Boekverslag: Drie Slechte Schaatsers
Gegevens
De titel is Drie Slechte Schaatsers.
De schrijver is Tim Krabbé.
Ik heb de eerste druk gelezen, deze kwam uit in 2004.
Dit boek is uitgegeven door Promotheus Amsterdam.
Er staat geen motto in het boek.
Op de kaft staat een illustratie van een pad dat bedekt is met sneeuw. Het pad leidt naar een groepje, dicht op elkaar staande, bomen.
Het boek heeft 45 bladzijden en geen hoofdstukken.
Samenvatting
Pieter houdt heel veel van schaatsen, hij vindt het heerlijk om te doen en erg rustgevend. Als hij met zijn zoontje in Israël is, begint de Elfstedentocht in Nederland. Hij vindt het heel erg jammer dat hij er niet bij kan zijn. Maar aan de andere kant, hij vond zichzelf toch niet goed genoeg om mee te doen.
Zijn zoon Wouter vindt dat zijn vader ongelijk heeft. Hij vindt zijn vader geweldig, ookal houdt hij zelf niet zo van schaatsen. Hij houdt meer van computerspelletjes. Later wilt hij ze ook zelf gaan maken. De verhalen van Jezus in Israël interresseren hem ook enorm. Hij kon niet geloven, dat hier nog geen computerspel over verzonnen zou zijn. Daarom ging hij alle speelgoedwinkels in Israël af, om te vragen of ze echt geen spel van Jezus hadden. Helaas hadden ze inderdaad nergens een computerspel over Jezus. Maar niet getreurd, want Wouter zag de oplossing al snel. Hij zou later zelf een computerspel over Jezus maken.
Op de laatste dag in Israël wordt de Elfstedentocht in Nederland verreden.
Als Wouter en Pieter weer in Nederland zijn, brengt Pieter Wouter naar huis. Daarna rijdt hij snel naar zijn eigen huis om zijn schaatsen te halen. Hij moet gewoon nog even schaatsen, weer even dat heerlijke gevoel voelen. Pieter vraagt zich af of Elleke nog geschaatst zou hebben, na die ene keer, tien jaar geleden. Toen was ze zwanger geweest van Wouter. En waren ze samen gaan schaatsen. Pieter en Elleke zijn eigenlijk zonder goede reden zomaar uit elkaar gegaan. Wel weet Pieter nog dat hij de dag was vergeten, waarop ze precies één jaar getrouwd waren. Elleke kwam naar hem toe met een prachtig cadeau. Ze kreeg tranen in haar ogen, omdat ze zag dat hij niks had.
Een paar dagen later komt Pieter uitgeput thuis. Hij heeft een tocht geschaatst van zes uur. Samen met een paar vrienden. Het was heerlijk, maar nu wilt hij niets liever dan gewoon lekker op de bank hangen. Maar als hij net op de bank ligt, gaat de telefoon. Het is Elleke. Ze vertelt dat ze samen met Wouter nieuwe schaatsen heeft gekocht. Want de schaatsen die Wouter eerst had, konden echt niet meer; Wouter kon er amper op schaatsen. Ze wilden de nieuwe schaatsen natuurlijk meteen uitproberen. Maar de baan bij de schaatswinkel was dicht. Dus waren ze van plan om naar de baan in Amsterdam te gaan. Maar omdat die pas over een paar uur open gaat, wilden ze graag even bij Pieter langskomen, omdat hij er vlakbij woont. Pieter vindt het goed. Al snel na het ophangen van de telefoon bellen Elleke en Wouter aan. Ze hebben Chinees meegenomen.
Het wordt een gezellig avond met zijn drieën. Als Elleke en Wouter naar de baan willen gaan, vragen ze of Pieter mee gaat. Maar Pieter voelt zich echt veel te moe. En wijst het af. Pas als ze de deur uit zijn en Pieter terug denkt aan de gezellige avond die ze net hebben gehad, bedenkt hij zich dat dat eigenlijk best bijzonder was. Want wanneer was de laatste keer dat ze wat leuks met z’n drieën hadden gedaan? En dan laat hij deze kans voorbij gaan?! Dacht het niet! Dus Pieter pakt snel zijn schaatsen en rijdt ook naar de baan.
Als hij daar aankomt, ziet hij Elleke Wouter helpen met zijn nieuwe schaatsen. Pieter gaat snel naar ze toe. Elleke en Wouter zijn allebei heel blij dat hij toch nog gekomen is. Dan gaan ze schaatsen met z’n drieën, Wouter in het midden. Ze hebben allemaal veel plezier. Plotseling moet Pieter weer denken aan hun trouwdag op 8 januari. Dat is nu ongeveer alweer tien jaar geleden. Daarna ook aan de dag dat hij vergeten was dat ze één jaar getrouwd waren. Ineens schiet Pieter iets te binnen. Vandaag is het ook 8 januari! Zou het toeval zijn? Of heeft Elleke het express zo gepland? Zou ze hem weer leuk vinden? Eerlijk gezegd hoopt hij van wel.
Een paar rondjes schaatst Pieter alleen. Hij kijkt naar het treintje van goede schaatsers aan de binnenkant van de baan. Wat zal het toch leuk zijn als Wouter ook zo goed zou kunnen schaatsen. Dan zouden ze samen met het treintje meegaan. Pieter schaatst weer terug naar Elleke en Wouter. Op zich kunnen ze al best goed schaatsen, die Elleke en Wouter. Maar vergeleken met het treintje lijken ze alle drie wel, Drie Slechte Schaatsers.
Niets meer.
Niets minder.
Deze tienjarige bruiloft betekende dat Elleke en hij werkelijk voor elkaar voorbestemd waren. Alleen: ze hadden zich vergist in het waartoe. Ze hadden gedacht: eeuwige liefde, hartstocht, samenzijn. Maar dit was hun voorbestemming geweest: in het gele boerderijlicht van een kunstbaan, Drie Slechte Schaatsers te zijn, die van elkaar hielden.
Thema
Schaatsen, omdat het boek gebaseerd is op schaatsen, het verhaal gaat over schaatsen. Liefde, een oude liefde bloeit op in het boek. Familie, doordat de liefde weer opbloeit tussen beide ouders, wordt het gezin weer hechter met elkaar.
Titelverklaring
Drie Slechte Schaatsers. Zo ziet Pieter hoe ze zijn: zijn vrouw, zijn zoon en hijzelf. Drie Slechte Schaatsers, weer bij elkaar gekomen door het toeval. En blij en gelukkig met wie ze zijn.
Beschrijving van de hoofdpersonen
Pieter
Pieter is de vader van Wouter. Wouter woont bij zijn moeder. Hijzelf woont in Amsterdam. Hij houdt ongelooflijk veel van schaatsen. Maar dan wel op natuurijs, want gemaakt-ijs vindt hij te nep.
Hij houdt veel van zijn zoon en wilt graag leuke dingen met hem doen. Hij is erg aardig en heeft veel geduld.
Hij heeft een tijdje een relatie gehad met een andere vrouw, omdat Elleke en hij even uit elkaar waren. Maar sinds hij terug is uit Israël, moet hij steeds weer aan vroeger en aan Elleke denken. En zijn liefde voor haar bloeit weer op.
Wouter
Wouter is de zoon van Pieter. Hij is bijna tien jaar. Hij houdt niet van schaatsen, maar vindt het wel leuk dat zijn vader het doet. Hij vindt ook dat zijn vader niet moet zeggen, dat hij niet goed is in schaatsen, want naar zijn idee kan zijn vader het juist harstikke goed!
Later wilt Wouter zelf computerspelletjes gaan maken. Hij werd helemaal gefascineerd door de verhalen van Jezus in Israël, en kon niet geloven dat hij geen computerspelletje kon vinden van Jezus. Maar de oplossing had hij al snel gevonden. Later zal hij zelf een computerspel van Jezus maken.
Wouter woont bij zijn moeder, maar wordt ook vaak opgehaald door zijn vader om samen leuke dingen te gaan doen.
Elleke
Elleke is getrouwd met Pieter. Maar heeft zelf ook een tijdje een andere vriend gehad. Als cadeau voor Pieter, op de dag dat ze één jaar getrouwd waren, had ze hem een vulpotlood gegeven met zijn naam erin gegraveerd. Ze moest bijna huilen, toen ze zag dat Pieter niet eens wat voor haar had en dat hij dus deze belangrijke dag vergeten was! Ze houdt van haar zoon en blijft contact houden met Pieter, ook al zijn ze even uit elkaar.
Eigen mening
Het boekje was erg dun en daarom vroeg ik mij af of het wel een leuk verhaal kon worden. Het Gouden Ei vond ik een zeer goed boek. Zou het de schrijver dit keer dan ook lukken een goed verhaal te verzinnen, maar dan in een kleine vorm?
Het boekje begon niet zo heel interessant. Gewoon over een vader en een zoon die op vakantie waren in Israël. Dat het zich in Israël afspeelde, vond ik wel weer leuk omdat dat land onder Libanon ligt. En in Libanon woont een groot deel van mijn familie. Helaas voor mij, gingen de vader en zoon niet verder reizen naar Libanon, maar bleven ze in Israël en gingen ze naar een aantal bladzijdes weer terug naar Nederland. Daar werd de Elfstedentocht net verreden. ‘Leuk!’ dacht ik. Het speelde zich dus al een hele tijd geleden af, dat zou nog eens interessant kunnen worden!
Ik hoopte dat het verhaal spannend zou worden en dat er wat heftigs zou gebeuren in het boek, iets waardoor je het boek in één adem uitleest. Maar dat gebeurde niet. Het verhaaltje ging gewoon verder over de vader en zijn zoon. Het was natuurlijk ook niet nodig geweest om een heftige gebeurtenis in het boek te stoppen, zodat je snel door zou lezen en het boek in een adem uit zou hebben, want het boekje was natuurlijk al harstikke klein. Je las het sowieso al heel snel uit.
Het boekje was op een leuke manier geschreven, dat scheelde al enorm. Als je boeken leest die op een ontzettend saaie manier geschreven zijn, maakt het niet uit hoe dik het boek is, dan kom je er sowieso al niet door heen. Maar dit boekje las dus lekker door, door het vlotte, leuke taalgebruik van de schrijver.
Onder het lezen van het boekje vroeg ik mij af ‘Als ik dit boekje uit heb, zal ik het dan met een tevreden gevoel weg kunnen leggen? Of zal ik denken ‘Dit was echt een ontzettend saai verhaaltje en het ging totaal nergens over.’’
Natuurlijk gaat een boek altijd wel ergens over, dat weet ik ook wel. Maar soms heb je echt het gevoel dat het lezen van het boek pure tijdverspilling was. Gelukkig, had ik dat bij dit boekje toch niet! Het tevreden gevoel, dat ik dit een leuk verhaaltje vond, kwam niet in het midden van het boek, maar pas toen ik het laatste woord gelezen had. De laatste alinea vond ik namelijk het leukst en zorgde ervoor dat ik het boekje blij neer kon leggen:
‘Wouter had op het juiste moment een plas gemoeten. Een toeval betekende altijd iets, maar je moest zelf die betekenis kiezen. Deze tienjarige bruiloft betekende dat Elleke en hij werkelijk voor elkaar voorbestemd waren. Alleen: ze hadden zich vergist in het waartoe. Ze hadden gedacht: eeuwige liefde, hartstocht, samenzijn. Maar dit was hun voorbestemming geweest: in het gele boerderijlicht van een kunstbaan, Drie Slechte Schaatsers te zijn die van elkaar hielden.
Niets meer.
Niets minder.’
Deze alinea’s maakten, voor mijn gevoel, het verhaaltje af. Een mooi open eind voor een klein verhaaltje.
Hans Maarten Timotheus (Tim) Krabbé is een Nederlands schrijver en schaker. Hij heeft zowel romans als schaakliteratuur op zijn naam staan. Tim Krabbé deed in 1960 Eindexamen HBS-B aan het Spinoza Lyceum. Sinds 1967 leeft hij van de pen. Hij is getrouwd geweest met Liz Snoijink, met wie hij een zoon Esra heeft. Zijn vader Maarten Krabbé en grootvader Hendrik Maarten Krabbé waren bekende kunstschilders. Zijn broer Jeroen Krabbé is acteur en regisseur, zijn halfbroer Mirko Krabbé een multimedia kunstenaar en ontwerper. Zijn moeder, Margreet Reiss (1914-2002), was filmvertaalster en schrijfster. Hij heeft wat geacteerd (o.a. in het satrisch programma Hadimassa), en een tijdje psychologie gestudeerd aan de GU in Amsterdam, maar van beroep is hij altijd schrijver geweest. Zijn debuten (De werkelijke moord op Kitty Duisenberg) als schrijver en als journalist vielen samen in 1967. Het boek is echter nooit herdrukt en nu praktisch niet meer te vinden. Hij liet zich voor zijn boeken inspireren door Willem Frederik Hermans. In meerdere boeken van Krabbé vinden we de semi-journalistieke stijl terug die we ook bij de nieuw-realisten aantreffen. Anderzijds kan Krabbé ook neoromantisch naar voorkomen, een voorbeeld hiervan is Kathy’s dochter.
Boek informatie
- Drie Slechte Schaatsers
- Hans Maarten Timotheus Krabbé
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Tim Krabbé