Gedichten: Gedicht
verdomme mag ik even
ik wil even vloeken
even SCHREEUWEN
en mijn stille tranen
uit mijn hart laten vloeien
samen met een
vertederende glimlach
ik kijk naar de foto?s
hier aan de wand
met een gouden rand
in mijn gedachten
hoor ik ze spreken
maar wordt niet bang
ze laten me denken
aan hen die ik
nimmer zal vergeten
voor hen zal eeuwig
een kaarsje branden
van onvergetelijkheid
in een hofje in mijn hart
waar gouden rozen bloeien
omringt met een rand
van vergeet mij nietjes
christa