Gedichten: Liefdesverdriet
Tranen stromen over mijn gezicht..
wat moet ik hier mee aan?
Ik leef in duister, jij was mijn licht.
Je ziet me niet meer staan.
Je hart een hart van goud.
Ik had voor je kunnen sterven.
Je bent de gene waar ik van houd..
maar nu is dat hart.. alleen maar scherven..
Ik dacht.. ik hou je voor altijd,
Ik kon op je bouwen.
Maar nu ben ik je voor eeuwig kwijt..
Ik kon je dus niet vertrouwen.
Tranen stromen over mijn gezicht..
Ik zal toch verder moeten gaan,
ik leef in duister en jij was mijn licht.
waarom heb je mij dit aangedaan...
wat moet ik hier mee aan?
Ik leef in duister, jij was mijn licht.
Je ziet me niet meer staan.
Je hart een hart van goud.
Ik had voor je kunnen sterven.
Je bent de gene waar ik van houd..
maar nu is dat hart.. alleen maar scherven..
Ik dacht.. ik hou je voor altijd,
Ik kon op je bouwen.
Maar nu ben ik je voor eeuwig kwijt..
Ik kon je dus niet vertrouwen.
Tranen stromen over mijn gezicht..
Ik zal toch verder moeten gaan,
ik leef in duister en jij was mijn licht.
waarom heb je mij dit aangedaan...