Boekverslag: Hot spot
Primaire gegevens
Titel v/h boek: Hot Spot
Auteur v/h boek: Theo Hoogstraten
Uitgever v/h boek: Pandora
Jaar van uitgave: 2000
Reden om boek te kiezen:
Ik had weleens gehoord van de schrijver Theo Hoogstraten en ook van zijn boeken. Blind Date kende ik al van de schrijver en ik heb ook weleens iets opgevangen van dit boek. Ik vond het interessant om dat boek ook wel eens te lezen. Ook het onderwerp spreekt me wel aan. Ik houd wel van spannende boeken.
Eerste persoonlijke reactie:
Ik vond het een leuk en spannend boek, omdat er van alles te beleven viel. Het boek bleef me boeien. Ik had ook verwacht dat het een leuk boek zou zijn, maar ik vond het wel leuker dan ik eerst dacht. Het einde loopt verrassend af vond ik, want ik had iemand anders als dader voor gesteld.
-3-
Informatie over de auteur van het boek
Theo Hoogstraaten werd op 9 juli 1948 in Mijdrecht geboren. Na de middelbare school ging hij naar de Pedagogische Academie. Hij was een tijdje onderwijzer aan een basisschool en studeerde daarna M.O. Nederlands en geschiedenis. Momenteel is hij decaan havo/vwo aan het Jan van Scorelcollege in Alkmaar.
Omdat hij het schrijven ook als hobby ziet, schrijft Theo Hoogstraaten meestal in zijn vakanties. Eerder publiceerde hij schoolboeken voor geschiedenis en staatsinrichting.
Theo Hoogstraaten vindt het belangrijk dat een verhaal spannende gebeurtenissen bevat, met vaart geschreven is en over onderwerpen gaat waarin jongeren van twaalf tot vijftien jaar zichzelf kunnen herkennen. 'Boodschapverhalen' vindt hij achterhaald. Wel houdt hij jongeren een spiegel voor en snijdt hij onderwerpen aan die hen tot nadenken stemmen.
Naast het hoofdverhaal, waarin het thema wordt uitgewerkt, bevatten de boeken van Theo Hoogstraaten soms een tweede verhaallijn waarin de vriendschap tussen een jongen en een meisje een grote rol speelt. De verhaallijnen be?nvloeden elkaar en worden gaandeweg met elkaar vervlochten, waardoor er samenhang ontstaat. In vrijwel elk boek wordt een beeld gegeven van het leven van jongeren op school, hun relaties met leeftijdgenoten en met hun ouders.
Hoogstraaten gaat lugubere en enge situaties niet uit de weg. Wel probeert hij door het beschrijven van de reacties van de verhaalpersonen de lezer te laten ervaren hoe wreed of onmenselijk de situaties zijn. De gebeurtenissen worden nooit vanuit ??n persoon bekeken. De verteller kruipt in de huid van verschillende personen, ook in die van volwassenen, waardoor de lezer een brede kijk op de gebeurtenissen krijgt.
Theo Hoogstraaten vindt dat je in jeugdboeken in beperkte mate aan 'woordkunst' moet doen. Beschrijvingen worden niet te lang gemaakt en karakters niet onnodig uitgediept. Uit de verschillende manieren waarop personen reageren of omgaan met situaties, kan de lezer hun karakter opmaken en wordt duidelijk welke invloed de gebeurtenissen daarop hebben. In de verhalen gebeurt veel. Zijn stijl is kort maar krachtig, zijn manier van vertellen prettig en levendig. Aan de dialogen besteedt hij veel aandacht, om ze zo 'echt' mogelijk te laten lijken.
Bron: http://www.google.nl/theohoogstraten.html http://www.sjaloom.com/auteurs/theohoogstraten.html
-10-
Samenvatting van het boek
In het begin van het boek wordt een samenvatting gegeven van het vorige boek Blind Date. Meryem wordt dan bijna verkracht door de gluurder. Astrid en Meryem gaan naar het strand om te praten. Meryem zit er zo over in dat ze niet meer naar huis kan, omdat haar vader haar niet meer wil zien. Onderweg komen ze een man op de fiets tegen. Op die fiets zaten die rare zijtassen die de gluurder ook op zijn fiets had zitten.
Als ze in de krant lezen dat de gluurder is vermoord weet Meryem het zeker: de man op de fiets was de gluurder. Hij zou weer stelletjes gaan bespieden maar is betrapt. Degene die hem dus heeft vermoord wist dat hij weer paartjes zou gaan bespieden. De man was aardig toegetakeld. Als ze er weer aan terug denkt knijpt ze haar ogen dicht. Meryem kan die nacht maar niet vergeten. Ze heeft nog steeds last van nachtmerries en krijgt steeds meer te weten over hoe ze is neergestoken en wie er allemaal bij waren. Blijkbaar was ze niet alleen met de gluurder. Strandtent timboektoe profiteert ervan dat er 2 steekpartijen zijn geweest in de duinen. De plek hot spot wordt dagelijks bekeken en de mensen komen achteraf nog wat drinken in timboektoe. Dat merken Herman en Stefan ook. Ze hebben het razend druk.
Diezelfde middag als Stefan aan het werk is, komt er een man aanrennen die beweert dat zijn vrouw (Josine Dalhuis) te ver in zee was gegaan en is meegetrokken door de stroming. Stefan en Edwin gaan er met de boot achteraan maar het is te laat. De vrouw wordt nog meegenomen naar het ziekenhuis maar ze overleeft het niet. Als Stefan terug komt uit het ziekenhuis is en samen met Astrid een eindje gaat lopen begint het te onweren. Ze moeten schuilen in de duinen, waar Astrid een fietstas met daarin een bebloed mes in het zand ziet liggen.
Als de rechercheurs Frederiks en Witzens deze fietstas in handen krijgen beginnen ze een vermoeden te krijgen wat de zaken Meryem Aslan, Josine Dalhuis en de moord van de gluurder met elkaar te maken kunnen hebben.
Die middag nog, wordt Meryem opgebeld door een zogenaamde Belgische redactrice die haar een aantal vragen wil stellen over de nacht waarop ze is neergestoken. Als rechercheur Tom Speelman bij Meryem op bezoek komt, verteld hij haar dat haar broer Murat de volgende dag thuis zal komen. Als Speelman weg is, weet Meryem niet h?e snel ze haar spullen moet pakken en zorgen dat ze wegkomt. Als Astrid thuis komt leest ze op een briefje dat Meryem weg is. Ze is heel ongerust. Als Meryem haar eindelijk opbelt, wil ze niet vertellen waar ze is maar beloofd om toch terug naar huis te komen.
Als Meryem thuis komt kan ze het niet voor zich houden en vertelt Astrid dat haar broer thuis komt. Astrid begrijpt niet waarom Meryem daarom moest vluchten. Ze vertelt dat ze niet alleen in de duinen was toen Stefan een condoom haalde. Murat heeft de gluurder gezien toen hij Meryem wilde aanranden. Toen de gluurder hem ontdekte, is hij er vandoor gegaan. Murat heeft Meryem met iemand de duinen in zien gaan en dacht dus, dat zij met de gl??rder ging vrijen. Toen heeft hij haar geprobeerd neer te steken, omdat ze een schande voor de familie zou zijn. Nu ze weet dat Murat terug komt naar Nederland, is ze bang dat hij z?n werk af wil maken en haar alsnog neer wil steken, omdat het hem die avond niet is gelukt.
-4-
Als de twee rechercheurs, Speelman en Frederiks op bezoek gaan bij meneer Dalhuis, vertelt hij dat zijn vrouw is verdronken en hij haar niet kon redden omdat hij niet kon zwemmen. Als Frederiks navraag doet over Josine Dalhuis, blijkt dat zij vroeger, op 15-jarige leeftijd, bijna is verkracht door Van Santen ?de gluurder. Josine Dalhuis was ook degene die zich heeft voorgedaan als redactrice van een Belgisch tijdschrift. Ze wou weten of het echt waar was dat de gluurder haar bijna had verkracht en kon het niet hebben dat hij dit nog steeds deed. Toen ze hem in de duinen met een verrekijker zag liggen, sloeg ze hem neer op de grond en pakte zijn mes.
Ze probeerde hem te steken, maar het lukte niet. Toen pakte ze haar busje met peperspray uit de tas en spoot het op zijn gezicht. Zo wou ze de man verblinden, als wraak. Doordat ze hem zo hard heeft toegetakeld, is de man ter plekke overleden.
De fietstas met het mes erin was uiteindelijk het bewijs dat Josine Dalhuis de gluurder heeft vermoord.
-5-
Leeservaringsverslag
Onderwerp:
Het onderwerp spreekt mij wel aan. Het boek heeft mij geen nieuwe kanten van het onderwerp laten zien, want ik heb nu al vaker zulke spannende boeken gelezen. Het einde vond ik heel verrassend. Ik had namelijk niet verwacht, dat degene die uiteindelijk de moord heeft gepleegd, het ook echt had gedaan. Dat vertelden ze pas aan het einde en ik had iemand anders in gedachten. Dat was dus wel verrassend. Toen bleek dat de gluurder door iemand vermoord was, hebben ze daar een maar een klein stukje over verteld. Eerst ik snapte ik ook helemaal niet d?t de gluurder vermoord was, maar dat werd verder op in het verhaal duidelijk.
Gebeurtenissen:
Ik vind wel dat het verhaal genoeg gebeurtenissen bevat om te blijven boeien. Eerst wordt de gluurder vermoord. Dan wordt er weer een spannende ontdekking gedaan. Dan vlucht er weer iemand en niemand weet waarom. Al die gebeurtenissen volgen elkaar snel. Dan w?l je ook wel doorlezen. Dat komt mede doordat het verhaal heel spannend is en zou het ook best wel eens in het dagelijks leven kunnen gebeuren. Dat vind ik leuk om te lezen. De gebeurtenissen zelf hebben me niet echt aan het denken gezet, want ?ls er iemand zou worden neergestoken in de duinen, zou zich dat eerder in een groot plek als Amsterdam plaatsvinden, dan in Franeker. De gebeurtenis dat blijkt dat Mevr. Dalhuis de gluurder heeft vermoord, omdat ze vroeger bijna door hem verkracht is, had ik niet verwacht. Ik had verwacht dat een ander het had gedaan. Dat maakt het verhaal nog weer spannender en dat heeft dus ook de meeste indruk op mij gemaakt.
Personages:
De hoofdpersoon is geen heldin. Er gebeuren geen dingen in het verhaal, waardoor je een held wordt. Stefan, een van de hoofdpersonen in het verhaal, heeft een groot doorzettingsvermogen. Dat bewonder ik wel. Ook lijken de personages allemaal op mensen, die er in het dagelijks leven ook wel zijn. Het zijn jongeren die gewoon naar school gaan, een vriendenclub hebben en dingen beleven die ?eder mens wel beleeft. Ook reageren ze op de gebeurtenissen wel voorspelbaar. Net zoals de keer dat Meryem vlucht en Astrid een briefje vindt, waarop staat dat ze weg is. Ze reageert geschokt en dat zou ieder mens doen als je zoiets leest. Van Meryem kom je het meeste te weten. Je weet dat ze Turks is en dat ze bepaalde tradities hebben binnen hun cultuur. Daardoor je snap ik ook wel waarom ze vlucht voor haar broer, maar zelf zou ik het zo nooit aangepakt hebben. Ik ben dan wel geen Turk, maar ik zou er eerst met mijn ouders over praten (als ze mij nog willen zien, nadat ik ben neergestoken in de duinen).
Bouw:
Ik vind wel dat er lijn in het verhaal zit. Je kunt het goed volgen en het is geen chaotisch verhaal dat je niet goed kunt volgen. Doordat er lijn in het verhaal zit, blijft het ook spannend en boeiend, want als ik een keer een verhaal lees dat spannend is, wil ik ook weten hoe het afloopt! Ook past de bouw wel goed bij het onderwerp. Ik vind dat ze het niet in een verkeerde volgorde hebben gezet. In het verhaal zelf zitten een paar terugblikken. Dat komt vaak voor bij Meryem. Omdat zij verkracht is, blikt de schrijver daar vaak op terug en dat vind ik wel logisch.
Op het eind gaat Meryem terug naar haar ouders en komt alles toch nog weer goed tussen hun. Dat leggen ze ook uit en het blijft niet onduidelijk.
Taalgebruik:
In het begin was het verhaal soms een beetje onduidelijk. Bijvoorbeeld de keer dat de gluurder wordt vermoord. De schrijver begint heel onduidelijk, maar dat wordt verder in het boek duidelijk. De verhoudingen liggen goed. De schrijver beschrijft de personages duidelijk en daardoor kloppen hun gevoelens ook wel. Ook past de taal wel bij het onderwerp en personages. Het verhaal gaat voornamelijk over jongeren en ze gebruiken geen moeilijke woorden, maar normale woorden.
Titel v/h boek: Hot Spot
Auteur v/h boek: Theo Hoogstraten
Uitgever v/h boek: Pandora
Jaar van uitgave: 2000
Reden om boek te kiezen:
Ik had weleens gehoord van de schrijver Theo Hoogstraten en ook van zijn boeken. Blind Date kende ik al van de schrijver en ik heb ook weleens iets opgevangen van dit boek. Ik vond het interessant om dat boek ook wel eens te lezen. Ook het onderwerp spreekt me wel aan. Ik houd wel van spannende boeken.
Eerste persoonlijke reactie:
Ik vond het een leuk en spannend boek, omdat er van alles te beleven viel. Het boek bleef me boeien. Ik had ook verwacht dat het een leuk boek zou zijn, maar ik vond het wel leuker dan ik eerst dacht. Het einde loopt verrassend af vond ik, want ik had iemand anders als dader voor gesteld.
-3-
Informatie over de auteur van het boek
Theo Hoogstraaten werd op 9 juli 1948 in Mijdrecht geboren. Na de middelbare school ging hij naar de Pedagogische Academie. Hij was een tijdje onderwijzer aan een basisschool en studeerde daarna M.O. Nederlands en geschiedenis. Momenteel is hij decaan havo/vwo aan het Jan van Scorelcollege in Alkmaar.
Omdat hij het schrijven ook als hobby ziet, schrijft Theo Hoogstraaten meestal in zijn vakanties. Eerder publiceerde hij schoolboeken voor geschiedenis en staatsinrichting.
Theo Hoogstraaten vindt het belangrijk dat een verhaal spannende gebeurtenissen bevat, met vaart geschreven is en over onderwerpen gaat waarin jongeren van twaalf tot vijftien jaar zichzelf kunnen herkennen. 'Boodschapverhalen' vindt hij achterhaald. Wel houdt hij jongeren een spiegel voor en snijdt hij onderwerpen aan die hen tot nadenken stemmen.
Naast het hoofdverhaal, waarin het thema wordt uitgewerkt, bevatten de boeken van Theo Hoogstraaten soms een tweede verhaallijn waarin de vriendschap tussen een jongen en een meisje een grote rol speelt. De verhaallijnen be?nvloeden elkaar en worden gaandeweg met elkaar vervlochten, waardoor er samenhang ontstaat. In vrijwel elk boek wordt een beeld gegeven van het leven van jongeren op school, hun relaties met leeftijdgenoten en met hun ouders.
Hoogstraaten gaat lugubere en enge situaties niet uit de weg. Wel probeert hij door het beschrijven van de reacties van de verhaalpersonen de lezer te laten ervaren hoe wreed of onmenselijk de situaties zijn. De gebeurtenissen worden nooit vanuit ??n persoon bekeken. De verteller kruipt in de huid van verschillende personen, ook in die van volwassenen, waardoor de lezer een brede kijk op de gebeurtenissen krijgt.
Theo Hoogstraaten vindt dat je in jeugdboeken in beperkte mate aan 'woordkunst' moet doen. Beschrijvingen worden niet te lang gemaakt en karakters niet onnodig uitgediept. Uit de verschillende manieren waarop personen reageren of omgaan met situaties, kan de lezer hun karakter opmaken en wordt duidelijk welke invloed de gebeurtenissen daarop hebben. In de verhalen gebeurt veel. Zijn stijl is kort maar krachtig, zijn manier van vertellen prettig en levendig. Aan de dialogen besteedt hij veel aandacht, om ze zo 'echt' mogelijk te laten lijken.
Bron: http://www.google.nl/theohoogstraten.html http://www.sjaloom.com/auteurs/theohoogstraten.html
-10-
Samenvatting van het boek
In het begin van het boek wordt een samenvatting gegeven van het vorige boek Blind Date. Meryem wordt dan bijna verkracht door de gluurder. Astrid en Meryem gaan naar het strand om te praten. Meryem zit er zo over in dat ze niet meer naar huis kan, omdat haar vader haar niet meer wil zien. Onderweg komen ze een man op de fiets tegen. Op die fiets zaten die rare zijtassen die de gluurder ook op zijn fiets had zitten.
Als ze in de krant lezen dat de gluurder is vermoord weet Meryem het zeker: de man op de fiets was de gluurder. Hij zou weer stelletjes gaan bespieden maar is betrapt. Degene die hem dus heeft vermoord wist dat hij weer paartjes zou gaan bespieden. De man was aardig toegetakeld. Als ze er weer aan terug denkt knijpt ze haar ogen dicht. Meryem kan die nacht maar niet vergeten. Ze heeft nog steeds last van nachtmerries en krijgt steeds meer te weten over hoe ze is neergestoken en wie er allemaal bij waren. Blijkbaar was ze niet alleen met de gluurder. Strandtent timboektoe profiteert ervan dat er 2 steekpartijen zijn geweest in de duinen. De plek hot spot wordt dagelijks bekeken en de mensen komen achteraf nog wat drinken in timboektoe. Dat merken Herman en Stefan ook. Ze hebben het razend druk.
Diezelfde middag als Stefan aan het werk is, komt er een man aanrennen die beweert dat zijn vrouw (Josine Dalhuis) te ver in zee was gegaan en is meegetrokken door de stroming. Stefan en Edwin gaan er met de boot achteraan maar het is te laat. De vrouw wordt nog meegenomen naar het ziekenhuis maar ze overleeft het niet. Als Stefan terug komt uit het ziekenhuis is en samen met Astrid een eindje gaat lopen begint het te onweren. Ze moeten schuilen in de duinen, waar Astrid een fietstas met daarin een bebloed mes in het zand ziet liggen.
Als de rechercheurs Frederiks en Witzens deze fietstas in handen krijgen beginnen ze een vermoeden te krijgen wat de zaken Meryem Aslan, Josine Dalhuis en de moord van de gluurder met elkaar te maken kunnen hebben.
Die middag nog, wordt Meryem opgebeld door een zogenaamde Belgische redactrice die haar een aantal vragen wil stellen over de nacht waarop ze is neergestoken. Als rechercheur Tom Speelman bij Meryem op bezoek komt, verteld hij haar dat haar broer Murat de volgende dag thuis zal komen. Als Speelman weg is, weet Meryem niet h?e snel ze haar spullen moet pakken en zorgen dat ze wegkomt. Als Astrid thuis komt leest ze op een briefje dat Meryem weg is. Ze is heel ongerust. Als Meryem haar eindelijk opbelt, wil ze niet vertellen waar ze is maar beloofd om toch terug naar huis te komen.
Als Meryem thuis komt kan ze het niet voor zich houden en vertelt Astrid dat haar broer thuis komt. Astrid begrijpt niet waarom Meryem daarom moest vluchten. Ze vertelt dat ze niet alleen in de duinen was toen Stefan een condoom haalde. Murat heeft de gluurder gezien toen hij Meryem wilde aanranden. Toen de gluurder hem ontdekte, is hij er vandoor gegaan. Murat heeft Meryem met iemand de duinen in zien gaan en dacht dus, dat zij met de gl??rder ging vrijen. Toen heeft hij haar geprobeerd neer te steken, omdat ze een schande voor de familie zou zijn. Nu ze weet dat Murat terug komt naar Nederland, is ze bang dat hij z?n werk af wil maken en haar alsnog neer wil steken, omdat het hem die avond niet is gelukt.
-4-
Als de twee rechercheurs, Speelman en Frederiks op bezoek gaan bij meneer Dalhuis, vertelt hij dat zijn vrouw is verdronken en hij haar niet kon redden omdat hij niet kon zwemmen. Als Frederiks navraag doet over Josine Dalhuis, blijkt dat zij vroeger, op 15-jarige leeftijd, bijna is verkracht door Van Santen ?de gluurder. Josine Dalhuis was ook degene die zich heeft voorgedaan als redactrice van een Belgisch tijdschrift. Ze wou weten of het echt waar was dat de gluurder haar bijna had verkracht en kon het niet hebben dat hij dit nog steeds deed. Toen ze hem in de duinen met een verrekijker zag liggen, sloeg ze hem neer op de grond en pakte zijn mes.
Ze probeerde hem te steken, maar het lukte niet. Toen pakte ze haar busje met peperspray uit de tas en spoot het op zijn gezicht. Zo wou ze de man verblinden, als wraak. Doordat ze hem zo hard heeft toegetakeld, is de man ter plekke overleden.
De fietstas met het mes erin was uiteindelijk het bewijs dat Josine Dalhuis de gluurder heeft vermoord.
-5-
Leeservaringsverslag
Onderwerp:
Het onderwerp spreekt mij wel aan. Het boek heeft mij geen nieuwe kanten van het onderwerp laten zien, want ik heb nu al vaker zulke spannende boeken gelezen. Het einde vond ik heel verrassend. Ik had namelijk niet verwacht, dat degene die uiteindelijk de moord heeft gepleegd, het ook echt had gedaan. Dat vertelden ze pas aan het einde en ik had iemand anders in gedachten. Dat was dus wel verrassend. Toen bleek dat de gluurder door iemand vermoord was, hebben ze daar een maar een klein stukje over verteld. Eerst ik snapte ik ook helemaal niet d?t de gluurder vermoord was, maar dat werd verder op in het verhaal duidelijk.
Gebeurtenissen:
Ik vind wel dat het verhaal genoeg gebeurtenissen bevat om te blijven boeien. Eerst wordt de gluurder vermoord. Dan wordt er weer een spannende ontdekking gedaan. Dan vlucht er weer iemand en niemand weet waarom. Al die gebeurtenissen volgen elkaar snel. Dan w?l je ook wel doorlezen. Dat komt mede doordat het verhaal heel spannend is en zou het ook best wel eens in het dagelijks leven kunnen gebeuren. Dat vind ik leuk om te lezen. De gebeurtenissen zelf hebben me niet echt aan het denken gezet, want ?ls er iemand zou worden neergestoken in de duinen, zou zich dat eerder in een groot plek als Amsterdam plaatsvinden, dan in Franeker. De gebeurtenis dat blijkt dat Mevr. Dalhuis de gluurder heeft vermoord, omdat ze vroeger bijna door hem verkracht is, had ik niet verwacht. Ik had verwacht dat een ander het had gedaan. Dat maakt het verhaal nog weer spannender en dat heeft dus ook de meeste indruk op mij gemaakt.
Personages:
De hoofdpersoon is geen heldin. Er gebeuren geen dingen in het verhaal, waardoor je een held wordt. Stefan, een van de hoofdpersonen in het verhaal, heeft een groot doorzettingsvermogen. Dat bewonder ik wel. Ook lijken de personages allemaal op mensen, die er in het dagelijks leven ook wel zijn. Het zijn jongeren die gewoon naar school gaan, een vriendenclub hebben en dingen beleven die ?eder mens wel beleeft. Ook reageren ze op de gebeurtenissen wel voorspelbaar. Net zoals de keer dat Meryem vlucht en Astrid een briefje vindt, waarop staat dat ze weg is. Ze reageert geschokt en dat zou ieder mens doen als je zoiets leest. Van Meryem kom je het meeste te weten. Je weet dat ze Turks is en dat ze bepaalde tradities hebben binnen hun cultuur. Daardoor je snap ik ook wel waarom ze vlucht voor haar broer, maar zelf zou ik het zo nooit aangepakt hebben. Ik ben dan wel geen Turk, maar ik zou er eerst met mijn ouders over praten (als ze mij nog willen zien, nadat ik ben neergestoken in de duinen).
Bouw:
Ik vind wel dat er lijn in het verhaal zit. Je kunt het goed volgen en het is geen chaotisch verhaal dat je niet goed kunt volgen. Doordat er lijn in het verhaal zit, blijft het ook spannend en boeiend, want als ik een keer een verhaal lees dat spannend is, wil ik ook weten hoe het afloopt! Ook past de bouw wel goed bij het onderwerp. Ik vind dat ze het niet in een verkeerde volgorde hebben gezet. In het verhaal zelf zitten een paar terugblikken. Dat komt vaak voor bij Meryem. Omdat zij verkracht is, blikt de schrijver daar vaak op terug en dat vind ik wel logisch.
Op het eind gaat Meryem terug naar haar ouders en komt alles toch nog weer goed tussen hun. Dat leggen ze ook uit en het blijft niet onduidelijk.
Taalgebruik:
In het begin was het verhaal soms een beetje onduidelijk. Bijvoorbeeld de keer dat de gluurder wordt vermoord. De schrijver begint heel onduidelijk, maar dat wordt verder in het boek duidelijk. De verhoudingen liggen goed. De schrijver beschrijft de personages duidelijk en daardoor kloppen hun gevoelens ook wel. Ook past de taal wel bij het onderwerp en personages. Het verhaal gaat voornamelijk over jongeren en ze gebruiken geen moeilijke woorden, maar normale woorden.
Theo Hoogstraaten werd op 9 juli 1948 in Mijdrecht geboren. Na de middelbare school ging hij naar de Pedagogische Academie. Hij was een tijdje onderwijzer aan een basisschool en studeerde daarna Nederlands en geschiedenis. Tot 2004 werkte hij als leraar en decaan aan een middelbare school.
Boek informatie
- Hot spot
- Theo Hoogstraaten
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Theo Hoogstraaten