Boekverslag: Een bed in de hemel
2000, Uitgeverij De Arbeiderspers
138 blz.
Het leven werpt ons als een steen omhoog en hoog in de lucht zeggen wij: ?Kijk, ik beweeg mij.?
-Fernando Pessoa-
2) Filosofische tweede generatie oorlogsslachtoffers levenspijnroman
3) Kata?s vader, Jen? heeft een hele moeilijke jeugd gehad. Jen? was door zijn moeder uitverkoren tot musicus van het gezin en moet hiervoor veel repeteren. Omgang met vriendjes was er niet bij en hij werd geslagen door zijn cellolerares. Als hij hieruit ontsnapt door weg te gaan van huis gaat hij zigeunermuziek spelen tot grote onvrede van zijn moeder. Hij vertrekt van Hongarije naar Nederland om daar zijn geluk te beproeven. Dan breekt de Tweede Wereldoorlog uit en heeft de hele familie het erg zwaar, ze zijn Joods. Jen? kan bij zijn Nederlandse vriendin onderduiken. Zij neemt echter een relatie met een Duitser omdat dat veiliger is voor Jen?, bij razzia?s wordt hun huis nu overgeslagen. Ze speelt echter een pervers spel met Jen? en laat hem vreselijk lijden door willens en wetens terwijl hij het kan zien de Duitser te ?ontmoeten?. Na de bevrijding vertrekt Jen? snel. Hij trouwt een andere vrouw en Kata wordt geboren. Op haar negende verteld oom Miksa, de broer van Jen?, het een en ander over hun jeugd. Jen? zelf vertelt hier nooit iets over gezien dat hem te veel pijn doet. Bij het inkijken van het fotoboek valt het Kata op dat enorm op haar oma lijkt, qua uiterlijk. Dit brengt haar later tot het besef dat je leven niet zo belangrijk is op wereldschaal, dat het komt en gaat, maar dat het weinig verandert aan de wereld. Hetzelfde jaar nog waarin Miksa vertelde over het verleden overlijdt hij. Dan ontmoet Kata een student, Stefan. Ze voelt zich op het begin niet erg op haar gemak bij hem, maar hij weet haar zover te krijgen zijn plafond te gaan beschilderen, wat haar ertoe dwingt vaak bij hem te zijn. Stefan heeft een moeilijke jeugd gehad omdat zijn moeder het fabeltje dat zijn vader de Duitser was de wereld in heeft geholpen (na de oorlog had je dan toch wel een probleem, een Duitser als vader). Dit omdat een vermoorde Duitser als vader haar minder erg leek dan een weggelopen Jood. Kata begint wel wat te voelen voor Stefan en net als deze heeft bekend verliefd op haar te zijn wordt door samenloop van omstandigheden duidelijk dat hij haar halfbroer is. Jen? is zijn vader in plaats van de ?mof?. Kata heeft er veel moeite mee om haar gekrenkte vader nog meer gedoe te bezorgen, maar voor zich houden kan ze het ook niet. Uiteraard is Jen? van zijn voetstuk, maar hij accepteert zijn nieuwe zoon wel. Zijn huidige vrouw, die ongelukkige is omdat Jen? voor haar nooit de liefde heeft gekregen die hij voor de moeder van Stefan had, verteld hij het niet, ze zou het dan helemaal niet meer trekken. Eigenlijk voelen Stefan en Kata nog steeds echte liefde voor elkaar, maar ze geven er niet aan toe en trouwen beide en krijgen kinderen. Als Jen? overlijdt en begraven wordt is de familieschakel tussen hen er niet meer. Ze laten zich nog op de nacht van de begrafenis gaan, wat ook de laatste keer zal zijn. Ze zullen erna hun gewone leven weer oppakken.
4) Het verhaal speelt zich in Nederland en Hongarije af, in de hele 20e eeuw.
5) Kata R?zsav?lgyi is een vrouw die in het boek een leeftijd heeft die varieert tussen de negen en de negenenveertig. Het is een vrouw die het niet erg makkelijk heeft in haar leven. Het begint al met de achtergrond van haar familie, aangezien ze Joods zijn en haar familie de oorlog heeft meegemaakt. Ook al voor de oorlog heeft haar vader het niet erg makkelijk gehad. Haar vader gedraagt zich dan ook een beetje eigenaardig, gekrenkt door te veel leed en verdriet. Haar hele leefomgeving is eigenlijk bedrukt en vrij negatief ingesteld door het vele verdriet dat ze te verduren hebben (gehad). Voor haar wordt het nog eens dubbel zo erg als ze er achter komt dat de man van wie houdt en van wie ze zal blijven houden haar halfbroer blijkt te zijn. Ze is haar hele leven op een man verliefd, hij ook op haar overigens, op wie ze niet verliefd mag zijn. Ze trouwt wel, maar blijft nog steeds aan haar halfbroer denken. Qua uiterlijk lijkt het me een vrij donkere vrouw met zwart haar en een door zorgen en verdriet getekend, ouderlijkend, gezicht. Als Kata begin negentien is weet ze natuurlijk al wel van het verleden van haar familie, maar weet ze nog niet van de grote liefde die haar broer zal blijken te zijn. Dit maakt dat ze dan nog niet zo vreselijk gekrenkt is, maar na het laatste is toch wel alle hoop op een mooi leven vervlogen. Ze heeft dan een behoorlijk pessimistische kijk op het leven. Dit zal nog versterken na de nacht met Stefan. Aangezien ze beseft dat de climax van je leven, die je maar een keer hebt, waar je voor leeft, voor haar deze nacht was. Wat moet haar motivatie zijn voor de andere helft van haar leven?
6) Stefan is een jongen met een zeer moeilijke jeugd. Hij leeft zijn hele jeugd met de waarheid dat zijn vader, die nu dood is, Duitser was. Later blijkt dit niet waar, maar dit doet niet af aan de manier waarop hij behandeld werd door vriendjes en leraren. Hij is echte student en leeft in een oude studentenflat. Hij lijdt een in eerste instantie zorgeloos lijkend leven, met genoeg vrouwen om zich heen in zijn bed. Hij verandert wat en Kata begint wat in hem te zien. Dan hoort hij dat hij een andere vader heeft dan hij altijd heeft gedacht, maar hij beseft meteen dat zijn grote liefde door dit feit onbereikbaar is. Dit is natuurlijk een grote klap, alhoewel hij alles behoorlijk weet te ?relativeren? en terug te brengen in de twee categorie?n denkenen voelen. Als hij zo rond de vijftig is is dat ?relativerende? vermogen zo groot dat hij vreemdgaat met zijn zus, terwijl hij getrouwd is en kinderen heeft. Hij heeft door alle narigheid die hij in zijn leven heeft meegemaakt geleerd zich over vervelende of moeilijke dingen heen te zetten. Stefan heeft zwart krullend haar, donkere ogen en een normaal postuur. Stefan is de halfbroer en geheim minnaar van Kata.
Jen? is een man die een vreselijk zwaar verleden heeft zoals in de samenvatting wel duidelijk wordt. Hierdoor is hij gekrenkt en leeft gebukt onder het zware leven dat hij lijdt, hij loopt zelfs letterlijk krom. Het is een kleine man met een gedrukt postuur, een kleine nek. Zijn ogen zijn donker bruin en staan dof. Hij is stil, maar in zijn bijzijn voel je dat hij veel verdriet heeft en veel te vertellen heeft. Jen? is de vader van Kata en Stefan.
7) Het perspectief ligt bij Kata, zij is tevens de ik-figuur.
8) Het boek is opgebouwd in drie delen, een kort begin (Aarde), een lang middendeel (Hemel) en een iets korter einde (Bed). Verder springt het verhaal van de hak op de tak, dat wil zeggen dat er totaal geen chronologische volgorde wordt aangehouden. De verschillende tijden en plaatsen worden gescheiden door een sterretje. Je krijgt steeds flarden van wat er in het verleden gebeurd is en wat er in het heden gebeurt, pas over de helft van het boek kon ik de flarden aan elkaar rijgen tot er een tijdslijn en stamboom ontstond. Vanaf dit moment was er veel spanning, totdat bepaalde dingen die ik zelf had bedacht expliciet gezegd werden wat wat van de spanning afdeed. Toch bleef er spanning in het boek zitten, omdat het het hele boek door duidelijk is dat Kata en Stefan van elkaar houden maar dat dit eigenlijk niet kan. De spanning die tussen hen hangt, hangt dan ook in zekere zin in het boek. Als climax geven ze dan een keer toe aan hun gevoel, wat ook meteen een einde van de spanning betekent en het boek eindigt.
9) Het taalgebruik is niet ritmisch, soms struikel je enorm over een lastige zin. Het ene moment begrijp je geen ene snars van een zin, het andere moment is het heel helder. Het is ook niet erg doelgericht. Vaak komen er gevoelskwesties bij kijken die vervolgens uitmonden in (abstracte) beelden. Deze stukjes zijn vaak niet erg helder en hebben soms moeilijke zinnen. Natuurlijk kan ik de moeilijkste zin van het boek nu niet vinden, maar een stukje waarin een gevoel voor nogal vaag wordt is de volgende:
?Het tweede deel vergroot mijn gevoel van onbehagen. Zoveel snelheid, zoveel haast, die je door het tumult van de wereld, de grillen van het lot jagen. Iets vols iets oosters trilt erin mee. Een verre herinnering aan de Magyaren, de Ottomaren? ??
Zo?n zin als de onderstreepte vraagt tijdens het lezen van een roman enig denkwerk wat het lezen vertraagt en zorgt dat je wat uit het verhaal raakt. Erg opvallend aan de schrijfstijl van de Loo is dat gesproken zinnen vrij letterlijk verteld worden, er staan nooit aanhalingstekens.
?Kon hij de spanning niet aan? vraag ik.
Hij had het aangekund als dat alles was geweest. Maar in de loop van de oorlog kreeg ze een verhouding met een Duitse officier.
Weer dat woord dat klinkt als een fatale ziekte, weer die glans van een geluk dat alleen voor anderen was weggelegd. Dan dringt de draagwijdte van wat ze zegt tot me door. Ik staar haar aan. Ik staar haar aan als een zwakzinnige. Ik stamel: met een Duitser?
Ja. Om je vader te beschermen, beweerde ze. Voortaan werd haar huis overgeslagen bij razzia?s.?
10) Er zijn eigenlijk twee thema?s: onmogelijke liefde en (tweede generatie) oorlogs-slachtoffers. Een verband met de titel is in die zin te leggen dat het natuurlijk erg zwaar is voor Kata en Stefan. Het bed onder de wolkenhemel is de plek waar ze steeds heel dicht bij elkaar waren, de plek die van hen was. ?Een bed in de hemel? verwijst dan naar de liefde tussen hen. Even in de hemel, even weg van het aardse.
Het motto: Het leven werpt ons als een steen omhoog en hoog in de lucht zeggen wij: ?Kijk, ik beweeg mij.? Als we proberen te bedenken waarom de Loo dit als motto heeft gebruik kunnen we misschien zeggen dat dit zeer direct overeenkomt met het leven van Kata. De steen is maar heel kort hoog in de lucht, je bent je maar heel kort bewust van je bewegen, of je beweegt zelfs maar heel kort. Kata heeft ook maar een moment waarin ze echt leeft, de nacht die ze met Stefan doorbrengt.
11) Ik vind het onderwerp erg vernieuwend, heel aangrijpend. Ik zou nu best begrip kunnen opbrengen voor een verhouding tussen broer en zus, ik weet niet of ik dat voor het lezen van dit boek ook gekund zou hebben. De gebeurtenissen rond de relatie tussen Kata en Stefan vind ik goed en interessant. Het gebeurtenissen die in het verleden gebeurd zijn vindt ik wissend interessant, door de onduidelijkheid in tijd en stamboom waren deze stukjes, zeker in het begin, vaak meer vervelend, omdat ze het verhaal onderbroken, dan leuk, interessant om te lezen. Als je niet weet waar iets over gaat is het immers moeilijk je erin in te leven, zeker als het van die moeilijke Hongaarse namen in voor komen die je niet uit elkaar kan houden. De schrijfstijl is soms dus wat lastig, zie 9). De personages zijn goed gekozen bij de verhaallijn en de sfeer past ook perfect bij de gebeurtenissen.
12) Loo, Tessa de, pseudoniem van Johanna Martina (Tineke) Duyven? de Wit (Bussum 15 okt. 1946), Nederlands schrijfster, debuteerde in 1983 succesvol met De meisjes van de suikerwerkfabriek. In deze realistische verhalen gaat het steeds om de strijd tussen het individu en het collectief, om het conflict tussen de kinderlijke belevingswereld en de kille, onbehaaglijke wereld van de volwassenen. De Loo verplaatste haar aandacht van het individu naar het collectief in de roman Meander (1986). Zij portretteerde een alternatieve leefgemeenschap die ten gevolge van interne troebelen ten slotte uiteenvalt. Over de twee novellen die hierop volgden, Het rookoffer (1987; boekenweekgeschenk) en Isabelle (1989), werd minder gunstig geoordeeld, vanwege de inhoudelijke en stilistische clich?s ervan. Voor haar debuut ontving De Loo de Anton Wachterprijs.
In 1993 verscheen haar roman De Tweeling, over de lotgevallen van twee vrouwen in Nederland en Duitsland tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog. Zij ontving voor deze roman de Publieksprijs voor het Nederlandse boek 1994.
WERK: (o.a.): Het mirakel van de hond (1988; novelle); Dubbelportret (1989; novelle); Alle verhalen tot morgen (1995; complete verhalen- en novellenwerk).
Bron: Microsoft Encarta Encyclopedie, Winkler Prins Editie 1998.
13) Ik heb het boek in augustus en september 2001 gelezen. Ik schat dat ik er zo?n 7 uur over gedaan heb.
138 blz.
Het leven werpt ons als een steen omhoog en hoog in de lucht zeggen wij: ?Kijk, ik beweeg mij.?
-Fernando Pessoa-
2) Filosofische tweede generatie oorlogsslachtoffers levenspijnroman
3) Kata?s vader, Jen? heeft een hele moeilijke jeugd gehad. Jen? was door zijn moeder uitverkoren tot musicus van het gezin en moet hiervoor veel repeteren. Omgang met vriendjes was er niet bij en hij werd geslagen door zijn cellolerares. Als hij hieruit ontsnapt door weg te gaan van huis gaat hij zigeunermuziek spelen tot grote onvrede van zijn moeder. Hij vertrekt van Hongarije naar Nederland om daar zijn geluk te beproeven. Dan breekt de Tweede Wereldoorlog uit en heeft de hele familie het erg zwaar, ze zijn Joods. Jen? kan bij zijn Nederlandse vriendin onderduiken. Zij neemt echter een relatie met een Duitser omdat dat veiliger is voor Jen?, bij razzia?s wordt hun huis nu overgeslagen. Ze speelt echter een pervers spel met Jen? en laat hem vreselijk lijden door willens en wetens terwijl hij het kan zien de Duitser te ?ontmoeten?. Na de bevrijding vertrekt Jen? snel. Hij trouwt een andere vrouw en Kata wordt geboren. Op haar negende verteld oom Miksa, de broer van Jen?, het een en ander over hun jeugd. Jen? zelf vertelt hier nooit iets over gezien dat hem te veel pijn doet. Bij het inkijken van het fotoboek valt het Kata op dat enorm op haar oma lijkt, qua uiterlijk. Dit brengt haar later tot het besef dat je leven niet zo belangrijk is op wereldschaal, dat het komt en gaat, maar dat het weinig verandert aan de wereld. Hetzelfde jaar nog waarin Miksa vertelde over het verleden overlijdt hij. Dan ontmoet Kata een student, Stefan. Ze voelt zich op het begin niet erg op haar gemak bij hem, maar hij weet haar zover te krijgen zijn plafond te gaan beschilderen, wat haar ertoe dwingt vaak bij hem te zijn. Stefan heeft een moeilijke jeugd gehad omdat zijn moeder het fabeltje dat zijn vader de Duitser was de wereld in heeft geholpen (na de oorlog had je dan toch wel een probleem, een Duitser als vader). Dit omdat een vermoorde Duitser als vader haar minder erg leek dan een weggelopen Jood. Kata begint wel wat te voelen voor Stefan en net als deze heeft bekend verliefd op haar te zijn wordt door samenloop van omstandigheden duidelijk dat hij haar halfbroer is. Jen? is zijn vader in plaats van de ?mof?. Kata heeft er veel moeite mee om haar gekrenkte vader nog meer gedoe te bezorgen, maar voor zich houden kan ze het ook niet. Uiteraard is Jen? van zijn voetstuk, maar hij accepteert zijn nieuwe zoon wel. Zijn huidige vrouw, die ongelukkige is omdat Jen? voor haar nooit de liefde heeft gekregen die hij voor de moeder van Stefan had, verteld hij het niet, ze zou het dan helemaal niet meer trekken. Eigenlijk voelen Stefan en Kata nog steeds echte liefde voor elkaar, maar ze geven er niet aan toe en trouwen beide en krijgen kinderen. Als Jen? overlijdt en begraven wordt is de familieschakel tussen hen er niet meer. Ze laten zich nog op de nacht van de begrafenis gaan, wat ook de laatste keer zal zijn. Ze zullen erna hun gewone leven weer oppakken.
4) Het verhaal speelt zich in Nederland en Hongarije af, in de hele 20e eeuw.
5) Kata R?zsav?lgyi is een vrouw die in het boek een leeftijd heeft die varieert tussen de negen en de negenenveertig. Het is een vrouw die het niet erg makkelijk heeft in haar leven. Het begint al met de achtergrond van haar familie, aangezien ze Joods zijn en haar familie de oorlog heeft meegemaakt. Ook al voor de oorlog heeft haar vader het niet erg makkelijk gehad. Haar vader gedraagt zich dan ook een beetje eigenaardig, gekrenkt door te veel leed en verdriet. Haar hele leefomgeving is eigenlijk bedrukt en vrij negatief ingesteld door het vele verdriet dat ze te verduren hebben (gehad). Voor haar wordt het nog eens dubbel zo erg als ze er achter komt dat de man van wie houdt en van wie ze zal blijven houden haar halfbroer blijkt te zijn. Ze is haar hele leven op een man verliefd, hij ook op haar overigens, op wie ze niet verliefd mag zijn. Ze trouwt wel, maar blijft nog steeds aan haar halfbroer denken. Qua uiterlijk lijkt het me een vrij donkere vrouw met zwart haar en een door zorgen en verdriet getekend, ouderlijkend, gezicht. Als Kata begin negentien is weet ze natuurlijk al wel van het verleden van haar familie, maar weet ze nog niet van de grote liefde die haar broer zal blijken te zijn. Dit maakt dat ze dan nog niet zo vreselijk gekrenkt is, maar na het laatste is toch wel alle hoop op een mooi leven vervlogen. Ze heeft dan een behoorlijk pessimistische kijk op het leven. Dit zal nog versterken na de nacht met Stefan. Aangezien ze beseft dat de climax van je leven, die je maar een keer hebt, waar je voor leeft, voor haar deze nacht was. Wat moet haar motivatie zijn voor de andere helft van haar leven?
6) Stefan is een jongen met een zeer moeilijke jeugd. Hij leeft zijn hele jeugd met de waarheid dat zijn vader, die nu dood is, Duitser was. Later blijkt dit niet waar, maar dit doet niet af aan de manier waarop hij behandeld werd door vriendjes en leraren. Hij is echte student en leeft in een oude studentenflat. Hij lijdt een in eerste instantie zorgeloos lijkend leven, met genoeg vrouwen om zich heen in zijn bed. Hij verandert wat en Kata begint wat in hem te zien. Dan hoort hij dat hij een andere vader heeft dan hij altijd heeft gedacht, maar hij beseft meteen dat zijn grote liefde door dit feit onbereikbaar is. Dit is natuurlijk een grote klap, alhoewel hij alles behoorlijk weet te ?relativeren? en terug te brengen in de twee categorie?n denkenen voelen. Als hij zo rond de vijftig is is dat ?relativerende? vermogen zo groot dat hij vreemdgaat met zijn zus, terwijl hij getrouwd is en kinderen heeft. Hij heeft door alle narigheid die hij in zijn leven heeft meegemaakt geleerd zich over vervelende of moeilijke dingen heen te zetten. Stefan heeft zwart krullend haar, donkere ogen en een normaal postuur. Stefan is de halfbroer en geheim minnaar van Kata.
Jen? is een man die een vreselijk zwaar verleden heeft zoals in de samenvatting wel duidelijk wordt. Hierdoor is hij gekrenkt en leeft gebukt onder het zware leven dat hij lijdt, hij loopt zelfs letterlijk krom. Het is een kleine man met een gedrukt postuur, een kleine nek. Zijn ogen zijn donker bruin en staan dof. Hij is stil, maar in zijn bijzijn voel je dat hij veel verdriet heeft en veel te vertellen heeft. Jen? is de vader van Kata en Stefan.
7) Het perspectief ligt bij Kata, zij is tevens de ik-figuur.
8) Het boek is opgebouwd in drie delen, een kort begin (Aarde), een lang middendeel (Hemel) en een iets korter einde (Bed). Verder springt het verhaal van de hak op de tak, dat wil zeggen dat er totaal geen chronologische volgorde wordt aangehouden. De verschillende tijden en plaatsen worden gescheiden door een sterretje. Je krijgt steeds flarden van wat er in het verleden gebeurd is en wat er in het heden gebeurt, pas over de helft van het boek kon ik de flarden aan elkaar rijgen tot er een tijdslijn en stamboom ontstond. Vanaf dit moment was er veel spanning, totdat bepaalde dingen die ik zelf had bedacht expliciet gezegd werden wat wat van de spanning afdeed. Toch bleef er spanning in het boek zitten, omdat het het hele boek door duidelijk is dat Kata en Stefan van elkaar houden maar dat dit eigenlijk niet kan. De spanning die tussen hen hangt, hangt dan ook in zekere zin in het boek. Als climax geven ze dan een keer toe aan hun gevoel, wat ook meteen een einde van de spanning betekent en het boek eindigt.
9) Het taalgebruik is niet ritmisch, soms struikel je enorm over een lastige zin. Het ene moment begrijp je geen ene snars van een zin, het andere moment is het heel helder. Het is ook niet erg doelgericht. Vaak komen er gevoelskwesties bij kijken die vervolgens uitmonden in (abstracte) beelden. Deze stukjes zijn vaak niet erg helder en hebben soms moeilijke zinnen. Natuurlijk kan ik de moeilijkste zin van het boek nu niet vinden, maar een stukje waarin een gevoel voor nogal vaag wordt is de volgende:
?Het tweede deel vergroot mijn gevoel van onbehagen. Zoveel snelheid, zoveel haast, die je door het tumult van de wereld, de grillen van het lot jagen. Iets vols iets oosters trilt erin mee. Een verre herinnering aan de Magyaren, de Ottomaren? ??
Zo?n zin als de onderstreepte vraagt tijdens het lezen van een roman enig denkwerk wat het lezen vertraagt en zorgt dat je wat uit het verhaal raakt. Erg opvallend aan de schrijfstijl van de Loo is dat gesproken zinnen vrij letterlijk verteld worden, er staan nooit aanhalingstekens.
?Kon hij de spanning niet aan? vraag ik.
Hij had het aangekund als dat alles was geweest. Maar in de loop van de oorlog kreeg ze een verhouding met een Duitse officier.
Weer dat woord dat klinkt als een fatale ziekte, weer die glans van een geluk dat alleen voor anderen was weggelegd. Dan dringt de draagwijdte van wat ze zegt tot me door. Ik staar haar aan. Ik staar haar aan als een zwakzinnige. Ik stamel: met een Duitser?
Ja. Om je vader te beschermen, beweerde ze. Voortaan werd haar huis overgeslagen bij razzia?s.?
10) Er zijn eigenlijk twee thema?s: onmogelijke liefde en (tweede generatie) oorlogs-slachtoffers. Een verband met de titel is in die zin te leggen dat het natuurlijk erg zwaar is voor Kata en Stefan. Het bed onder de wolkenhemel is de plek waar ze steeds heel dicht bij elkaar waren, de plek die van hen was. ?Een bed in de hemel? verwijst dan naar de liefde tussen hen. Even in de hemel, even weg van het aardse.
Het motto: Het leven werpt ons als een steen omhoog en hoog in de lucht zeggen wij: ?Kijk, ik beweeg mij.? Als we proberen te bedenken waarom de Loo dit als motto heeft gebruik kunnen we misschien zeggen dat dit zeer direct overeenkomt met het leven van Kata. De steen is maar heel kort hoog in de lucht, je bent je maar heel kort bewust van je bewegen, of je beweegt zelfs maar heel kort. Kata heeft ook maar een moment waarin ze echt leeft, de nacht die ze met Stefan doorbrengt.
11) Ik vind het onderwerp erg vernieuwend, heel aangrijpend. Ik zou nu best begrip kunnen opbrengen voor een verhouding tussen broer en zus, ik weet niet of ik dat voor het lezen van dit boek ook gekund zou hebben. De gebeurtenissen rond de relatie tussen Kata en Stefan vind ik goed en interessant. Het gebeurtenissen die in het verleden gebeurd zijn vindt ik wissend interessant, door de onduidelijkheid in tijd en stamboom waren deze stukjes, zeker in het begin, vaak meer vervelend, omdat ze het verhaal onderbroken, dan leuk, interessant om te lezen. Als je niet weet waar iets over gaat is het immers moeilijk je erin in te leven, zeker als het van die moeilijke Hongaarse namen in voor komen die je niet uit elkaar kan houden. De schrijfstijl is soms dus wat lastig, zie 9). De personages zijn goed gekozen bij de verhaallijn en de sfeer past ook perfect bij de gebeurtenissen.
12) Loo, Tessa de, pseudoniem van Johanna Martina (Tineke) Duyven? de Wit (Bussum 15 okt. 1946), Nederlands schrijfster, debuteerde in 1983 succesvol met De meisjes van de suikerwerkfabriek. In deze realistische verhalen gaat het steeds om de strijd tussen het individu en het collectief, om het conflict tussen de kinderlijke belevingswereld en de kille, onbehaaglijke wereld van de volwassenen. De Loo verplaatste haar aandacht van het individu naar het collectief in de roman Meander (1986). Zij portretteerde een alternatieve leefgemeenschap die ten gevolge van interne troebelen ten slotte uiteenvalt. Over de twee novellen die hierop volgden, Het rookoffer (1987; boekenweekgeschenk) en Isabelle (1989), werd minder gunstig geoordeeld, vanwege de inhoudelijke en stilistische clich?s ervan. Voor haar debuut ontving De Loo de Anton Wachterprijs.
In 1993 verscheen haar roman De Tweeling, over de lotgevallen van twee vrouwen in Nederland en Duitsland tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog. Zij ontving voor deze roman de Publieksprijs voor het Nederlandse boek 1994.
WERK: (o.a.): Het mirakel van de hond (1988; novelle); Dubbelportret (1989; novelle); Alle verhalen tot morgen (1995; complete verhalen- en novellenwerk).
Bron: Microsoft Encarta Encyclopedie, Winkler Prins Editie 1998.
13) Ik heb het boek in augustus en september 2001 gelezen. Ik schat dat ik er zo?n 7 uur over gedaan heb.
Op de middelbare school tekende en schilderde De Loo veel. Ze schreef toen ook al graag opstellen.
Boek informatie
- Een bed in de hemel
- Johanna Martina (Tineke) Duyvené de Wit
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Tessa de Loo