Boekverslag: Een mond vol dons
Soof (eigenlijk heet ze Sophie) en Marjan zijn sinds hun 3e beste vriendinnen. Ze doen alles samen. Soof heeft een zus, Famke. Marjan was vroeger altijd jaloers op de ouders van Soof, Lilian en Kasper. Marjans eigen ouders waren gescheiden en ze heeft haar vader nooit gekend. Als Soof en Marjan in groep 7 zitten, krijgt Soof steeds vaker straf van haar ouders. Als ze allemaal met elkaar op vakantie gaan, moet Soof eerder naar huis omdat ze straf heeft. Marjan mag een tijd niet meer met haar spelen. Na een tijdje mogen de twee weer met elkaar spelen, maar Soof is veranderd. Ze luistert nu naar haar ouders en is stiller. Als ze naar de middelbare school gaan hebben ze steeds minder contact. Dan loopt Soof opeens weg. Na een half jaar gaat Marjan samen met haar vriendje Teun Soof zoeken in Amsterdam. Ze zien een vleermuistekening die Soof ook altijd maakte. Er staat ook een adres bij. Ze gaan er naar toe. Ze ziet Soof, die nu heel erg anders is, samen met een man. Dit blijkt later Marjans vader te zijn. Ze werken in een tatoeage shop en Soof heeft een tatoeage van een vleermuis met open vleugels. Marjan wordt boos op Soof. Waarom heeft ze niet verteld dat haar vader hier woonde? Marjan gaat boos weg en sleurt Teun mee. Ze vertelt haar moeder en de ouders van Soof dat ze Soof heeft gevonden, maar ze mag niet vertellen waar Soof is. Een tijdje later gaat ze weer naar Soof. Soof mag een zelfverzonnen tatoeage bij Marjan maken. Marjan ziet niet wat het wordt. Eenmaal thuis haalt ze het beschermvelletje er af. Ze ziet wat het is. Het is een vleermuis met gesloten vleugels. Dit is het einde.
De problemen van het verhaal:
Er zijn verschillende problemen in dit verhaal. Een probleem is dat Soof steeds meer verandert en dat Marjan dit heel erg vindt. Marjan en Soof groeien steeds meer uit elkaar.
Het grootste probleem is dat Soof opeens, best wel onverwacht, wegloopt.
Een korte samenvatting van een fragmentje hierover:
Kasper en Marjan zitten samen te praten over Soof die al een tijd zoek is. Kasper zegt dat niemand de schuld heeft. Hij zou wel willen schreeuwen, maar weet dat dit geen zin heeft. Kasper zegt dat Lilian en hij eerst dachten dat het hun schuld was. Ze gingen nadenken wat ze allemaal fout konden hebben gedaan. Waren ze wel streng genoeg voor Sophie geweest, of waren ze juist te streng. Hij komt er niet uit. Hij zegt dat hij daarna, na het piekeren, naar beneden gaat om een kopje thee te drinken. Dan denkt hij aan iets leuks van Soof en dan gaat het wel weer.
Hoe reageren de verhaalpersonen op dit grootste probleem?
Sophie: Wilde graag weglopen om een beter en leuker leven te krijgen. Waar ze nu woont vindt ze het veel fijner.
Marjan:Vindt het jammer dat Soof en zij zo uit elkaar gegroeid zijn. Dat Soof wegloopt vindt
ze ook heel erg, daarom gaat ze Soof zoeken. Maar wat ze vindt is niet helemaal wat ze zocht.
Famke: Reageert nogal vreemd. Ze vindt het heel erg dat Soof is weggelopen. Vroeger was Famke erg open en speelde ze altijd de baas over Marjan en Soof. Nu is ze heel erg gesloten en is ze veel stiller. Ze maakt zich ongerust over haar jongere zusje.
De ouders van Soof: Ze vinden het natuurlijk heel erg en huilen heel vaak. Maar ze geven niemand de schuld. en worden op niemand boos. Kasper wil het soms wel uitschreeuwen, maar hij weet heel goed dat dit geen enkele zin heeft. Dit brengt Soof natuurlijk niet terug.
Merel ( de moeder van Marjan): Begrijpt goed waarom Soof is weggelopen, maar vindt het geen stijl. Ze vindt het een rotstreek voor Marjan. Ze vindt het natuurlijk ook heel erg dat Soof weg is.
Harko ( nieuwe vriend van Merel): Zegt er niet veel over. Dit is eigenlijk een beetje onduidelijk. Harko kende Soof ook niet zo lang, ik denk dat hij het ook wel erg vindt.
Hoe wordt het probleem opgelost?
Marjan gaat na een half jaar Soof zoeken, maar ze vindt niet wat ze zocht. Ze ziet ook haar vader voor het eerst. Dit is natuurlijk een rare ervaring, je vindt je vriendin en je vader op dezelfde dag! Soof wil volgens mij gewoon in Amsterdam blijven wonen en Marjan gaat weer terug naar huis.
Wat ik vond van de afloop?
Het was een best mooi einde. Toch bleef ik met wat vragen zitten: Hoe gaat het nu verder met Soof? En hoe gaat het nu verder met de ouders van Soof? Gaan die haar zoeken? Dit snapte ik niet helemaal.
Mijn mening over dit boek:
Ik vond het een heel mooi en leuk boek. Het is heel mooi en realistisch verteld. Wat ook mooi is, is dat een oude vriendin van Lydia Rood ( de auteur) volgens mij model heeft gestaan voor Soof. Daarom was het boek nog realistischer dan het al was.
Het boek was ook soms nogal onverwacht. Ik had niet helemaal verwacht dat Soof ineens wegliep en dat Marjan haar een half jaar later weer terug vond.
Kortom: Het was een goed boek!
In 1982 begon zij met het schrijven van kinderboeken. Lydia Rood studeerde journalistiek aan de School voor de Journalistiek in Utrecht. Haar eerste jeugdroman verscheen in 1982. Na haar afstuderen in 1984 werkte ze van 1985 tot en met 1991 als eindredacteur "Binnenland" bij de Volkskrant. Rood studeerde eveneens Spaanse taal en letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam en behaalde in 1988 cum laude haar doctoraaldiploma. In 1985 kreeg ze haar dochter Roosmarijn, over wie ze verschillende kleuterboeken schreef. Rood las de verhaaltjes, waarin gewone dagelijkse gebeurtenissen werden afgewisseld met grappige kleuterfantasieen, eerst aan de echte Roosmarijn voor. Als ze bij haar in de smaak vielen, waren ze goed.
Boek informatie
- Een mond vol dons
- Lydia Rood
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Lydia Rood