Boekverslag: Veertig
Boekverslag ? Veertig door Kees van Kooten
3.1 Algemene informatie.
Titel: Veertig
Schrijver: Kees van Kooten
Ondertitel: Humor en ontroering
Verschenen in: 1995
Aantal bladzijdes: 124
Leestijd: 3 uur
Uitgelezen op: 6 April 2004
3.2 Verantwoording van de keuze.
Ik heb voor dit boek gekozen omdat het me weer eens wat anders leek dan elk ander boek. Ik had er niet van anderen over gehoord, maar ik zag dit boek staan in een lijst met Nederlandse literatuur en het leek me wel wat. Kees van Kooten is voor mij ook geheel onbekend, ik ken zijn naam wel, maar zijn werk heb ik nooit eerder gelezen.
3.3 Verwachtingen vooraf.
Ik verwacht dat dit boek nog wel eens echt interessant zou kunnen zijn. Misschien niet geheel vol actie en dergelijk soort dingen, maar ik verwacht wel dat het mij aan zal spreken omdat het niet zomaar elk verhaal is. Ik weet echter niet geheel wat ik moet verwachten, de beschrijving van het boek op internet was een beetje vaag, het zei in ieder geval dat het een boek met humor was, daar hou ik wel van.
3.4 Eerste reactie achteraf.
Ik vind dit werk:
1-niet 2-een beetje 3-erg
spannend - 1
meeslepend - 2
ontroerend - 1
grappig - 2
realistisch - 3
fantasierijk - 1
interessant - 3
origineel - 3
goed te begrijpen - 2
Dit werk heeft me wel aan het denken gezet en ik heb er wel wat aan gehad, gewoonweg omdat dit me laat zien dat je niet pers? iemand anders als de hoofdrol in je eigen verhaal hoeft te zetten en omdat dit verhaal je je veel dingen laat afvragen, ik vind dat bij dit boek, dat heel goed is.
3.5 Het verhaal in het kort.
Samenvatting:
L??crivain (blz. 9-66)
Aan het begin van ?L??crivain? wordt duidelijk dat het boek in de tegenwoordige tijd is geschreven en in de ik-vorm. De schrijver zit dan in zijn auto op weg naar het Franse plaatsje G?rardmer. Hij kreeg deze 14-daagse vakantie aangeboden door zijn vrouw voor zijn veertigste verjaardag, zodat hij ongestoord aan een boek kan werken. Het schrijven lukt niet erg, maar voor het Belgische blad Humo kan hij wel een stukje schrijven. Ondertussen denkt hij veel terug aan vroeger en zijn vroegere seksuele belevenissen. ? Schrijven is blijven zitten tot het er staat?, denkt hij, maar dat lukt hem niet vanwege zijn kwaal: prostatitis. Dat is ook de titel van het tweede verhaal.
Op de ochtend van de vierde dag besluit hij te gaan fietsen en hij bereikt de Col de la Schlucht. Na een gesprek met de dame van de praatpaal, botst hij in de afdaling bijna tegen een leswagen op. Hij probeert de dame te versieren, die de eigenares van deze wagen is. Ze spreken om vier uur af. Tijdens de afspraak bekent hij mevrouw Lipjeskers dat hij rijlessen nodig heeft en verliefd op haar is. De instructrice is hier niet van gediend en zet hem bij het hotel af, waar hij zijn vrouw belt dat hij weer naar huis wil.
Prostatitis (blz. 67-106)
De schrijver heeft na het succes van zijn vorige boek een dure auto gekocht en wordt gevraagd voor veel lezingen. Zijn voorleestournee begint in een plaats die hij Franeker noemt. Hier wordt hij aangekondigd als ?de heer Van Kooten van het Simplisties Verbond?. Dit staat hem niet aan omdat hij als ?de schrijver Kees van Kooten? kwam. Hij begint, maar moet plotseling nodig naar het toilet. Met moeite produceert hij een branderige plas. Dit gebeurt nog een keer en Kees vlucht naar huis.
Op koninginnedag 1980 gaat hij naar de dokter, bang als hij is voor prostaatkanker. Bij de uroloog hoort hij dat hij geen prostaatkanker heeft maar een licht ontstoken prostaat. Met behulp van een capsulekuur kan hij zijn tournee voortzetten. Hij realiseert zich echter wel dat hij ouder wordt en dat dit gevolgen voor zijn relaties met vrouwen heeft. Hij komt tot de conclusie dat prostatitis hem trouwer ten opzichte van zijn vrouw maakt en dat hij minder rusteloos is. Hij kan het iedere getrouwde man van boven de veertig aanbevelen.
Willem (blz. 107-124)
Willem is de vrouwtjeshond van de familie Van Kooten. Ze kregen haar toen ze twee was en vonden haar er als Willem uitzien: dat is dus haar naam. Willem is een niet helemaal zuivere, langharige herder. Willem is dertien jaar bij het gezin Van Kooten geweest en zag de twee kinderen opgroeien, een nieuwe hond komen en speelde zelfs mee in spotjes van het Simplisties Verbond. Willem gaat dood en bij de begrafenis bekennen vader en dochter elkaar dat de dood toch niet zo eng is. Willem, de hond, kun je zien als Kees, die in het vorige verhaal vertelde trouwer en rustiger te zijn geworden. Het proces van veertig en verder gaat voort met het denken over de dood.
Personages:
L??crivain (Kees van Kooten zelf):
Dit is de schrijver van het verhaal, of alles wat hij schrijft echt door hem beleefd is, vraag ik me af, maar het klinkt me wel in de oren als het leven van een schrijver. Kees wordt in de verhalen afgebeeld als een overspelige man en vader van twee kinderen die toch zielsveel van deze personen houdt. Hij weet zelf niet goed hij in elkaar steekt, dingen waarvan hij denkt dat hij ze wel kan, kan hij toch niet. Al lijkt hij soms harteloos door het overspel dat hij nogal eens pleegt, hij is heel emotioneel als het op zijn familie aankomt, dit betreft ook zijn honden (zie hoofdstuk ?Willem?).
Patience:
Zij is de vrouw van Kees van Kooten, zij heet niet echt Patience, dit is een liefkozende bijnaam die van Kooten voor zijn schrijven heeft uitgekozen voor zijn vrouw, die vermoedelijk Barbara heet. De naam die van Kooten voor haar uit heeft gezocht zegt al wat over het karakter van de vrouw, zij is heel geduldig. Dit komt extra naar voren in het hoofdstuk ?Prostatitis? waar zij een lijstje van haar man vind waar hij al zijn minaressen op heeft geschreven. Verbazend is dat zij dit van hem gewend is en er niet eens over nadenkt boos op hem te worden. Verder word niet echt ingegaan op Patience.
Waterlelie:
Waterlelie is de dochter van Kees van Kooten. Ook de naam Waterlelie is weer een liefkozend bijnaampje. Je komt in de drie verhaaltjes niet echt veel te weten over Waterlelie, alleen dat zij een sterk meisje is dat het leven begrijpt (zie hoofdstuk ?Willem?)
Boogschutter:
De zoon van Kees van Kooten. Net als Waterlelie kom je niet echt veel te weten over dit jongetje. Hij is nog maar negen jaar oud en kijkt ook nog echt als een negenjarige tegen het leven aan, alles wat slecht is, hoort volgens hem niet thuis in deze wereld.
Willem:
De hond van Kees van Kooten en de hoofdrolspeler in het derde hoofdstuk. Willem was een trouwe en lieve hond tot aan zijn laatste adem en iedereen kon het met het beest vinden. Grappig is dat Willem in het verhaal steeds aangesproken wordt met ?hij? en ?hem?, terwijl Willem eigenlijk een meisje is, maar dit kan je ook niet opmaken uit de naam van het dier.
3.1 Algemene informatie.
Titel: Veertig
Schrijver: Kees van Kooten
Ondertitel: Humor en ontroering
Verschenen in: 1995
Aantal bladzijdes: 124
Leestijd: 3 uur
Uitgelezen op: 6 April 2004
3.2 Verantwoording van de keuze.
Ik heb voor dit boek gekozen omdat het me weer eens wat anders leek dan elk ander boek. Ik had er niet van anderen over gehoord, maar ik zag dit boek staan in een lijst met Nederlandse literatuur en het leek me wel wat. Kees van Kooten is voor mij ook geheel onbekend, ik ken zijn naam wel, maar zijn werk heb ik nooit eerder gelezen.
3.3 Verwachtingen vooraf.
Ik verwacht dat dit boek nog wel eens echt interessant zou kunnen zijn. Misschien niet geheel vol actie en dergelijk soort dingen, maar ik verwacht wel dat het mij aan zal spreken omdat het niet zomaar elk verhaal is. Ik weet echter niet geheel wat ik moet verwachten, de beschrijving van het boek op internet was een beetje vaag, het zei in ieder geval dat het een boek met humor was, daar hou ik wel van.
3.4 Eerste reactie achteraf.
Ik vind dit werk:
1-niet 2-een beetje 3-erg
spannend - 1
meeslepend - 2
ontroerend - 1
grappig - 2
realistisch - 3
fantasierijk - 1
interessant - 3
origineel - 3
goed te begrijpen - 2
Dit werk heeft me wel aan het denken gezet en ik heb er wel wat aan gehad, gewoonweg omdat dit me laat zien dat je niet pers? iemand anders als de hoofdrol in je eigen verhaal hoeft te zetten en omdat dit verhaal je je veel dingen laat afvragen, ik vind dat bij dit boek, dat heel goed is.
3.5 Het verhaal in het kort.
Samenvatting:
L??crivain (blz. 9-66)
Aan het begin van ?L??crivain? wordt duidelijk dat het boek in de tegenwoordige tijd is geschreven en in de ik-vorm. De schrijver zit dan in zijn auto op weg naar het Franse plaatsje G?rardmer. Hij kreeg deze 14-daagse vakantie aangeboden door zijn vrouw voor zijn veertigste verjaardag, zodat hij ongestoord aan een boek kan werken. Het schrijven lukt niet erg, maar voor het Belgische blad Humo kan hij wel een stukje schrijven. Ondertussen denkt hij veel terug aan vroeger en zijn vroegere seksuele belevenissen. ? Schrijven is blijven zitten tot het er staat?, denkt hij, maar dat lukt hem niet vanwege zijn kwaal: prostatitis. Dat is ook de titel van het tweede verhaal.
Op de ochtend van de vierde dag besluit hij te gaan fietsen en hij bereikt de Col de la Schlucht. Na een gesprek met de dame van de praatpaal, botst hij in de afdaling bijna tegen een leswagen op. Hij probeert de dame te versieren, die de eigenares van deze wagen is. Ze spreken om vier uur af. Tijdens de afspraak bekent hij mevrouw Lipjeskers dat hij rijlessen nodig heeft en verliefd op haar is. De instructrice is hier niet van gediend en zet hem bij het hotel af, waar hij zijn vrouw belt dat hij weer naar huis wil.
Prostatitis (blz. 67-106)
De schrijver heeft na het succes van zijn vorige boek een dure auto gekocht en wordt gevraagd voor veel lezingen. Zijn voorleestournee begint in een plaats die hij Franeker noemt. Hier wordt hij aangekondigd als ?de heer Van Kooten van het Simplisties Verbond?. Dit staat hem niet aan omdat hij als ?de schrijver Kees van Kooten? kwam. Hij begint, maar moet plotseling nodig naar het toilet. Met moeite produceert hij een branderige plas. Dit gebeurt nog een keer en Kees vlucht naar huis.
Op koninginnedag 1980 gaat hij naar de dokter, bang als hij is voor prostaatkanker. Bij de uroloog hoort hij dat hij geen prostaatkanker heeft maar een licht ontstoken prostaat. Met behulp van een capsulekuur kan hij zijn tournee voortzetten. Hij realiseert zich echter wel dat hij ouder wordt en dat dit gevolgen voor zijn relaties met vrouwen heeft. Hij komt tot de conclusie dat prostatitis hem trouwer ten opzichte van zijn vrouw maakt en dat hij minder rusteloos is. Hij kan het iedere getrouwde man van boven de veertig aanbevelen.
Willem (blz. 107-124)
Willem is de vrouwtjeshond van de familie Van Kooten. Ze kregen haar toen ze twee was en vonden haar er als Willem uitzien: dat is dus haar naam. Willem is een niet helemaal zuivere, langharige herder. Willem is dertien jaar bij het gezin Van Kooten geweest en zag de twee kinderen opgroeien, een nieuwe hond komen en speelde zelfs mee in spotjes van het Simplisties Verbond. Willem gaat dood en bij de begrafenis bekennen vader en dochter elkaar dat de dood toch niet zo eng is. Willem, de hond, kun je zien als Kees, die in het vorige verhaal vertelde trouwer en rustiger te zijn geworden. Het proces van veertig en verder gaat voort met het denken over de dood.
Personages:
L??crivain (Kees van Kooten zelf):
Dit is de schrijver van het verhaal, of alles wat hij schrijft echt door hem beleefd is, vraag ik me af, maar het klinkt me wel in de oren als het leven van een schrijver. Kees wordt in de verhalen afgebeeld als een overspelige man en vader van twee kinderen die toch zielsveel van deze personen houdt. Hij weet zelf niet goed hij in elkaar steekt, dingen waarvan hij denkt dat hij ze wel kan, kan hij toch niet. Al lijkt hij soms harteloos door het overspel dat hij nogal eens pleegt, hij is heel emotioneel als het op zijn familie aankomt, dit betreft ook zijn honden (zie hoofdstuk ?Willem?).
Patience:
Zij is de vrouw van Kees van Kooten, zij heet niet echt Patience, dit is een liefkozende bijnaam die van Kooten voor zijn schrijven heeft uitgekozen voor zijn vrouw, die vermoedelijk Barbara heet. De naam die van Kooten voor haar uit heeft gezocht zegt al wat over het karakter van de vrouw, zij is heel geduldig. Dit komt extra naar voren in het hoofdstuk ?Prostatitis? waar zij een lijstje van haar man vind waar hij al zijn minaressen op heeft geschreven. Verbazend is dat zij dit van hem gewend is en er niet eens over nadenkt boos op hem te worden. Verder word niet echt ingegaan op Patience.
Waterlelie:
Waterlelie is de dochter van Kees van Kooten. Ook de naam Waterlelie is weer een liefkozend bijnaampje. Je komt in de drie verhaaltjes niet echt veel te weten over Waterlelie, alleen dat zij een sterk meisje is dat het leven begrijpt (zie hoofdstuk ?Willem?)
Boogschutter:
De zoon van Kees van Kooten. Net als Waterlelie kom je niet echt veel te weten over dit jongetje. Hij is nog maar negen jaar oud en kijkt ook nog echt als een negenjarige tegen het leven aan, alles wat slecht is, hoort volgens hem niet thuis in deze wereld.
Willem:
De hond van Kees van Kooten en de hoofdrolspeler in het derde hoofdstuk. Willem was een trouwe en lieve hond tot aan zijn laatste adem en iedereen kon het met het beest vinden. Grappig is dat Willem in het verhaal steeds aangesproken wordt met ?hij? en ?hem?, terwijl Willem eigenlijk een meisje is, maar dit kan je ook niet opmaken uit de naam van het dier.
Van Kooten werd geboren in 1941 te Den Haag als oudste kind van Cornelis Reinier van Kooten en Anna Geertruida Snaauw. Een jaar later werd zijn zusje Anke geboren. In 1959 leerde hij Barbara Kits kennen met wie hij in 1966 ging samenwonen op de Prinsegracht in Den Haag en op 18 oktober 1968 trouwt. Na hun huwelijk gingen ze aan de Nekkerweg in Zuidoostbeemster wonen en werden er twee kinderen geboren, op 17 december 1971 zoon Kasper en op 26 januari 1974 dochter Kim. Beiden zijn later ook bekend geworden. Zijn vrouw speelde af en toe gastrollen in zijn televisieprogramma's. In 1978 verhuisde het gezin naar Hilversum en in 1996 naar Amsterdam.
Boek informatie
- Veertig
- Cornelis Reinier Kees van Kooten
- 90-234-786-5
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Cornelis Reinier Kees van Kooten