Stelling: Was het eerste vijfjarenplan een succes?
Was het eerste vijfjarenplan een succes?
Stalin wilde Rusland moderniseren, hij wilde een vijfjarenplan. Het eerste vijfjarenplan was vooral gericht op de zware industrie en collectivisatie. Rusland zou modern ge?ndustrialiseerd worden. Dat plan zou van ongeveer 1928 tot 1933 duren. De zware industrie?n zouden met een hoog tempo moeten worden opgebouwd. Voorbeelden zijn de kolenmijnen, machinebouw, hoogovens en elektriciteitscentrales. De landbouw zou ook veel meer moeten gaan opbrengen. Het geld voor de groei van de zware industrie zou verdiend moeten worden door de export van voedsel. Dit heet een planeconomie. Rusland was van 1929 tot 1938 een planeconomie. Hoe reageerde de arbeiders en de boeren op dit vijfjarenplanplan? En hoe ging het met de zware industrie, de akkerbouw en veeteelt? Was het vijfjarenplan een succes?
In de landbouw werd de productiviteit verhoogd door kleine boerderijen samen te voegen tot grote bedrijven. Die zouden dan door een aantal boeren gezamenlijk worden beheerd. In het Russisch wordt zo’n bedrijf een kolchoz genoemd. Dit samenvoegen noemde ze collectivisatie. De regering bepaalde het aantal producten per bedrijfstak. Het maakte niet uit of er vraag naar dat product was, er werd veel ge?xporteerd. Ook de kwaliteit van de producten maakte niet uit. In 1929 begon de massale collectivisatie. De boeren moesten hun eigen vee en eigen grond afstaan om kolchozen te vormen. Het loon dat ze verdiende hing af van de opbrengst van de hele kolchoz. Soms verdiende ze bijna niets. De regering dwong de kolchozboeren veel producten te leveren voor een laag loon. Doordat de staat z? weinig betaalde hadden de boeren weinig zin om te werken.
In 1931 en in 1932 ontstond er een ernstige hongersnood omdat de staat zoveel graan opeiste zodat er niets meer over was om opnieuw weer in te zaaien. Er werd door ambtenaren aan Stalin geschreven dat hij echt te veel eiste. Stalin sloeg het in de wind, hij vond dat ze fabeltjes verzonnen. Pas n? het vijfjarenplan kregen de boeren toestemming om kleine stukjes grond voor zichzelf te houden, en om de opbrengst te verkopen Daar werkte ze erg hard. Op ten duur kwam ongeveer de helft van de groente, tweederde van al het vlees, melk en aardappelen en 90% van de eieren daar vandaan. Ze bezaten maar 1 ? 2% van de totale landbouwgrond!
De boeren waren dus niet blij met het vijfjarenplan. Ze verstopten graan om te zorgen dat de regering niet alles in nam. Ze hadden dan zelf nog over. De ambtenaren moesten op wat voor manier dan ook aan al het graan komen. De boeren pikte het niet. Er waren boeren die hun huizen in brand staken. Ze hadden liever hun huis in de brand dan het aan de regering te geven. Boeren kwamen in verzet tegen de collectivisatie, het waren de ‘vijanden’ van Stalin, koelakken. Koelak is Russisch voor rijke boer. Maar veel van die koelakken waren helemaal niet rijk, ze werden weggevoerd naar onbewoonde gebieden of strafkampen. Zeker een miljoen boerenfamilies is hier het slachtoffer van geworden. Boeren protesteerde dus ook weer tegen de koelakken omdat er – als de koelakken weg waren gebracht – minder arbeiders voor net zoveel producten moesten zorgen.
Met de lichte industrie ging het slecht. Er was geen eten en geen kleding. De arbeiders liepen rond in de zelfde kleding tot het van ze afrotte. Pas nadat (bv) de hoogovens af waren en er werd geproduceerd werd het wat beter. Mensen konden eten halen, ze hoefde niet meer te stelen om te overleven. Ook konden ze kleding halen. Maar de tijden waren niet goed. Er was angst. Mensen werden om alle fouten berecht. Eerst alleen om echte fouten, later al om de kleinste dingetjes. Er kwamen showprocessen en er was veel propaganda. Stalin wilde dat er toch veel werd geproduceerd, arbeiders die het meest produceerde werden daarom beloond. Ze kregen bv een hogere functie. Ze werden de adel onder de arbeiders. De overige arbeiders waren daar niet blij om. Sommige werden zelfs vermoord.
Ondanks de vele problemen kon de zware industrie opgroeien. Er was veel geld beschikbaar door het afpersen van de boeren. Met geld breidde ze de industrie?n uit. Rusland kon uitgroeien tot tweede industri?le mogendheid van de wereld. Stalin zei in 1932 dat het vijfjarenplan voltooid was. Een jaar eerder, Stalin zei eerder al; ‘wij zullen het vijfjarenplan in vier jaar voltooien!’. Dat was het gelukt, althans dat vond hij.
De doelen van Stalins’ plan zijn bereikt. De zware industrie is gegroeid en Rusland werd zelf tweede industri?le mogendheid. In twee opzichten van het vijfjarenplan een succes. De regering had politieke controle over het platteland. De regering had miljoenen arbeidskrachten vrijgemaakt voor de industrie. Maar er werd veel geleden. Boeren zijn uitgebuit en helemaal tot op het bot toe kaalgeplukt. Ze moesten alles inleveren en tegen hun zin in werken voor iets waar ze helemaal niet achter stonden. Er waren wel vrijwilligers maar die konden soms niet anders. Ze hadden het slecht. De boeren waren geen overtuigde communisten geworden en ze waren niet gemotiveerd en werkte zo langzaam mogelijk. De Sovjetunie was een arbeiders- en boeren- staat. Daar leek het dus niet op, het deed haar naam zeker niet eer aan. Ondanks dat de doelen bereikt waren was het eerste vijfjarenplan geen succes.
Ik had er een 9 voor, moet lukken dus! Suc-6
Stalin wilde Rusland moderniseren, hij wilde een vijfjarenplan. Het eerste vijfjarenplan was vooral gericht op de zware industrie en collectivisatie. Rusland zou modern ge?ndustrialiseerd worden. Dat plan zou van ongeveer 1928 tot 1933 duren. De zware industrie?n zouden met een hoog tempo moeten worden opgebouwd. Voorbeelden zijn de kolenmijnen, machinebouw, hoogovens en elektriciteitscentrales. De landbouw zou ook veel meer moeten gaan opbrengen. Het geld voor de groei van de zware industrie zou verdiend moeten worden door de export van voedsel. Dit heet een planeconomie. Rusland was van 1929 tot 1938 een planeconomie. Hoe reageerde de arbeiders en de boeren op dit vijfjarenplanplan? En hoe ging het met de zware industrie, de akkerbouw en veeteelt? Was het vijfjarenplan een succes?
In de landbouw werd de productiviteit verhoogd door kleine boerderijen samen te voegen tot grote bedrijven. Die zouden dan door een aantal boeren gezamenlijk worden beheerd. In het Russisch wordt zo’n bedrijf een kolchoz genoemd. Dit samenvoegen noemde ze collectivisatie. De regering bepaalde het aantal producten per bedrijfstak. Het maakte niet uit of er vraag naar dat product was, er werd veel ge?xporteerd. Ook de kwaliteit van de producten maakte niet uit. In 1929 begon de massale collectivisatie. De boeren moesten hun eigen vee en eigen grond afstaan om kolchozen te vormen. Het loon dat ze verdiende hing af van de opbrengst van de hele kolchoz. Soms verdiende ze bijna niets. De regering dwong de kolchozboeren veel producten te leveren voor een laag loon. Doordat de staat z? weinig betaalde hadden de boeren weinig zin om te werken.
In 1931 en in 1932 ontstond er een ernstige hongersnood omdat de staat zoveel graan opeiste zodat er niets meer over was om opnieuw weer in te zaaien. Er werd door ambtenaren aan Stalin geschreven dat hij echt te veel eiste. Stalin sloeg het in de wind, hij vond dat ze fabeltjes verzonnen. Pas n? het vijfjarenplan kregen de boeren toestemming om kleine stukjes grond voor zichzelf te houden, en om de opbrengst te verkopen Daar werkte ze erg hard. Op ten duur kwam ongeveer de helft van de groente, tweederde van al het vlees, melk en aardappelen en 90% van de eieren daar vandaan. Ze bezaten maar 1 ? 2% van de totale landbouwgrond!
De boeren waren dus niet blij met het vijfjarenplan. Ze verstopten graan om te zorgen dat de regering niet alles in nam. Ze hadden dan zelf nog over. De ambtenaren moesten op wat voor manier dan ook aan al het graan komen. De boeren pikte het niet. Er waren boeren die hun huizen in brand staken. Ze hadden liever hun huis in de brand dan het aan de regering te geven. Boeren kwamen in verzet tegen de collectivisatie, het waren de ‘vijanden’ van Stalin, koelakken. Koelak is Russisch voor rijke boer. Maar veel van die koelakken waren helemaal niet rijk, ze werden weggevoerd naar onbewoonde gebieden of strafkampen. Zeker een miljoen boerenfamilies is hier het slachtoffer van geworden. Boeren protesteerde dus ook weer tegen de koelakken omdat er – als de koelakken weg waren gebracht – minder arbeiders voor net zoveel producten moesten zorgen.
Met de lichte industrie ging het slecht. Er was geen eten en geen kleding. De arbeiders liepen rond in de zelfde kleding tot het van ze afrotte. Pas nadat (bv) de hoogovens af waren en er werd geproduceerd werd het wat beter. Mensen konden eten halen, ze hoefde niet meer te stelen om te overleven. Ook konden ze kleding halen. Maar de tijden waren niet goed. Er was angst. Mensen werden om alle fouten berecht. Eerst alleen om echte fouten, later al om de kleinste dingetjes. Er kwamen showprocessen en er was veel propaganda. Stalin wilde dat er toch veel werd geproduceerd, arbeiders die het meest produceerde werden daarom beloond. Ze kregen bv een hogere functie. Ze werden de adel onder de arbeiders. De overige arbeiders waren daar niet blij om. Sommige werden zelfs vermoord.
Ondanks de vele problemen kon de zware industrie opgroeien. Er was veel geld beschikbaar door het afpersen van de boeren. Met geld breidde ze de industrie?n uit. Rusland kon uitgroeien tot tweede industri?le mogendheid van de wereld. Stalin zei in 1932 dat het vijfjarenplan voltooid was. Een jaar eerder, Stalin zei eerder al; ‘wij zullen het vijfjarenplan in vier jaar voltooien!’. Dat was het gelukt, althans dat vond hij.
De doelen van Stalins’ plan zijn bereikt. De zware industrie is gegroeid en Rusland werd zelf tweede industri?le mogendheid. In twee opzichten van het vijfjarenplan een succes. De regering had politieke controle over het platteland. De regering had miljoenen arbeidskrachten vrijgemaakt voor de industrie. Maar er werd veel geleden. Boeren zijn uitgebuit en helemaal tot op het bot toe kaalgeplukt. Ze moesten alles inleveren en tegen hun zin in werken voor iets waar ze helemaal niet achter stonden. Er waren wel vrijwilligers maar die konden soms niet anders. Ze hadden het slecht. De boeren waren geen overtuigde communisten geworden en ze waren niet gemotiveerd en werkte zo langzaam mogelijk. De Sovjetunie was een arbeiders- en boeren- staat. Daar leek het dus niet op, het deed haar naam zeker niet eer aan. Ondanks dat de doelen bereikt waren was het eerste vijfjarenplan geen succes.
Ik had er een 9 voor, moet lukken dus! Suc-6