Overige: Ziekteverwekkers
Anw Eindopdracht:
Ziekteverwekkers
in de
bacteri?le oorlogsvoering.
In deze eindopdracht worden de volgende vragen beantwoord:
1. Wat is de betreffende bacterie precies?
2. Wat voor effecten heeft het?
3. Hoe wordt het verspreid?
4. Hoe kan je het voorkomen?
5. Hoe wordt het bestreden?
De volgende ziekteverwekkers worden behandelt:
1:Anthrax
2: De pokken
3. Bloedkoorts (ebola virus)
1. Miltvuur
Wat is de betreffende bacterie precies?
Miltvuur wordt veroorzaakt door de anthraxbacterie. Het is voor mensen een zeer zeldzame aandoening; wel komt de ziekte van tijd tot tijd bij vee voor. Miltvuur komt in de natuur voor, maar kan ook moedwillig verspreid worden. Men spreekt dan van een biologisch wapen.
De anthraxbacterie kan barre omstandigheden overleven door sporen te vormen. Anthraxsporen komen tot leven als ze een goede voedingsbodem vinden. Bij de mens kunnen ze ziekten veroorzaken in luchtwegen, huid en darmen.
Wat voor effecten geeft het en hoe wordt het verspreid?
Besmetting via de huid:Bij aanraking met de huid kunnen anthraxsporen huidwondjes infecteren. Ze veroorzaken dan meestal een milde, voorbijgaande ziekte, die herkenbaar is aan een zweer op de huid. Daar kunnen hoofdpijn en lichte koorts bijkomen. Slechts in een enkel geval leidt de besmetting tot bloedvergiftiging met hoge koorts.
Besmetting via de luchtwegen:Ge?nhaleerde sporen blijven meestal op de slijmvliezen in de bovenste luchtwegen steken. Enkele sporen kunnen in de longblaasjes terechtkomen. Als de sporen zich ontwikkelen in de longen en naar andere organen uitzwermen, produceren ze een gifstof, die bloedingen, vochtophopingen en weefselafbraak veroorzaakt.
Kenmerken van besmetting met miltvuur via inademing zijn: hoofdpijn, hoge koorts, buikpijn en inwendige bloedingen, bloed opgeven en ademhalingsmoeilijkheden. Miltvuur in deze vorm is, indien niet op tijd behandeld, bijna altijd dodelijk.
Besmetting via de mond:Besmetting via de mond komt bijna nooit voor. Als de anthraxbacterie in de darmen komt, kan hij koorts, misselijkheid en buikpijn veroorzaken. Ook deze vorm kan dodelijk zijn, indien niet tijdig herkend en behandeld. Het verloop is echter veel trager dan bij besmetting via de luchtwegen. Er is dus veel meer tijd om de diagnose te stellen en de behandeling te beginnen.
Hoe kan je het voorkomen?
Het gevaarlijke aan miltvuur is, dat het niet kan worden voorkomen. Er bestaan wel vaccins tegen miltvuur, maar die zijn wereldwijd maar in kleine hoeveelheden beschikbaar voor speciale (meestal militaire) toepassing. In Nederland is er geen vaccin voor toepassing bij burgers beschikbaar.
Hoe wordt het bestreden?
Miltvuur kan worden behandeld met antibiotica. Een antibioticum (meestal ciprofloxacine) kan, als het voor of onmiddellijk na de eerste symptomen wordt toegediend, de kans op overleving aanmerkelijk vergroten. Het is niet nodig (en zelfs gevaarlijk) om antibiotica te nemen als hier geen reden voor is. De behandeling kent namelijk bijwerkingen. Het middel is alleen op doktersrecept verkrijgbaar.
2. De pokken.
- Pokken
Experts noemen dit het gevaarlijkste biologische wapen. Er is geen effectieve behandeling bekend en het virus kan een grote bevolkingsgroep besmetten voordat duidelijk is dat de ziekte verspreid is. Een onlangs gehouden simulatie gaf als resultaat dat als er in een middelgrote stad in de VS 3000 mensen worden besmet met het pokkenvirus, het aantal ziektegevallen binnen twaalf dagen oploopt tot enkele honderdduizenden. Het virus kan via de lucht verspreid worden. Na een incubatietijd van ongeveer twaalf dagen krijgen besmette personen hoge koorts, last van vermoeidheid en hoofd- en rugpijnen. Daarna volgt een huiduitslag die zich geleidelijk ontwikkelt tot een grote hoeveelheid etterende gezwellen. De meeste mensen genezen, maar ongeveer 30 procent van de ge?nfecteerden overlijdt aan de ziekte.
3.Bloedkoorts (oftewel het ebola-virus)
- Bloedkoorts
Het Ebola-virus is de meest bekende en de meest gevaarlijke variant hiervan. Van de ge?nfecteerde personen overlijdt 50 tot 90 procent. Er is geen behandeling bekend en ook geen vaccin. Binnen een periode van twee dagen tot drie weken na besmetting worden de eerste symptomen waargenomen. Die vari?ren van plotselinge koorts tot hoofd- en spierpijn. Daarnaast krijgen veel ge?nfecteerden last van misselijkheid, moeten ze overgeven, krijgen ze diarree, pijn op de borst, hoesten en in- en uitwendige bloedingen. Het virus kan zich verspreiden via de lichaamsvloeistoffen van pati?nten. Mensen in hun directe omgeving en verplegend personeel moeten beschermende kleding dragen en worden onderworpen aan desinfecterende procedures. Dit soort ziekteverwekkers is gevaarlijk is voor de plegers van aanslagen zelf. Ze kunnen gemakkelijk overlijden voordat ze aan het plegen van een aanslag toekomen.