Boekverslag: Smash
1. Het verhaal
1.1 Intrige/ plot
Ashraf en Stephen zijn goeie vrienden. Ashraf is Pakistaan, Stephen een Brit. Door een milleniumproject, om de stad Shadderton te veranderen in een multi-culturele stad, onstaan er rassenrellen. Ashraf en Stephen komen beiden in een racistische groepering terecht. Ashraf bij de Pakistaanse beweging Khalifa en Stephen bij de blanke beweging Black-out. Wanneer Stephen uit de groepering wil stappen, wordt hij gedwongen te blijven. Ashraf en Stephen groeien uit elkaar en tijdens de rellen belanden ze alletwee in het ziekenhuis. Daar worden ze opnieuw vrienden. Het verhaal eindigt in het jaar 2001 als het milleniumproject af is, en Pakistanen en Britten terug in vrede leven in Shadderton.
1.2 Soort verhaal
Opgangsverhaal, in het begin zijn stephen en Ashraf goeie vrienden. Later gaat het slechter en slechter door de racistische rellen waarbij ze betrokken zijn, maar op het einde hebben ze nog een dichtere band met elkaar door hetgeen hen overkomen is.
Het verhaal is enerzijds extern, omdat Ashraf overhaald wordt door zijn neef, Waseem, om bij Khalifa aan te sluiten en Stephen door Brian om bij Black-out aan te sluiten.
Het verhaal is anderzijds intern, omdat Stephen ook haatgevoelens heeft tegen Paki?s, hij kan veel minder verdragen van hen dan van anderen. Ashraf heeft ook die haatgevoelens tegenover blanken.
1.3 Voorspelbaar?
Voor een stuk is het verhaal zeker voorspelbaar, want wanneer Stephen een briefje van Black-out krijgt in het stadion, verwacht je wel dat hij eens zal gaan naar Black-out. Later als er een rel komt ben je er zo goed als zeker van dat er nog rellen komen en dat het geweld zal escaleren.
2. Motieven
1.1 Motief 1: DWANG
Passage 1: p. 119 ?Nee, en dat is nu juist mijn probleem. We zijn te ver gegaan. Khalifa heeft ermee gedreigd om mensen te doden. En daarmee bedoelen ze ons. Ik had nooit verwacht dat het zo erg zou worden. Toen ik lid werd van Blackout, bedoel ik. Ik stop ermee, Martin.?
?O, je stopt ermee? Dat had je gedacht, den ben je wel effe Regel Nummer Een vergeten, man. Regel Een zegt dat niemand Blackout verlaat.?
Passage 2: p. 120 ?Domme, domme jongen. ?Lawsons stem klonk heel zacht nu, bijna bezorgd. ?je begrijpt het echt niet h?? Kijk toch eens naar je situatie. Ik bedoel maar, luister eens. Stel je eens even voor dat er een gerucht de ronde begint te doen. Een gerucht over iemand die iemand anders, een jong meisje dat verdacht sterk op je zus Colleen leek, uit de slagerswinkel heeft zien komen met een vreemd pakje onder de arm? Een pakje waar bloed aan kleefde? En, ik zeg nu zomaar iets, stel dat Khalifa daar lucht van krijgt? Wat denk je dat er dan gebeurt met Colleen, Steve??
Passage 3:p. 132(Stephen heeft hier zijn kaaksbeenderen gebroken na een aanslag). Spreken ging ook niet al te best. ?Ig? bem ev eigelek ingewold, wawa. Ig gon ew op de duuw nimme uit. Zhe hebben zho hun eige maniew om we de ovewduige, eens we dewin zhit. Zhowwy.? (ik? ben er eigenlijk ingerold, papa. Ik kon er op de duur niet meer uit. Ze hebben zo hun eigen manier om je te overtuigen, eens je erin zit. Sorry)
1.2 Motief 2: GEWELD
Passage 1: p.130 Toen hij gisteravond als een wildeman door het zaaltje raasde, zwierend en zwaaiend met zijn mes, sloeg hij op een bepaald moment met zijn hand tegen een muur, en het mes viel uit zijn handen. Toen hij zijn wapen weer wilde oprapen, gaf iemand hem een enorme opdoffer met een houten hamer. Omdat hij in een houthandel werkte wist hij drommels goed wat een houten hamer was, maar niet hoe zoiets aanvoelt tegen je rechteroor. Het doet pijn. Heel erg zelfs. Toen hij eindelijk weer rechtop stond, ongewapend, stond hij oog in oog met twee vrienden van de jongen wiens oor hij enkele weken geleden had afgesneden.
Passage 2: p. 57 Ashraf kon nog net zien hoe Waseem zijn baseballbat omhoog zwierde, en toen werd hij door een ongelooflijke klap op de grond geslagen. Hij viel op zijn knie?n, en keek recht in de woeste ogen van de jongen die hem had neergemaaid. Hij zwaaide vervaarlijk heen en weer met een stel kettingen. Toen hij een tweede keer wilde toeslaan, probeerde Ashraf zijn arm omhoog te brengen om zijn hoofd te beschermen, maar dat lukte niet. Wanhopig gooide hij zich op zijn andere zijde. De ketting zwiepte rakelings naast zijn gezicht en schramde zijn huid. Ashraf gilde het uit van de pijn. Hij had het gevoel alsof zijn linkerschouder in brand stond.
Passage 3: p. 126 Hij had zich met zijn voet vastgehaakt in een omgevallen stoel, was op de grond gevallen, had zijn hand opengereten aan een stuk glas, en was dan loodrecht op de schroevendraaier gevallen. Hij lag te krinkelen van de pijn in zijn zij, en probeerde overeind te komen, maar op dat moment mikte iemand met een stoel naar zijn hoofd, en hij viel bewusteloos neer.
1.3 Motief 3: WRAAK
Passage 1: p. 130 Ze konden zien hoe hij, Brian Maxwell, tweede in bevel van Blackout en aanvoerder van de Valley-spionkop, in elkaar werd geramd door twee paki?s. Endat in een van de drukste straten van Shadderton, terwijl hij huilde als een hond die geslagen werd. En daarom, daarom alleen, durfde hij zicht niet te vertonen op het werk. De hele dag lang zat hij in zijn kleine eenkamerflat, met de gordijnen dicht. En hij zon op wraak. Hoe kon hij dat zelfrespect terugkrijgen, vroeg hij zich af.
Passage 2: p. 145 Martin Lawson werd bleek. ?De vervloekte leugenaar!. Dat zaakje heeft hij helemaal in zijn eentje opgezet! Achteraf heeft ie me wel opgebeld, ja. Hij smeekte zowat op zijn blote knie?n om hulp. Maar ik heb hem de deur gewezen, en nu neemt hij dus wraak. Ik ben geen moordenaar, inspecteur?
Passage 3: p. 125 Basir Khan wachtte tot de gemoederen wat bedaard waren. De aanval op de moskee in de Carlylestraat had de moslimgemeenschap ontzettend woedend gemaakt. Ze waren nu meer dan ooit een hechte gemeenschap. De vergaderzaal in het moslimcentrum zat nokvol. Alle aanwezigen zinden op wraak. En Basir zou ervoor zorgen dat ze hun zin kregen.
1.4 Motief 4: ANGST
Passage 1: p. 102 Stephen nam de groene wegwerpaansteker uit zijn broekzak. Hopelijk deed ie het. Hopelijk ging de bom niet af in zijn handen. Hopelijk werd hij door niemand opgemerkt. Brian was al onderweg. De tijd van vragen was voorbij. Acht jaar kon het worden, vol van ?had-ik-maar?.
Passage 2: p. 142 ?Nee?, kreunde Brian, terwijl hij zijn hoofd krachtig heen en weer schudde. ?Ik ben niet vrij. Ik wil niet vrij zijn. ik heb geen oog dicht gedaan de laatste vijf dagen. Alles wat ik nu nog wil, is het hele verhaal doen, en dan in elkaar zakken in een keurige, veilige cel, waar ze me niet kunnen vinden.?
Passage 3: p. 115 De woordvoerder van Khalifa, die anoniem wenste te blijven, was een stuk minder formeel: ?We hebben betrouwbare informatie omtrent de identiteit van de daders. Als we weten wie er precies achter deze smerige affaire zit,? zo had hij gezegd, ?dan zijn ze een vogel voor de kat, zo simpel is het.?
Die nacht sliep Martin Lawson (baas van Blackout) bijna niet.
1.5 Motief 5: VIJANDIGHEID (tussen Stephen en Ashraf)
Passage 1: p. 34 ?Wat zei hij?? ?Ik duld niet dat je mijn zus in het verderf stort.?
?Wat zeg je!? riep Stephen. ?Wat een lef! Wacht tot ik hem (Ashraf) te pakken krijg!?
Passage 2: p. 137 Bij het andere bed voerde Colleen een al even moeizaam gesprek met Stephen. ?Zeg iets tegen hem?, zei ze. ?Vraag dan tenminste hoe het met hem is. het ist toch al te gek dat jullie naast elkaar in een ziekenhuis liggen, en halsstarrig weigeren een woord te wisselen! Vraag hem of Middlemarch (boek dat Stephen en Ashraf voor school moeten lezen) een beetje opschiet!?
?Het kan mij geen moer schelen of en hoe hij opschiet met Middlemarch. Het kan me zelfs nog minder schelen hoe hij zich voelt. Kijk naar mij, Colleen. Een van zijn vrienden heeft dit met mij gedaan. Heb je je al afgevraagd hoe ik me voel??
Passage 3: p. 78 Bovendien vormde Ashraf nu een veel groter probleem. Hij vond nog steeds dat ze (Abida, de zus van Ashraf) de vriendschap met Colleen moest opgeven, niet meer tegen Stephen mocht spreken en blanke jongeren in het algemeen moest mijden.
3. Thema
Het centrale thema is racisme. Het is een verhaal over hoe gemakkelijk een rassenrel kan ontstaan.
Het verband tussen de titel en het thema is er niet echt, behalve dat er veel geweld in het verhaal komt en dat Smash! kan verwijzen naar geweld. Er is wel een verband tussen de cover en het verhaal.
6. Ruimte
6.1 Waar speelt het verhaal zich af?
Het verhaal speelt zich af in shadderton, Groot-Brittan?e
6.2 Geef een voorbeeld van een ruimte in het verhaal
De wijk waar de Pakistanen een winkel hebben
6.3 Is er sprake van tegenstelling in de ruimte?
De school en de vergaderzalen van beide groeperingen, Khalifa en Black Out, vormen een tegenstelling. In de school worden de leerlingen gevraagd om verdraagzaam te zijn terwijl in de vergaderzalen word gevraagd om de strijd aan te binden met het andere ras.
6.4 Zijn bepaalde ruimtes symbolisch?
Er zijn niet echt symbolische ruimtes, enkel de wijk waar Ashrafs familie woont kan als symbolisch beschouwd worden. De bezetting van het huis door Khalifa vind er immers plaats.
6.5 Helpt de ruimte soms om het personage te karakteriseren
Ja, Brian ziet men vlug als een heethoofd, hij maakt immers deel uit van de spionkop van Shadderton United.
8. Spanning
8.1 Kennisvoorsprong of ?achterstand
Er is wel degelijk sprake van voorkennis, je bent namelijk steeds op de hoogte wanneer er een aanslag zal gebeuren. Ook weet je erg snel dat de senator die tegen de bouw van het complex is ook iets te maken heeft met de sponsoring van Khalifa en Black Out.
8.2 Prospectiviteit
Nadat Brian werd vernederd door de Paki?s weet je dat hij zich zal wreken, en dan nog wel op een erg wrede manier.
8.3 Vertraging
Ashraf vecht voor zijn rechten als immigrant, hij is bereid zich ten volle in te zetten en dat roept bewondering op. Hij zet zich immers door, ook na zware tegenslagen, zoals zijn arrestatie. Dat gegeven zorgt ervoor dat je de gebeurtenissen aandachtiger volgt.
8.4 Identificatie
Het conflict tussen Khalifa en Black Out en het conflict tussen Ashraf en Stephen vormen de rode draad doorheen het boek. Het is een conflict door racisme, wederzijdse haatgevoelens.
8.5 Contrast
???????????????
8.6 Conflict
Het conflict tussen Khalifa en Black Out en het conflict tussen Ashraf en Stephen vormen de rode draad doorheen het boek. Het is een conflict dat voorkomt uit racisme, wederzijdse haatgevoelens.
9. Opbouw
Er is geen echte inleiding in het verhaal, het is eerder in medias res. Het verhaal verloopt opbouwend tot pagina 50, dan zijn er immers de eerste schermutselingen tussen Blackout en Khalifa. Dan valt het tempo niet meer stil en blijven de climaxen elkaar opvolgen tot aan het eind van het boek. Het einde komt zeer snel, vrijwel uit het niets. Het hele verhaal is chronologisch geschreven, de verschillende gebeurtenissen volgen elkaar met de regelmaat van de klok op. Er zitten niet echt duidelijke flashbacks in, er wordt ook zelden naar het verleden verwezen. Het boek kent een gesloten einde, het enige waar men nog verder kon over uitweiden was de nieuwe racistische beweging van Martin Lawson.
10. Taal en stijl
De gebeurtenissen worden niet echt uitgebreid beschreven, alles wordt snel na elkaar vertelt. Zo blijft men wel gemakkelijker geboeid en heeft men de neiging om het boek zo vlug mogelijk uit te lezen. Het verhaal is ook redelijk objectief geschreven, er wordt geen partij gekozen; zowel Blackout als Khalifa worden als bestaansgerechtigde partijen voorgesteld. Er komt soms een woordje Arabisch in voor, al beperkt de schrijver zich hiervoor tot woordjes die hij ooit eens op een cd-hoesje vond zoals ins? Allah, wat betekent ?als god het wil?. Het einde is misschien niet echt goed uitgewerkt, echt alles komt er tesamen. Dat twee vijanden die nog met voorwerpen achter elkaar aan hebben gehold door wat druiven te eten weer beste maatjes worden is erg ongeloofwaardig. Het einde komt anders niet te laat, men blijft tot dan echt wel geboeid, ook de minder leesgierigen.
1.1 Intrige/ plot
Ashraf en Stephen zijn goeie vrienden. Ashraf is Pakistaan, Stephen een Brit. Door een milleniumproject, om de stad Shadderton te veranderen in een multi-culturele stad, onstaan er rassenrellen. Ashraf en Stephen komen beiden in een racistische groepering terecht. Ashraf bij de Pakistaanse beweging Khalifa en Stephen bij de blanke beweging Black-out. Wanneer Stephen uit de groepering wil stappen, wordt hij gedwongen te blijven. Ashraf en Stephen groeien uit elkaar en tijdens de rellen belanden ze alletwee in het ziekenhuis. Daar worden ze opnieuw vrienden. Het verhaal eindigt in het jaar 2001 als het milleniumproject af is, en Pakistanen en Britten terug in vrede leven in Shadderton.
1.2 Soort verhaal
Opgangsverhaal, in het begin zijn stephen en Ashraf goeie vrienden. Later gaat het slechter en slechter door de racistische rellen waarbij ze betrokken zijn, maar op het einde hebben ze nog een dichtere band met elkaar door hetgeen hen overkomen is.
Het verhaal is enerzijds extern, omdat Ashraf overhaald wordt door zijn neef, Waseem, om bij Khalifa aan te sluiten en Stephen door Brian om bij Black-out aan te sluiten.
Het verhaal is anderzijds intern, omdat Stephen ook haatgevoelens heeft tegen Paki?s, hij kan veel minder verdragen van hen dan van anderen. Ashraf heeft ook die haatgevoelens tegenover blanken.
1.3 Voorspelbaar?
Voor een stuk is het verhaal zeker voorspelbaar, want wanneer Stephen een briefje van Black-out krijgt in het stadion, verwacht je wel dat hij eens zal gaan naar Black-out. Later als er een rel komt ben je er zo goed als zeker van dat er nog rellen komen en dat het geweld zal escaleren.
2. Motieven
1.1 Motief 1: DWANG
Passage 1: p. 119 ?Nee, en dat is nu juist mijn probleem. We zijn te ver gegaan. Khalifa heeft ermee gedreigd om mensen te doden. En daarmee bedoelen ze ons. Ik had nooit verwacht dat het zo erg zou worden. Toen ik lid werd van Blackout, bedoel ik. Ik stop ermee, Martin.?
?O, je stopt ermee? Dat had je gedacht, den ben je wel effe Regel Nummer Een vergeten, man. Regel Een zegt dat niemand Blackout verlaat.?
Passage 2: p. 120 ?Domme, domme jongen. ?Lawsons stem klonk heel zacht nu, bijna bezorgd. ?je begrijpt het echt niet h?? Kijk toch eens naar je situatie. Ik bedoel maar, luister eens. Stel je eens even voor dat er een gerucht de ronde begint te doen. Een gerucht over iemand die iemand anders, een jong meisje dat verdacht sterk op je zus Colleen leek, uit de slagerswinkel heeft zien komen met een vreemd pakje onder de arm? Een pakje waar bloed aan kleefde? En, ik zeg nu zomaar iets, stel dat Khalifa daar lucht van krijgt? Wat denk je dat er dan gebeurt met Colleen, Steve??
Passage 3:p. 132(Stephen heeft hier zijn kaaksbeenderen gebroken na een aanslag). Spreken ging ook niet al te best. ?Ig? bem ev eigelek ingewold, wawa. Ig gon ew op de duuw nimme uit. Zhe hebben zho hun eige maniew om we de ovewduige, eens we dewin zhit. Zhowwy.? (ik? ben er eigenlijk ingerold, papa. Ik kon er op de duur niet meer uit. Ze hebben zo hun eigen manier om je te overtuigen, eens je erin zit. Sorry)
1.2 Motief 2: GEWELD
Passage 1: p.130 Toen hij gisteravond als een wildeman door het zaaltje raasde, zwierend en zwaaiend met zijn mes, sloeg hij op een bepaald moment met zijn hand tegen een muur, en het mes viel uit zijn handen. Toen hij zijn wapen weer wilde oprapen, gaf iemand hem een enorme opdoffer met een houten hamer. Omdat hij in een houthandel werkte wist hij drommels goed wat een houten hamer was, maar niet hoe zoiets aanvoelt tegen je rechteroor. Het doet pijn. Heel erg zelfs. Toen hij eindelijk weer rechtop stond, ongewapend, stond hij oog in oog met twee vrienden van de jongen wiens oor hij enkele weken geleden had afgesneden.
Passage 2: p. 57 Ashraf kon nog net zien hoe Waseem zijn baseballbat omhoog zwierde, en toen werd hij door een ongelooflijke klap op de grond geslagen. Hij viel op zijn knie?n, en keek recht in de woeste ogen van de jongen die hem had neergemaaid. Hij zwaaide vervaarlijk heen en weer met een stel kettingen. Toen hij een tweede keer wilde toeslaan, probeerde Ashraf zijn arm omhoog te brengen om zijn hoofd te beschermen, maar dat lukte niet. Wanhopig gooide hij zich op zijn andere zijde. De ketting zwiepte rakelings naast zijn gezicht en schramde zijn huid. Ashraf gilde het uit van de pijn. Hij had het gevoel alsof zijn linkerschouder in brand stond.
Passage 3: p. 126 Hij had zich met zijn voet vastgehaakt in een omgevallen stoel, was op de grond gevallen, had zijn hand opengereten aan een stuk glas, en was dan loodrecht op de schroevendraaier gevallen. Hij lag te krinkelen van de pijn in zijn zij, en probeerde overeind te komen, maar op dat moment mikte iemand met een stoel naar zijn hoofd, en hij viel bewusteloos neer.
1.3 Motief 3: WRAAK
Passage 1: p. 130 Ze konden zien hoe hij, Brian Maxwell, tweede in bevel van Blackout en aanvoerder van de Valley-spionkop, in elkaar werd geramd door twee paki?s. Endat in een van de drukste straten van Shadderton, terwijl hij huilde als een hond die geslagen werd. En daarom, daarom alleen, durfde hij zicht niet te vertonen op het werk. De hele dag lang zat hij in zijn kleine eenkamerflat, met de gordijnen dicht. En hij zon op wraak. Hoe kon hij dat zelfrespect terugkrijgen, vroeg hij zich af.
Passage 2: p. 145 Martin Lawson werd bleek. ?De vervloekte leugenaar!. Dat zaakje heeft hij helemaal in zijn eentje opgezet! Achteraf heeft ie me wel opgebeld, ja. Hij smeekte zowat op zijn blote knie?n om hulp. Maar ik heb hem de deur gewezen, en nu neemt hij dus wraak. Ik ben geen moordenaar, inspecteur?
Passage 3: p. 125 Basir Khan wachtte tot de gemoederen wat bedaard waren. De aanval op de moskee in de Carlylestraat had de moslimgemeenschap ontzettend woedend gemaakt. Ze waren nu meer dan ooit een hechte gemeenschap. De vergaderzaal in het moslimcentrum zat nokvol. Alle aanwezigen zinden op wraak. En Basir zou ervoor zorgen dat ze hun zin kregen.
1.4 Motief 4: ANGST
Passage 1: p. 102 Stephen nam de groene wegwerpaansteker uit zijn broekzak. Hopelijk deed ie het. Hopelijk ging de bom niet af in zijn handen. Hopelijk werd hij door niemand opgemerkt. Brian was al onderweg. De tijd van vragen was voorbij. Acht jaar kon het worden, vol van ?had-ik-maar?.
Passage 2: p. 142 ?Nee?, kreunde Brian, terwijl hij zijn hoofd krachtig heen en weer schudde. ?Ik ben niet vrij. Ik wil niet vrij zijn. ik heb geen oog dicht gedaan de laatste vijf dagen. Alles wat ik nu nog wil, is het hele verhaal doen, en dan in elkaar zakken in een keurige, veilige cel, waar ze me niet kunnen vinden.?
Passage 3: p. 115 De woordvoerder van Khalifa, die anoniem wenste te blijven, was een stuk minder formeel: ?We hebben betrouwbare informatie omtrent de identiteit van de daders. Als we weten wie er precies achter deze smerige affaire zit,? zo had hij gezegd, ?dan zijn ze een vogel voor de kat, zo simpel is het.?
Die nacht sliep Martin Lawson (baas van Blackout) bijna niet.
1.5 Motief 5: VIJANDIGHEID (tussen Stephen en Ashraf)
Passage 1: p. 34 ?Wat zei hij?? ?Ik duld niet dat je mijn zus in het verderf stort.?
?Wat zeg je!? riep Stephen. ?Wat een lef! Wacht tot ik hem (Ashraf) te pakken krijg!?
Passage 2: p. 137 Bij het andere bed voerde Colleen een al even moeizaam gesprek met Stephen. ?Zeg iets tegen hem?, zei ze. ?Vraag dan tenminste hoe het met hem is. het ist toch al te gek dat jullie naast elkaar in een ziekenhuis liggen, en halsstarrig weigeren een woord te wisselen! Vraag hem of Middlemarch (boek dat Stephen en Ashraf voor school moeten lezen) een beetje opschiet!?
?Het kan mij geen moer schelen of en hoe hij opschiet met Middlemarch. Het kan me zelfs nog minder schelen hoe hij zich voelt. Kijk naar mij, Colleen. Een van zijn vrienden heeft dit met mij gedaan. Heb je je al afgevraagd hoe ik me voel??
Passage 3: p. 78 Bovendien vormde Ashraf nu een veel groter probleem. Hij vond nog steeds dat ze (Abida, de zus van Ashraf) de vriendschap met Colleen moest opgeven, niet meer tegen Stephen mocht spreken en blanke jongeren in het algemeen moest mijden.
3. Thema
Het centrale thema is racisme. Het is een verhaal over hoe gemakkelijk een rassenrel kan ontstaan.
Het verband tussen de titel en het thema is er niet echt, behalve dat er veel geweld in het verhaal komt en dat Smash! kan verwijzen naar geweld. Er is wel een verband tussen de cover en het verhaal.
6. Ruimte
6.1 Waar speelt het verhaal zich af?
Het verhaal speelt zich af in shadderton, Groot-Brittan?e
6.2 Geef een voorbeeld van een ruimte in het verhaal
De wijk waar de Pakistanen een winkel hebben
6.3 Is er sprake van tegenstelling in de ruimte?
De school en de vergaderzalen van beide groeperingen, Khalifa en Black Out, vormen een tegenstelling. In de school worden de leerlingen gevraagd om verdraagzaam te zijn terwijl in de vergaderzalen word gevraagd om de strijd aan te binden met het andere ras.
6.4 Zijn bepaalde ruimtes symbolisch?
Er zijn niet echt symbolische ruimtes, enkel de wijk waar Ashrafs familie woont kan als symbolisch beschouwd worden. De bezetting van het huis door Khalifa vind er immers plaats.
6.5 Helpt de ruimte soms om het personage te karakteriseren
Ja, Brian ziet men vlug als een heethoofd, hij maakt immers deel uit van de spionkop van Shadderton United.
8. Spanning
8.1 Kennisvoorsprong of ?achterstand
Er is wel degelijk sprake van voorkennis, je bent namelijk steeds op de hoogte wanneer er een aanslag zal gebeuren. Ook weet je erg snel dat de senator die tegen de bouw van het complex is ook iets te maken heeft met de sponsoring van Khalifa en Black Out.
8.2 Prospectiviteit
Nadat Brian werd vernederd door de Paki?s weet je dat hij zich zal wreken, en dan nog wel op een erg wrede manier.
8.3 Vertraging
Ashraf vecht voor zijn rechten als immigrant, hij is bereid zich ten volle in te zetten en dat roept bewondering op. Hij zet zich immers door, ook na zware tegenslagen, zoals zijn arrestatie. Dat gegeven zorgt ervoor dat je de gebeurtenissen aandachtiger volgt.
8.4 Identificatie
Het conflict tussen Khalifa en Black Out en het conflict tussen Ashraf en Stephen vormen de rode draad doorheen het boek. Het is een conflict door racisme, wederzijdse haatgevoelens.
8.5 Contrast
???????????????
8.6 Conflict
Het conflict tussen Khalifa en Black Out en het conflict tussen Ashraf en Stephen vormen de rode draad doorheen het boek. Het is een conflict dat voorkomt uit racisme, wederzijdse haatgevoelens.
9. Opbouw
Er is geen echte inleiding in het verhaal, het is eerder in medias res. Het verhaal verloopt opbouwend tot pagina 50, dan zijn er immers de eerste schermutselingen tussen Blackout en Khalifa. Dan valt het tempo niet meer stil en blijven de climaxen elkaar opvolgen tot aan het eind van het boek. Het einde komt zeer snel, vrijwel uit het niets. Het hele verhaal is chronologisch geschreven, de verschillende gebeurtenissen volgen elkaar met de regelmaat van de klok op. Er zitten niet echt duidelijke flashbacks in, er wordt ook zelden naar het verleden verwezen. Het boek kent een gesloten einde, het enige waar men nog verder kon over uitweiden was de nieuwe racistische beweging van Martin Lawson.
10. Taal en stijl
De gebeurtenissen worden niet echt uitgebreid beschreven, alles wordt snel na elkaar vertelt. Zo blijft men wel gemakkelijker geboeid en heeft men de neiging om het boek zo vlug mogelijk uit te lezen. Het verhaal is ook redelijk objectief geschreven, er wordt geen partij gekozen; zowel Blackout als Khalifa worden als bestaansgerechtigde partijen voorgesteld. Er komt soms een woordje Arabisch in voor, al beperkt de schrijver zich hiervoor tot woordjes die hij ooit eens op een cd-hoesje vond zoals ins? Allah, wat betekent ?als god het wil?. Het einde is misschien niet echt goed uitgewerkt, echt alles komt er tesamen. Dat twee vijanden die nog met voorwerpen achter elkaar aan hebben gehold door wat druiven te eten weer beste maatjes worden is erg ongeloofwaardig. Het einde komt anders niet te laat, men blijft tot dan echt wel geboeid, ook de minder leesgierigen.
Geboren in Bradford, hij was de eerste van vijf kinderen. De Swindells werkte voor de lokale krant en verliet op zijn vijftiende scchool.Zijn eerste boek, When Darkness Comes (1973), schreef hij toen hij nog in dienst was. Swindells combineerde combined schrijven en lesgeven tot 1980 toen werd hij full-time schrijver.
Boek informatie
- Smash
- Robert Swindells
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Robert Swindells