Boekverslag: De dochter
De Dochter
A: Zakelijke gegevens;
Titel: De dochter
Auteur: Jessica Durlacher
Uitgever: Wolters-Noordhoff
Jaar van uitgave: 2002
Genre: Roman
Samenvatting;
In het begin van het verhaal ontmoeten Max Lipschitz en Sabine Edelstein elkaar in het Anne Frankhuis, waar Sabine werkt als gids. Max is daar met zijn familie. Zijn vader en zijn tante hebben beiden de concentratiekampen in de Tweede Wereldoorlog overleefd.
Max moet op het begin weinig van Sabine hebben, hij vindt dat ze te veel over de oorlog praat. (Sabine?s vader heeft de oorlog ook meegemaakt.)
Als Max? tante overlijdt, reist hij met zijn vader naar Israël, waar ze wordt begraven. Sabine reist hen achterna. Max en Sabine leren elkaar in de periode goed kennen en ze besluiten te gaan samenwonen. Alles gaat goed, totdat Sabine verdwijnt. Op het briefje dat ze achterlaat staat dat Max haar niet mag gaan zoeken en dat hij haar moeder met rust moet laten.
Na vijftien jaar ontmoeten Max en Sabine elkaar weer op de Buchmesse in Frankfurt. Max is nu uitgever. Sabine is tegenwoordig fotografe en blijkt in Los Angeles te wonen. Ze is op de Buchmesse met een vriend; de joodse Sam Zaidenweber, een Amerikaanse filmproducent, die de oorlog ook heeft meegemaakt.
De liefde tussen Max en Sabine bloeit weer op en Max komt een tijdje in Los Angeles wonen.
Maar weer verlaat Sabine hem, zonder nog iets van zich te laten horen. Als Max het boek van Sam begint te lezen, krijgt hij bepaalde vermoedens over Sabine?s vader. Sam heeft vroeger ondergedoken gezeten op een boerderij. Het zoontje van de boer had de onderduikers verraden, en zich daarna aangesloten bij de Duitsers.
Max vermoedt dat het zoontje, Hans Fedders van Vliet, de vader is van Sabine, die zijn achternaam verandert heeft in Edelstein. Max gaat op bezoek bij de moeder van Sabine, Esther. Max? vermoedens blijken te kloppen. Maar Sabine heeft dit niet haar hele leven geweten. Vijftien jaar geleden vertelde haar moeder dat haar vader vocht voor de Duitsers en daarom verliet ze Max. Ze voelde zich schuldig.
Esther vertelt Max ook dat Hans vermoord is. Toen Sabine dit te horen kreeg, verliet ze Max voor de tweede keer.
Bespreking van verhaalaspecten
Spanning:
Er waren best veel open plekken in het verhaal, bijvoorbeeld waarom Sabine was weggegaan. Dit houdt het verhaal natuurlijk spannend. Op het moment dat de moeder van Sabine ging vertellen wat haar man voor rol had gespeeld in de oorlog, werd de tijd vertraagd. Dat maakte het verhaal ook spannend en je kan op dat moment niet stoppen met lezen totdat je de ontknoping weet. Echte terugblikken kwamen niet in het verhaal voor. Het boek is geschreven in logisch-chronologische volgorde.
Personages:
De hoofdpersoon, Max Lipschitz, is in het begin van het boek 23 jaar oud. Hij studeert literatuurwetenschappen. Het is een rustige, gewone jongen. Hij houdt niet van mensen die over de oorlog praten, uitsprekers noemt hij die.
Sabine Edelstein is 21 jaar als ze Max ontmoet. Ze werkt in het Anne Frankhuis, waar ze Max ook heeft ontmoet. Ze is druk en praat veel. Maar Max en Sabine kunnen het goed met elkaar vinden.
Als Max Sam Zaidenweber leert kennen, is Max zelf al veertig jaar. Sam is een oudere man, een, van afkomst, Nederlandse filmproducent. Hij vindt het belangrijk hoe Sabine over hem denkt. Hij ziet Max als zijn zoon.
(uitgebreide beschrijving van de personages bij de verwerkingsopdracht)
Thema:
Het thema van het verhaal is de Tweede Wereldoorlog. Daar draait het verhaal hoofdzakelijk om. Het onderduiken, mensen die de oorlog niet kunnen verwerken. De oorlog is niet meer bezig in het boek, maar de personages hebben er nog wel problemen mee.
Opbouw:
De gebeurtenissen spelen zich af in logisch- chronologische volgorde. De gebeurtenissen worden verteld in de volgorde waarin ze hebben plaatsgevonden. De gebeurtenissen worden aaneengesloten verteld.
Tijd:
De schrijver heeft in het verhaal een tijdsprong van vijftien jaar gemaakt. Tussen het begin en het eind van het boek verloopt er dus veel tijd. Er komen wel terugblikken in het verhaal voor. Ik denk dat de grootste in het boek van Sam zat. Dat hij zijn ?belevenissen? op zijn onderduikadres beschreef. Dit stukje verhaal had je nodig voor de ontknoping.
Vertelsituatie:
Het verhaal is geschreven in de ikvertelsituatie. Je ziet de gebeurtenissen door Max? ogen en leest wat hij voelt en denkt. Max is dus de verteller.
Ruimte:
De plaatsen waar het verhaal zich afspeelt, worden niet uitvoerig beschreven. Dat komt omdat het verhaal uit deze tijd komt. We kunnen ons echt wel voorstellen hoe de straten in Los Angeles eruit zien. Alleen over plaatsen als huizen wordt verteld hoe die eruitzien, zoals het interieur.
Leeservaringen;
Onderwerp:
Het onderwerp spreekt me wel aan, maar ik heb nog nooit zo over de oorlog nagedacht. Het gebeurde natuurlijk wel, dat Nederlanders zich bij de Duitsers aansloten. Het boek heeft me dan ook nieuwe kanten van het onderwerp laten zien, bijvoorbeeld hoe Sabine lijdt onder de daden van haar vader. En hoe schuldig ze zich daarover voelt.
Ik had helemaal geen verwachtingen van het boek. Ik had de achterkant wel gelezen, maar ik kon daaruit niet opmaken waar het boek precies over ging. Het einde vond ik heel verrassend. Ik had nooit verwacht dat Sabine?s vader Hans Fedders van Vliet was. Het was ook geen belangrijk persoon in het verhaal. Je verdenkt hem ook niet. En je weet niet waarom Sabine Max verlaat, je weet niet wat er aan de hand is.
Ik had wel meer uit het boek van Sam willen lezen of iets meer over Sabine te lezen. Ik vind dat zij heel vaag is gebleven.
Gebeurtenissen:
In het verhaal komen veel onverwachte dingen voor. Daardoor blijft het verhaal boeien. Het begin is wel saai, maar dat wordt anders als Sabine voor de tweede keer vertrekt. Max komt te weten dat haar vader een aanhanger van de Duitsers was, wat voor mij heel onverwacht kwam.
De gebeurtenissen volgen elkaar logisch op. Het is een soort terugblik op de jeugd van Max. Maar het verhaal is zo geschreven dat het steeds meer naar de tijd toegaat waar Max nu leeft.
De gebeurtenissen hebben me alleen aan het denken gezet op de momenten dat ik het boek las. Ik dacht er niet over als ik het boek niet las. Vooral op het moment dat Sabine?s vader een rol gaat spelen in het boek, heb ik wel eens gedacht; ? waarom heeft hij die onderduikers verraden??
De gebeurtenis die de meeste indruk op me heeft gemaakt is het stukje dat Max op bezoek gaat bij Esther. Dat zijn vermoedens bevestigd worden en dat Esther vertelt hoe zij er achter is gekomen. Ik snapte zelf heel weinig meer van het verhaal en door dit stukje begreep ik het allemaal weer. Dit was de ontknoping, en dat is eigelijk altijd het leukste stukje.
Personages:
Ik zou niet op Max willen lijken, ik denk omdat zijn leven, vooral in het begin, een grote puinhoop is. Hij nam geen moeite om verder te zoeken naar haar, hij geeft snel op. Dat vind ik een slechte eigenschap. Een slechte eigenschap van Sabine vind ik het weglopen voor haar problemen. Ze had het Max kunnen vertellen. Ik denk dat hij het wel begrepen had als hij had gezien hoe erg Sabine er zelf van schrok.
Max ging echt voor me leven, dat komt waarschijnlijk omdat het de ikpersoon is. De andere personen gingen ook wel leven maar, niet zo sterk dan Max. Van Sabine begrijp ik niets, ze bleef heel vaag. Je komt weinig over haar te weten.
Ik vond het raar dat Max niet verder zocht naar Sabine. Dat hij niet wilde weten waarom ze was vertrokken. Ik zou dat zeker wel gedaan hebben.
Ik kwam van Max het meeste te weten, omdat het de ikpersoon is.
Bouw:
Het verhaal hangt goed samen. Het is in een goede, duidelijke volgorde geschreven.
Ik vond het een spannend en boeiend verhaal. Vooral in het derde deel. Ik bleef daar echt door lezen, omdat ik wilde weten of Max gelijk had. Het eerste deel vond ik voorspelbaar. Ze leiden een gewoon leventje. Totdat Sabine verdwijnt.
Echte terugblikken zitten niet in het verhaal. De enige terugblikken kwam je tegen in het boek van Sam, maar dat is niet meer dan logisch.
Aan het eind komt Max weer in contact met Sabine. Ik begreep niet waarom Max zijn excuses aanbood, wat hij verkeerd had gedaan. Dat begreep ik niet. Het is wel een open eind.
Taalgebruik:
In het verhaal worden weinig moeilijke woorden gebruikt. Ik kon het verhaal makkelijk volgen. De taal die ze gebruiken past wel bij de personen die in het verhaal spelen. Maar dat is ook wel logisch. De personen zijn schrijvers of uitgevers, die hebben een grote woordenschat. Er kwamen niet zulke moeilijke woorden in voor dat ik het hele verhaal niet meer begreep.
Informatie over de auteur;
Jessica Durlacher werd op 6 september 1961 geboren. Haar vader is de joodse schrijver Gerhard Durlacher.
Ze liep al een hele tijd rond met de gedachte om schrijfster te worden, al voor dat haar vader zijn debuut maakte.
Ze studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, en begon haar carričre als redacteur van het tijdschrift De Held. Later maakte ze ook columns voor andere bladen en televisiedocumentaires voor de VPRO.
In 1997 kwam haar eerste boek uit, de roman Het geweten. In 1998 ontving ze voor dit boek de Dordtse Debutantenprijs en in 1999 de Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut. Ook in 1999 werd het boek vertaald in het Duits, dat werd genomineerd voor de Literatuurprijs Nordrhein-Westfalen
In beide romans, Het geweten en De Dochter, wordt het leven van de hoofdpersonen beheerst door de Tweede Wereldoorlog. Ze hebben de oorlog zelf niet meegemaakt maar hun vaders hebben de concentratiekampen overleefd.
A: Zakelijke gegevens;
Titel: De dochter
Auteur: Jessica Durlacher
Uitgever: Wolters-Noordhoff
Jaar van uitgave: 2002
Genre: Roman
Samenvatting;
In het begin van het verhaal ontmoeten Max Lipschitz en Sabine Edelstein elkaar in het Anne Frankhuis, waar Sabine werkt als gids. Max is daar met zijn familie. Zijn vader en zijn tante hebben beiden de concentratiekampen in de Tweede Wereldoorlog overleefd.
Max moet op het begin weinig van Sabine hebben, hij vindt dat ze te veel over de oorlog praat. (Sabine?s vader heeft de oorlog ook meegemaakt.)
Als Max? tante overlijdt, reist hij met zijn vader naar Israël, waar ze wordt begraven. Sabine reist hen achterna. Max en Sabine leren elkaar in de periode goed kennen en ze besluiten te gaan samenwonen. Alles gaat goed, totdat Sabine verdwijnt. Op het briefje dat ze achterlaat staat dat Max haar niet mag gaan zoeken en dat hij haar moeder met rust moet laten.
Na vijftien jaar ontmoeten Max en Sabine elkaar weer op de Buchmesse in Frankfurt. Max is nu uitgever. Sabine is tegenwoordig fotografe en blijkt in Los Angeles te wonen. Ze is op de Buchmesse met een vriend; de joodse Sam Zaidenweber, een Amerikaanse filmproducent, die de oorlog ook heeft meegemaakt.
De liefde tussen Max en Sabine bloeit weer op en Max komt een tijdje in Los Angeles wonen.
Maar weer verlaat Sabine hem, zonder nog iets van zich te laten horen. Als Max het boek van Sam begint te lezen, krijgt hij bepaalde vermoedens over Sabine?s vader. Sam heeft vroeger ondergedoken gezeten op een boerderij. Het zoontje van de boer had de onderduikers verraden, en zich daarna aangesloten bij de Duitsers.
Max vermoedt dat het zoontje, Hans Fedders van Vliet, de vader is van Sabine, die zijn achternaam verandert heeft in Edelstein. Max gaat op bezoek bij de moeder van Sabine, Esther. Max? vermoedens blijken te kloppen. Maar Sabine heeft dit niet haar hele leven geweten. Vijftien jaar geleden vertelde haar moeder dat haar vader vocht voor de Duitsers en daarom verliet ze Max. Ze voelde zich schuldig.
Esther vertelt Max ook dat Hans vermoord is. Toen Sabine dit te horen kreeg, verliet ze Max voor de tweede keer.
Bespreking van verhaalaspecten
Spanning:
Er waren best veel open plekken in het verhaal, bijvoorbeeld waarom Sabine was weggegaan. Dit houdt het verhaal natuurlijk spannend. Op het moment dat de moeder van Sabine ging vertellen wat haar man voor rol had gespeeld in de oorlog, werd de tijd vertraagd. Dat maakte het verhaal ook spannend en je kan op dat moment niet stoppen met lezen totdat je de ontknoping weet. Echte terugblikken kwamen niet in het verhaal voor. Het boek is geschreven in logisch-chronologische volgorde.
Personages:
De hoofdpersoon, Max Lipschitz, is in het begin van het boek 23 jaar oud. Hij studeert literatuurwetenschappen. Het is een rustige, gewone jongen. Hij houdt niet van mensen die over de oorlog praten, uitsprekers noemt hij die.
Sabine Edelstein is 21 jaar als ze Max ontmoet. Ze werkt in het Anne Frankhuis, waar ze Max ook heeft ontmoet. Ze is druk en praat veel. Maar Max en Sabine kunnen het goed met elkaar vinden.
Als Max Sam Zaidenweber leert kennen, is Max zelf al veertig jaar. Sam is een oudere man, een, van afkomst, Nederlandse filmproducent. Hij vindt het belangrijk hoe Sabine over hem denkt. Hij ziet Max als zijn zoon.
(uitgebreide beschrijving van de personages bij de verwerkingsopdracht)
Thema:
Het thema van het verhaal is de Tweede Wereldoorlog. Daar draait het verhaal hoofdzakelijk om. Het onderduiken, mensen die de oorlog niet kunnen verwerken. De oorlog is niet meer bezig in het boek, maar de personages hebben er nog wel problemen mee.
Opbouw:
De gebeurtenissen spelen zich af in logisch- chronologische volgorde. De gebeurtenissen worden verteld in de volgorde waarin ze hebben plaatsgevonden. De gebeurtenissen worden aaneengesloten verteld.
Tijd:
De schrijver heeft in het verhaal een tijdsprong van vijftien jaar gemaakt. Tussen het begin en het eind van het boek verloopt er dus veel tijd. Er komen wel terugblikken in het verhaal voor. Ik denk dat de grootste in het boek van Sam zat. Dat hij zijn ?belevenissen? op zijn onderduikadres beschreef. Dit stukje verhaal had je nodig voor de ontknoping.
Vertelsituatie:
Het verhaal is geschreven in de ikvertelsituatie. Je ziet de gebeurtenissen door Max? ogen en leest wat hij voelt en denkt. Max is dus de verteller.
Ruimte:
De plaatsen waar het verhaal zich afspeelt, worden niet uitvoerig beschreven. Dat komt omdat het verhaal uit deze tijd komt. We kunnen ons echt wel voorstellen hoe de straten in Los Angeles eruit zien. Alleen over plaatsen als huizen wordt verteld hoe die eruitzien, zoals het interieur.
Leeservaringen;
Onderwerp:
Het onderwerp spreekt me wel aan, maar ik heb nog nooit zo over de oorlog nagedacht. Het gebeurde natuurlijk wel, dat Nederlanders zich bij de Duitsers aansloten. Het boek heeft me dan ook nieuwe kanten van het onderwerp laten zien, bijvoorbeeld hoe Sabine lijdt onder de daden van haar vader. En hoe schuldig ze zich daarover voelt.
Ik had helemaal geen verwachtingen van het boek. Ik had de achterkant wel gelezen, maar ik kon daaruit niet opmaken waar het boek precies over ging. Het einde vond ik heel verrassend. Ik had nooit verwacht dat Sabine?s vader Hans Fedders van Vliet was. Het was ook geen belangrijk persoon in het verhaal. Je verdenkt hem ook niet. En je weet niet waarom Sabine Max verlaat, je weet niet wat er aan de hand is.
Ik had wel meer uit het boek van Sam willen lezen of iets meer over Sabine te lezen. Ik vind dat zij heel vaag is gebleven.
Gebeurtenissen:
In het verhaal komen veel onverwachte dingen voor. Daardoor blijft het verhaal boeien. Het begin is wel saai, maar dat wordt anders als Sabine voor de tweede keer vertrekt. Max komt te weten dat haar vader een aanhanger van de Duitsers was, wat voor mij heel onverwacht kwam.
De gebeurtenissen volgen elkaar logisch op. Het is een soort terugblik op de jeugd van Max. Maar het verhaal is zo geschreven dat het steeds meer naar de tijd toegaat waar Max nu leeft.
De gebeurtenissen hebben me alleen aan het denken gezet op de momenten dat ik het boek las. Ik dacht er niet over als ik het boek niet las. Vooral op het moment dat Sabine?s vader een rol gaat spelen in het boek, heb ik wel eens gedacht; ? waarom heeft hij die onderduikers verraden??
De gebeurtenis die de meeste indruk op me heeft gemaakt is het stukje dat Max op bezoek gaat bij Esther. Dat zijn vermoedens bevestigd worden en dat Esther vertelt hoe zij er achter is gekomen. Ik snapte zelf heel weinig meer van het verhaal en door dit stukje begreep ik het allemaal weer. Dit was de ontknoping, en dat is eigelijk altijd het leukste stukje.
Personages:
Ik zou niet op Max willen lijken, ik denk omdat zijn leven, vooral in het begin, een grote puinhoop is. Hij nam geen moeite om verder te zoeken naar haar, hij geeft snel op. Dat vind ik een slechte eigenschap. Een slechte eigenschap van Sabine vind ik het weglopen voor haar problemen. Ze had het Max kunnen vertellen. Ik denk dat hij het wel begrepen had als hij had gezien hoe erg Sabine er zelf van schrok.
Max ging echt voor me leven, dat komt waarschijnlijk omdat het de ikpersoon is. De andere personen gingen ook wel leven maar, niet zo sterk dan Max. Van Sabine begrijp ik niets, ze bleef heel vaag. Je komt weinig over haar te weten.
Ik vond het raar dat Max niet verder zocht naar Sabine. Dat hij niet wilde weten waarom ze was vertrokken. Ik zou dat zeker wel gedaan hebben.
Ik kwam van Max het meeste te weten, omdat het de ikpersoon is.
Bouw:
Het verhaal hangt goed samen. Het is in een goede, duidelijke volgorde geschreven.
Ik vond het een spannend en boeiend verhaal. Vooral in het derde deel. Ik bleef daar echt door lezen, omdat ik wilde weten of Max gelijk had. Het eerste deel vond ik voorspelbaar. Ze leiden een gewoon leventje. Totdat Sabine verdwijnt.
Echte terugblikken zitten niet in het verhaal. De enige terugblikken kwam je tegen in het boek van Sam, maar dat is niet meer dan logisch.
Aan het eind komt Max weer in contact met Sabine. Ik begreep niet waarom Max zijn excuses aanbood, wat hij verkeerd had gedaan. Dat begreep ik niet. Het is wel een open eind.
Taalgebruik:
In het verhaal worden weinig moeilijke woorden gebruikt. Ik kon het verhaal makkelijk volgen. De taal die ze gebruiken past wel bij de personen die in het verhaal spelen. Maar dat is ook wel logisch. De personen zijn schrijvers of uitgevers, die hebben een grote woordenschat. Er kwamen niet zulke moeilijke woorden in voor dat ik het hele verhaal niet meer begreep.
Informatie over de auteur;
Jessica Durlacher werd op 6 september 1961 geboren. Haar vader is de joodse schrijver Gerhard Durlacher.
Ze liep al een hele tijd rond met de gedachte om schrijfster te worden, al voor dat haar vader zijn debuut maakte.
Ze studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, en begon haar carričre als redacteur van het tijdschrift De Held. Later maakte ze ook columns voor andere bladen en televisiedocumentaires voor de VPRO.
In 1997 kwam haar eerste boek uit, de roman Het geweten. In 1998 ontving ze voor dit boek de Dordtse Debutantenprijs en in 1999 de Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut. Ook in 1999 werd het boek vertaald in het Duits, dat werd genomineerd voor de Literatuurprijs Nordrhein-Westfalen
In beide romans, Het geweten en De Dochter, wordt het leven van de hoofdpersonen beheerst door de Tweede Wereldoorlog. Ze hebben de oorlog zelf niet meegemaakt maar hun vaders hebben de concentratiekampen overleefd.
Het is niet onmogelijk dat Durlacher zelf een beschouwing van zijn persoon en werk overbodig of misplaatst in dit Jaarboek zou achten. Niet dat hij het lidmaatschap van de Maatschappij onbelangrijk vond, evenmin omdat hij alle vormen van eerbewijs verwierp. De reden zou veeleer geweest zijn dat hij zich, ondanks de grote verbreiding van zijn werk en de algemene literaire bewondering, niet uitsluitend en zeker niet in de eerste plaats als literator beschouwde. Hij wenste vooral nadruk gelegd te zien op een bijzonder soort wetenschappelijk onderzoek dat in niet aflatende spanning gericht was en bleef op historische feiten die als persoonlijke ervaringen doorleefd waren.
Boek informatie
- De dochter
- Gerhard Leopold Durlacher
- Duits
Handige opties
- Meer boeken van:Gerhard Leopold Durlacher