Boekverslag: Isabelle
Titel: Isabelle
Auteur: Tessa de Loo
Uitgever: Wolters-Noordhoff Groningen (met licentie van de Arbeiderspers, Amsterdam)
Jaar van uitgave: 1995
Genre: roman
Bijzonderheden: Dit boek hoorde bij de serie van Grote Lijsters uit 1995
Motivatie van de boekkeuze:
Mijn vorige boekbeschrijving ging over 'Het Rookoffer', die is ook geschreven door Tessa de Loo. Ik vond dat een leuk boek, dus ik dacht, laat ik nog eens een boek van haar lezen om te kijken of die ook zo leuk is. Toen vond ik dit boek thuis en nadat ik de achterkant bekeken had ben ik begonnen met lezen. Voordat ik begon met lezen had ik niet echt verwachtingen van het verhaal. De titel maakte me wel nieuwsgierig, ik wilde weten wie die Isabelle was. Pas toen ik het boek uit had, zag ik wat de afbeelding op de voorkant voorstelde. Eerder had ik daar helemaal niet op gelet. Er zitten best veel onverwachte dingen in het verhaal, dat maakt het wel een beetje spannend. Het verliep niet hoe ik het verwacht had, dat vond ik wel grappig. Als je van tevoren al weet hoe het verhaal afloopt, kun je het boek volgens mij net zo goed niet lezen.
Korte weergave van de inhoud:
Op een dag, in een bergachtige streek in Frankrijk, is de bekende filmster Isabelle Amable plotseling verdwenen. Politie en bewoners van die streek gingen de hele omgeving onderzoeken, maar zonder resultaat. Ook Jeanne Bitor werd ondervraagd. Zij is een 'zeldzaam lelijke' vrouw, die samen met twee pitbulls in een boerderij woont. Jeanne heeft Isabelle ontvoerd, want ze is zelf erg lelijk en Isabelle erg knap. Jeanne schildert veel. Ze schildert de vergankelijkheid van dieren, dit doet ze door een serie schilderijen te maken van een (dood) dier waar ze steeds schildert hoe het dier eruit ziet. Dit wil ze ook bij Isabelle doen. Daarom houdt ze haar gevangen in de kelder. Eerst ziet ze haar echt als een 'ding', ze laat haar gevoelens en alles niet merken aan Isabelle. Maar als Isabelle vertelt dat ze het soms ook niet zo fijn vindt dat ze zo mooi is, gaat Jeanne haar meer zien als een vriendin. Ze voeren tijdens en na het schilderen gesprekken over hun leven. Langzamerhand stelt Jeanne zich steeds iets meer open tegenover Isabelle. Al die tijd heeft een andere buurtbewoner, Bernard Buffon, de zoektocht niet opgegeven. Isabelle is zijn stille liefde en hij kan maar niet geloven dat ze verdwenen is. Hij spreekt Jeanne in het caf? waar zij als barvrouw werkt en voert met haar een vreemd gesprek. Isabelle had aan haar verteld dat ze in haar jeugd misbruikt werd, maar Bernard zegt dat dat helemaal niet waar is. Hij kent de vroegere beste vriendin van Isabelle en dan blijkt dat ze juist een hele onbezorgde jeugd heeft gehad. Jeanne komt erachter dat Isabelle tegen haar gelogen heeft. Ze wordt heel boos en wanhopig. Het contact bevriest weer. De dag daarna komt Jeanne in de kelder en ziet dat Isabelle zich opgehangen heeft. Jeanne denkt dat ze nu dood is. Ze verbrandt de schilderijen en vlucht. De 'zelfmoord' is echter een truc van Isabelle, die bij een film heeft geleerd hoe ze zichzelf nep op kan hangen. Maar doordat de honden van Jeanne de strobalen omgooiden waar ze naderhand weer op moest gaan staan, was het bijna echt Isabelle's dood. Bernard, die door het vreemde gesprek argwaan had gekregen, ging eens een kijkje nemen in het huis van Jeanne. In de kelder treft hij de hangende Isabelle aan. Hij bevrijdt haar, ze leeft dus nog, en ze vertelt hem het hele verhaal, en hoe ze Jeanne voor de gek heeft gehouden. Jeanne zelf is nergens meer te vinden?
Persoonlijke reactie:
Ik vond het best een leuk boek, maar soms was het een beetje slecht te volgen. Het verhaal kwam op mij niet echt realistisch over, maar misschien was dit ook niet de bedoeling van de schrijfster. De gebeurtenissen in het verhaal zijn wel origineel, Jeanne Bitor is een apart persoon. Ik vind het verhaal soms, zoals ik al zei, niet zo goed te volgen. Ik dacht in het begin dat Isabelle toch echt zelf had gekozen om zich te verstoppen bij Jeanne, maar dan gaat Jeanne haar ongeveer gevangen houden om haar te schilderen en mag ze niet meer weg. Uiteindelijk wordt het contact tussen de twee wat beter, maar je voelt toch steeds een soort spanning. Het contrast tussen de mooie Isabelle en de lelijke Jeanne vind ik mooi beschreven. Het is ook grappig dat naarmate het verhaal vordert, ze over meer dingen met elkaar gaan praten. Jeanne is namelijk een beetje stuurs en in zichzelf gekeerd en je ziet haar zeg maar 'opbloeien'. Ik verwachtte eigenlijk dat ze zich steeds meer zou openbaren en dat ze uiteindelijk misschien zelfs goede vriendinnen zouden worden, maar dat liep nogal anders. Aan het eind van het boek, als Jeanne -en in dit geval ik ook- erachter komt dat Isabelle gelogen heeft over haar jeugd terwijl ze haar vertrouwde, wordt ze weer 'vreemd'. Je kon niet echt hoogte krijgen van de personages. Dat was soms wel verwarrend, dan dacht ik dat ik een beetje wist hoe een personage dacht, en dan deed die weer iets wat ik niet verwachtte. Ik vond het ook wel jammer dat de personages niet echt diepgaand (beschreven) waren.
Onderwerp:
Volgens mij is het onderwerp het verschil en contrast tussen schoonheid en lelijkheid. Het verhaal draait om Jeanne, de lelijk vrouw, en Isabelle, de mooie vrouw. Ik vind het onderwerp niet zo heel interessant, maar het is wel 'belangrijk', ook in deze tijd. Het is wel origineel beschreven, ik had ook nog nooit een boek gelezen waarin het uiterlijk zo'n grote rol speelt. Toen ik het boek ging lezen wist ik nog niet dat dit het onderwerp was van het verhaal, dus ik had er nog niet echt verwachtingen over. Het onderwerp wordt vind ik redelijk goed uitgewerkt, maar het had nog wel iets dieper gekund. Het onderwerp zit 'verweven' in de personages. Dat vind ik wel mooi, het is niet zo dat de personages echt alleen mooi en lelijk zijn en dat was het dan, je leest namelijk ook over hun gevoelens en gedachten.
Gebeurtenissen:
De belangrijkste gebeurtenissen vind ik het moment dat je leest dat Jeanne Isabelle in de kelder verborgen houdt. Eigenlijk kwam ik er pas later achter dat ze haar ontvoerd had. Een ander moment dat ik belangrijk vind is als Jeanne en Bernard een gesprek hebben gehad, waarna Bernard vermoedt dat Jeanne iets verbergt. Een belangrijke ontwikkeling vind ik als Jeanne en Isabelle langzamerhand steeds meer met elkaar gaan praten. Alleen aan het eind van het boek kom je erachter dat ze alles verzonnen heeft, dat is wel wat minder leuk. De eerste twee genoemde gebeurtenissen zijn eigenlijk heel terloops beschreven, vooral de eerste. Het is net of je al moet weten dat Jeanne haar opgesloten heeft. Dit cre?ert wel een open plek, je wilt er terwijl je het boek leest achter komen wat er nu precies gebeurd is, maar dit kom je niet echt duidelijk te weten. Het fragment dat de meeste indruk op mij heeft gemaakt is als je erachter komt dat Isabelle alles verzonnen heeft wat ze tegen Jeanne verteld heeft, en ook als Jeanne er zelf achter komt. Dat heeft wel indruk op mij gemaakt, ik dacht echt van 'Jezus, weet je hoe aso'. Ze zegt dat ze dat heeft gedaan om vrijgelaten te worden, maar dat vind ik nog een stom smoesje, eindelijk ging Jeanne zich wat meer openstellen en dan komt ze erachter dat alles gelogen is! Op zich had je het misschien al kunnen vermoeden, maarja. Ik vond het wel spannend wat Jeanne zou doen toen ze thuiskwam nadat ze had gehoord dat ze voorgelogen was. Het verhaal zelf was niet echt heel spannend, ik vond het wel boeiend hoe de personages zich ontwikkelden in het verhaal. Er waren best veel open plekken in het verhaal, die je soms zelf in moest vullen. De gebeurtenissen worden soms heel kort beschreven terwijl ze volgens mij best belangrijk zijn. Je moet dan zelf verbanden tussen de gebeurtenissen leggen.
Personages:
De belangrijkste personages in het boek waren Jeanne en Isabelle. Jeanne is een lange, dunne, knokige vrouw. Ze heeft een kromme rug en een gezicht met een lange neus en puntige kin. Ze draagt een bril. Jeanne woont alleen in een boerderij, samen met haar twee pitbulls, ze is niet getrouwd en heeft ook geen relatie. Haar bijnaam vroeger was Le rat noir. Sinds de dood van haar moeder was ze vervuld van alle dingen die met dood en vergankelijkheid te maken hebben. Ze is een verbitterde vrouw, die met niemand over haar gedachten praat. Isabelle is beroemde filmster. Ze is heel erg mooi, heeft geblondeerd haar en heeft blauwe ogen. Over haar karakter kom je in het verhaal niet erg veel te weten, maar later kom je er dus achter dat ze hele verhalen verzonnen heeft, dus misschien is ze over het algemeen onbetrouwbaar. Er spelen verder nog wat personages in het verhaal, maar die hebben maar hele kleine rollen. De belangrijkste bijrol is Bernard Buffon. Hij is een pafferige man en heeft een afkeer van sport. Hij is nogal simpel van opvatting en is een stille aanbidder van Isabelle. Ook toen iedereen was gestopt met het zoeken naar haar ging hij door. Uiteindelijk treft hij haar aan in de kelder van Jeanne. Hij redt min of meer haar leven. Toen hij haar in het echt zag verbrak de betovering. Later is hij juist weer gefascineerd door Jeanne en kan hij niet begrijpen waarom hij haar nooit beter wilde leren kennen.
Opbouw:
Het verhaal verloopt voornamelijk in chronologische volgorde, maar er zitten een paar flashbacks in, die het verhaal dus weer niet-chronologisch maken. De opbouw van het verhaal is zeer duidelijk, door de flashbacks is het nog beter te begrijpen. Zij zijn dus prettig voor de opbouw van het verhaal. Je ziet de gebeurtenissen niet door de ogen van e?n personage, het is een alwetende-vertelsituatie. De verteller beschrijft de gevoelens van Jeanne het meest, haar leer je het beste kennen in het verhaal. De gevoelens van Isabelle worden niet beschreven en die van Bernard juist weer wel. Ik vind het wel leuk dat over de gedachten van Isabelle een open plek blijft bestaan. Op die manier blijft ze een beetje 'duister', en dat is weer een drijfveer om door te lezen zodat je misschien meer over haar te weten kunt komen. Aan het eind zijn er nog best veel onduidelijkheden, zoals: waar is Jeanne heen? Hoe heeft ze Isabelle ontvoerd? Vinden ze Jeanne ooit nog terug? enzovoort. Ik vind het niet erg dat hier open plekken over blijven, het is wel leuk om er zelf over na te denken waarom bepaalde dingen zijn gebeurd. Het boek boeide me eigenlijk vanaf het begin al, je wilt weten waar Isabelle is en of ze teruggevonden wordt. Door die dingen werd nieuwsgierig en ging ik verder lezen om een antwoord te krijgen op mijn vragen.
Taalgebruik:
Het taalgebruik in dit boek was A.B.N. Ik vond het taalgebruik niet moeilijk te begrijpen, er stonden niet veel moeilijke woorden in. De verhouding tussen dialoog en beschrijvingen vond ik goed, er was meer dialoog dan beschrijving. In de dialogen kwam je ook dingen te weten over een personage, dus er waren ook niet zoveel beschrijvingen nodig. Er zijn me verder geen dingen opgevallen bij het taalgebruik. Tessa de Loo gebruikte geen beeldspraak of hele moeilijke woorden waarvan je de betekenis niet kon achterhalen.
Voorlopig eindoordeel:
Ik vond het best een leuk boek. Iets meer diepgang was wel mooi geweest, om het verhaal wat 'sterker' te maken. Ik denk niet dat ik over twintig jaar nog goed weet waar dit verhaal over ging.
Het onderwerp (het contrast tussen schoonheid en lelijkheid) is wel interessant. De personages zijn redelijk goed beschreven, vooral Jeanne en Bernard.
Het taalgebruik is duidelijk, er zijn geen bijzonderheden aan.
Als laatste: Het Rookoffer en Isabelle zijn twee heel verschillende boeken qua onderwerp, maar het taalgebruik verschilt niet echt. Ik vond Het Rookoffer leuker, maar het onderwerp van Isabelle is mooier. Ik denk alleen dat je dat onderwerp wel dieper uit kunt werken.
Op de middelbare school tekende en schilderde De Loo veel. Ze schreef toen ook al graag opstellen.
Boek informatie
- Isabelle
- Johanna Martina (Tineke) Duyvené de Wit
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Tessa de Loo