Boekverslag: Zoenziekte
Titel: Zoenziekte
Schrijver: Jos?e Algra
Aantal bladzijden: 102
De hoofdpersoon: Erin
De bijpersonen: Thomas, Karin, Peter
De beschrijving van de personen in het boek:
Erin
Erin heeft lang blond haar, donkerblauwe ogen en is best lang. Erin is 16 jaar oud en krijgt de ziekte van Pfeiffer. Dat is een ziekte waarbij je je erg moe voelt, chagrijnig bent en nergens geen zin meer in heb. Ze is een doorzetter voor mij gevoel en is erg gevoelig voor wat er om haar heen gebeurd.
Thomas
Over Thomas zijn uiterlijk word niet veel verteld behalve dat hij al vanaf zijn geboorte schuine schouders heb. De handicap die hij daar aan heeft vind hij helemaal niet erg, hij is voor de rest erg tevreden met zichzelf (zelfingenomen), en heeft altijd zijn mening klaar staan. Hij is de buurjongen van Erin, hij woont bij zijn tante. Zijn ouders zitten nog in Australi?, maar die komen spoedig ook naar Nederland toe. Thomas is een aardige en betrouwbare jongen, ook geeft hij veel om de mensen om hem heen.
Karin
Over Karin word helemaal niks over haar uiterlijk gezegd.
Ze is Erin?s beste vriendin en steunt haar daarom ook heel erg, ze heeft ook als eerste door dat Erin en Thomas op elkaar verliefd zijn. Ze vind het heel moeilijk om daar mee om te gaan omdat, ze zelf ook op Thomas verliefd is. Ze ontkend alles tegen Erin, dus Erin weet er niks vanaf. Karin is ook een aardige en vlotte meid, ze is niet zo heel zelfverzekerd van haar zelf. Haar gevoelens worden niet echt gezegd maar ik denk dat hij zo in mekaar zit.
Peter
Over Peter word ook niks verteld over zijn uiterlijk.
Peter is het vriendje van Erin. Hij weet niet zo goed hoe hij nu met Erin om moet gaan, nu ze die ziekte heeft, en daardoor verslechtert de band tussen hen als meer.
Peter is een erg onzeker maar wel een stoere jongen, zijn gevoelens worden niet echt gezegd maar ik denk dat hij zo in mekaar zit.
Eigen mening: leuk, droevig en begrijpelijk
Ten eerste leuk, omdat ik het een leuk boek vond en dat ik er weer van geleerd heb.
Namelijk over de ziekte van Pfeiffer, de titel sprak me aan maar ik wist niet dat het over een ziekte ging. Maar ik ben het boek evengoed gaan lezen, omdat die ziekte me wel aansprak en ik wou er wel over leren. Dus daarom vond ik het boek leuk om te lezen.
Droevig omdat Peter Erin zomaar in de steek liet toen hij kreeg te horen dat ze de ziekte van Pfeiffer had, dat vond ik wel zielig voor Erin. Ik leefde op dat moment wel een beetje met haar mee. Ook het eind vond ik droevig, want Erin zag Peter op het strand met een ander meisje lopen. En begrijpelijk, omdat ik me wel in Erin mee kon leven hoe het allemaal om haar heen ging, ze kon helemaal niks doen want ze moest rusten.
Informatie over de Schrijver:
Jos?e Algra schrijft proza voor kinderen en geeft daarin ook les. Ze schreef radioteksten voor Ratjetoe en publiceert in diverse jeugdbladen en kranten. Dit is haar eerste roman.
Over deze schrijfster is helaas nergens informatie te vinden, waarschijnlijk is dit omdat ze nog maar drie boeken heeft geschreven en dus nog vrij onbekend is.

Samenvatting:
Erin is 16 jaar. Het boek begint als Erin samen met haar beste vriendin Karin op de Kermis in een spiegeldoolhof loopt. Ze krijgt het enorm benauwd, en wil er zo snel mogelijk uit. In eens staat er een jongen voor haar. Hij lijdt Erin en Karin naar buiten. Als ze buiten staat ziet ze pas wie het is. De jongen woont sinds een week naast haar in huis bij tante Flora. Normaal is de kermis altijd helemaal te gek, maar deze keer zijn Erin's voeten zo zwaar en ze heeft het zo benauwd. Toch gaan ze nog in de botsauto's maar als ze daar uit komt loopt Erin zonder iets te zeggen rechtstreeks door naar huis.
Ongeveer een week later, gaan Karin, Erin, en de ex van Erin, Peter varen met de zeilboot. Als ze bij de boot aankomen, zijn er ook nog twee andere meisjes en een jongen. Ze blijken Marieke, Jaqueline en Tako te heten. Als de vrienden al ongeveer een uur aan het varen zijn gaat de fles wijn open, en Erin die zich de hele tijd al beroerd voelde, drinkt het glas in een keer leeg. Daarna zoent ze voor het eerst nadat Erin het met Peter heeft uitgemaakt weer met hem. Het is erg gezellig, maar dan komt er een windstoot, en het slechte weer komt op. Erin wordt door de wind meegesleurd en valt met een klap tegen de reling aan. Ze geeft over en valt daarna in de kajuit in een hele diepe slaap. Pas de volgende ochtend wordt Erin wakker, en ze kan niks, zo moe is ze.
Na een week krijgt Erin de uitslag van het bloedonderzoek dat de dokter bij haar heeft gedaan. Erin blijkt het erg besmettelijke virus Pfeiffer te hebben. Als ze de uitslag aan Peter en Karin vertelt, reageert Peter alsof hij helemaal geen medelijden met haar heeft. Hij loopt de kamer uit en gaat zonder iets te zeggen naar huis.
Na twee weken in bed te hebben gelegen gaat Erin heel even buiten in de tuin zitten. Op dat moment komt de buurjongen die Thomas blijkt te heten de tuin in. Hij heeft gehoord dat ze Pfeiffer heeft, en is niet zoals Peter heel lullig maar hij steent haar. Zo komt het dat Thomas heel vaak bij Erin op bezoek komt, aan het begin was dat wel heel erg benauwd, maar na een tijdje komt er heel soepel een gesprekje los.
Zo komt Erin erachter dat Thomas ongeveer 4 jaar in Australi? heeft gewoond, en dat hij pas een paar weken bij zijn tante Flora in huis woont. Zijn ouders moeten alleen nog een paar dingen afhandelen, en komen dan zo snel mogelijk naar Nederland toe.
Na een paar weken leuk gepraat te hebben, gaat tante Flora op vakantie naar Engeland. Ze gaat tuinen kijken, want daar is ze dol op.
Al een paar dagen heeft Erin, Thomas niet gezien als, Erin buiten hoort dat er in de tuin van tante Flora door Thomas een boom wordt omgezaagd. Ze zegt niks, maar als ze na een paar dagen nog eens nar buiten kijkt is Thomas bezig met een soort totempaal. Erin trekt wat kleren aan en gaat naar de tuin van tante Flora. Als Thomas, Erin ziet, legt hij haar uit wat hij aan het maken is. Ze gaan naar binnen om wat lekkers te drinken. Binnen verteld Thomas dat hij een brief heeft gekregen van z'n
ouders waarin staat dat ze gaan scheiden. Thomas vertelt ook dat hij het eigenlijk allang wist, maar dat hij het niet durfde te geloven.
Het gaat al een stuk beter met Erin als Karin na een tijdje weer eens langs komt. Ze heeft wat Fancy's en Margrieten meegenomen en zit op de rand van Erin's bed. Karin vertelt dat ze de jongen die hen had geholpen in de spiegeldoolhof leuk vindt. Ook hebben ze het over school en Peter die na die ene keer geen een keer ze gezicht meer heeft laten zien.
Steeds vaker gaat Erin even een kijkje nemen bij de totempaal die de naam 'het gezicht van Australi?' heeft gekregen. Omdat het beeld bijna af is, en omdat Erin fotograferen heel erg leuk vind, vraagt Thomas of ze 'het gezicht van Australi? wil fotograferen. Zo gebeurt het dat vanaf dat moment, totdat het beeld helemaal af is, Erin elke dag foto's staat te maken.
Hoewel de tijd van het virus maar langzaam voorbij kruipt, wordt Erin steeds fitter, en verveelt ze zich niet meer zo erg. Ook de vriendschap met Thomas wordt steeds hechter. Ze doen samen steeds meer dingen, en zijn bijna onafscheidelijk.
Als Erin na een tijdje bijna genezen is vraagt Thomas Erin mee naar het strand. Daar gaan ze dan met de auto, naar het strand. Eenmaal op het strand aangekomen, pakt Erin, Thomas zijn arm en lopen ze een heel stuk zonder iets te zeggen. Dan passeert een ander stel ze. Het blijken Peter en zijn nieuwe vriendin te zijn. Ze zeggen elkaar gedag en lopen verder. Na bijna 3 uur te hebben gewandeld, stappen Erin en Thomas de auto in en rijden naar huis. De auto stopt voor de deur van het huis van Erin. Op het moment dat Erin wil uitstappen, geven ze elkaar niet gewoon een zoen, maar een kus op de mond.
De avond vliegt voorbij en de volgende ochtend belt Thomas Erin op om te vragen of ze met hem mee uit gaat. De dag heeft nog nooit zo lang geduurd, maar als het eenmaal avond is, en Thomas bij Erin voor de deur staat, is de avond al geslaagd.
Ze lopen arm in arm weg en aan het eind van de straat pakt Thomas Erin vast en vraagt. Heb je er spijt van? Erin zegt nee, en Thomas pakt haar vast en geeft haar een kus op haar mond.
Schrijver: Jos?e Algra
Aantal bladzijden: 102
De hoofdpersoon: Erin
De bijpersonen: Thomas, Karin, Peter
De beschrijving van de personen in het boek:
Erin
Erin heeft lang blond haar, donkerblauwe ogen en is best lang. Erin is 16 jaar oud en krijgt de ziekte van Pfeiffer. Dat is een ziekte waarbij je je erg moe voelt, chagrijnig bent en nergens geen zin meer in heb. Ze is een doorzetter voor mij gevoel en is erg gevoelig voor wat er om haar heen gebeurd.
Thomas
Over Thomas zijn uiterlijk word niet veel verteld behalve dat hij al vanaf zijn geboorte schuine schouders heb. De handicap die hij daar aan heeft vind hij helemaal niet erg, hij is voor de rest erg tevreden met zichzelf (zelfingenomen), en heeft altijd zijn mening klaar staan. Hij is de buurjongen van Erin, hij woont bij zijn tante. Zijn ouders zitten nog in Australi?, maar die komen spoedig ook naar Nederland toe. Thomas is een aardige en betrouwbare jongen, ook geeft hij veel om de mensen om hem heen.
Karin
Over Karin word helemaal niks over haar uiterlijk gezegd.
Ze is Erin?s beste vriendin en steunt haar daarom ook heel erg, ze heeft ook als eerste door dat Erin en Thomas op elkaar verliefd zijn. Ze vind het heel moeilijk om daar mee om te gaan omdat, ze zelf ook op Thomas verliefd is. Ze ontkend alles tegen Erin, dus Erin weet er niks vanaf. Karin is ook een aardige en vlotte meid, ze is niet zo heel zelfverzekerd van haar zelf. Haar gevoelens worden niet echt gezegd maar ik denk dat hij zo in mekaar zit.
Peter
Over Peter word ook niks verteld over zijn uiterlijk.
Peter is het vriendje van Erin. Hij weet niet zo goed hoe hij nu met Erin om moet gaan, nu ze die ziekte heeft, en daardoor verslechtert de band tussen hen als meer.
Peter is een erg onzeker maar wel een stoere jongen, zijn gevoelens worden niet echt gezegd maar ik denk dat hij zo in mekaar zit.
Eigen mening: leuk, droevig en begrijpelijk
Ten eerste leuk, omdat ik het een leuk boek vond en dat ik er weer van geleerd heb.
Namelijk over de ziekte van Pfeiffer, de titel sprak me aan maar ik wist niet dat het over een ziekte ging. Maar ik ben het boek evengoed gaan lezen, omdat die ziekte me wel aansprak en ik wou er wel over leren. Dus daarom vond ik het boek leuk om te lezen.
Droevig omdat Peter Erin zomaar in de steek liet toen hij kreeg te horen dat ze de ziekte van Pfeiffer had, dat vond ik wel zielig voor Erin. Ik leefde op dat moment wel een beetje met haar mee. Ook het eind vond ik droevig, want Erin zag Peter op het strand met een ander meisje lopen. En begrijpelijk, omdat ik me wel in Erin mee kon leven hoe het allemaal om haar heen ging, ze kon helemaal niks doen want ze moest rusten.
Informatie over de Schrijver:
Jos?e Algra schrijft proza voor kinderen en geeft daarin ook les. Ze schreef radioteksten voor Ratjetoe en publiceert in diverse jeugdbladen en kranten. Dit is haar eerste roman.
Over deze schrijfster is helaas nergens informatie te vinden, waarschijnlijk is dit omdat ze nog maar drie boeken heeft geschreven en dus nog vrij onbekend is.

Samenvatting:
Erin is 16 jaar. Het boek begint als Erin samen met haar beste vriendin Karin op de Kermis in een spiegeldoolhof loopt. Ze krijgt het enorm benauwd, en wil er zo snel mogelijk uit. In eens staat er een jongen voor haar. Hij lijdt Erin en Karin naar buiten. Als ze buiten staat ziet ze pas wie het is. De jongen woont sinds een week naast haar in huis bij tante Flora. Normaal is de kermis altijd helemaal te gek, maar deze keer zijn Erin's voeten zo zwaar en ze heeft het zo benauwd. Toch gaan ze nog in de botsauto's maar als ze daar uit komt loopt Erin zonder iets te zeggen rechtstreeks door naar huis.
Ongeveer een week later, gaan Karin, Erin, en de ex van Erin, Peter varen met de zeilboot. Als ze bij de boot aankomen, zijn er ook nog twee andere meisjes en een jongen. Ze blijken Marieke, Jaqueline en Tako te heten. Als de vrienden al ongeveer een uur aan het varen zijn gaat de fles wijn open, en Erin die zich de hele tijd al beroerd voelde, drinkt het glas in een keer leeg. Daarna zoent ze voor het eerst nadat Erin het met Peter heeft uitgemaakt weer met hem. Het is erg gezellig, maar dan komt er een windstoot, en het slechte weer komt op. Erin wordt door de wind meegesleurd en valt met een klap tegen de reling aan. Ze geeft over en valt daarna in de kajuit in een hele diepe slaap. Pas de volgende ochtend wordt Erin wakker, en ze kan niks, zo moe is ze.
Na een week krijgt Erin de uitslag van het bloedonderzoek dat de dokter bij haar heeft gedaan. Erin blijkt het erg besmettelijke virus Pfeiffer te hebben. Als ze de uitslag aan Peter en Karin vertelt, reageert Peter alsof hij helemaal geen medelijden met haar heeft. Hij loopt de kamer uit en gaat zonder iets te zeggen naar huis.
Na twee weken in bed te hebben gelegen gaat Erin heel even buiten in de tuin zitten. Op dat moment komt de buurjongen die Thomas blijkt te heten de tuin in. Hij heeft gehoord dat ze Pfeiffer heeft, en is niet zoals Peter heel lullig maar hij steent haar. Zo komt het dat Thomas heel vaak bij Erin op bezoek komt, aan het begin was dat wel heel erg benauwd, maar na een tijdje komt er heel soepel een gesprekje los.
Zo komt Erin erachter dat Thomas ongeveer 4 jaar in Australi? heeft gewoond, en dat hij pas een paar weken bij zijn tante Flora in huis woont. Zijn ouders moeten alleen nog een paar dingen afhandelen, en komen dan zo snel mogelijk naar Nederland toe.
Na een paar weken leuk gepraat te hebben, gaat tante Flora op vakantie naar Engeland. Ze gaat tuinen kijken, want daar is ze dol op.
Al een paar dagen heeft Erin, Thomas niet gezien als, Erin buiten hoort dat er in de tuin van tante Flora door Thomas een boom wordt omgezaagd. Ze zegt niks, maar als ze na een paar dagen nog eens nar buiten kijkt is Thomas bezig met een soort totempaal. Erin trekt wat kleren aan en gaat naar de tuin van tante Flora. Als Thomas, Erin ziet, legt hij haar uit wat hij aan het maken is. Ze gaan naar binnen om wat lekkers te drinken. Binnen verteld Thomas dat hij een brief heeft gekregen van z'n
ouders waarin staat dat ze gaan scheiden. Thomas vertelt ook dat hij het eigenlijk allang wist, maar dat hij het niet durfde te geloven.
Het gaat al een stuk beter met Erin als Karin na een tijdje weer eens langs komt. Ze heeft wat Fancy's en Margrieten meegenomen en zit op de rand van Erin's bed. Karin vertelt dat ze de jongen die hen had geholpen in de spiegeldoolhof leuk vindt. Ook hebben ze het over school en Peter die na die ene keer geen een keer ze gezicht meer heeft laten zien.
Steeds vaker gaat Erin even een kijkje nemen bij de totempaal die de naam 'het gezicht van Australi?' heeft gekregen. Omdat het beeld bijna af is, en omdat Erin fotograferen heel erg leuk vind, vraagt Thomas of ze 'het gezicht van Australi? wil fotograferen. Zo gebeurt het dat vanaf dat moment, totdat het beeld helemaal af is, Erin elke dag foto's staat te maken.
Hoewel de tijd van het virus maar langzaam voorbij kruipt, wordt Erin steeds fitter, en verveelt ze zich niet meer zo erg. Ook de vriendschap met Thomas wordt steeds hechter. Ze doen samen steeds meer dingen, en zijn bijna onafscheidelijk.
Als Erin na een tijdje bijna genezen is vraagt Thomas Erin mee naar het strand. Daar gaan ze dan met de auto, naar het strand. Eenmaal op het strand aangekomen, pakt Erin, Thomas zijn arm en lopen ze een heel stuk zonder iets te zeggen. Dan passeert een ander stel ze. Het blijken Peter en zijn nieuwe vriendin te zijn. Ze zeggen elkaar gedag en lopen verder. Na bijna 3 uur te hebben gewandeld, stappen Erin en Thomas de auto in en rijden naar huis. De auto stopt voor de deur van het huis van Erin. Op het moment dat Erin wil uitstappen, geven ze elkaar niet gewoon een zoen, maar een kus op de mond.
De avond vliegt voorbij en de volgende ochtend belt Thomas Erin op om te vragen of ze met hem mee uit gaat. De dag heeft nog nooit zo lang geduurd, maar als het eenmaal avond is, en Thomas bij Erin voor de deur staat, is de avond al geslaagd.
Ze lopen arm in arm weg en aan het eind van de straat pakt Thomas Erin vast en vraagt. Heb je er spijt van? Erin zegt nee, en Thomas pakt haar vast en geeft haar een kus op haar mond.
José is geboren in 1956. Ze geeft prozales aan kinderen, en schrijft zelf ook. Eerder heeft ze verhalen geschreven voor het radioprogramma Ratjetoe van de IKON. Ze publiceert in diverse jeugdbladen en kranten. De debuutroman van José heet Zoenziekte en gaat over de ziekte van Pfeiffer. José heeft zelf ook Pfeiffer gehad toen ze negentien was. En dat was geen pretje!
Boek informatie
- Zoenziekte
- José Algra
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:José Algra