Boekverslag: Een Spaans hondje
1. Praktische gegevens
a) Titel: Een spaans hondje
Auteur: Rascha Peper
b) Plaats en jaar van uitgave: Amsterdam,1998
c) Geleding: Het boek is ingedeeld in twee delen zonder naam en die delen bestaan ieder weer uit zes hoofdstukken m?t een naam.
d) Datum boekverslag: 28-9'99
e) Eerste druk: 1998
f) Illustraties: Op de voorkant van het boek is een ru?ne van zand te zien. Dit stelt de schijnru?ne voor die Victor heeft gebouwd. Het is zijn enige bouwwerk als architect. Het is gemaakt van zand omdat hij en zijn broers een bedrijf hebben, SandArt, wat zandsculpturen maakt. Dit benadrukt tevens de onechtheid van zijn werk, het is niet serieus.
g) Motto: geen.
2. Inhoud en opbouw
a) Genre: Het boek is een psychologische roman. Gedachtengang staat centraal in het verhaal en personages worden goed uitgewerkt.
b) Samenvatting: Zie bijgevoegd uitreksel.
c) Tijd: Het verhaal loopt redelijk chronologisch. Wel wordt er vaak verwezen naar gebeurtenissen uit het verleden, waarvan het verhaal daarna verteld wordt. Dingen uit het verleden worden alleen maar in de verleden tijd verteld, behalve de toelichting bij de videobeelden die nog door hun vader zijn gemaakt.
- Tijd waarin het verhaal speelt: Nu. Het boek beschrijft al lap-tops en computers, alles wat er in gebeurt kan prima in het heden plaatsvinden.
- Verhaaltijd: Vrijdag 1 maart, donderdag 21 maart, woensdag 17 april, vrijdag 3 mei, vrijdag 10 mei, zaterdag 18 mei, en (een jaar later) donderdag 3 april, vrijdag 9 mei, zaterdag 31 mei, dinsdag 3 juni, woensdag 4 juni, zaterdag 7 juni.
- Leestijd: 9 uur. In dit boek gebeuren erg veel dingen, er worden veel details genoemd en veel opmerkingen gemaakt. Daarom las dit boek wat langzamer dan andere boeken, omdat je niets wil missen en dat wel gebeurt als je te snel leest.
- Vertraging: Een belangrijke vertraging is de ontmoeting tussen Pleuntje en Victor. Hij is dan al een jaar weg en het is heel bijzonder dat ze elkaar daar (in Spanje) tegenkomen. Victor weet ook helemaal niet zeker of hij wel gevonden wil worden, maar uiteindelijk wel. Blz. 289: "Toen begon hij af te dalen, langzaam, alsof hij zijn benen niet helemaal vertrouwde. De trap, die hij in een jaar tijds meer dan duizend keer op en af gelopen was, leek in een uur tijds vele malen hoger en breder geworden. " Etc.
- Versnelling: Er zijn in het boek niet echt belangrijke versnellingen te vinden. Al te grote ruimtes worden gewoon niet verteld. Dit is vooral mogelijk omdat het verhaal vanuit verschillende personen verteld wordt. Als het belangrijke deel van de ene persoon verteld is wordt er gewoon overgegaan naar een ander persoon. Vaak wordt daarbij gewoon een dag of langer overgeslagen. Onbelangrijke dingen worden niet verteld.
d) Ruimte.
- De gebeurtenissen spelen zich af in Nederland, ergens in een grote stad. De vader van de drie zoons heeft daar een heel bekend winkelcentrum gebouwd. Er wordt wel ergens in het boek "de hardebollenstraat" genoemd, maar dat betekent niet gelijk dat het Utrecht is. De zoons hebben een zandkastelenbouwbedrijf, "SandArt", en zullen hun bedrijf ook wel in een grote stad hebben.
Verder spelen de gebeurtenissen zich af in Spanje, in Guada Oriva, waar Vincente (ongefinancieerd) een kathedraal aan het bouwen is van allerlei materialen. Het is een klein dorp, wat de bijzonderheid van de kathedraal nog eens benadrukt.
- Belangenruimte: Een belangrijke belangenruimte vind ik die die begint op pagina 105. Victor is bij Bregstein op bezoek om over een hermitage (nep-kluizenaarswoning) te praten die Bregstein gebouwd wil hebben. Victor is eigenlijk architect, maar het enige wat hij ooit gebouwd heeft is een schijn-ru?ne in de tuin van Bregstein. Hij heeft zich verder in zijn leven eigenlijk alleen maar met Follies bezig gehouden. Hij schaamt zich daar eigenlijk voor, des te meer omdat zijn vader een zeer bekend architect was. Bregstein had die middag al eerder gezegd dat zandkastelen bouwen een ware architect niet kon bevredigen, een opmerking die Victor toch raakte. Toebn hij daarna zijn enige bouwwerk ging bekijken was dat een grote teleurstelling. De ru?ne leek veel kleiner dan hij zich herinnerde. Het is ??n grote teleurstelling voor hem:
" Een schijnru?ne. Een groen uitgeslagen halve toren tussen de dennen, op een niet voor publiek opengesteld Sallands landgoed. Een torentje waarop boerenjongens zich kwamen aftrekken - of de landheer zelf, wie zou het zeggen? Een torentje waarop eens in de zoveel jaar een gast van het uitzicht mocht genieten en dan in de verte een boerin zag lopen die de varkens voerde."
De vader van Victor, Jasper en Felix is al jong overleden, maar Victor heeft hem toch nog best lang meegemaakt. De jongens hebben wat tegen hun vader, misschien zijn ze kwaad op herm dat hij zo jong dood is gegaan. Alhoewl niemand het ooit over architectuur heeft, heeft Victor steedt het idee dat hij zijn ouders teleursteld.
Zijn steeds sterkere gevoel daarover werd door de teleurstelling bij het terugzien van zijn "levenswerk" nog eens versterkt.
e) Personen:
- Victor: Is een beetje een zwaarmoedig persoon. Hij heeft het moeilijk. Hij voelt zich vaak heel eenzaam en laat dan een escortmeisje komen. Hij heeft sterk het gevoel dat hij zijn ouders heeft teleurgesteld. Hij heeft een dochter die het heel druk heeft en die nooit tijd voor hem heeft.
Bij SandArt voelt hij zich ook niet thuis, mede omdat dit natuurlijk geen echte architectuur is. Als zijn moeder dood is, doet hij niet erg eerbiedig en even denk je dan dat hij niet van haar houdt, maar dit blijkt niet het geval te zijn. Dit blijkt ook omdat hij zijn moeders hond (van "Curly" naar "Knak" gedoopt) uiteindelijk toch maar bij zich houdt en er zelfs zeer gesteld op raakt. Uiteindelijk "vlucht" hij naar Spanje om daar mee te helpen aan een heel eerlijk bouwsel, de kathedraal. Hij moet dit doen zonder zijn familie. Hij kan weer een beetje trots op zichzelf zijn.
Victor is een keer door het ijs gezakt, en daarna is hij een poosje gek geweest en zat hij in een inrichting. Mede dankzij zijn moeder is hij daar weer uitgekomen.
Tenslotte is Victor best wel jaloers op de leuke vriendin van Felix. Ze weet ook precies hoe ze met Victor om moet gaan als ze hem terugvindt.
- Felix: Is een opgewekte vent. Hij leidt aan het syndroom van Gilles de la Tourette, als hij geem medicijnen neemt, slaat hij vaak rare, grove taal uit, en maakt hij rare bewegingen. Wel is hij dan veel meer zichzelf. Hij heeft Pleuntje als vriendin, wat een grote steun voor hem is. Hij houdt heel veel van haar. Hij is heel erg Wiskundg, hij schrijft wiskundige ontdekkingen op in taal die voor studenten te begrijpen is. Hij vindt dat je met wiskunde veel meer kan zeggen dan met woorden. Ook is Felix gefascineerd door rond, al maakt het hem vaak wel onrustig. Felix is grappig en een charmeur. V??r Pleuntje heeft hij al vele vriendinnen gehad.
- Pleuntje: is een leuk, bijzonder persoon. Ze draagt felle kleren en heeft slordig haar. Ze weet precies hoe ze Felix aan moet pakken. Ze gaat goed om met zijn ziekte. Ze is pottenbakster. Ze is wel een een beetje jaloers op Felix dat hij Wiskunde begrijpt. Dat is namelijk hemels terwijl zij met haar klei juist heel aards is. Felix kan haar werk altijd begrijpen, maar zij dat van hem nooit.
Pleuntje voelt zich wel een beetje aangetrokken tot Victor, maar ze houdt het toch bij Felix.
- Jasper: Niet echt een hoofdpersoon. Hij is heel zakelijk en een beetje gladjes. Hij houdt er allemaal vriendinnen op na, terwijl hij getrouwd is en twee kinderen heeft.Hij ergert zich vaak an Felix en Victor. Het is altijdf Felix en Victor tegen Jasper. Jasper vond in zijn jeugd al zandkastelen bouwen het mooiste wat er is.
- Relatieschema:
Victor Felix Pleuntje Jasper
Broers Aantrekkings- Broers
Victor x Houden veel kracht Ergert zich
van elkaar vaak aan V.
Broers F. is haar Broers
Felix Houden veel x vriend, houdt kunnen het niet
van elkaar van hem altijd goed vinden
Aantrekkings- Zijn vriendin, Vindt haar
Pleuntje kracht houdt heel veel x wel aardig,
van haar beetje slonzig
Broers Broers Vindt hem
Jasper vindt hem niet vindt hem niet minst leuke van x
altijd aardig altijd aardig de drie broers
f) Vertelwijze: Het verhaal wordt vanuit meerdere personen geschreven en steeds in de hij-vorm. De vertelfiguren zijn Victor, Jasper, Felix, Pleuntje en Ella.
g) Structuur:
- De opening van het boek is een beetje open. Het begint met: "Op de dag van zijn moeders begravenis ging Victor Clarijs 's ochtends gewoon naar kantoor. Het was er schemerig en stil toen hij binnenkwam, slechts een trage, vroegtijdig uit de winterslaap ontwaakte bromvlieg botste stuurloos tegen de neergelaten luxaflex." Al worden er niet gelijk heel veel vragen opgeroepen, de opening is zeker niet inleidend. De auteur begint gewoon met een dag van het leven va de hoofdpersoon te beschrijven.
- Het einde van het boek is redelijk gesloten. Victor is weer teruggevonden en is weer tevreden met zichzelf. Ook met Pleuntje en Felix gaat alles goed. In de relaties met zijn vader en moeder en zijn vrouw Ella is echter niet echt diep ingegaan. Dit is vooral omdat er niet een geschiedenis wordt vert?ld, maar de drie zoons en hun omgeving gewoon een poos gevolgd zijn. Hier zijn dus nog w?l vragen over, zoals hoe het was in hun jeugd e.d.
3. Thema, motieven en taalgebruik
a) Thema: Man heeft steeds meer het gevoel dat hij niet voldoet aan de eisen van zijn overleden ouders en vlucht weg om los van zijn familie een leven op te bouwen dat hem weer tevreden kan laten zijn op zichzelf.
- Motieven:
- Overleden ouders: Blz 1, "Op de dag van zijn moeders begravenis?" en Blz. 47, "Victor en Jasper wisten nog dat hun vader soms een camera gehanteerd had, maar geen van twee?n kon zich herinneren wat hij gefilmd had. Na zijn dood?"
- Niet voldoen aan ouders eisen: Blz. 48, "Jasper vroeg zich even af of zijn oudste broer het soms pijnlijk zou vinden, al die "scheppingen" van de man in wiens voetsporen hij had moeten treden, maar Victor zat ontspannen onderuit."
- Wegvluchten: Blz. 270, "Hij kon eenvoudigweg niet aan ze denken. Hij wilde alles uit zijn vroegere leven loslatenen het schrijven van een kaart, hoe kort en zakelijk ook, zou hem op een onvergraaglijke manier met hen verbinden."
- Spanje: Blz. 271, "?in dit armoedige Spaanse dorp?"
- Architectuur: Blz. 48, "Willens en wetens had Victor de architectuur vaarwel gezegd, en dat "in de voetsporen treden" had niemand hem ooit opgedrongen, hun moeder al helemaal niet."
- Zandkastelen + denkwijze over vader: Blz. 53, "Jasper ergerde zich. Wat was dat nou van Victor, toch oud zeer? Mislukte zoon van zijn vader? Kon Pappie niet trots genoeg op SandArt zijn? Nou, dat kon hem geen moer schelen.Zijn vader vertegenwoordigde een voorbij tijdperk. Die had architectuur beschouwd als kunst met een missie, die dacht over bouwwerken in termen van eeuwigheidswaarde. Zijn vade zou SandArt niet begrepen hebben, niet kunnen begrijpen, die zou er de lol en de kunst niet van inzien, en trouwens?hij wasnu zelf ongeveer zo oud als zijn vader toen die stierf (39), en hij verdiende verhoudingsgewijs het dubbele! Blij dat hij zelf nooit architect had willen worden."
b) Titelverklaring: Een Spaans hondje. Victor heeft de hond van zijn moeder ge?rfd. Die staat een beetje symbool vooor de accceptatie van zijn ouders. Hij was in het begin toch een beetje kwaad op hen, nukkig. Dit veranderde langzaam. Als Victor al een jaar in Spanje is voelt hij zich eindelijk goed en op zijn gemak. Hij is ook echt van zijn hond gaan houden. Hij kan aan zijn ouders denken zonder dat hij zich ondergewaardeerd voelt.
Felix en Pleuntje zijn op vakantie in Spanje en heel toevallig komen ze langs de kathedraal waaraan Victor meehelpt te bouwen. Pleuntje ziet Dan de hond, en ze kan eerst niet geloven dat het Knak is. Later gaat ze dan nog een keer terug. Dankzij Knak vindt ze Victor terug. Knak is de band met zijn moeder ?n zijn famile. Spaans hondje slaat dus op Knak in Spanje.
c) Schrijfstijl:
Rascha Peper heeft een lekker luchtige schrijfstijl. Het boek is prettig leesbaar. Er zit niet zo veel beeldspraak in, waardoor de tekst is bijna altijd nuttig is, er staat altijd informatie in zodat je steeds goed op moet letten.
Ze schrijft heel modern en heeft heel veel fantasie. Het idee van het bouwen van zandsculpturen bijvoorbeeld is echt geniaal. Ze switcht steeds van vertelpersoon en belicht zo alle kanten. Tegelijk met de verteller verandert ook de manier van schrijven. Het stuk dat vanuit Jasper geschreven wordt bijvoorbeeld past heel goed bij zijn persoonlijkheid. Hij voelt zich succesvol, is vrolijk. Na elk serieus onderwerp zit er Dan een grapje in de zin dat de serieusheid verzwakt. Dit wordt bijvoorbeeld bij Victor niet gedaan. Dit maakt het boek geloofwaardiger.
Verder gebruikt de auteur vaak dromen om de situatie te verdiepen of als inleiding op een herinnering. Zij doen de lezer vermoeden dat er meer aan de hand is Dan er wordt verteld.
4. Persoonlijke mening
a) Een van de mooiste/ontroerendste stukken uit het boek is natuurlijk het moment waarop Pleuntje en Victor elkaar na een jaar weer terugzien en Victor eindelijk weer het verlangen voelt zijn familie terug te zien. Omdat ik hier al veel over verteld heb en het wel erg voor de hand ligt zal ik een ander voorbeeld geven van wat ik een heel mooi stuk vind.
Wat ik o.a. erg leuk vond aan het boek was de relatie tussen Felix en Pleuntje. Het is echt ontzettend goed hoe Pleuntje met Felix omgaat, ze stoort zich totaal niet aan zijn rare gedrag en confronteert hem er ook niet mee, ze houdt gewoon heel veel van hem. Bijvoorbeeld op bladzijde 60 is Pleuntje de muur aan het witten waar Felix bij thuiskomst altijd met zijn hand tegenaan slaat. Ook laat zij de kastdeurtjes vervangen waar hij altijd met een pollepel overheen roetsjt. Ze doet dit als hij niet thuis is, zodat hij zich niet gek zal voelen. Als hij later toch een beetje depressief is omdat hij ervan baalt dat hij zo gek is, weet ze precies hoe ze hem moet troosten. Het is echt op een hele lieve manier geschreven, alsof het ?cht vanuit Pleuntje geschreven is. Ze is zowat de enige persoon in het hele verhaal die zich nauwelijks ergert aan anderen.
Wat ik ook een goed deel van het boek vind is dat Victor steeds gebeld wordt door een oude dame die het verkeerde nummer belt. Het is niet echt duidelijk hoe het kan dat ze steeds Victor aan de lijn krijgt, terwijl het nummer van haar zoon onder een redial-toets zit. Ik weet niet of daar its achter zit, maar ik vind het een heel originele gedachte, en het biedt Victor ook veel troost in het boek. Het is ook heel realistisch geschreven, zoal de eerste keer dat Victor gebeld wordt bijvoorbeeld:
"Ben jij daar jongen?" klonk een breekbare oude vrouwenstem. Hij was even van zijn stuk gebracht. "U spreekt met Victor Clarijs," zei hij, "wie wilt u spreken?"
"Mijn zoon?" zei de vrouw. "Als ik op drie druk krijg ik altijd mijn zoon." Het klonk hulpeloos en verontwaardigd tegelijk en hij zag de situatie voor zich. Oude moeder met moder telefoontoestel voor haar ingeprogameerd. Ze hoeft maar op drie te drukken en ze heeft haar zoon aan de lijn. En nu werkt het opeens niet."
Volgens mij is dit symbolisch voor de relatie met zijn moeder. Victor gaat de vrouw steeds meer waarderen, hoe vaker hij haar aan de lijn krijgt. Eerst verzette hij zich leek het een beetje tegen de liefde die hij voor zijn moeder voelde, misschien omdat hij toch altijd het gevoel heeft gehad dat hij niet genoeg gepresteerd heeft. Bij het graf doet hij niet echt eerbiedig, en ook tegen haar hond kan er geen aardig woordje van af. In het begin vermoed je dat er een vreselijke ruzie tussen hen heeft plaats gevonden. Het telefoontje van de oude vrouw herinnerde hem aan haar, en hij had het gevoel dat hij haar moest kwetsen, shockeren. Na het telefoontje belt hij ook gelijk een escortservice. Het is duidelijk dat er its niet helemaal goed zit. Langzamerhand krijg je echter steeds meer goede dingen te horen over zijn moeder. Bijvoorbeeld hoe ze hem heeft geholpen toen hij in een inrichting zat en al het eten verschrikkelijk vies smaakte. Zij kwam toen langs met caramelpuddinkjes waar hij vroeger ook altijd al van hield, en dat is het begin van zijn genezing. Ook van de hond gaat Victor steeds meer houden. Victor vindt het ook heel leuk dat de oude vrouw af en toe nog wel eens belt.
De tweede keer dat zij hem aan de telefoon krijgt heeft ze een wijze levensles voor haar zoon, die eigenlijk ook op Victor van toepassing is. Ze zegt tegen hem dat geld een slechte leidsman is, en dat als hij zijn baan niet leuk vindt hij gewoon ontslag moet nemen en niet aan het geld moet denken. Dit is precies op Victor van toepassing die het liefst allen met follies bezig is terwijl hij denkt dat hij eigenlijk een architect had moeten zijn. Mede omdat hij zo verscheurd werd tussen verschillende mogelijkheden is hij maar partner geworden van SandArt, omdat hij Dan tenminste ??n persoon tevreden stelde, namelijk zijn (behoorlijk dominante) broer Jasper. Steeds meer kwam het besef dat hij niet deed wat hij wou doen, dat alles nep was, net als de kastelen van zand en zijn enige zelfgebouwen projekt, een schijnru?ne. Daarom besloot hij uiteindelijk meet te gaan bouwen aan de kathedraal van Vincente, wat op het eerste gezicht ??n grote folly leek, maar uiteindelijk echter Dan echt was. Dit omdat het gebouwd werd door eerlijke mensen met echt geloof, en niet door geldwolven.
De derde en laatste keer dat Victor de oude vrouw aan de telefoon heeft verteld ze hem over een ring die ze ooit kwijt was geraakt en toen, heel veel jaren later weer zag liggen in een winkel. Ze had hem toen niet gekocht, omdat haar zoon hem toch maar zou verkopen, het ging erom dat iemand hem zou kopen en blij zou zijn met de ring. Voor zijn verdwijning belde Victor Felix nog op om te vragen wat er met zijn moeders ring was gebeurd, maar toen hij hoorde dat Lillian hem had en er blij mee was, was hij gerustgesteld. Zijn moeder gaf niet zo om het verleden, dat zou hem ook wel eens dat complex opgeleverd kunnen hebben, maar uiteindelijk beseft Victor dat de enige die trots op hem moet kunnen zijn hij zelf is.
Verder zijn er in het boek ontzettend veel andere symbolische voorvallen te ontdekken en ik weet zeker dat ik er een heleboel gemist heb, maar toch pik je wel de sfeer op die door die vergelijkingen geschept worden.
b) Ik weet niet of ik echt dingen zou willen veranderen aan dit boek. Ik vond het erg goed opgezet, origineel en het hield je aandacht goed vast. Misschien had er wel wat meer verteld kunnen worden over de ouders van de drie zoons, maar die onwetendheid zorgde toch ook wel voor een soort spanning waardoor het boek minder voorspelbaar werd.
Wel vond ik dat de mensen in dit boek wel heel makkelijk "gek" werden. Het is nou niet echt normaal dat je zomaar in een inrichtingb terechtkomt, of dat je je midden tussen de mensen heel duizelig voelt alsof je allen op een ijsschots zit. De hoofdpersonen werden toch vaak ondanks hun afwijkingen redelijk normaal afgeschilderd en er bleken dan toch enorme problemen te zijn. Je zou denken dat mensen met een normale gadachtengang toch niet elk moment zo kunnen veranderen, maar misschien is dat juist de goede manier om de extreemheid ervan te beschrijven.
c) Eigen mening: Zoals denk ik al uit eerdere opmerkingen bleek vond ik dit een erg goed boek. Ik heb niet zo'n kennis dat ik kan zeggen dat dit boek literaire waarde heeft, maar volgens mij is dat zeker zo. Ten eerste is het fijn om een boek te lezen wat niet volzit met oudbolligheid. Veel schrijvers (van boeken die ik gelezen heb dan) lijken geen zware onderwerpen te kunnen behandelen zonder het bijvoorbeeld te laten regenen en je het gevoel te geven dat het hele verhaal zich afspeelt in de sfeer van een slecht verlicht, bruin caf?. Het is leuk om een boek te lezen wat lekker recent geschreven is, en dat de voorwerpen en gevoelens uit d?ze tijd gebruikt.
Ook knap vind ik het dat het verhaal vanuit verschillende personen geschreven is en toch bl?jft boeien. De auteur geeft je echt het gevoel dat het verhaal door verschillende mensen verteld wordt door de stijl van schrijven te veranderen en ook je te laten kijken door steeds andere ogen, die elk weer andere dingen opvallen. Een betere manier om de wrijvingen en relatie tussen personen eerlijk te laten uitkomen is er niet.
Wat ik wel wil opmerken is dat het boek zich niet snel leit lezen. Het was al een redelijk dik boek, maar er staat verder z? veel in dat snel lezen niet mogelijk is als je het goed wil lezen.
Een leuk stukje vond ik dat de broers micro-filmpjes van vroeger gaan kijken. Met hun moeder hadden ze die nooit gezien, want die hield niet zo van het verleden. Op die filmpjes zijn Jasper, Victor en Felix ook al met zand aan het bouwen. Vooral Jasper is er helemaal gek op. Hij zegt dan tegen zijn moeder: "Wat prachtig is dit, wat uniek! En dat we niet eens wisten dat dit er was! Dat mamma dat nooit gezegd heeft!"
Dit vind ik heel realistisch, op zo'n manier heb ik zelf ook wel eens tegen mijn moeder gepraat toen ik klein was en ik vind het heel leuk gedaan. Jasper is helemaal overweldigd dat er zo iets leuks is als zandkastelen bouwen, en hij vind het maar raar dat zijn moeder hem nooit verteld heeft dat het bestaat.
Ook leuk vind ik dat steeds terug komt dat mensen graag over billen strijken. Als SandArt een sculptuur heeft gemaakt van Adam en Eva zijn er steeds mensen die over Eva's billen aaien, waardoor alles onder het zand komt. Dit is elke keer zo, bijvoorbeeld als er een sculptuur is gemaakt van een vrouwelijke godin. Als Felix dan bij Bregstein langsgaat aait hij daar ook over de billen van een stenen beeldje van de godin Diana. Bregstein vindt dit heel onbehoorlijk, maar het is juist leuk omdat Felix dat soort dingen niet kan laten omdat die helemaal geroutineerd zijn bij hem. Kennelijk is ook hij een van de vele "billen-aaiers".
Waar ik aan merkte dat Rascha Peper af en toe informatie uit andere boeken heeft gehaald is het verhaal op bladzijde 213. Felix heeft aan de kinderen van Jasper een verhaal vertelt over "hekkisse". Dat zijn een soort hagedissen waarvan de rechterpoten korter zijn dan de linker. Ze kunnen alleen maar op berghellingen lopen met de klok mee, anders vallen ze om. Zo'n soortgelijk verhaal had ik ook al eens in een ander boek gelezen. Achterin het boek heeft ze ook genoemd welke informatie ze uit andere boeken heeft gehaald. Dit zijn verder vooral dingen over architectuur en wiskunde. Het leek me ook al sterk dat ze alles ?cht wist over die onderwerpen. Des te knapper is het eigenlijk om die z? in een verhaal te verwerken alsof ze die dingen echt dagelijks gebruikt.
Het boek heeft dus voor mij naast literaire waarde ook informatieve waarde omdat er dingen in staan die mij niet bekend waren. De ziekte waar Felix aan lijdt bijvoorbeeld, en je leert meer over architectuur en wiskunde.
Er komt veel symbolisme voor in het boek. Vooral veel kleine dingen die steeds terugkomen in een andere vorm. Felix heeft bijvoorbeeld wat met rond, en als Victor Felix mist ziet hij ook ronde dingen.
Nog een voorbeeld van symbolisme is op de dag van de begravenis van Victors moeder. Hij is gewoon naar zijn werk gegaan: "Na het telefoongesprek stak hij een nieuwe sigaret op en ging voor het raam staan. De Wijnkade blonk in de zon. Het leek wel lente. De bomen langs het water waren nog volkomen kaal, maar de uiteinden van de takken hadden iets roodachtigs dat hem nog niet eerder was opgevallen, alsof de levenssappen net vandaag waren opgestuwd. Het verkeer gleed vredig langs. (Etc.)"
De levenssappen van Victors moeder zijn juist weggevloeid, en dat van de bomen is net opgestuwd. Alles lijkt ineens meer leven te hebben nu zijn moeder dood is. Naast symbolisme is dit natuurlijk ook eenbelangenruimte. Alles gaat gewooon door na de dood van zijn moeder, en niet alleen dat, alles lijkt ook nog eens extra opgeleefd te zijn. Dat maakt hem waarschijnlijk iets meer bewust van het feit dat hij zijn verdriet een beetje weggestopt had.
a) Titel: Een spaans hondje
Auteur: Rascha Peper
b) Plaats en jaar van uitgave: Amsterdam,1998
c) Geleding: Het boek is ingedeeld in twee delen zonder naam en die delen bestaan ieder weer uit zes hoofdstukken m?t een naam.
d) Datum boekverslag: 28-9'99
e) Eerste druk: 1998
f) Illustraties: Op de voorkant van het boek is een ru?ne van zand te zien. Dit stelt de schijnru?ne voor die Victor heeft gebouwd. Het is zijn enige bouwwerk als architect. Het is gemaakt van zand omdat hij en zijn broers een bedrijf hebben, SandArt, wat zandsculpturen maakt. Dit benadrukt tevens de onechtheid van zijn werk, het is niet serieus.
g) Motto: geen.
2. Inhoud en opbouw
a) Genre: Het boek is een psychologische roman. Gedachtengang staat centraal in het verhaal en personages worden goed uitgewerkt.
b) Samenvatting: Zie bijgevoegd uitreksel.
c) Tijd: Het verhaal loopt redelijk chronologisch. Wel wordt er vaak verwezen naar gebeurtenissen uit het verleden, waarvan het verhaal daarna verteld wordt. Dingen uit het verleden worden alleen maar in de verleden tijd verteld, behalve de toelichting bij de videobeelden die nog door hun vader zijn gemaakt.
- Tijd waarin het verhaal speelt: Nu. Het boek beschrijft al lap-tops en computers, alles wat er in gebeurt kan prima in het heden plaatsvinden.
- Verhaaltijd: Vrijdag 1 maart, donderdag 21 maart, woensdag 17 april, vrijdag 3 mei, vrijdag 10 mei, zaterdag 18 mei, en (een jaar later) donderdag 3 april, vrijdag 9 mei, zaterdag 31 mei, dinsdag 3 juni, woensdag 4 juni, zaterdag 7 juni.
- Leestijd: 9 uur. In dit boek gebeuren erg veel dingen, er worden veel details genoemd en veel opmerkingen gemaakt. Daarom las dit boek wat langzamer dan andere boeken, omdat je niets wil missen en dat wel gebeurt als je te snel leest.
- Vertraging: Een belangrijke vertraging is de ontmoeting tussen Pleuntje en Victor. Hij is dan al een jaar weg en het is heel bijzonder dat ze elkaar daar (in Spanje) tegenkomen. Victor weet ook helemaal niet zeker of hij wel gevonden wil worden, maar uiteindelijk wel. Blz. 289: "Toen begon hij af te dalen, langzaam, alsof hij zijn benen niet helemaal vertrouwde. De trap, die hij in een jaar tijds meer dan duizend keer op en af gelopen was, leek in een uur tijds vele malen hoger en breder geworden. " Etc.
- Versnelling: Er zijn in het boek niet echt belangrijke versnellingen te vinden. Al te grote ruimtes worden gewoon niet verteld. Dit is vooral mogelijk omdat het verhaal vanuit verschillende personen verteld wordt. Als het belangrijke deel van de ene persoon verteld is wordt er gewoon overgegaan naar een ander persoon. Vaak wordt daarbij gewoon een dag of langer overgeslagen. Onbelangrijke dingen worden niet verteld.
d) Ruimte.
- De gebeurtenissen spelen zich af in Nederland, ergens in een grote stad. De vader van de drie zoons heeft daar een heel bekend winkelcentrum gebouwd. Er wordt wel ergens in het boek "de hardebollenstraat" genoemd, maar dat betekent niet gelijk dat het Utrecht is. De zoons hebben een zandkastelenbouwbedrijf, "SandArt", en zullen hun bedrijf ook wel in een grote stad hebben.
Verder spelen de gebeurtenissen zich af in Spanje, in Guada Oriva, waar Vincente (ongefinancieerd) een kathedraal aan het bouwen is van allerlei materialen. Het is een klein dorp, wat de bijzonderheid van de kathedraal nog eens benadrukt.
- Belangenruimte: Een belangrijke belangenruimte vind ik die die begint op pagina 105. Victor is bij Bregstein op bezoek om over een hermitage (nep-kluizenaarswoning) te praten die Bregstein gebouwd wil hebben. Victor is eigenlijk architect, maar het enige wat hij ooit gebouwd heeft is een schijn-ru?ne in de tuin van Bregstein. Hij heeft zich verder in zijn leven eigenlijk alleen maar met Follies bezig gehouden. Hij schaamt zich daar eigenlijk voor, des te meer omdat zijn vader een zeer bekend architect was. Bregstein had die middag al eerder gezegd dat zandkastelen bouwen een ware architect niet kon bevredigen, een opmerking die Victor toch raakte. Toebn hij daarna zijn enige bouwwerk ging bekijken was dat een grote teleurstelling. De ru?ne leek veel kleiner dan hij zich herinnerde. Het is ??n grote teleurstelling voor hem:
" Een schijnru?ne. Een groen uitgeslagen halve toren tussen de dennen, op een niet voor publiek opengesteld Sallands landgoed. Een torentje waarop boerenjongens zich kwamen aftrekken - of de landheer zelf, wie zou het zeggen? Een torentje waarop eens in de zoveel jaar een gast van het uitzicht mocht genieten en dan in de verte een boerin zag lopen die de varkens voerde."
De vader van Victor, Jasper en Felix is al jong overleden, maar Victor heeft hem toch nog best lang meegemaakt. De jongens hebben wat tegen hun vader, misschien zijn ze kwaad op herm dat hij zo jong dood is gegaan. Alhoewl niemand het ooit over architectuur heeft, heeft Victor steedt het idee dat hij zijn ouders teleursteld.
Zijn steeds sterkere gevoel daarover werd door de teleurstelling bij het terugzien van zijn "levenswerk" nog eens versterkt.
e) Personen:
- Victor: Is een beetje een zwaarmoedig persoon. Hij heeft het moeilijk. Hij voelt zich vaak heel eenzaam en laat dan een escortmeisje komen. Hij heeft sterk het gevoel dat hij zijn ouders heeft teleurgesteld. Hij heeft een dochter die het heel druk heeft en die nooit tijd voor hem heeft.
Bij SandArt voelt hij zich ook niet thuis, mede omdat dit natuurlijk geen echte architectuur is. Als zijn moeder dood is, doet hij niet erg eerbiedig en even denk je dan dat hij niet van haar houdt, maar dit blijkt niet het geval te zijn. Dit blijkt ook omdat hij zijn moeders hond (van "Curly" naar "Knak" gedoopt) uiteindelijk toch maar bij zich houdt en er zelfs zeer gesteld op raakt. Uiteindelijk "vlucht" hij naar Spanje om daar mee te helpen aan een heel eerlijk bouwsel, de kathedraal. Hij moet dit doen zonder zijn familie. Hij kan weer een beetje trots op zichzelf zijn.
Victor is een keer door het ijs gezakt, en daarna is hij een poosje gek geweest en zat hij in een inrichting. Mede dankzij zijn moeder is hij daar weer uitgekomen.
Tenslotte is Victor best wel jaloers op de leuke vriendin van Felix. Ze weet ook precies hoe ze met Victor om moet gaan als ze hem terugvindt.
- Felix: Is een opgewekte vent. Hij leidt aan het syndroom van Gilles de la Tourette, als hij geem medicijnen neemt, slaat hij vaak rare, grove taal uit, en maakt hij rare bewegingen. Wel is hij dan veel meer zichzelf. Hij heeft Pleuntje als vriendin, wat een grote steun voor hem is. Hij houdt heel veel van haar. Hij is heel erg Wiskundg, hij schrijft wiskundige ontdekkingen op in taal die voor studenten te begrijpen is. Hij vindt dat je met wiskunde veel meer kan zeggen dan met woorden. Ook is Felix gefascineerd door rond, al maakt het hem vaak wel onrustig. Felix is grappig en een charmeur. V??r Pleuntje heeft hij al vele vriendinnen gehad.
- Pleuntje: is een leuk, bijzonder persoon. Ze draagt felle kleren en heeft slordig haar. Ze weet precies hoe ze Felix aan moet pakken. Ze gaat goed om met zijn ziekte. Ze is pottenbakster. Ze is wel een een beetje jaloers op Felix dat hij Wiskunde begrijpt. Dat is namelijk hemels terwijl zij met haar klei juist heel aards is. Felix kan haar werk altijd begrijpen, maar zij dat van hem nooit.
Pleuntje voelt zich wel een beetje aangetrokken tot Victor, maar ze houdt het toch bij Felix.
- Jasper: Niet echt een hoofdpersoon. Hij is heel zakelijk en een beetje gladjes. Hij houdt er allemaal vriendinnen op na, terwijl hij getrouwd is en twee kinderen heeft.Hij ergert zich vaak an Felix en Victor. Het is altijdf Felix en Victor tegen Jasper. Jasper vond in zijn jeugd al zandkastelen bouwen het mooiste wat er is.
- Relatieschema:
Victor Felix Pleuntje Jasper
Broers Aantrekkings- Broers
Victor x Houden veel kracht Ergert zich
van elkaar vaak aan V.
Broers F. is haar Broers
Felix Houden veel x vriend, houdt kunnen het niet
van elkaar van hem altijd goed vinden
Aantrekkings- Zijn vriendin, Vindt haar
Pleuntje kracht houdt heel veel x wel aardig,
van haar beetje slonzig
Broers Broers Vindt hem
Jasper vindt hem niet vindt hem niet minst leuke van x
altijd aardig altijd aardig de drie broers
f) Vertelwijze: Het verhaal wordt vanuit meerdere personen geschreven en steeds in de hij-vorm. De vertelfiguren zijn Victor, Jasper, Felix, Pleuntje en Ella.
g) Structuur:
- De opening van het boek is een beetje open. Het begint met: "Op de dag van zijn moeders begravenis ging Victor Clarijs 's ochtends gewoon naar kantoor. Het was er schemerig en stil toen hij binnenkwam, slechts een trage, vroegtijdig uit de winterslaap ontwaakte bromvlieg botste stuurloos tegen de neergelaten luxaflex." Al worden er niet gelijk heel veel vragen opgeroepen, de opening is zeker niet inleidend. De auteur begint gewoon met een dag van het leven va de hoofdpersoon te beschrijven.
- Het einde van het boek is redelijk gesloten. Victor is weer teruggevonden en is weer tevreden met zichzelf. Ook met Pleuntje en Felix gaat alles goed. In de relaties met zijn vader en moeder en zijn vrouw Ella is echter niet echt diep ingegaan. Dit is vooral omdat er niet een geschiedenis wordt vert?ld, maar de drie zoons en hun omgeving gewoon een poos gevolgd zijn. Hier zijn dus nog w?l vragen over, zoals hoe het was in hun jeugd e.d.
3. Thema, motieven en taalgebruik
a) Thema: Man heeft steeds meer het gevoel dat hij niet voldoet aan de eisen van zijn overleden ouders en vlucht weg om los van zijn familie een leven op te bouwen dat hem weer tevreden kan laten zijn op zichzelf.
- Motieven:
- Overleden ouders: Blz 1, "Op de dag van zijn moeders begravenis?" en Blz. 47, "Victor en Jasper wisten nog dat hun vader soms een camera gehanteerd had, maar geen van twee?n kon zich herinneren wat hij gefilmd had. Na zijn dood?"
- Niet voldoen aan ouders eisen: Blz. 48, "Jasper vroeg zich even af of zijn oudste broer het soms pijnlijk zou vinden, al die "scheppingen" van de man in wiens voetsporen hij had moeten treden, maar Victor zat ontspannen onderuit."
- Wegvluchten: Blz. 270, "Hij kon eenvoudigweg niet aan ze denken. Hij wilde alles uit zijn vroegere leven loslatenen het schrijven van een kaart, hoe kort en zakelijk ook, zou hem op een onvergraaglijke manier met hen verbinden."
- Spanje: Blz. 271, "?in dit armoedige Spaanse dorp?"
- Architectuur: Blz. 48, "Willens en wetens had Victor de architectuur vaarwel gezegd, en dat "in de voetsporen treden" had niemand hem ooit opgedrongen, hun moeder al helemaal niet."
- Zandkastelen + denkwijze over vader: Blz. 53, "Jasper ergerde zich. Wat was dat nou van Victor, toch oud zeer? Mislukte zoon van zijn vader? Kon Pappie niet trots genoeg op SandArt zijn? Nou, dat kon hem geen moer schelen.Zijn vader vertegenwoordigde een voorbij tijdperk. Die had architectuur beschouwd als kunst met een missie, die dacht over bouwwerken in termen van eeuwigheidswaarde. Zijn vade zou SandArt niet begrepen hebben, niet kunnen begrijpen, die zou er de lol en de kunst niet van inzien, en trouwens?hij wasnu zelf ongeveer zo oud als zijn vader toen die stierf (39), en hij verdiende verhoudingsgewijs het dubbele! Blij dat hij zelf nooit architect had willen worden."
b) Titelverklaring: Een Spaans hondje. Victor heeft de hond van zijn moeder ge?rfd. Die staat een beetje symbool vooor de accceptatie van zijn ouders. Hij was in het begin toch een beetje kwaad op hen, nukkig. Dit veranderde langzaam. Als Victor al een jaar in Spanje is voelt hij zich eindelijk goed en op zijn gemak. Hij is ook echt van zijn hond gaan houden. Hij kan aan zijn ouders denken zonder dat hij zich ondergewaardeerd voelt.
Felix en Pleuntje zijn op vakantie in Spanje en heel toevallig komen ze langs de kathedraal waaraan Victor meehelpt te bouwen. Pleuntje ziet Dan de hond, en ze kan eerst niet geloven dat het Knak is. Later gaat ze dan nog een keer terug. Dankzij Knak vindt ze Victor terug. Knak is de band met zijn moeder ?n zijn famile. Spaans hondje slaat dus op Knak in Spanje.
c) Schrijfstijl:
Rascha Peper heeft een lekker luchtige schrijfstijl. Het boek is prettig leesbaar. Er zit niet zo veel beeldspraak in, waardoor de tekst is bijna altijd nuttig is, er staat altijd informatie in zodat je steeds goed op moet letten.
Ze schrijft heel modern en heeft heel veel fantasie. Het idee van het bouwen van zandsculpturen bijvoorbeeld is echt geniaal. Ze switcht steeds van vertelpersoon en belicht zo alle kanten. Tegelijk met de verteller verandert ook de manier van schrijven. Het stuk dat vanuit Jasper geschreven wordt bijvoorbeeld past heel goed bij zijn persoonlijkheid. Hij voelt zich succesvol, is vrolijk. Na elk serieus onderwerp zit er Dan een grapje in de zin dat de serieusheid verzwakt. Dit wordt bijvoorbeeld bij Victor niet gedaan. Dit maakt het boek geloofwaardiger.
Verder gebruikt de auteur vaak dromen om de situatie te verdiepen of als inleiding op een herinnering. Zij doen de lezer vermoeden dat er meer aan de hand is Dan er wordt verteld.
4. Persoonlijke mening
a) Een van de mooiste/ontroerendste stukken uit het boek is natuurlijk het moment waarop Pleuntje en Victor elkaar na een jaar weer terugzien en Victor eindelijk weer het verlangen voelt zijn familie terug te zien. Omdat ik hier al veel over verteld heb en het wel erg voor de hand ligt zal ik een ander voorbeeld geven van wat ik een heel mooi stuk vind.
Wat ik o.a. erg leuk vond aan het boek was de relatie tussen Felix en Pleuntje. Het is echt ontzettend goed hoe Pleuntje met Felix omgaat, ze stoort zich totaal niet aan zijn rare gedrag en confronteert hem er ook niet mee, ze houdt gewoon heel veel van hem. Bijvoorbeeld op bladzijde 60 is Pleuntje de muur aan het witten waar Felix bij thuiskomst altijd met zijn hand tegenaan slaat. Ook laat zij de kastdeurtjes vervangen waar hij altijd met een pollepel overheen roetsjt. Ze doet dit als hij niet thuis is, zodat hij zich niet gek zal voelen. Als hij later toch een beetje depressief is omdat hij ervan baalt dat hij zo gek is, weet ze precies hoe ze hem moet troosten. Het is echt op een hele lieve manier geschreven, alsof het ?cht vanuit Pleuntje geschreven is. Ze is zowat de enige persoon in het hele verhaal die zich nauwelijks ergert aan anderen.
Wat ik ook een goed deel van het boek vind is dat Victor steeds gebeld wordt door een oude dame die het verkeerde nummer belt. Het is niet echt duidelijk hoe het kan dat ze steeds Victor aan de lijn krijgt, terwijl het nummer van haar zoon onder een redial-toets zit. Ik weet niet of daar its achter zit, maar ik vind het een heel originele gedachte, en het biedt Victor ook veel troost in het boek. Het is ook heel realistisch geschreven, zoal de eerste keer dat Victor gebeld wordt bijvoorbeeld:
"Ben jij daar jongen?" klonk een breekbare oude vrouwenstem. Hij was even van zijn stuk gebracht. "U spreekt met Victor Clarijs," zei hij, "wie wilt u spreken?"
"Mijn zoon?" zei de vrouw. "Als ik op drie druk krijg ik altijd mijn zoon." Het klonk hulpeloos en verontwaardigd tegelijk en hij zag de situatie voor zich. Oude moeder met moder telefoontoestel voor haar ingeprogameerd. Ze hoeft maar op drie te drukken en ze heeft haar zoon aan de lijn. En nu werkt het opeens niet."
Volgens mij is dit symbolisch voor de relatie met zijn moeder. Victor gaat de vrouw steeds meer waarderen, hoe vaker hij haar aan de lijn krijgt. Eerst verzette hij zich leek het een beetje tegen de liefde die hij voor zijn moeder voelde, misschien omdat hij toch altijd het gevoel heeft gehad dat hij niet genoeg gepresteerd heeft. Bij het graf doet hij niet echt eerbiedig, en ook tegen haar hond kan er geen aardig woordje van af. In het begin vermoed je dat er een vreselijke ruzie tussen hen heeft plaats gevonden. Het telefoontje van de oude vrouw herinnerde hem aan haar, en hij had het gevoel dat hij haar moest kwetsen, shockeren. Na het telefoontje belt hij ook gelijk een escortservice. Het is duidelijk dat er its niet helemaal goed zit. Langzamerhand krijg je echter steeds meer goede dingen te horen over zijn moeder. Bijvoorbeeld hoe ze hem heeft geholpen toen hij in een inrichting zat en al het eten verschrikkelijk vies smaakte. Zij kwam toen langs met caramelpuddinkjes waar hij vroeger ook altijd al van hield, en dat is het begin van zijn genezing. Ook van de hond gaat Victor steeds meer houden. Victor vindt het ook heel leuk dat de oude vrouw af en toe nog wel eens belt.
De tweede keer dat zij hem aan de telefoon krijgt heeft ze een wijze levensles voor haar zoon, die eigenlijk ook op Victor van toepassing is. Ze zegt tegen hem dat geld een slechte leidsman is, en dat als hij zijn baan niet leuk vindt hij gewoon ontslag moet nemen en niet aan het geld moet denken. Dit is precies op Victor van toepassing die het liefst allen met follies bezig is terwijl hij denkt dat hij eigenlijk een architect had moeten zijn. Mede omdat hij zo verscheurd werd tussen verschillende mogelijkheden is hij maar partner geworden van SandArt, omdat hij Dan tenminste ??n persoon tevreden stelde, namelijk zijn (behoorlijk dominante) broer Jasper. Steeds meer kwam het besef dat hij niet deed wat hij wou doen, dat alles nep was, net als de kastelen van zand en zijn enige zelfgebouwen projekt, een schijnru?ne. Daarom besloot hij uiteindelijk meet te gaan bouwen aan de kathedraal van Vincente, wat op het eerste gezicht ??n grote folly leek, maar uiteindelijk echter Dan echt was. Dit omdat het gebouwd werd door eerlijke mensen met echt geloof, en niet door geldwolven.
De derde en laatste keer dat Victor de oude vrouw aan de telefoon heeft verteld ze hem over een ring die ze ooit kwijt was geraakt en toen, heel veel jaren later weer zag liggen in een winkel. Ze had hem toen niet gekocht, omdat haar zoon hem toch maar zou verkopen, het ging erom dat iemand hem zou kopen en blij zou zijn met de ring. Voor zijn verdwijning belde Victor Felix nog op om te vragen wat er met zijn moeders ring was gebeurd, maar toen hij hoorde dat Lillian hem had en er blij mee was, was hij gerustgesteld. Zijn moeder gaf niet zo om het verleden, dat zou hem ook wel eens dat complex opgeleverd kunnen hebben, maar uiteindelijk beseft Victor dat de enige die trots op hem moet kunnen zijn hij zelf is.
Verder zijn er in het boek ontzettend veel andere symbolische voorvallen te ontdekken en ik weet zeker dat ik er een heleboel gemist heb, maar toch pik je wel de sfeer op die door die vergelijkingen geschept worden.
b) Ik weet niet of ik echt dingen zou willen veranderen aan dit boek. Ik vond het erg goed opgezet, origineel en het hield je aandacht goed vast. Misschien had er wel wat meer verteld kunnen worden over de ouders van de drie zoons, maar die onwetendheid zorgde toch ook wel voor een soort spanning waardoor het boek minder voorspelbaar werd.
Wel vond ik dat de mensen in dit boek wel heel makkelijk "gek" werden. Het is nou niet echt normaal dat je zomaar in een inrichtingb terechtkomt, of dat je je midden tussen de mensen heel duizelig voelt alsof je allen op een ijsschots zit. De hoofdpersonen werden toch vaak ondanks hun afwijkingen redelijk normaal afgeschilderd en er bleken dan toch enorme problemen te zijn. Je zou denken dat mensen met een normale gadachtengang toch niet elk moment zo kunnen veranderen, maar misschien is dat juist de goede manier om de extreemheid ervan te beschrijven.
c) Eigen mening: Zoals denk ik al uit eerdere opmerkingen bleek vond ik dit een erg goed boek. Ik heb niet zo'n kennis dat ik kan zeggen dat dit boek literaire waarde heeft, maar volgens mij is dat zeker zo. Ten eerste is het fijn om een boek te lezen wat niet volzit met oudbolligheid. Veel schrijvers (van boeken die ik gelezen heb dan) lijken geen zware onderwerpen te kunnen behandelen zonder het bijvoorbeeld te laten regenen en je het gevoel te geven dat het hele verhaal zich afspeelt in de sfeer van een slecht verlicht, bruin caf?. Het is leuk om een boek te lezen wat lekker recent geschreven is, en dat de voorwerpen en gevoelens uit d?ze tijd gebruikt.
Ook knap vind ik het dat het verhaal vanuit verschillende personen geschreven is en toch bl?jft boeien. De auteur geeft je echt het gevoel dat het verhaal door verschillende mensen verteld wordt door de stijl van schrijven te veranderen en ook je te laten kijken door steeds andere ogen, die elk weer andere dingen opvallen. Een betere manier om de wrijvingen en relatie tussen personen eerlijk te laten uitkomen is er niet.
Wat ik wel wil opmerken is dat het boek zich niet snel leit lezen. Het was al een redelijk dik boek, maar er staat verder z? veel in dat snel lezen niet mogelijk is als je het goed wil lezen.
Een leuk stukje vond ik dat de broers micro-filmpjes van vroeger gaan kijken. Met hun moeder hadden ze die nooit gezien, want die hield niet zo van het verleden. Op die filmpjes zijn Jasper, Victor en Felix ook al met zand aan het bouwen. Vooral Jasper is er helemaal gek op. Hij zegt dan tegen zijn moeder: "Wat prachtig is dit, wat uniek! En dat we niet eens wisten dat dit er was! Dat mamma dat nooit gezegd heeft!"
Dit vind ik heel realistisch, op zo'n manier heb ik zelf ook wel eens tegen mijn moeder gepraat toen ik klein was en ik vind het heel leuk gedaan. Jasper is helemaal overweldigd dat er zo iets leuks is als zandkastelen bouwen, en hij vind het maar raar dat zijn moeder hem nooit verteld heeft dat het bestaat.
Ook leuk vind ik dat steeds terug komt dat mensen graag over billen strijken. Als SandArt een sculptuur heeft gemaakt van Adam en Eva zijn er steeds mensen die over Eva's billen aaien, waardoor alles onder het zand komt. Dit is elke keer zo, bijvoorbeeld als er een sculptuur is gemaakt van een vrouwelijke godin. Als Felix dan bij Bregstein langsgaat aait hij daar ook over de billen van een stenen beeldje van de godin Diana. Bregstein vindt dit heel onbehoorlijk, maar het is juist leuk omdat Felix dat soort dingen niet kan laten omdat die helemaal geroutineerd zijn bij hem. Kennelijk is ook hij een van de vele "billen-aaiers".
Waar ik aan merkte dat Rascha Peper af en toe informatie uit andere boeken heeft gehaald is het verhaal op bladzijde 213. Felix heeft aan de kinderen van Jasper een verhaal vertelt over "hekkisse". Dat zijn een soort hagedissen waarvan de rechterpoten korter zijn dan de linker. Ze kunnen alleen maar op berghellingen lopen met de klok mee, anders vallen ze om. Zo'n soortgelijk verhaal had ik ook al eens in een ander boek gelezen. Achterin het boek heeft ze ook genoemd welke informatie ze uit andere boeken heeft gehaald. Dit zijn verder vooral dingen over architectuur en wiskunde. Het leek me ook al sterk dat ze alles ?cht wist over die onderwerpen. Des te knapper is het eigenlijk om die z? in een verhaal te verwerken alsof ze die dingen echt dagelijks gebruikt.
Het boek heeft dus voor mij naast literaire waarde ook informatieve waarde omdat er dingen in staan die mij niet bekend waren. De ziekte waar Felix aan lijdt bijvoorbeeld, en je leert meer over architectuur en wiskunde.
Er komt veel symbolisme voor in het boek. Vooral veel kleine dingen die steeds terugkomen in een andere vorm. Felix heeft bijvoorbeeld wat met rond, en als Victor Felix mist ziet hij ook ronde dingen.
Nog een voorbeeld van symbolisme is op de dag van de begravenis van Victors moeder. Hij is gewoon naar zijn werk gegaan: "Na het telefoongesprek stak hij een nieuwe sigaret op en ging voor het raam staan. De Wijnkade blonk in de zon. Het leek wel lente. De bomen langs het water waren nog volkomen kaal, maar de uiteinden van de takken hadden iets roodachtigs dat hem nog niet eerder was opgevallen, alsof de levenssappen net vandaag waren opgestuwd. Het verkeer gleed vredig langs. (Etc.)"
De levenssappen van Victors moeder zijn juist weggevloeid, en dat van de bomen is net opgestuwd. Alles lijkt ineens meer leven te hebben nu zijn moeder dood is. Naast symbolisme is dit natuurlijk ook eenbelangenruimte. Alles gaat gewooon door na de dood van zijn moeder, en niet alleen dat, alles lijkt ook nog eens extra opgeleefd te zijn. Dat maakt hem waarschijnlijk iets meer bewust van het feit dat hij zijn verdriet een beetje weggestopt had.
Ze werd geboren op 1 januari 1949 in Driebergen, en is een Nederlands schrijfster.
Boek informatie
- Een Spaans hondje
- Jenneke Strijland
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Rascha Peper