?Weg

Op eens gebeurde het,
Ik kon het maar niet geloven,
Eenmaal aangekomen,
Zag ik je daar zo liggen,
Toen drong het pas tot me door.
Zonder afscheid,
Niks gezegd,
Zomaar weg ,
Van deze plek.
Tranen over mijn wangen,
Die pijn in mijn hart,
Al die mensen die hetzelfde dachten,
waarom?

Het was zo stil,
Dat je wind zelfs hoorde huilen.
Toen nog naar die plek,
Al die bloemen om je heen,
Dat vond ik wel fijn ,
Maar toch het deed nog pijn.
Je was altijd zo aardig tegen iedereen,
Je was echt het zonnetje in huis,
Waarom moest je nou weg?

Nu nog steeds aan je denken,
Nog steeds die tranen ze
gaan maar niet weg,
Ik zal het gewoon nooit
kunnen accepteren,
Je was zomaar weg.