Boekverslag: Rico's vleugels
Verantwoording van de keuze:
Ik had erg veel boeken om uit te kiezen om een boekverslag van te maken. Door ziekte had ik namelijk veel tijd gehad om te lezen, en vooral wanneer het buiten koud is kruip je snel met een boek op de bank. (ik in ieder geval wel) In korte tijd heb ik ongeveer 8 boekengelezen, en ik vond het erg moeilijk om een boek te kiezen. Ik vond er veel erg mooi, zoals ?Isabelle?, van Tessa de Loo. En andere weer verbasend, zoals ?Twee vrouwen? van Harry Mulisch en Blauwe maandagen van Arnon Grunberg. Maar ik heb mijn keuze laten vallen op het boek van Rascha Peper. Een schrijfster waar ik nog niet van gehoord had. Maar na het lezen van dit boek had ik nog zoveel vragen. Er waren veel dingen waar ik (zeer) grote vraagtekens bij zette. Dingen die personages deden, dingen die soms, zo leek het, tegen hun gevoel en karakter in druisten. Dus dacht bij mezelf, als ik over dit boek een verslag maak helpt dat misschien om het wat beter te snappen.
Verwachting:
Eigenlijk weet ik niet goed wat ik moet verwachten. Allereerst ken ik de schrijfster niet, dus je weet niet goed welke schrijfstijl, taalgebruik en genres iemand gebruikt. Daarnaast zegt de titel niet veel. Nouja, hij zegt wel veel maar je kunt er erg veel kanten mee op. Vleugels kunnen slaan op vliegen of vrijheid, hierbij kun je denken uit iemand die uit een gevangenis breekt, of iets dichter bij huis, de sleur doorbreekt. Maar het kan ook weer geestelijke vrijheid zijn, iemand die voor zijn geaardheid uitkomt of iemand die zijn problemen los laat en dan ?vrij? is. De vleugels kunnen ook over Rico?s karakter gaan, dat hij een goede aard heeft. Het kan ook zijn dat hij op het verkeerde pad komt en zijn vleugels verliest, of anders om dat hij vleugels krijgt (hij wordt braaf).Van de titel moet ik het niet echt hebben, bij zoiets slaat mijn fantasie op hol en komt er vanalles bij me op. En, al zeg ik het zelf, wat er bij me op komt zijn allemaal redelijke opties. (moet zelf maar een boek gaan schrijven misschien?) De flaptekst dan maar, hier krijg ik het zo voorgekauwd. Mijn fantasie kan aan de kant, het is een psychologisch boek over een oudere man die verliefd wordt op een jongen van 14.
Dit werk heeft me wel aan het denken gezet. Niet alleen zozeer over de problemen die de mensen in het boek hadden, maar ook over de manier waarop de personen op dingen reageerden. Wat heel duidelijk naar voren komt in het boek is dat mensen veel over hebben voor geld. Rico wil voor een nieuwe brommer zich best laten betasten door Eduard. Hij staat open voor dingen waar hij eerst nooit aan wilde denken, alleen door de dingen die hem geboden worden. En wanneer de kans op geld hem ontnomen wordt draait hij door. Ook de invloed van drugs speelt een rol. De schrijfster laat zien wat het innemen ervan kan veroorzaken.
Ik denk niet dat ik iets aan het boek heb gehad, het is niet iets wat in mijn dagelijkse leven voor komt. Maar dingen zoals homoseksualiteit en drugs zijn natuurlijk wel dingen die in deze tijd een rol spelen.
Het werk spreekt me wel aan. Het las goed weg, van boeiend van het begin tot het eind. En ik vind de verhaallijn en schrijfstijl erg boeiend.
Samenvatting:
Het echtpaar Rochel bezit een waardevolle schelpencollectie. Deze schelpencollectie is niet meer veilig op de Filippijnen waar deze nu huist, het echtpaar is bang dat het gestolen wordt. Ernst Bol, de eigenaar van een klein museum kende de Rochels al geruime tijd, en wanneer zij niet meer voor de collectie zouden kunnen zorgen zou de collectie aan hem overgedragen worden. Wanneer Bol hoort dat de collectie zijn kant op komt is hij razend enthousiast, vooral omdat de collectie van grote waarde is. Wel willen de Rochels nog goed afscheid nemen van hun dierbare schelpen, ze willen een villa aan de zee, waar de alle schelpen nog een keer goed van gegevens worden voorzien. Alles loopt goed, de collectie komt ongedeerd aan, maar dan moet Cecile Rochel naar haar doodzieke zuster in Frankrijk. Om het werk af te krijgen is dus een hulpje nodig. En dat wordt Rico. Bol ontmoet Rico op een avond wanneer hij met pech aan de kant van de weg staat. Rico rommelt wat aan de auto, en deze start weer. Bol is hiervan zo onder de indruk dat deze Rico het baantje aanbied. Deze neemt dat gretig aan, omdat hij sinds hij met school gestopt is toch niets te doen heeft. Wat Bol alleen niet weet is dat Rico, die met zijn motor de indruk wekt al 16 te zijn, pas veertien is. Maar Eduard Rochel en Rico kunnen het erg goed met elkaar vinden, en er lijkt een soort vader/zoon verhouding te ontstaan. Maar dan komt Bol erachter dat in de tijd dat Eduard Rochel nog ambassadeur was in Tunis, er een voorval was geweest waardoor Eduard moest aftreden. Eduard was een relatie aangegaan met een jongere jongen. Bol vreest het ergste en probeert Rico te ontslaan, maar Eduard zorgt ervoor dat dat niet gebeurt. Hij is inmiddels verliefd op Rico aan het worden. Rico begint dat te merken, en denkt daar een slaatje uit te kunnen slaan. Rochel beloofd hem dan ook van alles, geld, een nieuwe motor (zijn oude werd hem afgenomen door de politie) en dat hij mee mag naar de Filippijnen. Rico vind door deze beloftes alles goed en laat zich door Eduard betasten. Echt ver gaan ze nog niet, telkens wanneer het zover is worden ze gestoord.
Cecile merkt aan Eduard dat er wat aan de hand is. De telefoongesprekken zijn kortaf en over Rico wordt met geen woord gerept. Daarom vertrekt ze naar Nederland. Als ze thuis komt heeft ze al snel de situatie door. Ze stuurt Rico (gewelddadig) naar huis. Deze is het hier niet mee eens, hij wil zijn kansen op een beter leven niet kwijt, maar het lukt met de hulp van een paar voorbijgangers. Eduard is ontroostbaar en gaat op zoek naar Rico, die hij niet vindt. De volgende avond neemt Rico met een vrienden wat pillen en beland in een bad-trip. Hij gaat naar de villa, hij wil wraak omdat hij zich verraden voelt. Bij de villa aangekomen steekt hij een vuur aan in de hal, waar het grootste gedeelte van de schelpencollectie staat. Ook gooit hij een raam in. Hierdoor komen Eduard en Cecile naar buiten. Rico bedreigd Cecile met een mes, maar Eduard houdt hem tegen. Eduard wordt gestoken, en Rico vlucht. Dan komt Bol aan, die al eerder op de avond door Cecile gebeld was. Terwijl ze samen eerst proberen een gedeelte van de collectie uit het brandende huis te halen, zorgt Cecile er dan voor dat Bol op zoek gaat naar Eduard. Hij vindt hem, dood aan het strand. Hij had geprobeerd om Rico te volgen, maar het was hem niet gelukt.
Onderwerp:
Het onderwerp van het boek is overduidelijk, het gaat over de liefde van een oudere man voor een jongen. In feite is dit gewoon pedofilie. De jongen is immers nog niet volwassen. Wel vind Rico het niet erg wat Eduard doet. Het lijkt zelfs zo dat hij het leuk vindt. (ik citeer) ?Rico keek opzij. Rochels ogen waren door de donkere bril niet te zien en dat gaf hem de brutale moed naar de oude man te glimlachen en hem recht aan te kijken. Zijn hart bonsde in zijn borst, maar hij bleef kijken. (?) Toen legde de oude hand zachtjes zijn hand op de zijne.? Als je dit zo leest lijkt het wel alsof Rico ook op Eduard verliefd is. In een aantal van de uittreksels die ik gelezen heb staat ook dat Rico er in het boek achter komt dat hij eigenlijk homoseksueel is. Maar of dat echt zo is weet ik niet. In een innige omhelzing met Eduard zegt hij dat hij dat niet is, wanneer Eduard ernaar vraagt. ?vertel es??fluisterde hij in de fijne, blanke oorschelp, heb je ooit wel eens iets?met een man gehad? ?Nee?, zei Rico een beetje hees, ?en eerlijk gezegd?? (?) ?eerlijk gezegd val ik ook meer op meiden? Dat hij zegt ?ook meer?, kan wel weer een aanwijzing zijn tot biseksualiteit. Met dit onderwerp heb ik zo in het dagelijks leven niet veel te maken. Maar je leest natuurlijk wel veel over mannen die misbruik maken van jongetjes. Meestal stel je je er dan iets bij voor met geweld ed. In het boek weet de schrijfster het zo te brengen dat het op een ?normale? verhouding gaat, en je krijgt zelfs medelijden met de oude man. Doordat deze voor zijn liefde en door zijn liefde sterft.
Gebeurtenissen:
Hierbij wil ik iets aanhalen wat in ??n van de recensies staat. Er staat namelijk : ?Peper weet met de weinige middelen die ze in het boek gebruikt (namelijk ??n plaats van handeling, ??n intrige en vier personages) een duidelijk en interessant verhaal neer te zetten? Het is namelijk zo dat in bijna alle boeken meerdere intriges een rol hebben. Zo wordt er voor gezorgd dat het verhaal niet te saai wordt, het gaat niet de hele tijd over hetzelfde. Ook raak je al snel uitgekeken wanneer ze de hele tijd op dezelfde plaats zijn. Maar in dit boek is dat niet het geval, de ene intrige die er is blijft boeien van het begin tot het eind.
De gebeurtenissen laten zien wat voor een gevoelens de personages voor elkaar hebben. Door dingen als het pakken van Rico?s hand laat Eduard zijn liefde zien. Door het brand stichten en steken van Eduard laat Rico zijn haat en verwarring zin. De gebeurtenissen zijn het middel om de gevoelens te laten blijken. Die zijn allebei dus even belangrijk, zonder de gebeurtenissen had je namelijk niet geweten wat de personages voelden.
Ik vond de afloop erg mooi, Eduard stierf met een glimlach op zijn gezicht. En Bol die hem vond, zag zo?n geluk in de blik van Eduard dat hij begreep dat hij nooit zou voelen wat de oude man gevoelt had. Zonder dat het een happy end is, Rico is weg, Eduard is dood, de schelpen zijn vernietigd? toch voel je een soort voldoening, een soort rust. Rico zal waarschijnlijk door gaan met zijn oude leventje, of hij wordt opgepakt, een deel van de collectie is gered en kan naar het instituut. En vooral Eduard heeft eindelijk geluk gevonden. Je denkt dat het allemaal op de een of andere manier goed is gekomen.
Personen:
Ik weet niet goed hoeveel hoofdpersonen er zijn. Aan de ene kant vind ik dat alleen Rico en Eduard een erg grote rol n het verhaal spelen. Het gaat immers om de verhouding die hun krijgen/hebben. Maar aan de andere kant zijn Bol en Cecile ook twee belangrijke factoren in het verhaal. Zijn proberen de verhouding te stoppen, en helpen op het eind met hun bemoeizucht alles de vernieling in.
Ik vind dat doordat je het verhaal vanuit vier personen volgt je een goed beeld krijgt van de gevoelens van alle belangrijke personen. Je weet veel
van de personen, maar toch zijn ze niet voorspelbaar. Het zijn geen duidelijke stereotypes. En elke keer blijft hun gedrag je verrassen. Hierdoor worden de personen veel echter, echte mensen zijn ook niet te voorspellen. Je kunt je dus beter inleven in alle personages omdat ze ?echter? lijken.
Opbouw:
Het verhaal wordt chronologisch verteld. Elke dag beslaat een hoofdstuk, alleen de laatste dag is verdeeld over een aantal hoofdstukken. Er zitten een paar flashbacks in wanneer Eduard terug denkt aan de jongen waar hij eerst een verhouding mee had. Maar je ziet duidelijk dat het terugkijken is, en je wordt er niet door verward.
Het boek is vooral op het einde erg spannend. Alle gebeurtenissen raken dan in een stroomversnelling, zoveel gebeurt er tegelijk. Maar in het boek lijkt het juist alsof de tijd langzamer gaat. Hierdoor heb je wat overzicht in alle gebeurtenissen en weet je precies wat, wanneer en wie.
Taalgebruik:
Doordat je steeds vanuit een andere persoon kijkt is het taalgebruik ook anders, Rico die bijvoorbeeld in het boek heel plat praat. (Een beetje asociaal misschien wel) Denkt ook heel plat. Dat is heel anders als de nette Eduard. Die denkt veel po?tischer, vooral als het over Rico gaat.
Er zijn niet zo heel veel dialogen in het boek maar de gene die er zijn worden heel duidelijk beschreven. Je hebt geen moeite met wie er nu wat zegt.
De stijl van de schrijfster staat me aan. Ze weet dingen erg goed te beschrijven tot in de kleine details toe. Wanneer ze verteld hoe een schelp eruit ziet kun je hem haast zo voor je zien. De sfeer van het boek is heel gelukkig. In een van de resenties las ik: Je hoort op de achtergrond haast de zee ruisen, en je voelt de golven bijna tussen je tenen kriebelen. Zover gaat het dan nog net niet, maar je kunt je wel heel goed inleven in het verhaal.
Ik vond het een mooi, boeiend maar lastig boek. Ik denk dat de informatie die ik opgezocht heb heel nuttig is geweest. Hierdoor zie je dingen die je zelf nooit had kunnen bedenken.
Personen:
Rico: Rico is een veertienjarig jongetje wat zich met zijn motor voordoet als zestien. Hij is gestopt met school, maar heeft dat nog niet aan zijn ouders verteld. Zijn vrije tijd verdoet hij met kleine inbraakjes, gokken, drinken en het kopen en gebruiken van drugs. Voor deze activiteiten heeft hij geld nodig, en wat hij voor dat geld moet doen maakt hem niet uit. Hij is een vrij rustige jongen, in ieder geval rustiger dan zijn vrienden. Hij wekt in het boek de indruk gevoelens te hebben voor Rochel, dus misschien is hij homoseksueel maar dat weet ik niet zeker.
Eduard Rochel: Een wat oudere getrouwde man. In zijn huwelijk is hij gelukkig, maar van binnen is hij toch homoseksueel. Hij wordt verliefd op Rico, beter gezegd Rico wordt een obsessie voor hem. Hij is bereid alles te doen of op te geven voor die jongen. Het is een spraakzame, hardwerkende, gespannen en meegaande man.
Andere personen:
Cecile Rochel: De vrouw van Eduard. Zij is een standvastige, dominante en excentrieke vrouw. Ze probeert Eduards leven goed te besturen en ervoor te zorgen dat hij niet weer in de problemen komt.
Ernst Bol: Rustige, bezitterige, eerlijke en betrouwbare man. De familiesituatie van het echtpaar interesseert hem minder dan de collectie.
Dijk en Krokewit: Vrienden van Rico, net als hem zijn ze niet vies van gokken en drugs. Ze zijn brutaal, asociaal en onbetrouwbaar.
Moeder van
Krokewit: Zij is de schoonmaakster bij de Rochels. En degene die op het meest sensuele moment binnenvalt bij Rico en Eduard.
Verwerkingsopdracht:
Om het boek wat beter te begrijpen heb ik op het internet verschillende besprekingen, verslagen, recensies en uittreksels over het werk gezocht. Hierdoor heb ik heel wat pagina?s met meningen, standpunten en theorie?n doorgeploegd. En er zijn me wat dingen opgevallen, vaak kwam in de verhalen terug welke motieven er allemaal in zaten. Veel daarvan was me niet opgevallen maar ik vind ze erg goed gevonden. En ook de betekenis ervan is erg duidelijk voor het boek. Daarom zet ik ze uit eigen initiatief op een rijtje, met mijn interpretatie van de betekenis van de motieven in het verhaal. Ik doe dit in plaats van de gewone verwerkingsopdrachten.
Motieven:
Vissen:
Vissen (en in het speciaal karpers) staan voor moed, kracht en volharding, en in het oude China staan vissen en water samen voor seksueel genot. Hieruit blijken de seksuele verlangens van Eduard naar Rico, en zijn kracht die hij uit Rico put. Kracht die hij gebruikt om Rico voor zich te winnen.
In de tuin van de villa ligt een vijver. In deze vijver zwemmen karpers rond. Maar elke dag als Eduard bij de vijver gaat kijken ligt er een dode vis. Rico verteld Eduard dat de maffia met een dode vis op de stoep van iemands huis het naderende einde aankondigt. In het verhaal kondigen de vissen het einde voor Eduard aan.
En als laatste heeft Eduard verschillende koosnaampjes voor Rico, wat allemaal vissoorten zijn. Voorbeelden zijn tijgerhaaitje, goudvisje en zeepaardje.
Dat zeepaardje speelt ook weer een verbindende rol in het verhaal. Het wordt gebruikt als koosnaampje en Eduard verteld Rico verhalen over zeepaardjes. Rico heeft zeepaardjes alleen nog maar in de souvenirwinkel gezien. En wanneer Eduard op zoek gaat naar Rico, wordt hij door Cecile in zo?n winkel gevonden. Rico steekt Rochel vlak onder zijn navel. Rochel had aan Rico verteld dat dat de plek is waar zeepaardjes hun jongen dragen. En als laatste krijgt Eduard vlak voordat hij sterft de hallucinatie dat Rico in zijn armen kruipt en hem een zeepaardje geeft.
Zeven:
Rico is de zevende figuur in Eduards leven. Eduard maakt een vergissing bij het opschrijven van gegevens van een groep van zeven schelpen. Het boek beslaat precies een week, dus zeven dagen. Eduard verteld Rico een verhaal over een jongen die zeven zeldzame schelpen vond die hij aan zeven verschillende handelaren verkocht.
Dan is er eentje die mij nooit was opgevallen. In het boek gaat elke dag een vis dood behalve op de zevende dag. Dit verwijst volgens 1 van mijn bronnen naar de openbaring van Johannes (laatste bijbelboek) en dan speciaal het verhaal van de zeven zegels en het lam. Het lam en de vis staan voor Christus, voor een nieuwe tijd die zal aanbreken. Maar omdat er maar zes vissen sterven kondigt dit juist het einde aan.
Vleugels
De vleugels, die ook in de titel zitten verwijzen naar verschillende dingen in het verhaal.
- de vleugels verwijzen naar Rico?s passie voor zijn motor. Deze heeft hij met een aantal onderdelen verbouwd tot een Harley. Op het lievelings T-shirt van Rico staat het Harley embleem met de twee vleugels eraan.
- Ook voelt voor Rico rijden op zijn motor als vliegen, hij voelt zich dan vrij. Alsof hij de hele wereld aan kan.
- Wanneer Rico drugs heeft gebruikt voelt hij zich als een vogel, hij denkt dat hij vliegt.
- Vleugels verwijzen naar hemelse en demonische wezens. Door Eduard wordt Rico als een engel gezien, door Cecile als een Duivel.
- En als laatste verwijst Rico?s achternaam, Gabrieli, naar de engel Gabriel. Zijn komst kondigde goed nieuws, maar ook slecht nieuws aan. En dit is ook bij Rico het geval, Rico?s komst brengt Eduard tot leven. Maar het is ook het begin van het einde.
Schelpen:
De schelpen zijn in het verhaal de passie van het echtpaar Rochel, het is hun leven. Schelpen zijn een symbool voor de liefde. De liefdesgodin Venus draagt ook altijd een schelp bij zich. Eduard geeft verschillende schelpen aan Rico. Dit doet hij om zijn aandacht te trekken en zijn affectie te laten zien.
Ook staan schelpen voor de dood, het graf wat mensen na hun dood omgeeft.
Water:
Schelpen komen uit het water. In het boek eisen de Rochels dat ze afscheid kunnen nemen van hun collectie in een villa gelegen aan het strand, en dus de zee.
Ik had erg veel boeken om uit te kiezen om een boekverslag van te maken. Door ziekte had ik namelijk veel tijd gehad om te lezen, en vooral wanneer het buiten koud is kruip je snel met een boek op de bank. (ik in ieder geval wel) In korte tijd heb ik ongeveer 8 boekengelezen, en ik vond het erg moeilijk om een boek te kiezen. Ik vond er veel erg mooi, zoals ?Isabelle?, van Tessa de Loo. En andere weer verbasend, zoals ?Twee vrouwen? van Harry Mulisch en Blauwe maandagen van Arnon Grunberg. Maar ik heb mijn keuze laten vallen op het boek van Rascha Peper. Een schrijfster waar ik nog niet van gehoord had. Maar na het lezen van dit boek had ik nog zoveel vragen. Er waren veel dingen waar ik (zeer) grote vraagtekens bij zette. Dingen die personages deden, dingen die soms, zo leek het, tegen hun gevoel en karakter in druisten. Dus dacht bij mezelf, als ik over dit boek een verslag maak helpt dat misschien om het wat beter te snappen.
Verwachting:
Eigenlijk weet ik niet goed wat ik moet verwachten. Allereerst ken ik de schrijfster niet, dus je weet niet goed welke schrijfstijl, taalgebruik en genres iemand gebruikt. Daarnaast zegt de titel niet veel. Nouja, hij zegt wel veel maar je kunt er erg veel kanten mee op. Vleugels kunnen slaan op vliegen of vrijheid, hierbij kun je denken uit iemand die uit een gevangenis breekt, of iets dichter bij huis, de sleur doorbreekt. Maar het kan ook weer geestelijke vrijheid zijn, iemand die voor zijn geaardheid uitkomt of iemand die zijn problemen los laat en dan ?vrij? is. De vleugels kunnen ook over Rico?s karakter gaan, dat hij een goede aard heeft. Het kan ook zijn dat hij op het verkeerde pad komt en zijn vleugels verliest, of anders om dat hij vleugels krijgt (hij wordt braaf).Van de titel moet ik het niet echt hebben, bij zoiets slaat mijn fantasie op hol en komt er vanalles bij me op. En, al zeg ik het zelf, wat er bij me op komt zijn allemaal redelijke opties. (moet zelf maar een boek gaan schrijven misschien?) De flaptekst dan maar, hier krijg ik het zo voorgekauwd. Mijn fantasie kan aan de kant, het is een psychologisch boek over een oudere man die verliefd wordt op een jongen van 14.
Dit werk heeft me wel aan het denken gezet. Niet alleen zozeer over de problemen die de mensen in het boek hadden, maar ook over de manier waarop de personen op dingen reageerden. Wat heel duidelijk naar voren komt in het boek is dat mensen veel over hebben voor geld. Rico wil voor een nieuwe brommer zich best laten betasten door Eduard. Hij staat open voor dingen waar hij eerst nooit aan wilde denken, alleen door de dingen die hem geboden worden. En wanneer de kans op geld hem ontnomen wordt draait hij door. Ook de invloed van drugs speelt een rol. De schrijfster laat zien wat het innemen ervan kan veroorzaken.
Ik denk niet dat ik iets aan het boek heb gehad, het is niet iets wat in mijn dagelijkse leven voor komt. Maar dingen zoals homoseksualiteit en drugs zijn natuurlijk wel dingen die in deze tijd een rol spelen.
Het werk spreekt me wel aan. Het las goed weg, van boeiend van het begin tot het eind. En ik vind de verhaallijn en schrijfstijl erg boeiend.
Samenvatting:
Het echtpaar Rochel bezit een waardevolle schelpencollectie. Deze schelpencollectie is niet meer veilig op de Filippijnen waar deze nu huist, het echtpaar is bang dat het gestolen wordt. Ernst Bol, de eigenaar van een klein museum kende de Rochels al geruime tijd, en wanneer zij niet meer voor de collectie zouden kunnen zorgen zou de collectie aan hem overgedragen worden. Wanneer Bol hoort dat de collectie zijn kant op komt is hij razend enthousiast, vooral omdat de collectie van grote waarde is. Wel willen de Rochels nog goed afscheid nemen van hun dierbare schelpen, ze willen een villa aan de zee, waar de alle schelpen nog een keer goed van gegevens worden voorzien. Alles loopt goed, de collectie komt ongedeerd aan, maar dan moet Cecile Rochel naar haar doodzieke zuster in Frankrijk. Om het werk af te krijgen is dus een hulpje nodig. En dat wordt Rico. Bol ontmoet Rico op een avond wanneer hij met pech aan de kant van de weg staat. Rico rommelt wat aan de auto, en deze start weer. Bol is hiervan zo onder de indruk dat deze Rico het baantje aanbied. Deze neemt dat gretig aan, omdat hij sinds hij met school gestopt is toch niets te doen heeft. Wat Bol alleen niet weet is dat Rico, die met zijn motor de indruk wekt al 16 te zijn, pas veertien is. Maar Eduard Rochel en Rico kunnen het erg goed met elkaar vinden, en er lijkt een soort vader/zoon verhouding te ontstaan. Maar dan komt Bol erachter dat in de tijd dat Eduard Rochel nog ambassadeur was in Tunis, er een voorval was geweest waardoor Eduard moest aftreden. Eduard was een relatie aangegaan met een jongere jongen. Bol vreest het ergste en probeert Rico te ontslaan, maar Eduard zorgt ervoor dat dat niet gebeurt. Hij is inmiddels verliefd op Rico aan het worden. Rico begint dat te merken, en denkt daar een slaatje uit te kunnen slaan. Rochel beloofd hem dan ook van alles, geld, een nieuwe motor (zijn oude werd hem afgenomen door de politie) en dat hij mee mag naar de Filippijnen. Rico vind door deze beloftes alles goed en laat zich door Eduard betasten. Echt ver gaan ze nog niet, telkens wanneer het zover is worden ze gestoord.
Cecile merkt aan Eduard dat er wat aan de hand is. De telefoongesprekken zijn kortaf en over Rico wordt met geen woord gerept. Daarom vertrekt ze naar Nederland. Als ze thuis komt heeft ze al snel de situatie door. Ze stuurt Rico (gewelddadig) naar huis. Deze is het hier niet mee eens, hij wil zijn kansen op een beter leven niet kwijt, maar het lukt met de hulp van een paar voorbijgangers. Eduard is ontroostbaar en gaat op zoek naar Rico, die hij niet vindt. De volgende avond neemt Rico met een vrienden wat pillen en beland in een bad-trip. Hij gaat naar de villa, hij wil wraak omdat hij zich verraden voelt. Bij de villa aangekomen steekt hij een vuur aan in de hal, waar het grootste gedeelte van de schelpencollectie staat. Ook gooit hij een raam in. Hierdoor komen Eduard en Cecile naar buiten. Rico bedreigd Cecile met een mes, maar Eduard houdt hem tegen. Eduard wordt gestoken, en Rico vlucht. Dan komt Bol aan, die al eerder op de avond door Cecile gebeld was. Terwijl ze samen eerst proberen een gedeelte van de collectie uit het brandende huis te halen, zorgt Cecile er dan voor dat Bol op zoek gaat naar Eduard. Hij vindt hem, dood aan het strand. Hij had geprobeerd om Rico te volgen, maar het was hem niet gelukt.
Onderwerp:
Het onderwerp van het boek is overduidelijk, het gaat over de liefde van een oudere man voor een jongen. In feite is dit gewoon pedofilie. De jongen is immers nog niet volwassen. Wel vind Rico het niet erg wat Eduard doet. Het lijkt zelfs zo dat hij het leuk vindt. (ik citeer) ?Rico keek opzij. Rochels ogen waren door de donkere bril niet te zien en dat gaf hem de brutale moed naar de oude man te glimlachen en hem recht aan te kijken. Zijn hart bonsde in zijn borst, maar hij bleef kijken. (?) Toen legde de oude hand zachtjes zijn hand op de zijne.? Als je dit zo leest lijkt het wel alsof Rico ook op Eduard verliefd is. In een aantal van de uittreksels die ik gelezen heb staat ook dat Rico er in het boek achter komt dat hij eigenlijk homoseksueel is. Maar of dat echt zo is weet ik niet. In een innige omhelzing met Eduard zegt hij dat hij dat niet is, wanneer Eduard ernaar vraagt. ?vertel es??fluisterde hij in de fijne, blanke oorschelp, heb je ooit wel eens iets?met een man gehad? ?Nee?, zei Rico een beetje hees, ?en eerlijk gezegd?? (?) ?eerlijk gezegd val ik ook meer op meiden? Dat hij zegt ?ook meer?, kan wel weer een aanwijzing zijn tot biseksualiteit. Met dit onderwerp heb ik zo in het dagelijks leven niet veel te maken. Maar je leest natuurlijk wel veel over mannen die misbruik maken van jongetjes. Meestal stel je je er dan iets bij voor met geweld ed. In het boek weet de schrijfster het zo te brengen dat het op een ?normale? verhouding gaat, en je krijgt zelfs medelijden met de oude man. Doordat deze voor zijn liefde en door zijn liefde sterft.
Gebeurtenissen:
Hierbij wil ik iets aanhalen wat in ??n van de recensies staat. Er staat namelijk : ?Peper weet met de weinige middelen die ze in het boek gebruikt (namelijk ??n plaats van handeling, ??n intrige en vier personages) een duidelijk en interessant verhaal neer te zetten? Het is namelijk zo dat in bijna alle boeken meerdere intriges een rol hebben. Zo wordt er voor gezorgd dat het verhaal niet te saai wordt, het gaat niet de hele tijd over hetzelfde. Ook raak je al snel uitgekeken wanneer ze de hele tijd op dezelfde plaats zijn. Maar in dit boek is dat niet het geval, de ene intrige die er is blijft boeien van het begin tot het eind.
De gebeurtenissen laten zien wat voor een gevoelens de personages voor elkaar hebben. Door dingen als het pakken van Rico?s hand laat Eduard zijn liefde zien. Door het brand stichten en steken van Eduard laat Rico zijn haat en verwarring zin. De gebeurtenissen zijn het middel om de gevoelens te laten blijken. Die zijn allebei dus even belangrijk, zonder de gebeurtenissen had je namelijk niet geweten wat de personages voelden.
Ik vond de afloop erg mooi, Eduard stierf met een glimlach op zijn gezicht. En Bol die hem vond, zag zo?n geluk in de blik van Eduard dat hij begreep dat hij nooit zou voelen wat de oude man gevoelt had. Zonder dat het een happy end is, Rico is weg, Eduard is dood, de schelpen zijn vernietigd? toch voel je een soort voldoening, een soort rust. Rico zal waarschijnlijk door gaan met zijn oude leventje, of hij wordt opgepakt, een deel van de collectie is gered en kan naar het instituut. En vooral Eduard heeft eindelijk geluk gevonden. Je denkt dat het allemaal op de een of andere manier goed is gekomen.
Personen:
Ik weet niet goed hoeveel hoofdpersonen er zijn. Aan de ene kant vind ik dat alleen Rico en Eduard een erg grote rol n het verhaal spelen. Het gaat immers om de verhouding die hun krijgen/hebben. Maar aan de andere kant zijn Bol en Cecile ook twee belangrijke factoren in het verhaal. Zijn proberen de verhouding te stoppen, en helpen op het eind met hun bemoeizucht alles de vernieling in.
Ik vind dat doordat je het verhaal vanuit vier personen volgt je een goed beeld krijgt van de gevoelens van alle belangrijke personen. Je weet veel
van de personen, maar toch zijn ze niet voorspelbaar. Het zijn geen duidelijke stereotypes. En elke keer blijft hun gedrag je verrassen. Hierdoor worden de personen veel echter, echte mensen zijn ook niet te voorspellen. Je kunt je dus beter inleven in alle personages omdat ze ?echter? lijken.
Opbouw:
Het verhaal wordt chronologisch verteld. Elke dag beslaat een hoofdstuk, alleen de laatste dag is verdeeld over een aantal hoofdstukken. Er zitten een paar flashbacks in wanneer Eduard terug denkt aan de jongen waar hij eerst een verhouding mee had. Maar je ziet duidelijk dat het terugkijken is, en je wordt er niet door verward.
Het boek is vooral op het einde erg spannend. Alle gebeurtenissen raken dan in een stroomversnelling, zoveel gebeurt er tegelijk. Maar in het boek lijkt het juist alsof de tijd langzamer gaat. Hierdoor heb je wat overzicht in alle gebeurtenissen en weet je precies wat, wanneer en wie.
Taalgebruik:
Doordat je steeds vanuit een andere persoon kijkt is het taalgebruik ook anders, Rico die bijvoorbeeld in het boek heel plat praat. (Een beetje asociaal misschien wel) Denkt ook heel plat. Dat is heel anders als de nette Eduard. Die denkt veel po?tischer, vooral als het over Rico gaat.
Er zijn niet zo heel veel dialogen in het boek maar de gene die er zijn worden heel duidelijk beschreven. Je hebt geen moeite met wie er nu wat zegt.
De stijl van de schrijfster staat me aan. Ze weet dingen erg goed te beschrijven tot in de kleine details toe. Wanneer ze verteld hoe een schelp eruit ziet kun je hem haast zo voor je zien. De sfeer van het boek is heel gelukkig. In een van de resenties las ik: Je hoort op de achtergrond haast de zee ruisen, en je voelt de golven bijna tussen je tenen kriebelen. Zover gaat het dan nog net niet, maar je kunt je wel heel goed inleven in het verhaal.
Ik vond het een mooi, boeiend maar lastig boek. Ik denk dat de informatie die ik opgezocht heb heel nuttig is geweest. Hierdoor zie je dingen die je zelf nooit had kunnen bedenken.
Personen:
Rico: Rico is een veertienjarig jongetje wat zich met zijn motor voordoet als zestien. Hij is gestopt met school, maar heeft dat nog niet aan zijn ouders verteld. Zijn vrije tijd verdoet hij met kleine inbraakjes, gokken, drinken en het kopen en gebruiken van drugs. Voor deze activiteiten heeft hij geld nodig, en wat hij voor dat geld moet doen maakt hem niet uit. Hij is een vrij rustige jongen, in ieder geval rustiger dan zijn vrienden. Hij wekt in het boek de indruk gevoelens te hebben voor Rochel, dus misschien is hij homoseksueel maar dat weet ik niet zeker.
Eduard Rochel: Een wat oudere getrouwde man. In zijn huwelijk is hij gelukkig, maar van binnen is hij toch homoseksueel. Hij wordt verliefd op Rico, beter gezegd Rico wordt een obsessie voor hem. Hij is bereid alles te doen of op te geven voor die jongen. Het is een spraakzame, hardwerkende, gespannen en meegaande man.
Andere personen:
Cecile Rochel: De vrouw van Eduard. Zij is een standvastige, dominante en excentrieke vrouw. Ze probeert Eduards leven goed te besturen en ervoor te zorgen dat hij niet weer in de problemen komt.
Ernst Bol: Rustige, bezitterige, eerlijke en betrouwbare man. De familiesituatie van het echtpaar interesseert hem minder dan de collectie.
Dijk en Krokewit: Vrienden van Rico, net als hem zijn ze niet vies van gokken en drugs. Ze zijn brutaal, asociaal en onbetrouwbaar.
Moeder van
Krokewit: Zij is de schoonmaakster bij de Rochels. En degene die op het meest sensuele moment binnenvalt bij Rico en Eduard.
Verwerkingsopdracht:
Om het boek wat beter te begrijpen heb ik op het internet verschillende besprekingen, verslagen, recensies en uittreksels over het werk gezocht. Hierdoor heb ik heel wat pagina?s met meningen, standpunten en theorie?n doorgeploegd. En er zijn me wat dingen opgevallen, vaak kwam in de verhalen terug welke motieven er allemaal in zaten. Veel daarvan was me niet opgevallen maar ik vind ze erg goed gevonden. En ook de betekenis ervan is erg duidelijk voor het boek. Daarom zet ik ze uit eigen initiatief op een rijtje, met mijn interpretatie van de betekenis van de motieven in het verhaal. Ik doe dit in plaats van de gewone verwerkingsopdrachten.
Motieven:
Vissen:
Vissen (en in het speciaal karpers) staan voor moed, kracht en volharding, en in het oude China staan vissen en water samen voor seksueel genot. Hieruit blijken de seksuele verlangens van Eduard naar Rico, en zijn kracht die hij uit Rico put. Kracht die hij gebruikt om Rico voor zich te winnen.
In de tuin van de villa ligt een vijver. In deze vijver zwemmen karpers rond. Maar elke dag als Eduard bij de vijver gaat kijken ligt er een dode vis. Rico verteld Eduard dat de maffia met een dode vis op de stoep van iemands huis het naderende einde aankondigt. In het verhaal kondigen de vissen het einde voor Eduard aan.
En als laatste heeft Eduard verschillende koosnaampjes voor Rico, wat allemaal vissoorten zijn. Voorbeelden zijn tijgerhaaitje, goudvisje en zeepaardje.
Dat zeepaardje speelt ook weer een verbindende rol in het verhaal. Het wordt gebruikt als koosnaampje en Eduard verteld Rico verhalen over zeepaardjes. Rico heeft zeepaardjes alleen nog maar in de souvenirwinkel gezien. En wanneer Eduard op zoek gaat naar Rico, wordt hij door Cecile in zo?n winkel gevonden. Rico steekt Rochel vlak onder zijn navel. Rochel had aan Rico verteld dat dat de plek is waar zeepaardjes hun jongen dragen. En als laatste krijgt Eduard vlak voordat hij sterft de hallucinatie dat Rico in zijn armen kruipt en hem een zeepaardje geeft.
Zeven:
Rico is de zevende figuur in Eduards leven. Eduard maakt een vergissing bij het opschrijven van gegevens van een groep van zeven schelpen. Het boek beslaat precies een week, dus zeven dagen. Eduard verteld Rico een verhaal over een jongen die zeven zeldzame schelpen vond die hij aan zeven verschillende handelaren verkocht.
Dan is er eentje die mij nooit was opgevallen. In het boek gaat elke dag een vis dood behalve op de zevende dag. Dit verwijst volgens 1 van mijn bronnen naar de openbaring van Johannes (laatste bijbelboek) en dan speciaal het verhaal van de zeven zegels en het lam. Het lam en de vis staan voor Christus, voor een nieuwe tijd die zal aanbreken. Maar omdat er maar zes vissen sterven kondigt dit juist het einde aan.
Vleugels
De vleugels, die ook in de titel zitten verwijzen naar verschillende dingen in het verhaal.
- de vleugels verwijzen naar Rico?s passie voor zijn motor. Deze heeft hij met een aantal onderdelen verbouwd tot een Harley. Op het lievelings T-shirt van Rico staat het Harley embleem met de twee vleugels eraan.
- Ook voelt voor Rico rijden op zijn motor als vliegen, hij voelt zich dan vrij. Alsof hij de hele wereld aan kan.
- Wanneer Rico drugs heeft gebruikt voelt hij zich als een vogel, hij denkt dat hij vliegt.
- Vleugels verwijzen naar hemelse en demonische wezens. Door Eduard wordt Rico als een engel gezien, door Cecile als een Duivel.
- En als laatste verwijst Rico?s achternaam, Gabrieli, naar de engel Gabriel. Zijn komst kondigde goed nieuws, maar ook slecht nieuws aan. En dit is ook bij Rico het geval, Rico?s komst brengt Eduard tot leven. Maar het is ook het begin van het einde.
Schelpen:
De schelpen zijn in het verhaal de passie van het echtpaar Rochel, het is hun leven. Schelpen zijn een symbool voor de liefde. De liefdesgodin Venus draagt ook altijd een schelp bij zich. Eduard geeft verschillende schelpen aan Rico. Dit doet hij om zijn aandacht te trekken en zijn affectie te laten zien.
Ook staan schelpen voor de dood, het graf wat mensen na hun dood omgeeft.
Water:
Schelpen komen uit het water. In het boek eisen de Rochels dat ze afscheid kunnen nemen van hun collectie in een villa gelegen aan het strand, en dus de zee.
Ze werd geboren op 1 januari 1949 in Driebergen, en is een Nederlands schrijfster.
Boek informatie
- Rico's vleugels
- Jenneke Strijland
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Rascha Peper