Theaterverslag: Fame
Het gaat over een groep jongeren op een theateropleiding die uit dans, theater en zang bestaat. Er zijn verschillende personages met eigen eigenschappen die gevolgd worden in hun ontwikkeling op de opleiding. Er ontstaan wel eens conflicten onderling, en ook onderling bij de docenten omdat zij af en toe een ander idee hebben over de toekomst van bepaalde leerlingen. Uiteindelijk slaagt iedereen voor de opleiding en iedereen komt goed terecht.
De voorstelling vond plaats in het Victoria Palace Theatre in Londen. Het publiek zat recht voor het podium in arenaopstelling. Dat was minder omdat wij, die hoog zaten, dan heel erg op het podium keken en een bovenaanzicht hadden, in plaats van ertegenaan wat ik persoonlijk altijd leuker kijken vind. Het had wel effect omdat het decor ook hoogteverschil had. Er was benden gewoon een vloer en aan de zijkant trappen die omhoog liepen en aan de zijkanten en de achterkant een soort van brug langs de muur vormden waar zich ook acteer, dans en zangsc?nes afspeelden.
Het decor werd afgewisseld van een dansstudio, waarbij er spiegels verschenen, een zangstudio, waarbij er geen bijzonderheden waren, behalve het drumstel dat steeds opkwam, en een acteersc?ne, waarbij ook geen bijzonderheden waren. De brug aan de zijkant was er permanent.
Er werd veel gebruik gemaakt van muziek, want een onderdeel van het verhaal was muziek, dus er werden veel liederen gezongen. Ook de dans werd ondersteund door muziek. Ze werden af en toe wel gebruikt om van de een naar de andere sc?ne over te schakelen maar vaak ook als afsluiting en ondersteuning van een sc?ne.
De belangrijkste personages waren Tyrone Jackson, een zwarte jongen die op de academie zit. Het is een stoere macho jongen. Bijzonder aan hem is dat hij niet kan lezen. Gaandeweg het verhaal komt dat aan het licht, eerst wil hij er niet aan toegeven, later leert hij toch lezen.
Carmen Jones, verlaat vroegtijdig de opleiding om audities te doen voor een zangcarri?re. Ze heeft een aanbieding gekregen om carri?re te maken, maar kan dan niet haar opleiding afmaken. De anderen van de academie proberen haar tegen te houden, maar ze gaat toch weg. In het begin belandt ze in de goot, later wordt ze toch een ster.
Mabel is een chaotisch, mollig meisje die de hele dag niks ander kan doen dan eten. Ze wil eerst danser worden, maar gaat toch over op zang.
Serena is een rustig meisje, dat acteren volgt. Ze is verliefd op Nick, maar krijgt in het begin geen antwoord op haar liefde.
Nick volgt ook acteren en is de zoon van een beroemd acteertalent. Hij is een rustige serieuze jongen die niet ingaat op de liefde van Serena. Later wel.
Iris is een stil, serieus meisje dat goed kan dansen, klassieke dans. Zij gaat met Tyrone.
Het karakter van de personages wordt in de musical duidelijk gemaakt door de dingen die zij doen. Het zijn gewone mensen met allemaal hetzelfde doel: succesvol te worden.
De belangrijkste thema?s zijn: dat je je droom moet nastreven. Als je iets wilt moet je ervoor gaan en je uiterste best doen om het te kunnen bereiken. Alle leerlingen van de theaterschool werken hard om hun eigen droom: zangeres, danser, acteur, te bereiken. Dat heeft de interpretatie bepaald.
De regisseur heeft een ideaalbeeld gecre?erd want alle jongeren van de opleiding komen goed terecht terwijl dat in de praktijk vaak een klein percentage is die echt de top haalt.
Het thema heeft wel betrekking op mij, al is het niet te letterlijk. Ik hoef niet succesvol te zijn in een carri?re als beroemdheid maar gewoon je eigen doel na te streven en succesvol te zijn in je eigen leven, wat dat dan ook mag zijn.
Ik vond het verhaal wel boeiend, en de presentatie. Er werd goed gedanst, er waren leuke sc?nes en leuke liedjes, goede muziek. Dat maakte het aantrekkelijk om naar te kijken.
De regisseur heeft daarvoor een jonge, getalenteerde, energieke cast gebruikt. Moderne liederen en muziek en een afwisseling van bepaalde thema?s als dans, zang en acteren gecombineerd.
De gebeurtenissen werden in chronologische volgorde gepresenteerd. De opleiding duurde 4 jaar, en die 4 jaar word doorlopen vanaf de auditie tot het examen.
Er zijn niet veel wisselingen van tijd omdat er gewoon de loop van een leven wordt gepresenteerd dat bijna automatisch van dag op dag volgt (maar dan versneld). Ook zijn er niet veel wisselingen van plaats omdat het zich allemaal op ??n plaats, de academie, afspeelt.
Ik vond het geheel wel boeiend. Het verhaal was leuk, de muziek was goed en de dans was boeiend. De spelers pasten goed bij het karakter van hun rol, zongen, dansen en acteerden goed. Tyrone heeft de meeste indruk gemaakt omdat hij zo?n opvallende stem had, het leek wel een stem uit een Amerikaanse cartoon. Ook was hij heel erg gespierd en zag er wel goed uit, behalve dat zijn halflange haar te lang was, maar wel weer leuk zat voor een neger (gevlochten). Ik zou de voorstelling aanraden omdat er goede muziek aan bod komt, het geheel heel afwisselend is en het een aangename presentatie van een leuk verhaal is.
De voorstelling vond plaats in het Victoria Palace Theatre in Londen. Het publiek zat recht voor het podium in arenaopstelling. Dat was minder omdat wij, die hoog zaten, dan heel erg op het podium keken en een bovenaanzicht hadden, in plaats van ertegenaan wat ik persoonlijk altijd leuker kijken vind. Het had wel effect omdat het decor ook hoogteverschil had. Er was benden gewoon een vloer en aan de zijkant trappen die omhoog liepen en aan de zijkanten en de achterkant een soort van brug langs de muur vormden waar zich ook acteer, dans en zangsc?nes afspeelden.
Het decor werd afgewisseld van een dansstudio, waarbij er spiegels verschenen, een zangstudio, waarbij er geen bijzonderheden waren, behalve het drumstel dat steeds opkwam, en een acteersc?ne, waarbij ook geen bijzonderheden waren. De brug aan de zijkant was er permanent.
Er werd veel gebruik gemaakt van muziek, want een onderdeel van het verhaal was muziek, dus er werden veel liederen gezongen. Ook de dans werd ondersteund door muziek. Ze werden af en toe wel gebruikt om van de een naar de andere sc?ne over te schakelen maar vaak ook als afsluiting en ondersteuning van een sc?ne.
De belangrijkste personages waren Tyrone Jackson, een zwarte jongen die op de academie zit. Het is een stoere macho jongen. Bijzonder aan hem is dat hij niet kan lezen. Gaandeweg het verhaal komt dat aan het licht, eerst wil hij er niet aan toegeven, later leert hij toch lezen.
Carmen Jones, verlaat vroegtijdig de opleiding om audities te doen voor een zangcarri?re. Ze heeft een aanbieding gekregen om carri?re te maken, maar kan dan niet haar opleiding afmaken. De anderen van de academie proberen haar tegen te houden, maar ze gaat toch weg. In het begin belandt ze in de goot, later wordt ze toch een ster.
Mabel is een chaotisch, mollig meisje die de hele dag niks ander kan doen dan eten. Ze wil eerst danser worden, maar gaat toch over op zang.
Serena is een rustig meisje, dat acteren volgt. Ze is verliefd op Nick, maar krijgt in het begin geen antwoord op haar liefde.
Nick volgt ook acteren en is de zoon van een beroemd acteertalent. Hij is een rustige serieuze jongen die niet ingaat op de liefde van Serena. Later wel.
Iris is een stil, serieus meisje dat goed kan dansen, klassieke dans. Zij gaat met Tyrone.
Het karakter van de personages wordt in de musical duidelijk gemaakt door de dingen die zij doen. Het zijn gewone mensen met allemaal hetzelfde doel: succesvol te worden.
De belangrijkste thema?s zijn: dat je je droom moet nastreven. Als je iets wilt moet je ervoor gaan en je uiterste best doen om het te kunnen bereiken. Alle leerlingen van de theaterschool werken hard om hun eigen droom: zangeres, danser, acteur, te bereiken. Dat heeft de interpretatie bepaald.
De regisseur heeft een ideaalbeeld gecre?erd want alle jongeren van de opleiding komen goed terecht terwijl dat in de praktijk vaak een klein percentage is die echt de top haalt.
Het thema heeft wel betrekking op mij, al is het niet te letterlijk. Ik hoef niet succesvol te zijn in een carri?re als beroemdheid maar gewoon je eigen doel na te streven en succesvol te zijn in je eigen leven, wat dat dan ook mag zijn.
Ik vond het verhaal wel boeiend, en de presentatie. Er werd goed gedanst, er waren leuke sc?nes en leuke liedjes, goede muziek. Dat maakte het aantrekkelijk om naar te kijken.
De regisseur heeft daarvoor een jonge, getalenteerde, energieke cast gebruikt. Moderne liederen en muziek en een afwisseling van bepaalde thema?s als dans, zang en acteren gecombineerd.
De gebeurtenissen werden in chronologische volgorde gepresenteerd. De opleiding duurde 4 jaar, en die 4 jaar word doorlopen vanaf de auditie tot het examen.
Er zijn niet veel wisselingen van tijd omdat er gewoon de loop van een leven wordt gepresenteerd dat bijna automatisch van dag op dag volgt (maar dan versneld). Ook zijn er niet veel wisselingen van plaats omdat het zich allemaal op ??n plaats, de academie, afspeelt.
Ik vond het geheel wel boeiend. Het verhaal was leuk, de muziek was goed en de dans was boeiend. De spelers pasten goed bij het karakter van hun rol, zongen, dansen en acteerden goed. Tyrone heeft de meeste indruk gemaakt omdat hij zo?n opvallende stem had, het leek wel een stem uit een Amerikaanse cartoon. Ook was hij heel erg gespierd en zag er wel goed uit, behalve dat zijn halflange haar te lang was, maar wel weer leuk zat voor een neger (gevlochten). Ik zou de voorstelling aanraden omdat er goede muziek aan bod komt, het geheel heel afwisselend is en het een aangename presentatie van een leuk verhaal is.