Boekverslag: Black
Wanneer Marie-Evelyne met haar vriendin Daphne uit de metro stapt in Brussel, ziet ze haar neef David. Hij stelt hen voor aan de jeugdbende The Black Bronx, waarbij X de leider is. David wordt door de bendeleden Notorious genoemd en als Marie-Evelyne later met hen optrekt, verandert haar naam in Mavela. Ze wordt door X misbruikt als Justelle er niet is. En hoewel Mavela’s ouders er tegen zijn, trekt ze steeds vader op met Don, X, CMM – de jongen overvalt steeds met de woorden ‘Cash Money, Man’ -, Alonzo en Doris.
Ondertussen is er ook nog een andere bende in Brussel actief: de 1080ers, die bestaat uit Marwan, Malika, Nassim, Loubna, Jamal, Ragan en Mourad. Als Marwan, die Malika als vriendinnetje heeft, wordt betrapt bij het kopen met een gestolen Visa-kaart, komen hij en Nassim in de cel terecht. Marwan mag vlug terug vrij gelaten worden, maar Nassim blijft vast. In het politiebureau leert Marwan Mavela kennen. Ze worden aangetrokken door elkaar, maar kunnen niet echt converseren.
Als Mavela en Daphne een volgende keer afspreken, moet Mavela naar de metro want haar bende stookt ruzie met Pookie, lid van The Black Panthers. X neemt wraak op hem omdat hij zijn middelvinger heeft opgestoken: hij breekt en verbrand de middelvinger zodat hij hem niet meer vlug zal opsteken.
The Black Bronx gaat steeds verder met wat ze dagelijks doet: vandalenstreken, diefstallen, vechtpartijen en rellen met de politie waarbij ze wraak zullen nemen door de Volva van agent Meysen in brand te steken.
Marwan wil niets meer met Malika te maken hebben, en leent haar uit aan Jamal. Marwan kan enkel nog maar aan Mavela denken. Mavela is nu zo goed als opgenomen in de bende en had van in het begin al geen problemen met de handelingen die hen bezighielden. Ze leidt zelfs Angela, Pookies zusje, naar de flat van X, waar iedereen haar verkrachtte.
Marwan kan Mavela niet uit zijn gedachten zetten en vraagt aan Daphne haar nummer. Ze spreken samen af, onder andere in het Fontainasplein, waar homo’s afspreken, want ze weten dat als ze gesnapt worden door het groep het gedaan zal zijn. Hun liefde is namelijk onmogelijk: ze zijn beide uit een andere jeugdbende en bovendien is Mavela zwart en Marwan een Marokkaan.
Mavela belooft haar ouders dat ze vanaf nu naar school zal gaan, maar dat doet ze niet. In plaats daarvan trekt ze zich met Marwan terug in een kraakpand waarin ze de liefde vaak bedrijven. Ze willen samen een toekomst hebben, en niet in een bende. Ze willen vluchten naar een ander land, Frankrijk bijvoorbeeld. Maar dat zal niet gebeuren. Marwan wordt door zijn groep met graffitibussen bespoten, want wie uit de groep wil vertrekken, wordt gestraft. X vindt het ook raar dat Notorious Mavela’s moeder had gezien, terwijl Mavela zogezegd binnen moest zitten om haar moeder te verzorgen. Mavela wacht hetzelfde lot als Angela, en ze wordt door alle jongens van haar bende een na een verkracht.
Dirk Bracke volgde een handelsopleiding in Sint-Niklaas en werd uiteindelijk postbode, een baan die hij combineert met zijn schrijversschap. In 1988 haalde hij zijn doctorschap wiskunde. Voor hij zijn eerste boek Steen schreef, had Dirk Bracke zijn schrijfkunst al uitgeprobeerd op een paar Vlaamse Filmpjes. Met Blauw is bitter zet hij de toon voor zijn verdere werk, waarin hij onverbloemd maatschappelijke thema's aanpakt. De meeste van zijn boeken zijn controversieel en behandelen bijna uitsluitend onderwerpen over de zelfkant van de maatschappij zoals kinderprostitutie, drugsverslaafde jongeren, aids, echtscheiding, seksueel geweld, afpersing, brutaliteit, oorlog, vandalisme, instellingen en sociale wantoestanden. De beschrijvingen van seks en geweld zijn onverbloemd. Voor hij met schrijven begint, doet Bracke uitgebreid onderzoekswerk rond het thema waarover hij wil schrijven. Zo had hij voor Het engelenhuis maandenlang gesprekken met geïnterneerde meisjes in de gesloten instelling De Zande in Beernem. Een dergelijke aanpak geeft zijn werk een journalistieke toets. De lezer steekt er in elk geval heel wat van op, ondanks het feit dat zijn verhalen zelf choquerend en keihard kunnen zijn. Critici beweren wel eens dat hij op sensatie uit is, maar zijn lezers vinden het prima. Bracke zorgt er wel voor dat elk verhaal - hoe hard en wreed ook - de lezer uiteindelijk achterlaat met een positief gevoel. Bracke is een van de populairste Vlaamse auteurs en zijn boeken vallen regelmatig in de prijzen, vooral bij de jeugdjury's. Een van zijn boeken is Henna op je Huid. Ook gaat hij regelmatig naar scholen bijv. R.S.G. 't Rijks in Bergen op Zoom.
Boek informatie
- Black
- Dirk Bracke
- Vlaams
Handige opties
- Meer boeken van:Dirk Bracke