Gedichten: Zelfmoord
Ik voelde zoveel voor jou,
En ik was je altijd trouw.
Maar op een dag was me leven voorbij:
Ik hou niet meer van jou, vertelde je mij.
De pijn voelde ik overal.
Ik stortte in een groot en diep dal.
Nee dacht ik: het is niet waar.
Maar dat dacht ik maar.
Op een dag kon ik er niet meer tegen.
Ik hoopte op god zijn zegen.
Uit de la pakte ik een groot mes.
Ik sneed mijn polsen open en telde langzaam tot zes.
Toen viel ik neer, op de grond.
Er liep bloed uit mijn polsen, en uit mijn mond.
Mijn leven is over, het is voorbij.
Nu hadden we rust, Ik en jij.
En ik was je altijd trouw.
Maar op een dag was me leven voorbij:
Ik hou niet meer van jou, vertelde je mij.
De pijn voelde ik overal.
Ik stortte in een groot en diep dal.
Nee dacht ik: het is niet waar.
Maar dat dacht ik maar.
Op een dag kon ik er niet meer tegen.
Ik hoopte op god zijn zegen.
Uit de la pakte ik een groot mes.
Ik sneed mijn polsen open en telde langzaam tot zes.
Toen viel ik neer, op de grond.
Er liep bloed uit mijn polsen, en uit mijn mond.
Mijn leven is over, het is voorbij.
Nu hadden we rust, Ik en jij.