Boekverslag: Eva Luna
Isabel Allende, Cuentos de Eva Luna
Het verhaal begint met een beschrijving van Clarissa door de ik-figuur (Eva Luna,
dochter van Clarisa). Ze werd geboren v??r de geboorte van de gloeilamp. Ze had lang
blond haar met een vetgezwel op haar hoofd. Ze had een ondeugende blik die ook
doordringend was. Toen ze een oude vrouw was verwierf ze faam als heilige sierde haar foto
menig huisaltaar. Door het Vaticaan werd ze nooit erkend porque los beneficiosos ortogados
ella son ?ndole caprichosa (omdat de door haar verleende weldaden van een grillige aard
waren).
De ik-figuur kent Clarisa reeds uit haar kindertijd toen Clarissa bij La Se?ora als
dienster werkte, "una dama de noche" (lees puta) zoals Clarissa haar noemde. Ze
had toen al een spirituele ziel: degene die geen geld hadden voor medicijnen of waren
teleurgesteld in de traditionele wetenschap werden door haar geholpen. Clarisa joeg graag
de ziel van de Se?ora op stang om haar leven te corrigeren en de weg Gods te laten
bewandelen. Ze geneest mensen via handoplegging en vraagt een glas vruchtesap ter
vergoeding. De ik-figuur gaat dan wat verder in de tijd en we komen weer bij Clarisa.
Zelfs toen ze ouder werd bleef ze haar naasten helpen, soms zelfs tegen de wil van haar
begunstigden, bijvoorbeeld met de souteneurs. Ze leefde in een groot huis met drie
verdiepingen, waarvan de lege kamers dienst deden als opslagplaats voor een slijterij
zodat er een vieze stank hing. Ze wilde niet verhuizen omdat ze zich daar haar adellijke
afkomst herinnerde en omdat haar man vijftig jaar zich daar in het leven had begraven in
een kamer op de benedenverdieping (porque le recordaba su pasado abolengo all? en vida).
Hij was rechter (juez) van een provincie tot de geboorte van zijn tweede zoon, cu?ndo la
decepci?n le arrabat? el inter?s por enfrentar su suerte en hij zich terugtrok in zijn
kamer waar hij nauwelijks uitkwam. Hij deed alleen de deur open om de po en zijn eten aan
te pakken. Ze communiceerden met elkaar d.m.v. briefjes en tikken op de deur. Ze praat
vaak met de Se?ora en zucht dat God haar man hopelijk snel tot zich roept, maar hij leeft
toch nog lang en moet meer dan honderd jaar zijn.
Ze trouwde met hem omdat hij ook de eerste man was naar wens van haar ouders en ze
vonden een rechter een betere partij (Clarisa se cas? con ?l porque fue el primero que
se lo pidi? y a sus padres les pareci? que un juez era el mejor partido posible). Ze
hield veel van muziek en kreeg toen ze al oud was een vleugel waarop ze uit het hoofd
speelde. Een paar jaren later kreeg ze een albino zoon die al vroeg meeging naar de kerk.
Hij raakte er zo ge?mponeerd door dat hij de gebaren nadeed en zelfbedachte kerkgezangen
aanhief. Hij was geestelijk achter (era retardada sin remedio, s?lo pronunciaba en una
lengua desconocido, babeaba sin cesar, sufr?a incontrolables ataques de maldad, durante
los cuales deb?an atarla como un animal para evitar que masticara los muebles y atacara a
los personas). In zijn pubertijd werd hij wat rustiger. De tweede zoon kon niet goed
lopen, mocht ook niet buiten de deur fietsen. Ze bleef optimistisch en vroeg zich vaak af
wie voor de kinderen moest zorgen als zij er niet meer zou zijn. Haar man keek niet naar
zijn kinderen om. Ze werkte hard en deed zelfs in de moeilijke tijden ook nog aan
liefdadigheid.
Op een nacht hoort ze ongewoon geluid (ruidos desusados). Ze botst tegen een man op die
"le puso un cuchillo en el cuello" en haar bedreigt. Ze zegt dat hij haar niet
berooft, maar dat ze hem geld zal geven. Ze zegt hem zijn mes op te bergen en hem te
volgen naar de keuken waar ze thee zet. Hij verteld haar dat hij haar een paar dagen heeft
geobserveerd en zodoende wist dat ze alleen woont. Het was zijn eerste vier kinderen en is
werkeloos. Ze beloofde hem (lo prometi?) op te nemen op haar lijst van beschermelingen en
niet an te geven en met een zoen nemen ze afscheid. Hij zou haar tot aan haar dood ieder
jaar met kerst een kadootje sturen. Ze had niet met iedereen zo'n band. Ze kende mensen
van aanzien, zoals bankiers (banqueros), rijke zakenlieden (ricos comerciantes) bij wie ze
op bezoek ging zonder dat ze er zeker van was of ze haar wilden ontvangen. Zo komt ze op
zekere dag bij Diego Cienfuegos, een bekende, onomkoopbare politicus en vraagt hem zijn
invloed aan te wenden om een moderne ijskast te verkrijgen voor de nonnen (las Madres
Teresianas). De man is verbluft. Clarisa zegt dat de kinderen daar iedere dag gratis eten,
hun communistische ouders stemmen op hem. Zo zorgde ze, via hem, voor tweedehands kleding
voor prostitu?es uit haar wijk, schoolbeurzen (becas escolares) voor athe?sten,
muziekinstrumenten voor een Joods koor, fondsen van wijnboeren voor alcoholprogramma's. Ze
kreeg een derde zoon, deze derde jongen had verstandige ogen (ojos sabios). Veertig
maanden daarna kreeg ze een soortgelijke zoon, "deze zullen de andere verzorgen"
aldus Clarisa. Ze zorgde voor ze en niemand kwam te weten over haar financi?le toestand.
Toen de paus (Papa) kwam was ze tachtig jaar oud. Ze wilde het bezoek van de paus niet
via de TV zien, zo vond ze bijv. de landing op de maan een Hollywood verzinsel (una
patra?a filmada).
Een paar uur later staat ze, samen met Eva, tussen de menigte waarin ze bijna wordt
platgedrukt. Plotseling ziet ze een groep mannen verkleed als nonnen (una columna de
hombres vestidos de monjas) met beschilderde gezichten (caras pintarrajeadas cartas en
favor del aborto, el divorcio, la sodom?a y el derecho de las mujeres a ejercer el
sacerdocio). Als Clarisa haar bril opdoet om zich ervan te vergewissen of het werkelijk
waar is wat ze ziet wil ze direct naar huis toe. Thuis gaat ze soep maken voor haar man en
klopt op zijn deur. Hij vraagt dat ze hem niet moet lastig vallen maar ze verteld dat ze
gaat sterven. "Wanneer"? vraagt 'ie. A.s. vrijdag. "Dat is goed" en
hij opent niet eens de deur. Ze verteld het daarna aan haar zoons en trekt zich terug in
haar kamer, waar una urna de cistal con el Ni?o Jes?s staat en vraagt of Eva bij haar
blijft.
Ze vraagt Eva haar de biecht af te nemen, maar Eva zegt dat Clarisa geen zonden kan
hebben begaan. Clarisa zegt dat ze een vreselijke zonde moet opbiechten: ze heeft
opzettelijk het leven van haar zwakzinnige zoons be?indigd om de goddelijke gerechtigheid
te vergemakkelijken. Ook biecht ze op dt ze de vleselijke verlangens (los deseos carnales)
van haar echtgenoot niet heeft bevredigd. Haar man zou daarom overspel (fornicar) hebben
gepleegd.
Ze leek zo gezond dat het moeilijk was haar naderend einde voor te stellen. Ze leek zo
zeker dat velen meenden een c?rculo de luz en torno de su cabeza te zien en m?sica
celestial te horen. Eva was niet verrast te zien: encontrar en sus hombros (schouders),
dos bultos inflamados (ontstoken bulten), como si estuviera a punto de reventarle un par
de alas de angelos (engelenvleugels). Het gerucht van Clarisa's dood ging als een lopend
vuurtje en er kwamen rijen mensen bij haar langs voor hemelse gunsten of om afscheid van
haar te nemen en toen gebeurde er een wonder. De geur van ranzige flessen (olor de
botellas rancias) se transformara en perfume de camelias en haar lichaam schitterde
"refulgiera con rayos de consolaci?n". Aan haar ziekbed verscheen haar vriend,
de bandiet. Ook vercheen 'La Se?ora' (Eva praat over haar als 'mi antiqua
patrona=bazin/hospita) Ze was dankzij de raadgevingen van Clarisa veranderd in een
'cristiana decente'. Plotseling arriveert Don Cienfuegos, als ze hem ziet leeft ze weer op
en beginnen haar ogen te glanzen. Hij blijft twintig minuten alleen bij haar en komt even
later betraand maar toch glimlachend weer naar buiten. Eva ziet dat ook Clarisa heeft
gehuild "van vreugde" zegt ze. Ze zegt tegen Eva :"Y ya ves c?mo result?
de lo m?s bien, porque por dos hijos retardos tuve otros dos para cuidarlos". Die
nacht stierf ze, volgens de dokter wegens kanker (c?ncer). Haar heiligheid werd verklaard
door de mensen in de straten en Eva was verbaasd omdat ze met Clarisa was toen de paus
haar bezocht.
Het verhaal begint met een beschrijving van Clarissa door de ik-figuur (Eva Luna,
dochter van Clarisa). Ze werd geboren v??r de geboorte van de gloeilamp. Ze had lang
blond haar met een vetgezwel op haar hoofd. Ze had een ondeugende blik die ook
doordringend was. Toen ze een oude vrouw was verwierf ze faam als heilige sierde haar foto
menig huisaltaar. Door het Vaticaan werd ze nooit erkend porque los beneficiosos ortogados
ella son ?ndole caprichosa (omdat de door haar verleende weldaden van een grillige aard
waren).
De ik-figuur kent Clarisa reeds uit haar kindertijd toen Clarissa bij La Se?ora als
dienster werkte, "una dama de noche" (lees puta) zoals Clarissa haar noemde. Ze
had toen al een spirituele ziel: degene die geen geld hadden voor medicijnen of waren
teleurgesteld in de traditionele wetenschap werden door haar geholpen. Clarisa joeg graag
de ziel van de Se?ora op stang om haar leven te corrigeren en de weg Gods te laten
bewandelen. Ze geneest mensen via handoplegging en vraagt een glas vruchtesap ter
vergoeding. De ik-figuur gaat dan wat verder in de tijd en we komen weer bij Clarisa.
Zelfs toen ze ouder werd bleef ze haar naasten helpen, soms zelfs tegen de wil van haar
begunstigden, bijvoorbeeld met de souteneurs. Ze leefde in een groot huis met drie
verdiepingen, waarvan de lege kamers dienst deden als opslagplaats voor een slijterij
zodat er een vieze stank hing. Ze wilde niet verhuizen omdat ze zich daar haar adellijke
afkomst herinnerde en omdat haar man vijftig jaar zich daar in het leven had begraven in
een kamer op de benedenverdieping (porque le recordaba su pasado abolengo all? en vida).
Hij was rechter (juez) van een provincie tot de geboorte van zijn tweede zoon, cu?ndo la
decepci?n le arrabat? el inter?s por enfrentar su suerte en hij zich terugtrok in zijn
kamer waar hij nauwelijks uitkwam. Hij deed alleen de deur open om de po en zijn eten aan
te pakken. Ze communiceerden met elkaar d.m.v. briefjes en tikken op de deur. Ze praat
vaak met de Se?ora en zucht dat God haar man hopelijk snel tot zich roept, maar hij leeft
toch nog lang en moet meer dan honderd jaar zijn.
Ze trouwde met hem omdat hij ook de eerste man was naar wens van haar ouders en ze
vonden een rechter een betere partij (Clarisa se cas? con ?l porque fue el primero que
se lo pidi? y a sus padres les pareci? que un juez era el mejor partido posible). Ze
hield veel van muziek en kreeg toen ze al oud was een vleugel waarop ze uit het hoofd
speelde. Een paar jaren later kreeg ze een albino zoon die al vroeg meeging naar de kerk.
Hij raakte er zo ge?mponeerd door dat hij de gebaren nadeed en zelfbedachte kerkgezangen
aanhief. Hij was geestelijk achter (era retardada sin remedio, s?lo pronunciaba en una
lengua desconocido, babeaba sin cesar, sufr?a incontrolables ataques de maldad, durante
los cuales deb?an atarla como un animal para evitar que masticara los muebles y atacara a
los personas). In zijn pubertijd werd hij wat rustiger. De tweede zoon kon niet goed
lopen, mocht ook niet buiten de deur fietsen. Ze bleef optimistisch en vroeg zich vaak af
wie voor de kinderen moest zorgen als zij er niet meer zou zijn. Haar man keek niet naar
zijn kinderen om. Ze werkte hard en deed zelfs in de moeilijke tijden ook nog aan
liefdadigheid.
Op een nacht hoort ze ongewoon geluid (ruidos desusados). Ze botst tegen een man op die
"le puso un cuchillo en el cuello" en haar bedreigt. Ze zegt dat hij haar niet
berooft, maar dat ze hem geld zal geven. Ze zegt hem zijn mes op te bergen en hem te
volgen naar de keuken waar ze thee zet. Hij verteld haar dat hij haar een paar dagen heeft
geobserveerd en zodoende wist dat ze alleen woont. Het was zijn eerste vier kinderen en is
werkeloos. Ze beloofde hem (lo prometi?) op te nemen op haar lijst van beschermelingen en
niet an te geven en met een zoen nemen ze afscheid. Hij zou haar tot aan haar dood ieder
jaar met kerst een kadootje sturen. Ze had niet met iedereen zo'n band. Ze kende mensen
van aanzien, zoals bankiers (banqueros), rijke zakenlieden (ricos comerciantes) bij wie ze
op bezoek ging zonder dat ze er zeker van was of ze haar wilden ontvangen. Zo komt ze op
zekere dag bij Diego Cienfuegos, een bekende, onomkoopbare politicus en vraagt hem zijn
invloed aan te wenden om een moderne ijskast te verkrijgen voor de nonnen (las Madres
Teresianas). De man is verbluft. Clarisa zegt dat de kinderen daar iedere dag gratis eten,
hun communistische ouders stemmen op hem. Zo zorgde ze, via hem, voor tweedehands kleding
voor prostitu?es uit haar wijk, schoolbeurzen (becas escolares) voor athe?sten,
muziekinstrumenten voor een Joods koor, fondsen van wijnboeren voor alcoholprogramma's. Ze
kreeg een derde zoon, deze derde jongen had verstandige ogen (ojos sabios). Veertig
maanden daarna kreeg ze een soortgelijke zoon, "deze zullen de andere verzorgen"
aldus Clarisa. Ze zorgde voor ze en niemand kwam te weten over haar financi?le toestand.
Toen de paus (Papa) kwam was ze tachtig jaar oud. Ze wilde het bezoek van de paus niet
via de TV zien, zo vond ze bijv. de landing op de maan een Hollywood verzinsel (una
patra?a filmada).
Een paar uur later staat ze, samen met Eva, tussen de menigte waarin ze bijna wordt
platgedrukt. Plotseling ziet ze een groep mannen verkleed als nonnen (una columna de
hombres vestidos de monjas) met beschilderde gezichten (caras pintarrajeadas cartas en
favor del aborto, el divorcio, la sodom?a y el derecho de las mujeres a ejercer el
sacerdocio). Als Clarisa haar bril opdoet om zich ervan te vergewissen of het werkelijk
waar is wat ze ziet wil ze direct naar huis toe. Thuis gaat ze soep maken voor haar man en
klopt op zijn deur. Hij vraagt dat ze hem niet moet lastig vallen maar ze verteld dat ze
gaat sterven. "Wanneer"? vraagt 'ie. A.s. vrijdag. "Dat is goed" en
hij opent niet eens de deur. Ze verteld het daarna aan haar zoons en trekt zich terug in
haar kamer, waar una urna de cistal con el Ni?o Jes?s staat en vraagt of Eva bij haar
blijft.
Ze vraagt Eva haar de biecht af te nemen, maar Eva zegt dat Clarisa geen zonden kan
hebben begaan. Clarisa zegt dat ze een vreselijke zonde moet opbiechten: ze heeft
opzettelijk het leven van haar zwakzinnige zoons be?indigd om de goddelijke gerechtigheid
te vergemakkelijken. Ook biecht ze op dt ze de vleselijke verlangens (los deseos carnales)
van haar echtgenoot niet heeft bevredigd. Haar man zou daarom overspel (fornicar) hebben
gepleegd.
Ze leek zo gezond dat het moeilijk was haar naderend einde voor te stellen. Ze leek zo
zeker dat velen meenden een c?rculo de luz en torno de su cabeza te zien en m?sica
celestial te horen. Eva was niet verrast te zien: encontrar en sus hombros (schouders),
dos bultos inflamados (ontstoken bulten), como si estuviera a punto de reventarle un par
de alas de angelos (engelenvleugels). Het gerucht van Clarisa's dood ging als een lopend
vuurtje en er kwamen rijen mensen bij haar langs voor hemelse gunsten of om afscheid van
haar te nemen en toen gebeurde er een wonder. De geur van ranzige flessen (olor de
botellas rancias) se transformara en perfume de camelias en haar lichaam schitterde
"refulgiera con rayos de consolaci?n". Aan haar ziekbed verscheen haar vriend,
de bandiet. Ook vercheen 'La Se?ora' (Eva praat over haar als 'mi antiqua
patrona=bazin/hospita) Ze was dankzij de raadgevingen van Clarisa veranderd in een
'cristiana decente'. Plotseling arriveert Don Cienfuegos, als ze hem ziet leeft ze weer op
en beginnen haar ogen te glanzen. Hij blijft twintig minuten alleen bij haar en komt even
later betraand maar toch glimlachend weer naar buiten. Eva ziet dat ook Clarisa heeft
gehuild "van vreugde" zegt ze. Ze zegt tegen Eva :"Y ya ves c?mo result?
de lo m?s bien, porque por dos hijos retardos tuve otros dos para cuidarlos". Die
nacht stierf ze, volgens de dokter wegens kanker (c?ncer). Haar heiligheid werd verklaard
door de mensen in de straten en Eva was verbaasd omdat ze met Clarisa was toen de paus
haar bezocht.
Haar vader, Tomás Allende, de neef van Salvador Allende, was diplomaat. In 1945 scheidden haar ouders en keerde haar moeder terug naar Chili met haar drie kinderen. Van 1953 tot 1958 woonde zij eerst in Bolivia en vervolgens in Libanon. Zij bezocht er privéscholen, eerst een Amerikaanse, later een Engelse. In 1958 keerde zij terug naar Chili en maakte er de middelbare school af. Zij ontmoette daar haar latere echtgenoot Miguel Frías.
Boek informatie
- Eva Luna
- Isabel Allende
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Isabel Allende