Boekverslag: Isabelle
Isabelle
Tessa de Loo (pseud. van J.M. Duyvene) , Isabelle , De Arbeiderspers,Amsterdam, 1989.
Aantal pagina's : 127.
Thema :
De tegenstelling van twee uitersten mooi / lelijk
Vertelwijze :
Er is een alleswetende verteller. Deze verteller vertelt het verhaal afwisselend vanuit het gezichtspunt van Bernard Buffon en Jeanne Bitor.
Verklaring vd Titel :
Isabelle is de naam van de actrice , zij is de hoofdfiguur.
Opbouw :
Er zijn veertien genummerde hoofdstukken , ze hebben geen titel.
Tijd :
Er is wel een chronologische vertelvolgorde , maar het verhaal wordt vaak onderbroken door flash-backs.
Ruimte :
Een dorp in de Franse streek Auvergne.
Motieven :
- schoonheid
- haat
- beroemd
- jaloezie
Personages :
Isabelle Amable , een beroemde filmster. Haar naam verwijst direkt naar haar uiterlijk en karakter : mooi (belle) , vriendelijk (aimable). Jeanne Bitor , de kunstschilderes en serveerster in het plaatselijke cafe. Zij is in feite ook de hoofdpersoon van het verhaal , omdat zij de tegenhanger van Isabelle is. De vrouw is oud en lelijk. De schrijfster geeft geen verklaring voor de naam : een verbastering van Butor (reiger). Jeanne is wel intelligent en heeft veel gelezen. Bernard Buffon, de dorpsonderwijzer (bouffon = koddige komiek). Hij is dik en onaantrekkelijk. Hij idealiseert Isabelle en de schoonheid in het algemeen. Hij is in zijn jeugd door Isabelle en haar vader uit een benarde situatie gered. Toch kiest hij aan het einde de zijde van Jeanne Bitor. Hij is in feite een tussenpersoon in twee uitersten (mooi/lelijk). Dit blijkt uit zijn aanvankelijke vereering voor Isabelle en zijn fascinatie voor Jeanne aan het eind van het boek.
Eigen Mening :
Isabelle is ook een boek uit de tijd dat ik nog op de Mavo zat. Het was toen een verplicht boek en dat heb ik dus gelezen. Ik vind het helemaal geen leuk boek. Ik vind er niks aan. Ik snap ook niet waar al die mensen een probleem van maken. ' Isabelle ' laat wel zien dat mensen vaak door schoonheid te beinvloeden zijn. Zoals die politieagenten. Eigenlijk is het ook wel een zielig verhaal , bijv. Jeanne.Zij is toch gewoon het toppunt van zieligheid. Het verhaal vind ik aan de ene kant realistisch , aan de andere kant vind ik het onrea - listisch. Want het komt echt voor dat iemand zo jaloers kan zijn op iemands schoonheid dat hij of zij daar verschrikkelijk onder kan lijden , maar iemand die dan zo zielig wordt en iemand laat verhongeren om een vermageringsproces te kunnen vastleggen met verf vind ik erg ver gezocht.
De samenvatting :
Op klaarlichte dag verschijnt de beroemde actrice Isabelle Amable. Een nauwkeurige zoektocht in de bossen en bergen van de Auvergne levert niets op en uiteindelijk verflauwt de interesse voor Isabelle. Alleen Bernard Buffon , onderwijzer in het dorp waar Isabelle logeerde , geeft niet op. Politieagenten hadden ook Jeanne Bitor ondervraagd , maar ze verlieten snel het bouwvallige huis , vanwege het afstotelijke uiterlijk van de vrouw. Jeanne werkt in het dorpscafe en schildert over het onderwerp 'verval'. Haar huis is gevuld met schilderijen van dode , halfvergane dieren. In 1 van de kamers ligt Isabelle.Zij is het model voor een nieuwe serie schilderijen , waarin Jeanne de vermagering en aftakeling van het menselijk lichaam wil vastleggen. De lelijke vrouw was , gedreven door jaloezie eb bezetenheid, de mooie actrice gevolgd toen zij naakt aan het zwemmen was. Pas nadat Isabelle onder bedreiging van Jeanne's honden meegegaan was , had ze verteld dat Isabelle maandenlang moest poseren en zolang haar gevangene was. Isabelle wordt langzaam en moedwillig verhongerd en raakt steeds meer uitgeput. De hooghartige Jeanne weigert elk gesprek , maar als Isabelle informeert naar haar schilderijen voelt ze zich gevleid. Isabelle is geschokt door de griezelige schilderijen. De volgende dag glijdt ze vermoeid van haar bank. Jeanne Bitor , die even denkt dat ze wordt beetgenomen , beseft dat ze haar schilderijen niet kan afmaken. Met tegenzin geeft ze haar vermagerde model weer voedsel. Isabelle benut deze gelegenheid en begint een gesprek. Jeanne Bitor aarzelt , maar als ze beseft dat ze voor het eerst van haar leven kan klagen over haar leleijkheid vertelt ze gretig haar ideeen over schoonheid aan Isabelle. Hoewel Jeanne vermoedt dat Isabelle haar vertrouwen probeert te winnen ontstaat er toch langzamerhand een betere relatie tussen de twee vrouwen. Jeanne krijgt zelfs begrip voor Isabelle , die klaagt over haar ongelukkige leven (venederende huwelijksrelaties , misbruikt door haar stiefvader ). Gevleid door deze aandacht voelt Jeanne zich gelukkig en verleent Isabelle enkele gunsten. Jeanne hoopt dat Isabelle bij haar kan blijven , zodat ze haar problemen met iemand kan delen. Maar door de opmerkzaamheid van Bernard Buffon verandert de situatie. Hij had informatie verzameld over Isabelle en had in het cafe gemerkt dat Jeanne veranderd was. Jeanne begrijpt uit het gesprek dat Isabelle tegen haar gelogen heeft en ze besluit met dubbele zelfdicipline haar schilderij af te maken. Isabelle akteert smeekbeden en huilbuien , maar Jeanne let er niet op. De volgende dag hangt Isabelle zich op. Jeanne vindt haar en geschokt door het verlies van haar vriendin verbrandt ze haar schilderijen en loopt weg. Bernard Buffon bezoekt op dat moment het huis , gaat naar binnen en vindt Isabelle die nog in leven is. Ze vertelt dat ze haar ophanging akteerde. Het plan mislukte echter door de honden met een bijna fatale afloop. Desondanks wil Isabelle niet dat Jeanne Bitor gestraft wordt. Bernard Buffon, die dit niet kan begrijpen , beseft dat zijn verering voor Isabelle voorbij is. Hij voelt zich leeg en eenzaam en begint een zoektocht naar de vermiste Jeanne. Gefascineerd door haar lelijkheid , wil hij achterhalen wie zij was.
De Auteur :
Tessa de Loo , pseud. voor J.M Duyvene , werd op 15 oktober 1946 in Bussem geboren. Na twee jaar gymnasium en HBS vond de Loo eindelijk haar draai op de MMS. Middels opstellen onstond daar haar hartstocht voor het schrijven. In 1980 verhuisde de inmiddels gescheiden de Loo met haar zoon naar het Noordgroningse Pieterburen. Daar schreef ze 2 verhalen die het literaire tijdschrift Maatstaf in '83 publiceerde: "De muziekles" en "De meisjes van de suikerwerkfabriek". In datzelfde jaar kwam nog een dicht - bundel uit met de titel : "De meisjes vd suikerwerkfabriek".
Enkele andere werken :
Het rookoffer 1987
Het mirakel van de hond 1988
De tweeling 1993
Secundaire Literatuur :
Isabelle (grote lijsters).
Literama.
Tessa de Loo (pseud. van J.M. Duyvene) , Isabelle , De Arbeiderspers,Amsterdam, 1989.
Aantal pagina's : 127.
Thema :
De tegenstelling van twee uitersten mooi / lelijk
Vertelwijze :
Er is een alleswetende verteller. Deze verteller vertelt het verhaal afwisselend vanuit het gezichtspunt van Bernard Buffon en Jeanne Bitor.
Verklaring vd Titel :
Isabelle is de naam van de actrice , zij is de hoofdfiguur.
Opbouw :
Er zijn veertien genummerde hoofdstukken , ze hebben geen titel.
Tijd :
Er is wel een chronologische vertelvolgorde , maar het verhaal wordt vaak onderbroken door flash-backs.
Ruimte :
Een dorp in de Franse streek Auvergne.
Motieven :
- schoonheid
- haat
- beroemd
- jaloezie
Personages :
Isabelle Amable , een beroemde filmster. Haar naam verwijst direkt naar haar uiterlijk en karakter : mooi (belle) , vriendelijk (aimable). Jeanne Bitor , de kunstschilderes en serveerster in het plaatselijke cafe. Zij is in feite ook de hoofdpersoon van het verhaal , omdat zij de tegenhanger van Isabelle is. De vrouw is oud en lelijk. De schrijfster geeft geen verklaring voor de naam : een verbastering van Butor (reiger). Jeanne is wel intelligent en heeft veel gelezen. Bernard Buffon, de dorpsonderwijzer (bouffon = koddige komiek). Hij is dik en onaantrekkelijk. Hij idealiseert Isabelle en de schoonheid in het algemeen. Hij is in zijn jeugd door Isabelle en haar vader uit een benarde situatie gered. Toch kiest hij aan het einde de zijde van Jeanne Bitor. Hij is in feite een tussenpersoon in twee uitersten (mooi/lelijk). Dit blijkt uit zijn aanvankelijke vereering voor Isabelle en zijn fascinatie voor Jeanne aan het eind van het boek.
Eigen Mening :
Isabelle is ook een boek uit de tijd dat ik nog op de Mavo zat. Het was toen een verplicht boek en dat heb ik dus gelezen. Ik vind het helemaal geen leuk boek. Ik vind er niks aan. Ik snap ook niet waar al die mensen een probleem van maken. ' Isabelle ' laat wel zien dat mensen vaak door schoonheid te beinvloeden zijn. Zoals die politieagenten. Eigenlijk is het ook wel een zielig verhaal , bijv. Jeanne.Zij is toch gewoon het toppunt van zieligheid. Het verhaal vind ik aan de ene kant realistisch , aan de andere kant vind ik het onrea - listisch. Want het komt echt voor dat iemand zo jaloers kan zijn op iemands schoonheid dat hij of zij daar verschrikkelijk onder kan lijden , maar iemand die dan zo zielig wordt en iemand laat verhongeren om een vermageringsproces te kunnen vastleggen met verf vind ik erg ver gezocht.
De samenvatting :
Op klaarlichte dag verschijnt de beroemde actrice Isabelle Amable. Een nauwkeurige zoektocht in de bossen en bergen van de Auvergne levert niets op en uiteindelijk verflauwt de interesse voor Isabelle. Alleen Bernard Buffon , onderwijzer in het dorp waar Isabelle logeerde , geeft niet op. Politieagenten hadden ook Jeanne Bitor ondervraagd , maar ze verlieten snel het bouwvallige huis , vanwege het afstotelijke uiterlijk van de vrouw. Jeanne werkt in het dorpscafe en schildert over het onderwerp 'verval'. Haar huis is gevuld met schilderijen van dode , halfvergane dieren. In 1 van de kamers ligt Isabelle.Zij is het model voor een nieuwe serie schilderijen , waarin Jeanne de vermagering en aftakeling van het menselijk lichaam wil vastleggen. De lelijke vrouw was , gedreven door jaloezie eb bezetenheid, de mooie actrice gevolgd toen zij naakt aan het zwemmen was. Pas nadat Isabelle onder bedreiging van Jeanne's honden meegegaan was , had ze verteld dat Isabelle maandenlang moest poseren en zolang haar gevangene was. Isabelle wordt langzaam en moedwillig verhongerd en raakt steeds meer uitgeput. De hooghartige Jeanne weigert elk gesprek , maar als Isabelle informeert naar haar schilderijen voelt ze zich gevleid. Isabelle is geschokt door de griezelige schilderijen. De volgende dag glijdt ze vermoeid van haar bank. Jeanne Bitor , die even denkt dat ze wordt beetgenomen , beseft dat ze haar schilderijen niet kan afmaken. Met tegenzin geeft ze haar vermagerde model weer voedsel. Isabelle benut deze gelegenheid en begint een gesprek. Jeanne Bitor aarzelt , maar als ze beseft dat ze voor het eerst van haar leven kan klagen over haar leleijkheid vertelt ze gretig haar ideeen over schoonheid aan Isabelle. Hoewel Jeanne vermoedt dat Isabelle haar vertrouwen probeert te winnen ontstaat er toch langzamerhand een betere relatie tussen de twee vrouwen. Jeanne krijgt zelfs begrip voor Isabelle , die klaagt over haar ongelukkige leven (venederende huwelijksrelaties , misbruikt door haar stiefvader ). Gevleid door deze aandacht voelt Jeanne zich gelukkig en verleent Isabelle enkele gunsten. Jeanne hoopt dat Isabelle bij haar kan blijven , zodat ze haar problemen met iemand kan delen. Maar door de opmerkzaamheid van Bernard Buffon verandert de situatie. Hij had informatie verzameld over Isabelle en had in het cafe gemerkt dat Jeanne veranderd was. Jeanne begrijpt uit het gesprek dat Isabelle tegen haar gelogen heeft en ze besluit met dubbele zelfdicipline haar schilderij af te maken. Isabelle akteert smeekbeden en huilbuien , maar Jeanne let er niet op. De volgende dag hangt Isabelle zich op. Jeanne vindt haar en geschokt door het verlies van haar vriendin verbrandt ze haar schilderijen en loopt weg. Bernard Buffon bezoekt op dat moment het huis , gaat naar binnen en vindt Isabelle die nog in leven is. Ze vertelt dat ze haar ophanging akteerde. Het plan mislukte echter door de honden met een bijna fatale afloop. Desondanks wil Isabelle niet dat Jeanne Bitor gestraft wordt. Bernard Buffon, die dit niet kan begrijpen , beseft dat zijn verering voor Isabelle voorbij is. Hij voelt zich leeg en eenzaam en begint een zoektocht naar de vermiste Jeanne. Gefascineerd door haar lelijkheid , wil hij achterhalen wie zij was.
De Auteur :
Tessa de Loo , pseud. voor J.M Duyvene , werd op 15 oktober 1946 in Bussem geboren. Na twee jaar gymnasium en HBS vond de Loo eindelijk haar draai op de MMS. Middels opstellen onstond daar haar hartstocht voor het schrijven. In 1980 verhuisde de inmiddels gescheiden de Loo met haar zoon naar het Noordgroningse Pieterburen. Daar schreef ze 2 verhalen die het literaire tijdschrift Maatstaf in '83 publiceerde: "De muziekles" en "De meisjes van de suikerwerkfabriek". In datzelfde jaar kwam nog een dicht - bundel uit met de titel : "De meisjes vd suikerwerkfabriek".
Enkele andere werken :
Het rookoffer 1987
Het mirakel van de hond 1988
De tweeling 1993
Secundaire Literatuur :
Isabelle (grote lijsters).
Literama.
Op de middelbare school tekende en schilderde De Loo veel. Ze schreef toen ook al graag opstellen.
Boek informatie
- Isabelle
- Johanna Martina (Tineke) Duyvené de Wit
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Tessa de Loo