Boekverslag: Het lied en de waarheid
Verwachtingen en eerste reactie
Ik heb het boek "Het lied en de waarheid" gelezen van Helga Ruebsamen. Mede doordat ik Helga Ruebsamen op tv zag in het programma Zomergasten van Adriaan van Dis, waar mevr. Ruebsamen vertelde over haar leven en haar boeken. Dus toen ik naar de bibliotheek ging om een boek te halen, waren er geen boeken meer uit de lijst, en nam ik dus het hierboven ge?noemde boek mee naar huis. Mijn verwachting was dat ik een boek las wat meer spanning inzat en waar niet als te moeilijk taalgebruik werd gebruikt. De spanning heb ik nergens gezien, aangrijpend vond ik het ook niet, maar het taalgebruik was niet als te moeilijk. Doordat er ook geen tempo in het verhaal zat, las het niet lekker weg. Mijn eerste reactie was dan ook wat een rotboek. Wat nou de zin van het verhaal was weet ik nog niet, misschien dat ze zo'n raar leven leidde. Al met al viel mij dit boek zwaar tegen, en mevr. Ruebsamen dus ook met haar rare verhaal.
Samenvatting:
Het boek is vanuit de belevingswereld van een zeer fantasievol kind geschreven, hierdoor zijn sommige gebeurtenissen een beetje moeilijk om nauwkeurig te beschrijven. Het verhaal begint in de tropen, op Java. Louise Benda groeit hier op en leeft als het ware in een sprookjeswereld, problemen zijn er nooit. Louise voelt een grote verwantschap met de natuur en is eigenlijk een beetje na?ef, of het komt gewoon omdat ze nog klein is, omdat ze alle verhalen die men haar verteld gelooft en letterlijk interpreteert. Ze woont met haar vader, moeder en tante Margot in een groot landhuis. Haar vader is dokter en is bijna nooit thuis, hij is altijd aan het werk in de kliniek, waar haar tante ook vaak werkt. De familie komt oorspronkelijk uit Nederland en dit zorgt soms voor problemen. Maar eigenlijk is het gedeelte van het boek dat zich op Java afspeelt de "goede" tijd, in het gedeelte wat erna komt zijn er heel veel problemen.
Louise leeft in een geheimzinnige wereld, waarin werkelijkheid en fantasie moeilijk van elkaar te scheiden zijn, als zij er met volwassenen over praat leid dit vaak tot grappige situaties. Want meestal gaat het over hele onschuldige zaken. Louise kan 's avonds nooit slapen en maakt vaak nachtwandelingen. Als ze in haar onschuld een keer verteld over de raadselachtige taferelen die ze meemaakt, ontstaat er een opschudding die haar verbijstert. In 1939 verlaat het gezin de idyllische plek in de tropen en vertrekt naar Europa, vanwege de onheilspellende berichten van de familie met betrekking tot de Tweede Wereldoorlog. Er reist een dertienjarig pleegkind mee, het half Balinese meisje Tinka. Dit wordt een soort zuster voor Louise ze begrijpen elkaar helemaal. De omschakeling van de tropen naar Nederland gaat heel moeizaam en Louise en Tinka komen deze omschakeling nooit helemaal te boven. Ze kunnen er maar niet aan wennen. Ze kennen nog maar een verlangen: terug naar huis. Samen proberen ze zich te weren tegen de vreemde omstandigheden. Dit doen ze bijvoorbeeld met behulp van goden die ze "kennen" uit de tropen, alle gebeurtenissen en problemen proberen ze te verklaren aan de hand van deze goden. Tinka liep weg, de zee in, ik weet eigenlijk niet of ze zelfmoord wou plegen of niet. Als de oorlog uitbreekt duikt Louise met haar vader onder bij Aleida, in het waterland. Ook hier beleeft Louise weer heel wat vreemde dingen, een onderscheid tussen werkelijkheid en fantasie is moeilijk te maken. Ze vertelt echter nooit meer over de dingen die ze ziet en beleeft. Om de dingen die ze niet graag wil doen en problemen te vergemakkelijken verzint ze een tweede persoon voor zichzelf die altijd alles wil en goed luistert en aardig is. Pas na de oorlog is ze weer helemaal zichzelf. Na de bevrijding komt alles weer goed. De laatste zin van het boek is: "Achterom kijken deed ik niet meer, ik keek vooruit. Mijn terugtocht begon.".
Het hele boek gaat dus over een reis en aan het einde komt alles weer goed omdat ze weer naar huis gaat.
Analyse van perspectief en vertelwijze
Het vertelperspectief was de ik-verteller, je zag alles uit de ogen van de hoofdpersoonwaar alles weer goed komt. Dit was dus zeer realistisch, en dus vond ik het niet zo leuk want een alwetende verteller vind ik leuker. De titelverklaring is van ?Het lied en de waarheid?, dat Louise veel liederen zingt die eigenlijk over niks gaan (fantasie), en dat daarna de waarheid komt.
Eindoordeel en evaluatie
De gebeurtenissen kwamen deels echt, deels niet echt op mij over wat er was veel fantasie in het boek. Voor mij was het een onwaarschijnlijke indruk, mede door de vele fantasie-stukken.
Zelf heb ik iets dergelijks niet meegemaakt, ik ken ook niemand die zoiets heeft meegemaakt dus kan ik er niet goed over oordelen of het realistisch is of niet. Ik heb het niet als schokkend ervaren, het boek heeft mij niet aan het denken gezet.
De personen waren van ?vlees en bloed?, en waren niet echte types. Ik vond alle personen onsympathiek, omdat ze geen van allen mij aanspraken. Ik kon mij niet goed inleven in de hoofdpersoon, ze sprak mij totaal niet aan. Ik herken wel het verlangen naar iets, maar voor de rest herkende ik bepaalde gedachten niet. Ik zou niet naar Bali, gegaan zijn, veels te ver weg.
De opbouw van het boek, was niet zo goed, ik vond het te lang duren voordat er echt wat gebeurde. Lastige gedeelten waren er niet veel, soms maar een paar zinnen. Het verhaal werd chronologisch verteld. Het verhaal was totaal niet spannend, dit zat in de aard van de gebeurtenissen en in de opbouw van het verhaal. Er zaten wel saaie stukken in maar heb ze niet overgeslagen. Ikzelf hou van verhalen met de onzichtbare verteller, dan weet je meer. Ik hou niet van verhalen met een open eind, want dan weet ik de afloop niet.
Het taalgebruik, de zinnen waren niet te lang maar ook niet te kort. Mooie zinnen kwam ik niet echt vaak tegen. Het taalgebruik was beeldig genoeg, er waren ook genoeg dialogen en beschrijvingen, een voorkeur tussen de laatste twee heb ik niet.
Ik heb het boek "Het lied en de waarheid" gelezen van Helga Ruebsamen. Mede doordat ik Helga Ruebsamen op tv zag in het programma Zomergasten van Adriaan van Dis, waar mevr. Ruebsamen vertelde over haar leven en haar boeken. Dus toen ik naar de bibliotheek ging om een boek te halen, waren er geen boeken meer uit de lijst, en nam ik dus het hierboven ge?noemde boek mee naar huis. Mijn verwachting was dat ik een boek las wat meer spanning inzat en waar niet als te moeilijk taalgebruik werd gebruikt. De spanning heb ik nergens gezien, aangrijpend vond ik het ook niet, maar het taalgebruik was niet als te moeilijk. Doordat er ook geen tempo in het verhaal zat, las het niet lekker weg. Mijn eerste reactie was dan ook wat een rotboek. Wat nou de zin van het verhaal was weet ik nog niet, misschien dat ze zo'n raar leven leidde. Al met al viel mij dit boek zwaar tegen, en mevr. Ruebsamen dus ook met haar rare verhaal.
Samenvatting:
Het boek is vanuit de belevingswereld van een zeer fantasievol kind geschreven, hierdoor zijn sommige gebeurtenissen een beetje moeilijk om nauwkeurig te beschrijven. Het verhaal begint in de tropen, op Java. Louise Benda groeit hier op en leeft als het ware in een sprookjeswereld, problemen zijn er nooit. Louise voelt een grote verwantschap met de natuur en is eigenlijk een beetje na?ef, of het komt gewoon omdat ze nog klein is, omdat ze alle verhalen die men haar verteld gelooft en letterlijk interpreteert. Ze woont met haar vader, moeder en tante Margot in een groot landhuis. Haar vader is dokter en is bijna nooit thuis, hij is altijd aan het werk in de kliniek, waar haar tante ook vaak werkt. De familie komt oorspronkelijk uit Nederland en dit zorgt soms voor problemen. Maar eigenlijk is het gedeelte van het boek dat zich op Java afspeelt de "goede" tijd, in het gedeelte wat erna komt zijn er heel veel problemen.
Louise leeft in een geheimzinnige wereld, waarin werkelijkheid en fantasie moeilijk van elkaar te scheiden zijn, als zij er met volwassenen over praat leid dit vaak tot grappige situaties. Want meestal gaat het over hele onschuldige zaken. Louise kan 's avonds nooit slapen en maakt vaak nachtwandelingen. Als ze in haar onschuld een keer verteld over de raadselachtige taferelen die ze meemaakt, ontstaat er een opschudding die haar verbijstert. In 1939 verlaat het gezin de idyllische plek in de tropen en vertrekt naar Europa, vanwege de onheilspellende berichten van de familie met betrekking tot de Tweede Wereldoorlog. Er reist een dertienjarig pleegkind mee, het half Balinese meisje Tinka. Dit wordt een soort zuster voor Louise ze begrijpen elkaar helemaal. De omschakeling van de tropen naar Nederland gaat heel moeizaam en Louise en Tinka komen deze omschakeling nooit helemaal te boven. Ze kunnen er maar niet aan wennen. Ze kennen nog maar een verlangen: terug naar huis. Samen proberen ze zich te weren tegen de vreemde omstandigheden. Dit doen ze bijvoorbeeld met behulp van goden die ze "kennen" uit de tropen, alle gebeurtenissen en problemen proberen ze te verklaren aan de hand van deze goden. Tinka liep weg, de zee in, ik weet eigenlijk niet of ze zelfmoord wou plegen of niet. Als de oorlog uitbreekt duikt Louise met haar vader onder bij Aleida, in het waterland. Ook hier beleeft Louise weer heel wat vreemde dingen, een onderscheid tussen werkelijkheid en fantasie is moeilijk te maken. Ze vertelt echter nooit meer over de dingen die ze ziet en beleeft. Om de dingen die ze niet graag wil doen en problemen te vergemakkelijken verzint ze een tweede persoon voor zichzelf die altijd alles wil en goed luistert en aardig is. Pas na de oorlog is ze weer helemaal zichzelf. Na de bevrijding komt alles weer goed. De laatste zin van het boek is: "Achterom kijken deed ik niet meer, ik keek vooruit. Mijn terugtocht begon.".
Het hele boek gaat dus over een reis en aan het einde komt alles weer goed omdat ze weer naar huis gaat.
Analyse van perspectief en vertelwijze
Het vertelperspectief was de ik-verteller, je zag alles uit de ogen van de hoofdpersoonwaar alles weer goed komt. Dit was dus zeer realistisch, en dus vond ik het niet zo leuk want een alwetende verteller vind ik leuker. De titelverklaring is van ?Het lied en de waarheid?, dat Louise veel liederen zingt die eigenlijk over niks gaan (fantasie), en dat daarna de waarheid komt.
Eindoordeel en evaluatie
De gebeurtenissen kwamen deels echt, deels niet echt op mij over wat er was veel fantasie in het boek. Voor mij was het een onwaarschijnlijke indruk, mede door de vele fantasie-stukken.
Zelf heb ik iets dergelijks niet meegemaakt, ik ken ook niemand die zoiets heeft meegemaakt dus kan ik er niet goed over oordelen of het realistisch is of niet. Ik heb het niet als schokkend ervaren, het boek heeft mij niet aan het denken gezet.
De personen waren van ?vlees en bloed?, en waren niet echte types. Ik vond alle personen onsympathiek, omdat ze geen van allen mij aanspraken. Ik kon mij niet goed inleven in de hoofdpersoon, ze sprak mij totaal niet aan. Ik herken wel het verlangen naar iets, maar voor de rest herkende ik bepaalde gedachten niet. Ik zou niet naar Bali, gegaan zijn, veels te ver weg.
De opbouw van het boek, was niet zo goed, ik vond het te lang duren voordat er echt wat gebeurde. Lastige gedeelten waren er niet veel, soms maar een paar zinnen. Het verhaal werd chronologisch verteld. Het verhaal was totaal niet spannend, dit zat in de aard van de gebeurtenissen en in de opbouw van het verhaal. Er zaten wel saaie stukken in maar heb ze niet overgeslagen. Ikzelf hou van verhalen met de onzichtbare verteller, dan weet je meer. Ik hou niet van verhalen met een open eind, want dan weet ik de afloop niet.
Het taalgebruik, de zinnen waren niet te lang maar ook niet te kort. Mooie zinnen kwam ik niet echt vaak tegen. Het taalgebruik was beeldig genoeg, er waren ook genoeg dialogen en beschrijvingen, een voorkeur tussen de laatste twee heb ik niet.
Boek informatie
- Het lied en de waarheid
- Helga Ruebsamen
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Helga Ruebsamen