Boekverslag: Wij zijn wegwerpkinderen
Hoofdpersonen:
Yvonne, zus van Benito en Marcus
Benito, broertje van Yvonne en Marcus
Marcus, broertje van Yvonne en Marcus
Bijpersonen:
Meneer Varseveldt: binnenvader
Mevrouw Varseveldt: binnenmoeder
Karen Hoytink: biologische moeder van Yvonne, Marcus en Benito
Vader, (naam niet bekend) biologische vader van Yvonne, Marcus en Benito
Tante Marie: 1e pleegmoeder op Bolkerhoeve.
Oom Rienus: 1e pleegvader op Bolkerhoeve.
Freddy: zoontje van Marie en Rienus.
Patricia: heeft op de Bolkerhoeve gewoond.
Bert: heeft op de Bolkerhoeve gewoond.
Willy: heeft op de Bolkerhoeve gewoond en word samen met hun overgeplaatst naar Tante Stella en oom Koos.
Marieke: zusje van Willy, heeft ook op de Bolkerhoeve gewoond en word samen met hun overgeplaatst naar Tante Stella en oom Koos.
Alfred: heeft op de Bolkerhoeve gewoond.
Piet: wees en heeft de toevlucht in brand gestoken.
Marijke: zus van Piet.
Tante Stella: 2e pleegmoeder op Bolkerhoeve.
Oom Koos: 2e pleegvader op Bolkerhoeve.
tante annie: tante van Yvonne, Marcus en Benito.
Ronald: zoontje van Karen.
Ans: vrouw van vader.
Guido: zoontje van Ans en vader.
plaatsbepaling:
het verhaal speelt zich af in het weeshuis: ?De Toevlucht? dat ligt in Bronkpolder. Het speelt zich ook af in een ander weeshuis de Bolkerhoeve.
Het verhaal is een ?ik verhaal en duurt ongeveer 4 tot 5 jaar.
Het boek heeft 180 bladzijden, waaronder 2 bladzijden over de biografie van de schrijfster gaan.
Waarom heeft ze het boek: ?Wij zijn wegwerpkinderen genoemd??
Het verhaal gaat over 3 wezen, en Yvonne had bij de winkel gehoord, dat wezen in feite wegwerpkinderen zijn.
Inhoud:
Het verhaal gaat over 3 wezen: Yvonne, Benito en Marcus. Ze zitten in een tehuis de Toevlucht. In het begin voelen ze zich er niet zo goed thuis, maar na een tijdje kregen ze steeds meer vrienden en ging het weer wat beter. Een paar weken later werden ze overgezet naar een gezin, ze kregen pleegouders: tante Marie en oom Rienus en hun zoon Freddy. Het was effe wennen voor hun, maar ze raakte op een begeven moment gehecht aan tante Marie en oom Rienus.
Yvonne, Benito en Marcus bleven een weekendje bij hun oma slapen. En toen vroeg Yvonne aan haar oma wat haar ouders voor een mensen waren. Ze vertelde dat hun vader en moeder niet gelukkig met elkaar waren, hun moeder heette Karen Hoythink, en was pas 16 toen ze trouwde. Een paar maanden na het huwelijk was ze al zwanger van haar 1e kind: Yvonne. En de jaren vlogen voorbij en er waren nog eens 2 kinderen geboren: Marcus en Benito. Ze zaten met grote schulden, maar hun vader wist altijd raad op. Oma zei dat hun vader niet deugde en dat hij voor 4 jaar vast had gezeten. Toen zei Yvonne: ?Dus onze ouders leven nog?? en Benito en Marcus wilde ze graag zien. Maar oma trok het niet langer dus ze zei er niks meer over. Toen ze weer terug ?thuis? waren bij Tante Marie en oom Rienus, vertelde ze wat er gebeurt was. Ze vroegen of ze hun ouders een keer mochten zien. Van de familie mochten ze alleen maar hun moeder zien, want hun vader deugde niet.
Oom Rienus had een afspraak gemaakt met hun moeder, en ze kwam een paar weken later langs met haar zoontje Ronald. Yvonne, Benito en Marcus hadden nog veel in te halen, maar konden het niet goed vinden met hun moeder en haar zoontje. Ze was door de jaren heen nog 3x langs gekomen met haar vervelend zoontje Ronald. Maar ze konden het er nog niet goed mee vinden.
Het ging niet goed meer met tante Marie, en Yvonne, Marcus en Benito werden weer terug gezet in de Toevlucht. Ze zagen dat veel van hun vrienden ook in een gezin waren geplaatst en er waren er niet veel meer over.
Op een dag ontstond er een hevige discussie in de klas, tussen Piet en Yvonne. Piet was het er niet mee eens dat Yvonne, Benito en Marcus steeds overgeplaatst werden en hij niet met zijn zusje Marijke.die nacht was er brand gesticht in de Toevlucht. Er waren gelukkig geen gewonden gevallen, maar Piet was wel zoek. Een paar uur later hadden ze de brand geblust en was Piet terecht.
Volgens de politie, had Piet de brand gesticht, en hij bekende.
Yvonne, Marcus en Benito werden overgeplaatst naar een ander tehuis: ?De Bolkerhoeve?.
Daar werden ze niet geaccepteerd door de kinderen, dus ze werden weer overgeplaatst naar een ander gezin samen met Willy en zijn zus Marieke. Daar kregen ze nieuwe pleegouders: Tante Stella en Oom Koos. Ze dachten: ? Als we ons aan tante Stella en oom Koos gaan hechten, dan doet het ons toch weer pijn als we moeten vertrekken?.
Dus Willy deed precies het tegenovergestelde dan wat tante Stella en oom Koos verwachten: hij ging er s?nachts van door, en oom Koos had al de politie gebeld, en tante Stella was hem met de auto gaan zoeken. De volgende ochtend kwam hij dood gewoon de keuken binnen stappen, alsof er niks gebeurt was. Oom koos zag wit van woede, hij had hem het liefst een pak rammel gegeven, maar volgens de regels mocht dat niet. Maar om toch wat agressie kwijt te kunnen schudde hij Willy effe door elkaar.
Een paar weken later, bleef Yvonne bij haar tante Annie slapen.Yvonne was vast beraden, en wilde nu alles weten over haar vader. Tante Annie wilde er liever niet over praten, maar Yvonne bleef maar met de vragen komen. Tante Annie beantwoorde ze maar. Yvonne vroeg: ?Waar woont mijn vader nu?? waarop tante Annie antwoordde: ? Hij woont in Rotterdam-west in de Busken Huetstraat, op nummer?hm?iets in de twintig weet ik wel??.
Het adres stond meteen in Yvonne?s geheugen gebrand. Ze was vastberaden, ze moest haar vader ontmoeten! Met een smoes ging ze naar het station en nam de eerste de beste trein naar Rotterdam. De trein zat vol en ze moest maar op een klapstoeltje gaan zitten. Tegenover haar zat een enge man met een lange baard, hij zat haar steeds aan te staren. Toen ze uitstapte vroeg de man of ze helemaal alleen was, en Yvonne negeerde hem. De man bleef haar maar achtervolgen en greep haar bij haar schouder! Yvonne rende gauw in de richting van een agent, en de man rende weg.
Ze vroeg aan de agent waar de Busken Huetstraat lag, waarop hij naar een loket wees. Bij het loket vroeg ze het nog eens, en de vrouw wees haar de weg. Maar ze was het weer vergeten en vroeg het aan iemand anders. Eenmaal in de Busken Huetstraat, vroeg ze aan een krantenjongen of hij wist waar ene mr. ?Willigenburg? woonde. Hij wees naar een huis met een groene deur.
Ze liep naar de deur en belde aan, een schorre stem vroeg: ?wie is daar?? Yvonne durfde niet terug te antwoorden. Eenmaal boven deed een vrouw de deur open. Ze vroeg: ?Wat mot je?? Yvonne zei: ?Mag ik meneer Willigenburg even spreken??
Ze riep een man erbij en de man keek haar aan: ?Zeg het eens?? Yvonne vertelde dat zij zijn dochter was. De man liet haar binnen, hij stelde eerst zijn vrouw en zijn zoon voor, en toen durfde Yvonne het verhaal pas te vertellen.
Haar vader vertelde toen zijn verhaal: ?Karen en ik zaten krap bij kast, en ik had geen werk, maar ik kende een paar jongens die mij wel konden helpen?. ?Ze gingen een bank overvallen en hadden een goeie chauffeur nodig?. Haar vader bood zich daarvoor meteen aan. Hij wachtte op de bankovervallers tot ze klaar waren en scheurde er toen vandoor. Hij wist niet dat de bankmedewerkster het ?stille alarm? had ingedrukt, en de politie was al onderweg. Ze hadden de weg afgezet, en ze zaten klem. Een van de overvallers zei: ?RIJDEN?!!! en haar vader gehoorzaamde. Hij reed kei hard door en merkte nog niet eens dat hij een agent had dood gereden. Daardoor had hij 6 jaar celstraf gekregen, en had de familie hem helemaal genegeerd.
Na 4 jaar kwam hij vrij wegens goed gedrag, en had hij nog effe contact gehad met tante Annie. Zijn huwelijk was kapot, en zijn familie keek niet meer naar hem om, hij zag het leven niet meer zitten, tot hij Ans ontmoette. Hij kreeg een kindje: Guido.
Ze was die avond blijven eten en slapen, ze had het heel fijn gevonden.
Volgende morgen werd ze wakker en hoorde ze Ans tegen haar vader praten over haar, gelukkig positief. Ze had geen geld meer voor de terug reis naar tante Stella en oom Koos, dus haar vader bracht haar naar het volgende station, en ze is verder afgereisd met de trein.
Eenmaal op het eindstation aangekomen, belde ze tante Stella op. En tante Stella kwam haar ophalen.
Ze moest alles vertellen tegen haar tante, en ook waarom ze gelogen had. Maar Yvonne heeft uiteindelijk toch nog haar vader ontmoet, en was haar missie volbracht.
Over de schrijfster:
Toen Thea Beckman jong was, was het vanzelfsprekend dat meisjes meehielpen in de huishouding. Studeren was er voor haar niet bij. Zelf wilde ze het liefst schrijfster worden, of ontdekkingsreiziger. Ze haalde het mulo-diploma en had een aantal kantoorbaantjes. Ze trouwde in 1945 en kreeg drie kinderen. Ze begon al in 1947 met schrijven: verhalen in jeugdtijdschriften en journalistieke stukjes in kranten. In 1957 verscheen haar eerste boek, maar pas toen haar kinderen groot waren, kon ze echt tijd besteden aan het schrijven van boeken. Sinds 1970 is er bijna elk jaar een boek van haar verschenen. Ze had toen ook tijd om te studeren. Eerst volgde ze in de avonduren een atheneumopleiding en in 1981 studeerde ze in Utrecht af in de sociale psychologie. Ook reist ze veel.
Yvonne, zus van Benito en Marcus
Benito, broertje van Yvonne en Marcus
Marcus, broertje van Yvonne en Marcus
Bijpersonen:
Meneer Varseveldt: binnenvader
Mevrouw Varseveldt: binnenmoeder
Karen Hoytink: biologische moeder van Yvonne, Marcus en Benito
Vader, (naam niet bekend) biologische vader van Yvonne, Marcus en Benito
Tante Marie: 1e pleegmoeder op Bolkerhoeve.
Oom Rienus: 1e pleegvader op Bolkerhoeve.
Freddy: zoontje van Marie en Rienus.
Patricia: heeft op de Bolkerhoeve gewoond.
Bert: heeft op de Bolkerhoeve gewoond.
Willy: heeft op de Bolkerhoeve gewoond en word samen met hun overgeplaatst naar Tante Stella en oom Koos.
Marieke: zusje van Willy, heeft ook op de Bolkerhoeve gewoond en word samen met hun overgeplaatst naar Tante Stella en oom Koos.
Alfred: heeft op de Bolkerhoeve gewoond.
Piet: wees en heeft de toevlucht in brand gestoken.
Marijke: zus van Piet.
Tante Stella: 2e pleegmoeder op Bolkerhoeve.
Oom Koos: 2e pleegvader op Bolkerhoeve.
tante annie: tante van Yvonne, Marcus en Benito.
Ronald: zoontje van Karen.
Ans: vrouw van vader.
Guido: zoontje van Ans en vader.
plaatsbepaling:
het verhaal speelt zich af in het weeshuis: ?De Toevlucht? dat ligt in Bronkpolder. Het speelt zich ook af in een ander weeshuis de Bolkerhoeve.
Het verhaal is een ?ik verhaal en duurt ongeveer 4 tot 5 jaar.
Het boek heeft 180 bladzijden, waaronder 2 bladzijden over de biografie van de schrijfster gaan.
Waarom heeft ze het boek: ?Wij zijn wegwerpkinderen genoemd??
Het verhaal gaat over 3 wezen, en Yvonne had bij de winkel gehoord, dat wezen in feite wegwerpkinderen zijn.
Inhoud:
Het verhaal gaat over 3 wezen: Yvonne, Benito en Marcus. Ze zitten in een tehuis de Toevlucht. In het begin voelen ze zich er niet zo goed thuis, maar na een tijdje kregen ze steeds meer vrienden en ging het weer wat beter. Een paar weken later werden ze overgezet naar een gezin, ze kregen pleegouders: tante Marie en oom Rienus en hun zoon Freddy. Het was effe wennen voor hun, maar ze raakte op een begeven moment gehecht aan tante Marie en oom Rienus.
Yvonne, Benito en Marcus bleven een weekendje bij hun oma slapen. En toen vroeg Yvonne aan haar oma wat haar ouders voor een mensen waren. Ze vertelde dat hun vader en moeder niet gelukkig met elkaar waren, hun moeder heette Karen Hoythink, en was pas 16 toen ze trouwde. Een paar maanden na het huwelijk was ze al zwanger van haar 1e kind: Yvonne. En de jaren vlogen voorbij en er waren nog eens 2 kinderen geboren: Marcus en Benito. Ze zaten met grote schulden, maar hun vader wist altijd raad op. Oma zei dat hun vader niet deugde en dat hij voor 4 jaar vast had gezeten. Toen zei Yvonne: ?Dus onze ouders leven nog?? en Benito en Marcus wilde ze graag zien. Maar oma trok het niet langer dus ze zei er niks meer over. Toen ze weer terug ?thuis? waren bij Tante Marie en oom Rienus, vertelde ze wat er gebeurt was. Ze vroegen of ze hun ouders een keer mochten zien. Van de familie mochten ze alleen maar hun moeder zien, want hun vader deugde niet.
Oom Rienus had een afspraak gemaakt met hun moeder, en ze kwam een paar weken later langs met haar zoontje Ronald. Yvonne, Benito en Marcus hadden nog veel in te halen, maar konden het niet goed vinden met hun moeder en haar zoontje. Ze was door de jaren heen nog 3x langs gekomen met haar vervelend zoontje Ronald. Maar ze konden het er nog niet goed mee vinden.
Het ging niet goed meer met tante Marie, en Yvonne, Marcus en Benito werden weer terug gezet in de Toevlucht. Ze zagen dat veel van hun vrienden ook in een gezin waren geplaatst en er waren er niet veel meer over.
Op een dag ontstond er een hevige discussie in de klas, tussen Piet en Yvonne. Piet was het er niet mee eens dat Yvonne, Benito en Marcus steeds overgeplaatst werden en hij niet met zijn zusje Marijke.die nacht was er brand gesticht in de Toevlucht. Er waren gelukkig geen gewonden gevallen, maar Piet was wel zoek. Een paar uur later hadden ze de brand geblust en was Piet terecht.
Volgens de politie, had Piet de brand gesticht, en hij bekende.
Yvonne, Marcus en Benito werden overgeplaatst naar een ander tehuis: ?De Bolkerhoeve?.
Daar werden ze niet geaccepteerd door de kinderen, dus ze werden weer overgeplaatst naar een ander gezin samen met Willy en zijn zus Marieke. Daar kregen ze nieuwe pleegouders: Tante Stella en Oom Koos. Ze dachten: ? Als we ons aan tante Stella en oom Koos gaan hechten, dan doet het ons toch weer pijn als we moeten vertrekken?.
Dus Willy deed precies het tegenovergestelde dan wat tante Stella en oom Koos verwachten: hij ging er s?nachts van door, en oom Koos had al de politie gebeld, en tante Stella was hem met de auto gaan zoeken. De volgende ochtend kwam hij dood gewoon de keuken binnen stappen, alsof er niks gebeurt was. Oom koos zag wit van woede, hij had hem het liefst een pak rammel gegeven, maar volgens de regels mocht dat niet. Maar om toch wat agressie kwijt te kunnen schudde hij Willy effe door elkaar.
Een paar weken later, bleef Yvonne bij haar tante Annie slapen.Yvonne was vast beraden, en wilde nu alles weten over haar vader. Tante Annie wilde er liever niet over praten, maar Yvonne bleef maar met de vragen komen. Tante Annie beantwoorde ze maar. Yvonne vroeg: ?Waar woont mijn vader nu?? waarop tante Annie antwoordde: ? Hij woont in Rotterdam-west in de Busken Huetstraat, op nummer?hm?iets in de twintig weet ik wel??.
Het adres stond meteen in Yvonne?s geheugen gebrand. Ze was vastberaden, ze moest haar vader ontmoeten! Met een smoes ging ze naar het station en nam de eerste de beste trein naar Rotterdam. De trein zat vol en ze moest maar op een klapstoeltje gaan zitten. Tegenover haar zat een enge man met een lange baard, hij zat haar steeds aan te staren. Toen ze uitstapte vroeg de man of ze helemaal alleen was, en Yvonne negeerde hem. De man bleef haar maar achtervolgen en greep haar bij haar schouder! Yvonne rende gauw in de richting van een agent, en de man rende weg.
Ze vroeg aan de agent waar de Busken Huetstraat lag, waarop hij naar een loket wees. Bij het loket vroeg ze het nog eens, en de vrouw wees haar de weg. Maar ze was het weer vergeten en vroeg het aan iemand anders. Eenmaal in de Busken Huetstraat, vroeg ze aan een krantenjongen of hij wist waar ene mr. ?Willigenburg? woonde. Hij wees naar een huis met een groene deur.
Ze liep naar de deur en belde aan, een schorre stem vroeg: ?wie is daar?? Yvonne durfde niet terug te antwoorden. Eenmaal boven deed een vrouw de deur open. Ze vroeg: ?Wat mot je?? Yvonne zei: ?Mag ik meneer Willigenburg even spreken??
Ze riep een man erbij en de man keek haar aan: ?Zeg het eens?? Yvonne vertelde dat zij zijn dochter was. De man liet haar binnen, hij stelde eerst zijn vrouw en zijn zoon voor, en toen durfde Yvonne het verhaal pas te vertellen.
Haar vader vertelde toen zijn verhaal: ?Karen en ik zaten krap bij kast, en ik had geen werk, maar ik kende een paar jongens die mij wel konden helpen?. ?Ze gingen een bank overvallen en hadden een goeie chauffeur nodig?. Haar vader bood zich daarvoor meteen aan. Hij wachtte op de bankovervallers tot ze klaar waren en scheurde er toen vandoor. Hij wist niet dat de bankmedewerkster het ?stille alarm? had ingedrukt, en de politie was al onderweg. Ze hadden de weg afgezet, en ze zaten klem. Een van de overvallers zei: ?RIJDEN?!!! en haar vader gehoorzaamde. Hij reed kei hard door en merkte nog niet eens dat hij een agent had dood gereden. Daardoor had hij 6 jaar celstraf gekregen, en had de familie hem helemaal genegeerd.
Na 4 jaar kwam hij vrij wegens goed gedrag, en had hij nog effe contact gehad met tante Annie. Zijn huwelijk was kapot, en zijn familie keek niet meer naar hem om, hij zag het leven niet meer zitten, tot hij Ans ontmoette. Hij kreeg een kindje: Guido.
Ze was die avond blijven eten en slapen, ze had het heel fijn gevonden.
Volgende morgen werd ze wakker en hoorde ze Ans tegen haar vader praten over haar, gelukkig positief. Ze had geen geld meer voor de terug reis naar tante Stella en oom Koos, dus haar vader bracht haar naar het volgende station, en ze is verder afgereisd met de trein.
Eenmaal op het eindstation aangekomen, belde ze tante Stella op. En tante Stella kwam haar ophalen.
Ze moest alles vertellen tegen haar tante, en ook waarom ze gelogen had. Maar Yvonne heeft uiteindelijk toch nog haar vader ontmoet, en was haar missie volbracht.
Over de schrijfster:
Toen Thea Beckman jong was, was het vanzelfsprekend dat meisjes meehielpen in de huishouding. Studeren was er voor haar niet bij. Zelf wilde ze het liefst schrijfster worden, of ontdekkingsreiziger. Ze haalde het mulo-diploma en had een aantal kantoorbaantjes. Ze trouwde in 1945 en kreeg drie kinderen. Ze begon al in 1947 met schrijven: verhalen in jeugdtijdschriften en journalistieke stukjes in kranten. In 1957 verscheen haar eerste boek, maar pas toen haar kinderen groot waren, kon ze echt tijd besteden aan het schrijven van boeken. Sinds 1970 is er bijna elk jaar een boek van haar verschenen. Ze had toen ook tijd om te studeren. Eerst volgde ze in de avonduren een atheneumopleiding en in 1981 studeerde ze in Utrecht af in de sociale psychologie. Ook reist ze veel.
Drs. Thea Beckman was een Nederlands schrijfster van kinder- en jeugdboeken.
Boek informatie
- Wij zijn wegwerpkinderen
- Thea Beckman
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Thea Beckmann