?ik voel weer een traan opwellen in mij
maar zonder jou aan mijn zij
ik ben nu eenzamer dan ooit tevoren
en voel me compleet verloren
mijn hoop is verloren
vertelt mijn geest die dat probeert in te boren

je bent haar kwijt voor een te lange tijd

ik blijf maar zeuren in plaats van het goed te keuren
ik ben nu eenzaam en vrij als een stukje afgescheurd klei
vergelijken kan ik niet omdat jij het licht niet ziet

is het nog geen tijd om te gaan
deze wereld van mij af te slaan
waar kinderen honger lijden en een lijdensweg rijden
ik weet niet wat te doen dus geef ik hierbij iedereen een zoen
1 ding pakt ze me niet af me geloof en mijn hoop is ze te laf

sterk zal dat niet kunnen zijn
en dat is nou de verkeerde lijn