Gedichten: Vrienden
De dag dat ik leeste dat een vriend was neergeknald,
toen werd mijn vuist pas echt gebald.
ik sat aan het einde van wat ik kan verdragen,
ik had geen sin meer in de aankomende dagen,
niet met de pijn die ik nu moet verdragen,
zonder ook maar een reden naar die pijn te vragen,
ik wou niet meer leven door iederen die ik al kwijt ben graakt,
mensen wie ik heb laten vallen,
mensen die je veraden sodra je se een vriend hebt gemaakt.
het eind van de dagenraad kwam eraan,
ik wou niet verdergaan.
ik wou een punt zetten achter mijn leven,
ik wou niet meer in angst zitten beven.
mijn hele leven is al nmiet wat het wezen moet,
in niemand sijn ogen doe ik ook maar iets goed.
mensen vragen me wat er is,
ik seg: er is niks mis.
maar ik wil niet keer op keer een uitleg beginnen,
ik wil se niet seggen hoe ik mij voel van binnen.
mijn leven voelt zich helemaal kapot,
het voelt heel verrot,
ik wou een eind aan mijn leven en ook heel vlot.
mijn leven moest eindigen en stoppen,
dan kon ik ook niet alls opkroppen.
en konden mensen ook niet aan mijn kop zeuren,
maar ik was blij met mijn vriendin en vriende,
die mij weer een reden gaven om te leven en mij weer konden opbeuren,
dat waren vriende die ik niet verdiende????
toen werd mijn vuist pas echt gebald.
ik sat aan het einde van wat ik kan verdragen,
ik had geen sin meer in de aankomende dagen,
niet met de pijn die ik nu moet verdragen,
zonder ook maar een reden naar die pijn te vragen,
ik wou niet meer leven door iederen die ik al kwijt ben graakt,
mensen wie ik heb laten vallen,
mensen die je veraden sodra je se een vriend hebt gemaakt.
het eind van de dagenraad kwam eraan,
ik wou niet verdergaan.
ik wou een punt zetten achter mijn leven,
ik wou niet meer in angst zitten beven.
mijn hele leven is al nmiet wat het wezen moet,
in niemand sijn ogen doe ik ook maar iets goed.
mensen vragen me wat er is,
ik seg: er is niks mis.
maar ik wil niet keer op keer een uitleg beginnen,
ik wil se niet seggen hoe ik mij voel van binnen.
mijn leven voelt zich helemaal kapot,
het voelt heel verrot,
ik wou een eind aan mijn leven en ook heel vlot.
mijn leven moest eindigen en stoppen,
dan kon ik ook niet alls opkroppen.
en konden mensen ook niet aan mijn kop zeuren,
maar ik was blij met mijn vriendin en vriende,
die mij weer een reden gaven om te leven en mij weer konden opbeuren,
dat waren vriende die ik niet verdiende????