Gedichten: Tranen
Tranen vallen op de grond
Ik weet wel hoe het komt, maar kan het niet begrijpen
Ik wil bij jou blijven, maar jij niet bij mij.
Jij bent nu vrij, dat gevoel maakt me niet blij.
Tranen over me wangen, niemand kan ze opvangen.
Me handen trillen van de pijn en het ongeloof.
Ik hoor niks meer ik word doof, sluit me af van de wereld.
Ik kan nergens anders meer aan denken, waarom kan ze mij die liefde niet meer schenken?!??
Ik weet wel hoe het komt, maar kan het niet begrijpen
Ik wil bij jou blijven, maar jij niet bij mij.
Jij bent nu vrij, dat gevoel maakt me niet blij.
Tranen over me wangen, niemand kan ze opvangen.
Me handen trillen van de pijn en het ongeloof.
Ik hoor niks meer ik word doof, sluit me af van de wereld.
Ik kan nergens anders meer aan denken, waarom kan ze mij die liefde niet meer schenken?!??