Boekverslag: The White Peacock
Auteur: D.H Lawrence .
Titel: The White Peacock, penguin books, Middlesex England, 1982, 410 Blz, (Eerste druk 1911).
Roman
Ik koos dit boek omdat het een van de weinige boeken was uit de periode waaruit gekozen moest worden en omdat ik films bekeken had van andere werken van D.H Lawrence zodat ik kon vergelijken, nl. “Lady Chatterly’s Lover” en “Women in Love”. De werken van de auteur zouden “goed te lezen” zijn. Ik koos dit boek en niet een van de vertoonde boeken omdat ik iets geheel nieuws wilde lezen.
Na het lezen van het boek bleef ik met een wrang gevoel zitten. Het heeft geen “happy end”. Ook had ik het idee alsof ik er eeuwen mee bezig geweest was, wat tot op zekere hoogte ook wel klopte.. Doordat sommige stukken in een dialect geschreven waren was het soms moeilijk doorlezen. Ik ben het daarom niet eens met het feit dat dit boek “goed te lezen” is..eerder “te lezen”.
Samenvatting
Het boek wordt verteld vanuit het perspectief van Cyril. Het boek volgt zijn leven maar vooral het leven van anderen om hem heen. De hoofdpersonen zijn eigenlijk zijn oudere zus; Lettie, een boerenzoon; George, en “de industrieel”; Leslie.
Lettie en Cyril zijn welopgevoede goed geeduceerde jongelui. Dit wordt niet alleen duidelijk door de latijnse spreuken door hen gegeven..maar ook door de voorliefde voor kunst, muziek en poezie van Lettie.
Leslie is een rijke jongeman met een gouden toekomst. Zijn familie bezit belangrijke mijnen in Engeland. Hij heeft een oogje op Lettie en is haar officiele vriend.
Echte liefde echter is er tussen George en Lettie. Helaas zijn ze van een andere klasse en zijn ze beiden te rebels, of niet rebels genoeg, om aan de liefde toe te geven.
De relatie tussen Lettie en Leslie wordt steeds serieuzer en op een gegeven moment zijn ze verloofd. George beseft nog steeds niet dat als hij niets doet hij haar voorgoed kwijt is. En ook al heeft hij een aantal mogelijkheden haar zijn ware gevoelens te tonen, hij doet het niet, zodat het trouwen steeds dichterbij komt en uiteindelijk ook gebeurt. Dan pas beseft hij dat het er niet meer inzit en besluit ook te gaan trouwen. Al snel heeft hij zijn bruid gevonden in Meg, een aangetrouwd nichtje. In de rest van het boek kun je lezen hoe alles ingrijpend verandert en hoe George steeds ongelukkiger wordt. Hij gaat aan de drank en gaat om met “verkeerde mensen”. Cyril blijft als enige van het groepje hoofdpersonen ongehuwd en George prijst hem hierom. Aan het einde van het boek blijkt dat hij zich letterlijk kapot gedronken heeft en dood wil gaan.
De schrijver heeft dus gebruik gemaakt van het ik personage als het alwetende personage. Je bekijkt het boek vanuit de ogen van Cyril, maar tegelijkertijd wordt maar weinig aandacht besteed aan hoe hij denkt over de dingen die gebeuren, alleen maar de dingen die echt gebeuren. Ook zijn er grote stukken die vanuit een erbovenstaand perspectief geschreven zijn; het alwetende perspectief. Het boek beschrijft zijn leven vanaf tiener tot volwassen man.
De personages die in dit boek gebruikt zijn zijn allen heel anders. Ze passen denk ik goed bij het beeld wat ik heb bij de tijd waarin het speelt; de tijd waarin mijnbouw nog belangrijk was en auto’s voor rijken, na 1900 in het “nu” van de schrijver.
Het boek bevat de rijkere dame, de rijkere heer, de arbeider en de huisvrouw.
Lettie, de rijke dame in dit boek voldoet perfect aan het plaatje van de autoritaire egoistische van kunsten houdende orders uitdelende vrouw. Ze voelt zich tegelijk te goed voor George, de simpele arbeider maar ook sterk aangetrokken.
Leslie is de rijkere heer in het geheel. Hij is nogal saai en correct. Hij kijkt ook een beetje neer op de arbeiderklasse maar behandeld ze niet onredelijk. Uiteindelijk beland hij ergens tegen het eind van het boek in de liberale politieke partij van Engeland. Hij is erg onderdanig tegen Lettie.
George is de arbeider in dit boek. Deze boerenzoon heeft door het harde werken op het land een imposant lijf ontwikkeld. (de schrijver vermeld de imposantheid wel zo vaak dat je gaat denken dat het zijn droompartner zou kunnen zijn) Lettie is erg onder de indruk van hem maar vind hem tegelijkertijd een bruut en kijkt op hem neer omdat hij minder geschoold is. Hij echter probeert daar iets aan te doen en toont interesse in kunstwerken, muziek en leest boeken.
Hij is eigenlijk de meest belangrijke persoon in het boek omdat je hem vooral volgt.
Cyril is “het portaal” van het boek. Eigenlijk weet je weinig van hem, hij heeft geen uitgesproken mening over dingen. Hij is goed geeduceert en opgevoed. Hij kijkt tegen George op, dit waarschijnlijk omdat hij een aantal jaren jonger is, aangezien George achter zijn oudere zus Lettie aanzit en daar al een aantal jaren tussen zitten. Hij en George zijn beste maatjes en hij blijft George in de loop van zijn leven volgen en doen veel dingen tezamen.
Meg is de uiteindelijke vrouw van George. Zij is een “volksvrouw” en erg onder de indruk van George. Hij vind haar wel aantrekkelijk maar houd van Lettie. Als Lettie trouwt echter stapt hij in het huwelijksbootje met Meg.
Ze is een zorgzame vrouw en een geweldige moeder maar bezit niet “het” wat Lettie wel heeft; een eigen mening, dit mede omdat ze een stuk minder werelds is als Lettie.
Emily is het zusje van George. Tussen haar en Cyril bestond enige tijd spanning, maar ook hier is nooit uitgekomen voor de gevoelens (misschien ook door het verschil in stand?). Zij is een goede zus en tegen het einde van het boek doet zij pogingen haar broer op het rechte pad te krijgen, maar tevergeefs.
In het boek speelt “liefde” een heel belangrijke rol. Ook belangrijk zijn de verlangens van verschillende personen naar elkaar.
Al in het begin van het boek blijkt soms indirect de liefde tussen George en Lettie (wanneer ze bij elkaar zijn) en soms direct (als George zijn gevoelens spuit tegen zijn maatje Cyril).
Pas na Lettie’s trouwen komt hij er openlijk voor uit tegenover Lettie, maar dan is natuurlijk het kwaad al geschied.
Het boek is geschreven in 1911. Het past perfect in het beeld dat ik heb van die tijd. Niet alleen op het technische gebied is men “bij de tijd”...zo komt de rijkere Leslie met een autotje naar Lettie toe, slechts weinigen rijden auto’s in die tijd, en moet George het met een paard en wagen stellen.
Ook bezit Leslie een aantal steenkoolmijnen, toen heel belangrijk. In de beginjaren van de Industriele revolutie was dit de meest belangrijke grondstof maar later zou olie belangrijker worden.
In het boek wordt ook kort de politieke situatie beschreven. Zo wil Leslie in de politiek om de Liberalen te vertegenwoordigen en heeft George socialistische bijeenkomsten bij hem thuis. In die tijd begint de sociale stem steeds harder te roepen..en ook dit past bij dat tijdsbeeld.
De rol van de vrouw; het zorgen voor het gezin (voor de minder bedeelden dan) is duidelijk herkenbaar en ook het grote verschil tussen rijk en arm is herkenbaar.
Zo kan George 20 pond ophoesten als het nodig zou zijn, en Lettie minstens 1000 pond (zij werkt niet).
Dat je “bij je soort” blijven moet bewijzen Lettie en George, de rijke Lettie trouwt namelijk, tegen haar gevoelens in, met de rijke Leslie.
Andere werken heb ik (gedeeltelijk) verfilmd bekeken. Veel herken ik in dit boek. De manier waarop merkwaardige situaties plaatsvinden bijvoorbeeld. In “Women in Love” zag je twee mannen naakt worstelen, en daarbij een bepaalde vriendschap onstaan.
In dit boek gaan de twee mannen naakt zwemmen, doen een wedstrijdje en drogen elkaar af.
Iets in mij zegt dat het niet zo normaal is zo levendig dit te beschrijven. Door dit soort taferelen en de zo grondige bewonderende beschrijving van George zijn lijf ga je vermoeden dat D.H Lawrence een voorliefde had voor mannen.
De rijke dame in “Women in Love” heeft zeker trekjes van Lettie; de verwaandheid bijvoorbeeld.
Ook de trage beschrijving van de omgeving komt terug in de Films die ik zag, de monologen..
Ik vond het boek niet zo boeiend. Ik vond het verhaal maar niets; ik houd niet zo van liefdesverhalen e.d; liever een beetje meer actie. Dat en de trage gang van dit verhaal, gecombineerd met de saaie monologen plus de soms zeer moeilijk te volgen stukken vol spreektaal (hiermee bedoel ik; Ay - an’ ‘e ‘adn’t a drop... of; Ta’e that ‘at off - ta’e it off! Tha non goos wi’ ‘im this day...) maakten het boek een zware dobber om te lezen.
Het gemiddelde leestempo ging drastisch omlaag door de toevoeging van die “spreektaal stukken”...en ook die veel te uitvoerige omschrijving van de omgeving of een of ander gevoel of persoon; soms heb ik stukken van die taaie koek overgeslagen.
Ik denk dat het boek wel een goed idee geeft van die tijd..en op zich best goed in elkaar zit. Maar dit boek was niet het boek dat ik anderen aan zou raden.
Titel: The White Peacock, penguin books, Middlesex England, 1982, 410 Blz, (Eerste druk 1911).
Roman
Ik koos dit boek omdat het een van de weinige boeken was uit de periode waaruit gekozen moest worden en omdat ik films bekeken had van andere werken van D.H Lawrence zodat ik kon vergelijken, nl. “Lady Chatterly’s Lover” en “Women in Love”. De werken van de auteur zouden “goed te lezen” zijn. Ik koos dit boek en niet een van de vertoonde boeken omdat ik iets geheel nieuws wilde lezen.
Na het lezen van het boek bleef ik met een wrang gevoel zitten. Het heeft geen “happy end”. Ook had ik het idee alsof ik er eeuwen mee bezig geweest was, wat tot op zekere hoogte ook wel klopte.. Doordat sommige stukken in een dialect geschreven waren was het soms moeilijk doorlezen. Ik ben het daarom niet eens met het feit dat dit boek “goed te lezen” is..eerder “te lezen”.
Samenvatting
Het boek wordt verteld vanuit het perspectief van Cyril. Het boek volgt zijn leven maar vooral het leven van anderen om hem heen. De hoofdpersonen zijn eigenlijk zijn oudere zus; Lettie, een boerenzoon; George, en “de industrieel”; Leslie.
Lettie en Cyril zijn welopgevoede goed geeduceerde jongelui. Dit wordt niet alleen duidelijk door de latijnse spreuken door hen gegeven..maar ook door de voorliefde voor kunst, muziek en poezie van Lettie.
Leslie is een rijke jongeman met een gouden toekomst. Zijn familie bezit belangrijke mijnen in Engeland. Hij heeft een oogje op Lettie en is haar officiele vriend.
Echte liefde echter is er tussen George en Lettie. Helaas zijn ze van een andere klasse en zijn ze beiden te rebels, of niet rebels genoeg, om aan de liefde toe te geven.
De relatie tussen Lettie en Leslie wordt steeds serieuzer en op een gegeven moment zijn ze verloofd. George beseft nog steeds niet dat als hij niets doet hij haar voorgoed kwijt is. En ook al heeft hij een aantal mogelijkheden haar zijn ware gevoelens te tonen, hij doet het niet, zodat het trouwen steeds dichterbij komt en uiteindelijk ook gebeurt. Dan pas beseft hij dat het er niet meer inzit en besluit ook te gaan trouwen. Al snel heeft hij zijn bruid gevonden in Meg, een aangetrouwd nichtje. In de rest van het boek kun je lezen hoe alles ingrijpend verandert en hoe George steeds ongelukkiger wordt. Hij gaat aan de drank en gaat om met “verkeerde mensen”. Cyril blijft als enige van het groepje hoofdpersonen ongehuwd en George prijst hem hierom. Aan het einde van het boek blijkt dat hij zich letterlijk kapot gedronken heeft en dood wil gaan.
De schrijver heeft dus gebruik gemaakt van het ik personage als het alwetende personage. Je bekijkt het boek vanuit de ogen van Cyril, maar tegelijkertijd wordt maar weinig aandacht besteed aan hoe hij denkt over de dingen die gebeuren, alleen maar de dingen die echt gebeuren. Ook zijn er grote stukken die vanuit een erbovenstaand perspectief geschreven zijn; het alwetende perspectief. Het boek beschrijft zijn leven vanaf tiener tot volwassen man.
De personages die in dit boek gebruikt zijn zijn allen heel anders. Ze passen denk ik goed bij het beeld wat ik heb bij de tijd waarin het speelt; de tijd waarin mijnbouw nog belangrijk was en auto’s voor rijken, na 1900 in het “nu” van de schrijver.
Het boek bevat de rijkere dame, de rijkere heer, de arbeider en de huisvrouw.
Lettie, de rijke dame in dit boek voldoet perfect aan het plaatje van de autoritaire egoistische van kunsten houdende orders uitdelende vrouw. Ze voelt zich tegelijk te goed voor George, de simpele arbeider maar ook sterk aangetrokken.
Leslie is de rijkere heer in het geheel. Hij is nogal saai en correct. Hij kijkt ook een beetje neer op de arbeiderklasse maar behandeld ze niet onredelijk. Uiteindelijk beland hij ergens tegen het eind van het boek in de liberale politieke partij van Engeland. Hij is erg onderdanig tegen Lettie.
George is de arbeider in dit boek. Deze boerenzoon heeft door het harde werken op het land een imposant lijf ontwikkeld. (de schrijver vermeld de imposantheid wel zo vaak dat je gaat denken dat het zijn droompartner zou kunnen zijn) Lettie is erg onder de indruk van hem maar vind hem tegelijkertijd een bruut en kijkt op hem neer omdat hij minder geschoold is. Hij echter probeert daar iets aan te doen en toont interesse in kunstwerken, muziek en leest boeken.
Hij is eigenlijk de meest belangrijke persoon in het boek omdat je hem vooral volgt.
Cyril is “het portaal” van het boek. Eigenlijk weet je weinig van hem, hij heeft geen uitgesproken mening over dingen. Hij is goed geeduceert en opgevoed. Hij kijkt tegen George op, dit waarschijnlijk omdat hij een aantal jaren jonger is, aangezien George achter zijn oudere zus Lettie aanzit en daar al een aantal jaren tussen zitten. Hij en George zijn beste maatjes en hij blijft George in de loop van zijn leven volgen en doen veel dingen tezamen.
Meg is de uiteindelijke vrouw van George. Zij is een “volksvrouw” en erg onder de indruk van George. Hij vind haar wel aantrekkelijk maar houd van Lettie. Als Lettie trouwt echter stapt hij in het huwelijksbootje met Meg.
Ze is een zorgzame vrouw en een geweldige moeder maar bezit niet “het” wat Lettie wel heeft; een eigen mening, dit mede omdat ze een stuk minder werelds is als Lettie.
Emily is het zusje van George. Tussen haar en Cyril bestond enige tijd spanning, maar ook hier is nooit uitgekomen voor de gevoelens (misschien ook door het verschil in stand?). Zij is een goede zus en tegen het einde van het boek doet zij pogingen haar broer op het rechte pad te krijgen, maar tevergeefs.
In het boek speelt “liefde” een heel belangrijke rol. Ook belangrijk zijn de verlangens van verschillende personen naar elkaar.
Al in het begin van het boek blijkt soms indirect de liefde tussen George en Lettie (wanneer ze bij elkaar zijn) en soms direct (als George zijn gevoelens spuit tegen zijn maatje Cyril).
Pas na Lettie’s trouwen komt hij er openlijk voor uit tegenover Lettie, maar dan is natuurlijk het kwaad al geschied.
Het boek is geschreven in 1911. Het past perfect in het beeld dat ik heb van die tijd. Niet alleen op het technische gebied is men “bij de tijd”...zo komt de rijkere Leslie met een autotje naar Lettie toe, slechts weinigen rijden auto’s in die tijd, en moet George het met een paard en wagen stellen.
Ook bezit Leslie een aantal steenkoolmijnen, toen heel belangrijk. In de beginjaren van de Industriele revolutie was dit de meest belangrijke grondstof maar later zou olie belangrijker worden.
In het boek wordt ook kort de politieke situatie beschreven. Zo wil Leslie in de politiek om de Liberalen te vertegenwoordigen en heeft George socialistische bijeenkomsten bij hem thuis. In die tijd begint de sociale stem steeds harder te roepen..en ook dit past bij dat tijdsbeeld.
De rol van de vrouw; het zorgen voor het gezin (voor de minder bedeelden dan) is duidelijk herkenbaar en ook het grote verschil tussen rijk en arm is herkenbaar.
Zo kan George 20 pond ophoesten als het nodig zou zijn, en Lettie minstens 1000 pond (zij werkt niet).
Dat je “bij je soort” blijven moet bewijzen Lettie en George, de rijke Lettie trouwt namelijk, tegen haar gevoelens in, met de rijke Leslie.
Andere werken heb ik (gedeeltelijk) verfilmd bekeken. Veel herken ik in dit boek. De manier waarop merkwaardige situaties plaatsvinden bijvoorbeeld. In “Women in Love” zag je twee mannen naakt worstelen, en daarbij een bepaalde vriendschap onstaan.
In dit boek gaan de twee mannen naakt zwemmen, doen een wedstrijdje en drogen elkaar af.
Iets in mij zegt dat het niet zo normaal is zo levendig dit te beschrijven. Door dit soort taferelen en de zo grondige bewonderende beschrijving van George zijn lijf ga je vermoeden dat D.H Lawrence een voorliefde had voor mannen.
De rijke dame in “Women in Love” heeft zeker trekjes van Lettie; de verwaandheid bijvoorbeeld.
Ook de trage beschrijving van de omgeving komt terug in de Films die ik zag, de monologen..
Ik vond het boek niet zo boeiend. Ik vond het verhaal maar niets; ik houd niet zo van liefdesverhalen e.d; liever een beetje meer actie. Dat en de trage gang van dit verhaal, gecombineerd met de saaie monologen plus de soms zeer moeilijk te volgen stukken vol spreektaal (hiermee bedoel ik; Ay - an’ ‘e ‘adn’t a drop... of; Ta’e that ‘at off - ta’e it off! Tha non goos wi’ ‘im this day...) maakten het boek een zware dobber om te lezen.
Het gemiddelde leestempo ging drastisch omlaag door de toevoeging van die “spreektaal stukken”...en ook die veel te uitvoerige omschrijving van de omgeving of een of ander gevoel of persoon; soms heb ik stukken van die taaie koek overgeslagen.
Ik denk dat het boek wel een goed idee geeft van die tijd..en op zich best goed in elkaar zit. Maar dit boek was niet het boek dat ik anderen aan zou raden.
Na van 1902 tot 1906 al in zijn geboorteplaats Eastwood te hebben lesgegeven, studeerde hij van 1906 tot 1908 aan het Nottingham University College. Hij behaalde er een bevoegdheid tot lesgeven en werd vervolgens leraar in Croydon. Een grote klap kreeg hij te verduren toen in 1910 zijn moeder overleed. Het jaar daarop gaf hij vanwege een terugkerende longontsteking zijn leraarschap op en besloot zich volledig op het schrijverschap te storten, waarmee hij enige jaren daarvoor reeds een begin had gemaakt.
Boek informatie
- The White Peacock
- David Herbert Richards Lawrence
- Engels
Handige opties
- Meer boeken van:D.H. Lawrence