Boekverslag: Cellojaren
Schrijver: J. Bernlef
Druk:
Verslag:
"Cellojaren" van J. Bernlef
1. Titelverklaring
De titel 'Cellojaren' betekent ongeveer 'nadagen' of 'jaren waarin melancholie en verdriet doorklinken'. "Cellojaren" is een bundel met knappe verhalen over 'nadagen', de zoveelste hechte bijdrage aan 't grote, literaire monument dat Bernlef nu al 30 jaar met constante kwaliteit bezig is te bouwen.
2. Thema
Het thema (de rode draad) in zo'n beetje al de 19 verhalen is "lichamen" kunstenaars die kijken en anderen die door schilders en fotografen en tekenaars bekeken worden. Ook kun je zeggen dat Bernlef de grenzen van onze ratio (=verstand) zoekt...
3. Tijd
Er is voor al deze verhalen niet echt een tijdsaanduiding te vinden, je zou wel kunnen zeggen dat het in elk willekeurig tijdsstip kan worden geplaatst. Het boek is wel chronologisch vertelt.
4. Ruimte
De verhalen spelen zich vooral af in de werkplekken van de schilders, tekenaars en andere mensen die zich met kunst bezig houden.
5. Personages
*William - de weduwenaar van Elvira
*Elvira - de overleden vrouw van William
*Marthe - vrouw die haar levenlang het schildersmodel van haar man is
geweest.
6. Genre
Dit boek is een roman.
7. Samenvatting
In de meeste van de 19 verhalen uit de bundel "Cellojaren" zoekt J. Bernlef, net als in "Hersenschimmen", de grenzen van onze ratio. Wanneer is ons gedrag met logische argumenten verklaarbaar? Wanneer laat ons verstand het afweten en wat komt er dan voor in de plaats? In het verhaal "Een portret op afstand" in de afdeling "Een begin van tranen" legt ene William in een brief aan een vriend uit waarom hij niet over zijn overleden vrouw Elvira wil schrijven. Vele jaren terug pleegde zij zelfmoord, slachtoffer van hysterische fans van Elvira als beroemde filmster. In een hotel her-ziet William op video alle films waarin zij een hoofdrol speelt. William: "Elvira werd door beelden gedood. Met behulp van diezelfde beelden heb ik haar weer tot leven gewekt."In de afdeling "Cellojaren" komen veel lichamen voor, dus ook kunstenaars die kijken en anderen die door schilders en fotografen en tekenaars bekeken worden. Het verhaal "Marthe" uit die afdeling vertelt het verhaal van de echtgenote die het levenslange schildersmodel van haar man is geweest. Op al zijn werken ontstijgt zij de tijd, want hij beeldt haar al die jaren met een eeuwigdurend jeugdig uiterlijk af. Na haar dood neemt hij het schilderen direct weer op. Hij vereeuwigt haar letterlijk. "Marthe woonde in hem, zich strekkend en buigend in zijn penselen, zijn verf. Zij verdween pas toen zijn handen zo door artritis waren aangetast dat hij niet meer schilderen kon."
8. Eigen mening
Het boek is goed ingedeeld. Het is echter niet een spannend boek, wat het "achter-elkaar-door-lezen" belemmert
J. Bernlefis een pseudoniem van H. J. Marsman. Hij debuteerde in 1960 met de bundel 'Kokkels'. Daarna schreef hij gedichten, romans, verhalen en essays. Grote bekendheid verwierf hij met romans als Hersenschimmen (1984), Publiek geheim (1987), Boy (2000), Buiten is het maandag (2003) en De onzichtbare jongen (2005). Daarnaast vertaalde Bernlef veel Engelse en Zweedse gedichten in het Nederlands. In de jaren zestig richtte hij samen met anderen Barbarber op, een avantgardistische tijdschrift waar hij ook redacteur van was. Zijn werk werd vele malen bekroond, onder andere met de P.C. Hooftprijs, de Constantijn Huygensprijs en de AKO Literatuurprijs. In januari 2007 verscheen zijn roman Op slot. In 2008 is hij de auteur van het Boekenweekgeschenk, De Pianoman. Het pseudoniem Bernlef is ontleend aan een blinde Friese dichter uit de achtste eeuw. Over deze 'Bernlef' weten we vrijwel niets.
Boek informatie
- Cellojaren
- Hendrik Jan Marsman
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:J. Bernlef