Boekverslag: Mevrouw mijn moeder
Het boek begint in een droom van de schrijfster. Ze droomt over haar moeder en ziet haar langzaam verdwijnen. Net als ze het gevoel krijgt dat ze een oneindige val gaat maken gaat de telefoon. Nog voordat ze de hoorn grijpt weet ze dat het haar oudste broer is om te vertellen dan hun moeder is overleden. Ze had een leeftijd van 96 jaar beriekt. Op de dag dat Yvonne Keuls vaar haar opgebaarde moeder gaat kijken denkt ze terug naar de moeder die zij de laatste jaren was geweest, daarna gaat ze helemaal terug in het verleden.
Terug naar de tijd in Indonesi?. Yvonne Keuls is het vierde kind , het nakomelingetje. Haar vader is een Joodse Nederlander en werkt als hoofdinspecteur bij het kadaster. Haar moeder is half Indonesisch half Nederlands en Indisch opgevoed door haar vader en haar baboe.
Als Yvonne 7 jaar is wordt haar vader getroffen door een ziekte waardoor het gezin naar Nederland met verlof gaat. Haar moeder gaat mee maar niet van harte. Ze klaagt niet hardop maar doet er alles aan om de Nederlandse cultuur te negeren. Dit begint al bij het dragen van schoenen die volgens haar verschrikkelijke pijn doen. Het verkennen van de buurt in Den Haag mag Yvonne voor haar doen. Eigenlijk heeft zij Yvonne de naam Kabar (gerucht)Angin (wind) gegeven , verhaal dat op de wind gedragen wordt. Ze ziet Yvonne als een vertelster. Yvonne moet van haar de buurt gaan verkennen en dit vervolgens in geuren en kleuren aan haar vertellen.
In 1944 sterft de vader van Yvonne. De kinderen worden door de moeder verder opgevoed.
Het huishouden is rommelig en gastvrij, soms blijven mensen wel een jaar logeren.
Yvonne vertelt over de uitgesproken idee?n die haar moeder had voor de toekomst van haar kinderen, zonen moesten het leger in en dochters werden onderwijzeressen. Ze beschrijft haar moeders voorkeur voor zonen ( die in de Indische cultuur belangrijker zijn dan dochters) en haar moeders kritiek op haar werk, afkeuring omdat zij ?berhaupt werkt en een man die studeert terwijl de vrouw werkt past al helemaal niet in haar plaatje, ze zal dit dan ook allemaal blijven afkeuren tot haar dood.
De gebeurtenissen in het boek zijn niet chronologisch. Persoonlijke herinneringen van de schrijfster worden afgewisseld met gebeurtenissen met haar moeder en verhalen die haar moeder verteld heeft.
Het grootste gedeelte van het verhaal gaat over de tijd wanneer zij en haar broers het huis al uit zijn en haar moeder in haar eentje in het grote huis in Den Haag woont. Haar moeder wordt steeds afhankelijker en vind het steeds moeilijker om alleen in dat grote huis te zijn. Het woord bejaardenhuis durven Yvonne en haar broers amper in hun mond te nemen, met geen mogelijkheid zou hun moeder intrekken in een bejaardenhuis. Met het gevolg dat de kinderen een schema maken wanneer ze moeten langskomen en of moeten blijven slapen. De moeder vindt dit alles niet meer dan normaal en maakt zoveel als het maar kan gebruik van de bezorgdheid van haar kinderen.
Als blijkt dat het opgestelde schema voor haar en haar broers een onmogelijke opgave is zetten zij een advertentie in de krant: *gevraagd: ?een aardige, liefst Indische vrouw die het niet erg vind af en toe op onze moeder te letten?.* Maar moeder wil hier niets van weten en werkt alle verzorgsters /huursters binnen twee weken weg. Ze roept om de vijf minuten ?dat mens daarboven?en als deze hier tegen bestand is vindt ze het mens daarboven stinken of beledigt ze haar. Uiteindelijk vertrekken ze allemaal. Periodes van schema?s, nieuwe gezelschapsdames die boven intrekken en die er na een paar weken alweer vanafzien omdat mevrouw beledigend is en omdat het toch niet was wat ze zochten wisselen elkaar af
Yvonne vertelt over het steeds verder aftakelen van haar moeder.
Haar lichaam laat haar in de steek, haar geheugen begint te verbrokkelen en haar familie- en kennissenkring slinkt met de dag. Haar huis is het enige wat ze nog heeft en Yvonne kan dus ook wel begrijpen dat haar moeder zich hier zo aan vastklampt.
Wanneer moeder in het ziekenhuis belandt doordat ze van de trap is gevallen moet zij een poosje in een revalidatiecentrum verblijven. Ze ziet dit als een gevangenisstraf, krijgt er last van heimwee, vindt dat haar kinderen haar in de steek laten en vervolgens treft Yvonne haar moeder er elke dag huilend, zachtjes klagend als een klein diertje met een verfrommeld gebloemd zakdoekje aan. Er is maar een oplossing en dat is moeder haar zin geven. Terug naar haar eigen huis waar opnieuw een periode volgt van schema?s en vrouwen daarboven.
Thuis vrolijkt moeder weer helemaal op. Ze begint weer verhalen over vroeger te vertellen, geeft Yvonne oude Indische recepten van hapjes waar zij zin in heeft. Yvonne wordt dikwijls ontroerd door haar moeder, hoewel ze diezelfde moeder soms wel kan villen, omdat ze zo eigenwijs en veeleisend is.
Het laatste deel van het boek gaat over de aftakeling. De moeder versombert na de dood van de drie laatste Indische tantes. Na drie beroertes wordt zij invalide. Haar laatste Kerst brengt zij samen met Yvonne door. Kort daarna wordt ze, ernstig ziek, in het ziekenhuis opgenomen waar haar kinderen dag en nacht bij haar zijn. Yvonne beschrijft nog wat kleine herinneringen die aan haar voorbij gaan terwijl zij naar haar zieke moeder kijkt.
Ze voed haar moeder, ?een tropische vogeltje met een breekbaar, kaal halsje en dunne, dunne armpjes, die in te wijde mouwen op vleugeltjes leken.
Een tropische vogeltje op weg naar de einder??
Yvonne Keuls (1931) komt op zevenjarige leeftijd naar Nederland en al op jonge leeftijd begint zij te schrijven. Korte verhaaltjes over gebeurtenissen die indruk op haar maken en haar ontroeren. De basis is gelegd, want ook later zal zij op deze manier haar succesvolle romans schrijven. Als gewaardeerd schrijfster ontvangt ze dan ook een aantal literaire prijzen. Yvonne is één van de eerste Nederlandse schrijvers die sinds 1967 lezingen op scholen en in boekhandels en bibliotheken verzorgd. Daar groeit haar interesse voor de problemen van jongeren, die onderwerp van haar succesvolle boeken als in Het verrotte leven van Floortje Bloem en De moeder van David S. zijn. De moeder van David S. is overigens in meer dan 14 landen in vertaling verschenen.Vanaf 1969 begint ze met het dramatiseren van beroemde boeken als Boek der kleine zielen en De koperen tuin. Ook speelde ze zelf in verschillende theatervoorstellingen.
Boek informatie
- Mevrouw mijn moeder
- Yvonne Keuls
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Yvonne Keuls