaf, Agerinus, die aan haar zoon moest melden dat ze :<< dr. De welwillendheid van de goden en dr zijn geluk was ontsnapt aan een ernstig ongeluk.
89Zij smeekte dat, hoewel hij verschoten zou zijn dr het gevaar tg de moeder, dat hij de zorg van het bezoeken zou uitstellen en dat ze nu rust nodig had>>. Maar intussen hield ze, met geveinsde veiligheid, medicijnen voor haar wonde en compressen voor haar lichaam bij. Ze beval dat het testament van Acerronia werd opgezocht en dat haar goederen werden verzegeld. Dat alleen veinsde ze niet.
95 Maar aan Nero die wachtte op de bodes van de voltrokken misdaad, werd er bericht dat Agrippina gewond met een lichte wonde was ontkomen. En nadat het gevaar juist genoeg was nabij gekomen opdat de uitvoerder niet in twijfel zou worden getrokken?
Dus vermeed Nero zijn geheime samenkomsten, hij prees haar dat ze zich terugtrok in haar tuinen of in haar buitenverblijven in Tusculanum en in Antiates, omdat ze rust nam.
Tenslotte, overal waar ze zich ophield beschouwde hij haar als bezwarend en hij besloot haar te doden, in zo verre overleggend of het met vergif of met het zwaard of met een ander soort van geweld zou gebeuren.
En het vergif stond hem eerst aan: maar indien het wordt gegeven tussen het ontbijt van de keizer, dan kon er niet worden verwezen naar het toeval, omwille van een dergelijke dood reeds van Brittanicus.
En het scheen dat het omkopen van dienaren moeilijk was vanwege de ervaringen met de misdaden van de vrouw die op haar hoede was voor een hinderlaag. En bovendien had ze zelf haar lichaam beschermd door het vooraf nemen van tegengif. Niemand ontdekte op welke manier de gewapende aanslag zou worden verborgen. En zij vreesden dat iemand, uitverkoren voor zulk ?n grote misdaad, de bevelen zou afwijzen. Anicetus,(= de onoverwinnelijke, hij die niet overwonnen kon worden) een vrijgelaten slaaf, bood zijn vernuft aan. Hij was de prefect van een vlootonderdeel bij Misene en hij was de opvoeder van de jonge Nero. En bovendien haatte hij, met wederzijdse haat, Agrippina. Dus/Derhalve leert hij dat een schip kan worden samengesteld, waarvan een deel, op volle zee, zou instorten op de nietsvermoedende Agrippina., (een deel van het schip), losgemaakt door een kunstgreep.
Anicetus zei dat niets zo bevattelijk was voor het lot, dan de zee, indien zij gedood zou worden door een schipbreuk, hij vroeg wie dan zozeer onrechtvaardig is dat hij aan de misdaad toeschrijft wat winden & golven hadden misdaan, en dat de princeps dan een tempel aan de overledene zal schenken, en de altaren en de overige dingen om zijn moederliefde te betonen.
Het sluwe opzet beviel hem, omdat de tijd een handje toestak, aangezien zij(= A) de quintiliaanse feesten (5-daagse feesten ter ere van M) bij Baiae vaak bezocht. Hij lokte zijn moeder daarheen, zeggend dat de opvliegendheid van de ouders verdragen moest worden, en dat haar temperament moest (haar geest) moet bedaard worden, zodat alzo Nero het gerucht van een verzoening zou verspreiden en Agrippina het zou aanvaarden, met de lichtgelovigheid die eigen is aan vrouwen bij vreugdevolle dingen.
Daarop ging hij haar tegemoet op de kust (want ze kwam als gewoonlijk van Antium), hij vatte haar bij de hand en omhelsde haar, en hij ging haar voor naar Baulos.
Dit is de naam van het landgoed, dat bespoeld wordt door een zee, waar die een inham vormt tussen kaap Micene en het meer van Baiae.
Een schip lag meer versierd tussen andere schepen, alsof het ook bedoeld was om de moeder te eren.Omdat zij de gewoonte had zich te verplaatsen met een trireme en een roerbezetting van mariniers; en bovendien werd ze toen uitgenodigd op een avondmaarl, opdat de nacht gebruikt werd om de misdaad te verbergen. Het stond genoeg vast dat een verrader bestaan heeft, en dat A, nadat ze over de hinderlagen gehoord had, onzeker was of ze ze moest geloven, en dat ze zich verplaatst had met een draagstoel naar B. Daar susde gevlei haar vrees. Ze werd ?gezellig? ontvangen en boven hem geplaatst. Nu eens door meerdere gesprekken, dan weer door de familiariteit vanuit zijn jeugd en dan weer ter zake, werd de drinkpartij tot in de laatste uren gerokken, alsof hij haar deel liet uitmaken van ernstige zaken en N begeleidde zijn moeder bij het heengaan, terwijl hij zich niet van haar kon losmaken met zijn ogen en met zijn omhelzingen, hetzij om de veinzerij ten top te drijven, hetzij de laatste aanblik van zijn moeder die ten onder zou gaan, zijn wilde geest tegenhield.
De goden zorgden voor een heldere/ schitterende nacht met gesternte en rustig door een bedaarde/ kalme zee, alsof de misdaad onomstootbaar moest bewezen worden. Het schip was nog niet veel vooruit gevaren, terwijl twee leden van haar slavenpersoneel Agrippina vergezelden, twee slaven uit wie Crepereius Gallus helemaal niet veraf stond van de roeren, Acerronia, achteroverleunend over de voeten van de liggende (= Agrippina), bracht de spijtbetuigingen van haar zoon en het herstelde genade van haar moeder met een vreugde in herinnering. Toen stortte het dak van de loggia, verzwaard door veel lood, in, nadat een signaal was gegeven; Crepereius werd verpletterd en gaf terstond de geest. Agrippina en Acerronia werden beschermd door de uitstekende wanden van het bed, de wanden die toevallig sterker waren zodat ze weken voor de last.En de instorting van het schip volgde niet, omdat allen verward waren, door het feit dat/omdat zeer vele onbekenden zelfs de medeplichtigen voor de voeten liepen. Daarop werd besloten door de roeiers, te hellen naar 1 kant en zo het schip te laten kapseizen. Maar ook bij henzelf was er geen prompte overeenkomst naar de onverhoeds bijgekomen zaak/ tegenover de abrupte wending, en tegen de anderen, die tegenleunden, zij gaven de mogelijkheid tot een zachtere worp/ glijden in zee.
75Maar Acceronia werd gedood door haar onvoorzichtigheid, terwijl ze riep dat ze Agrippina was en opdat er hulp geboden werd aan de moeder van de keizer. (Ze werd gedood) met vaarbomen en riemen en met scheepsgerei dat het toeval had geschonken: Agrippina die haar mond hield, en daarom minder bekend was, liep toch een (grote) wonde op aan de schouder.
Ze vluchtte door te zwemmen, vervolgens werd ze gered door de ontmoeting van vissersbootjes en toen/nadien wer ze (verder) gevaren op het Lucreense meer, ze werd naar haar landgoed gedragen.
81Daar dacht ze er aan terug dat ze daarom ontboden was met een bedriegelijke brief en met de voornaamste eer bejegend werd. En omdat de kust vlakbij was,(omdat) de winden niet waaiden, (omdat) ze niet verpletterd was dr rotsen, omdat het schip in elkaar stortte vanaf haar hoogste deel, alsof/als het ware een stunt op het vasteland. Daarenboven/ Bovendien observeerde ze de dood van Acerronia, ze merkte tegelijkertijd haar wonde op en dan voelde ze dat het de enige remedie tegen de hinderlaag was indien ze zich van de domme hield./indien ze deed alsof ze de hinderlaag niet begreep.
En ze zond een vrijgelaten slaaf, Agerinus, die aan haar zoon moest melden dat ze :<< dr. De welwillendheid van de goden en dr zijn geluk was ontsnapt aan een ernstig ongeluk.
89Zij smeekte dat, hoewel hij verschoten zou zijn dr het gevaar tg de moeder, dat hij de zorg van het bezoeken zou uitstellen en dat ze nu rust nodig had>>. Maar intussen hield ze, met geveinsde veiligheid, medicijnen voor haar wonde en compressen voor haar lichaam bij. Ze beval dat het testament van Acerronia werd opgezocht en dat haar goederen werden verzegeld. Dat alleen veinsde ze niet.
95 Maar aan Nero die wachtte op de bodes van de voltrokken misdaad, werd er bericht dat Agrippina gewond met een lichte wonde was ontkomen. En nadat het gevaar juist genoeg was nabij gekomen opdat de uitvoerder niet in twijfel zou worden getrokken?