Boekverslag: Afscheidsbrief
Boekverslag Afscheidsbrief
Ik heb dit boek gekozen omdat de titel en de samenvatting van het boek mij heel erg aansprak. Het lijkt me heel erg om je beste vriendin te verliezen, want zonder vrienden ben je immers nergens, vind ik in ieder geval. Ik wilde graag weten Marit er mee om zou gaan, en dan word door haar zelf in dit boek ook verteld. Dat is eigenlijk de reden waarom ik dit boek heb gekozen.
De schrijfster van dit boek is Bobje Goudsmit.
Bobje Goudsmit is het 4e kind uit een gezin van 6.
Ze is lerares Nederlands, hoewel ze daar vroeger niet zo goed in was.
Ze schrijft al sinds ze 5 jaar is.
Als Bobje een boek wil schrijven gaat ze gewoon achter haar computer zitten, steunt haar hoofd op haar handen en gaat nadenken.
Dan alles snel opschrijven, herlezen, weghalen, verbeteren en weer opschrijven. Haar verhaal verandert keer op keer. Ze weet nooit precies van tevoren hoe het zal aflopen. Zo blijft het schrijven van boeken voor haar ook nog een beetje een avontuur.
In haar boeken gebruikt ze stiekem dingen van haar 4 kinderen of van de school waar ze lesgeeft.
Naar aanleiding van een gebeurtenis gaat ze schrijven.
Bobje Goudsmit schrijft voornamelijk over dingen die tieners/pubers meemaken. Liefde en school.
Bobje Goudsmit is geboren op 27-10-1951.
Ze deed Gymnasium op de middelbare in Zwolle. Daarna ging ze studeren in Leiden en Nijmegen. Daar studeerde ze Nederlands.
Ze is sinds 1976 leraren Nederlands en heeft nu 4 kinderen en een echtgenoot.
Dit zijn boeken die ook zijn verschenen van Bobje Goudsmit:
Gabbers
Geen verbinding
Shoe Sjanah en de spinnevrouw
Skeelers
De titel van het boek is Afscheidsbrief en heet zo omdat de beste vriendin van Marit overlijdt na een jaar ziek zijn. Een paar dagen voor de verjaardag van Anicke krijgt Marit een uitnodiging om de verjaardag van Anicke te vieren. Marit besluit er niet heen te gaan, ?Anicke is er toch niet meer?? Op aandringen van haar moeder schrijft Marit een brief naar Anicke om uit te leggen waarom ze niet komt. Ze schrijft haar gevoelens van zich af. In de brief beschrijft ze Anicke?s leven en haar eigen leven voor een deel. Van het begin van hun vriendschap tot Anicke?s dood.
Het thema van het boek is dat de beste vriendin van Marit overlijdt. Hoe Marit hiermee omgaat en hoe ze haar problemen oplost op school en rond de ziekte van Anicke. Het boek is realistisch en behoort tot het genre Drama. Ik vind dat, omdat als je echt in het boek verdiept bent het net lijkt alsof je het zelf meemaakt en ik heb dat zelf ervaren als een drama. Het lijkt mij verschrikkelijk om je beste vriendin achteruit zien gaan en haar te moeten verliezen, want je weet in je achterhoofd dat ze toch overlijdt en die gedachten lijkt me vreselijk. Door een afscheidsbrief naar Anicke te schrijven hoopt Marit de nare gevoelens weg te schrijven vanwege het feit dat ze niet naar de verjaardag van Anicke wil.
Het boek wordt voornamelijk afgespeeld op en rond om school en thuis.
?Hij praatte onderweg honderduit over school, wist sappige roddels te vertellen over klasgenoten en had net als Marit aan dezelfde leraren een hekel?.
Dat was een voorbeeldzin uit het boek. Uit deze zin blijkt dat het verhaal zich rondom school afspeelt.
Het verhaal wordt voor een deel verteld door de ik-persoon.
De ik-persoon in dit boek is Marit, die een brief schrijft naar haar overleden vriendin Anicke. Aan het begin van elk hoofdstuk (en soms aan het eind van het hoofdstuk) staat een stuk van de brief die Marit naar Anicke schrijft. Op de manier waarom Marit het zelf heet meegemaakt.
De rest van het boek is een stukje verhaal dat bij het deel van de brief hoort dat Marit schrijft. Dat deel wordt niet door de ik-persoon verteld.
Er zijn 2 hoofdpersonen in dit boek.
Marit
Marit is een vrolijk meisje die altijd voor iedereen klaarstaat. Toen ze nog in de brugklas zat was ze verlegen en onzeker, later veranderde dat naarmate ze ouder werd. Toen Marit nog in de brugklas zat had ze nog een bril maar veel kinderen vonden dat stond dus al snel werd de bril door lenzen vervangen. Marit is de beste vriendin van Anicke.
Anicke
Anicke was in de brugklas een klein en tenger gebouwd meisje, halflang blond sluik haar en had zogenoemde ?slotjes? (een beugel).
Anicke was iets meer opener dan Marit en was ook minder verlegen als het op jongens aankwam.
De belangrijke bijpersonen
Jorn
Jorn is de broer van Anicke. Hij is ongeveer 3 jaar ouder dan haar.
Jorn is behoorlijk populair op de school van Anicke en Marit en dat vond zijn zusje maar irritant.
Totdat bleek dat zijn zusje ernstig ziek was. Hij realiseerde zich dat heel goed en hielp zijn zusje met alles en was erg bezorgd.
Younes
Younes is de jongen waar Anicke verliefd op was. Hij was degene die Anicke zogenoemd ?ontgroend? had maar ondertussen wilde hij niets van Anicke weten. Ook hij was knap en populair op school. Hij was ook lief en aardig en diep in zijn hart voelde hij toch wel wat voor Anicke.
Toen later bleek dat Anicke ziek was, had hij het er erg moeilijk mee.
Ze schrijfster is niet moeilijk in haar taalgebruik en verveelt ook niet.
Je hebt ook schrijvers die heel saai schrijven. Bobje Goudsmit vind ik een erg goeie schrijfster en ik raak ook erg verdiept in haar boeken.
In haar boeken zit een goede verhaallijn en dat moet ook vind ik anders gaat het snel vervelen of word het te langdradig. Als ze een moeilijk taalgebruik had gebruikt had ik me er niet in kunnen verdiepen.
Ze schrijft heel mooi en leuk!
Eerst even een fragment uit het boek. Het is het allereerst deel van de brief die Marit naar Anicke schrijft:
?Lieve Anicke, laat ik het je maar meteen vertellen: ik kom niet op je verjaardag.
Niet omdat ik verhinderd ben of zo, maar omdat ik geloof dat het beter is als ik het niet doe. Ik heb er lang over nagedacht en weet ook niet zeker of je het zou kunnen begrijpen, dat ik voor het eerst in al die jaren dat we elkaar kennen je verjaardag ga overslaan. Terwijl ik je beste vriendin ben! Maar ik kan niet anders. Echt niet. Ik zal proberen je het uit te leggen waarom. Bereid je maar voor: dit gaat een lange brief worden. Een brief over jou en mij. Kun jij je het nog herinneren wanneer we elkaar voor het eerst zagen? Graaf eens diep in je geheugen??
Samenvatting:
Op een middag krijgt Marit een brief van de moeder van Anicke (Hanna). De brief is een uitnodiging voor de verjaardag van Anicke. Marit vindt het maar niks, ze wil afstand doen van vroeger. Het leven moest verdergaan, vond ze. En dan komt er weer een uitnodigingsbrief.
Het is nota bene 2 jaar geleden dat Anicke is overleden!
Marit wil niet naar de verjaardag, Anicke is immers overleden?
Haar moeder raad haar aan om een brief te schrijven naar Anicke. Marit vindt dat maar een belachelijk idee maar begint dan toch maar aan haar brief naar Anicke. De brief gaat over het begin van hun vriendschap tot aan Anicke?s dood. Toen Anicke en Marit in de 3e zaten viel Anicke voor het eerst flauw tijdens de gymles. Iedereen was geschrokken maar vonden niet dat ze naar de dokter hoefde, iedereen viel wel eens flauw, toch? Die tijd daarna was Anicke vaak nergens meer met haar hoofd bij en raakte sneller geëmotioneerd en sneller geïrriteerd. Toen Ancike daarna nog een keer flauwviel ging ze met haar moeder naar de dokter. De dag na haar doktersbezoek kwam Anicke niet op school, het bleek dat Anicke was opgenomen in het ziekenhuis. Waarom? Dat wist niemand. Zelfs Marit niet. Het bleek dat Anicke daar alleen maar lag voor onderzoeken. Hersenscan en bloedonderzoeken. Toen de klas van Marit een mentor uur had, kwam mevrouw Dijkstal binnen. De boodschap was dat Anicke ernstig ziek was. Een hersentumor, kanker? Anicke zou met spoed geopereerd moeten worden alleen dat was een heel zware operatie. Toch kreeg ze de zware operatie en die lukte!
Anicke moest een paar weken in het ziekenhuis blijven om aan te sterken en kwam daarna weer op school. Een paar weken ging het goed totdat Anicke een aanval kreeg, Marit was erbij. Het was een vrij hevige aanval, haar hoofd schudde heen en weer, schuim kwam uit haar mondhoeken en ze plaste in haar broek.
De dokter werd er snel bij gehaald en die zei dat het bij de operatie hoorde. Dat werd Marit ook verteld maar later vertelde Anicke dat de kanker nog niet helemaal weg was. Ze kreeg een chemokuur. Daar zou Anicke kaal van worden maar dat groeide toch wel weer aan als ze beter werd. Iedereen dacht dat Anicke door de chemokuur weer helemaal de oude zou worden. Maar dat was niet zo. Het ging alleen maar slechter met Anicke. Ze lag hele dagen op bed te slapen en Anicke en haar moeder vertelde Marit niets over de ziekte.
?Het komt door de chemokuur?. Dat werd Marit keer op keer wijsgemaakt. Tot op een avond de telefoon ging. Anicke?s moeder.
Anicke was in coma geraakt. Het was Anicke?s eigen beslissing geweest om Marit niets te vertellen. De tumor was gegroeid. Anicke was bang dat Marit dan anders zou gaan doen tegenover Anicke omdat ze zo ziek was. Na 5 dagen in coma gelegen te hebben overleed Anicke. Toen pas mocht Marit bij Anicke komen. Marit kon weinig steun vinden bij haar moeder, die heeft het altijd druk, druk, druk. Ze houdt wel veel van haar dochter maar laat dat niet zo merken. Tijd Anicke?s ziekteperiode zijn Marit en haar moeder wel meer naar elkaar toe gegroeid. Ze praten meer met elkaar over Anicke en Marit?s overleden vader.
Samen met haar moeder nam Marit afscheid van Anicke.
Tijdens de rouwdienst draaiden ze het favoriete liedje van Anicke; Phil Collins ? Againt all Odds
De moeder van Anicke zocht daarna vaak contact met Marit maar Marit wilde dat niet. Ze vond dat de moeder van Anicke haar claimde en haar als haar bloedeigen dochter zou gaan zien. Daarom ontweek ze hun zoveel mogelijk. Ze bedacht smoesjes om ontmoetingen te ontwijken. In de klas ging het ook slecht, ze werden druk en onhandelbaar. Maar toch slaagde de klas erin om allemaal hun VWO diploma te halen. Tijdens de uitreiking van de diploma?s was ook de moeder van Anicke aanwezig en ook Jorn, de broer van Anicke. Na de uitreiking van de diploma?s sprong Younes op het podium en gaf een toespraak over hoe erg ze Anicke mistten en toen hij klaar was draaiden de het liedje van Phil Collins.
?now take a look at me now,
?cause there?s just an empty space.
But to wait for you is all I can do,
and that?s what I?ve got to face.
Take a good look at me now,
?cause I?ll be standing here.
And you coming back to me is against all odds,
It?s the change I?ve got to take.
Take a look at me now?.
?begrijp je nu waarom ik niet op je verjaardag kan komen? Ik moet nu verdergaan, zonder jou. Met jou. Maar eens kom ik weer bij je terug, dat beloof ik je.
Dan zal ik zonder pijn Jorn kunnen ontmoeten en hem de hand schudden. Hem recht in de ogen kijken en zeggen: ?Ik ben Marit. Vroeger was ik de beste vriendin van je zusje. Herinner je je me nog??
En hiermee eindigde de brief van Marit naar Anicke en tegelijkertijd ook het boek.
Ik heb dit boek gekozen omdat de titel en de samenvatting van het boek mij heel erg aansprak. Het lijkt me heel erg om je beste vriendin te verliezen, want zonder vrienden ben je immers nergens, vind ik in ieder geval. Ik wilde graag weten Marit er mee om zou gaan, en dan word door haar zelf in dit boek ook verteld. Dat is eigenlijk de reden waarom ik dit boek heb gekozen.
De schrijfster van dit boek is Bobje Goudsmit.
Bobje Goudsmit is het 4e kind uit een gezin van 6.
Ze is lerares Nederlands, hoewel ze daar vroeger niet zo goed in was.
Ze schrijft al sinds ze 5 jaar is.
Als Bobje een boek wil schrijven gaat ze gewoon achter haar computer zitten, steunt haar hoofd op haar handen en gaat nadenken.
Dan alles snel opschrijven, herlezen, weghalen, verbeteren en weer opschrijven. Haar verhaal verandert keer op keer. Ze weet nooit precies van tevoren hoe het zal aflopen. Zo blijft het schrijven van boeken voor haar ook nog een beetje een avontuur.
In haar boeken gebruikt ze stiekem dingen van haar 4 kinderen of van de school waar ze lesgeeft.
Naar aanleiding van een gebeurtenis gaat ze schrijven.
Bobje Goudsmit schrijft voornamelijk over dingen die tieners/pubers meemaken. Liefde en school.
Bobje Goudsmit is geboren op 27-10-1951.
Ze deed Gymnasium op de middelbare in Zwolle. Daarna ging ze studeren in Leiden en Nijmegen. Daar studeerde ze Nederlands.
Ze is sinds 1976 leraren Nederlands en heeft nu 4 kinderen en een echtgenoot.
Dit zijn boeken die ook zijn verschenen van Bobje Goudsmit:
Gabbers
Geen verbinding
Shoe Sjanah en de spinnevrouw
Skeelers
De titel van het boek is Afscheidsbrief en heet zo omdat de beste vriendin van Marit overlijdt na een jaar ziek zijn. Een paar dagen voor de verjaardag van Anicke krijgt Marit een uitnodiging om de verjaardag van Anicke te vieren. Marit besluit er niet heen te gaan, ?Anicke is er toch niet meer?? Op aandringen van haar moeder schrijft Marit een brief naar Anicke om uit te leggen waarom ze niet komt. Ze schrijft haar gevoelens van zich af. In de brief beschrijft ze Anicke?s leven en haar eigen leven voor een deel. Van het begin van hun vriendschap tot Anicke?s dood.
Het thema van het boek is dat de beste vriendin van Marit overlijdt. Hoe Marit hiermee omgaat en hoe ze haar problemen oplost op school en rond de ziekte van Anicke. Het boek is realistisch en behoort tot het genre Drama. Ik vind dat, omdat als je echt in het boek verdiept bent het net lijkt alsof je het zelf meemaakt en ik heb dat zelf ervaren als een drama. Het lijkt mij verschrikkelijk om je beste vriendin achteruit zien gaan en haar te moeten verliezen, want je weet in je achterhoofd dat ze toch overlijdt en die gedachten lijkt me vreselijk. Door een afscheidsbrief naar Anicke te schrijven hoopt Marit de nare gevoelens weg te schrijven vanwege het feit dat ze niet naar de verjaardag van Anicke wil.
Het boek wordt voornamelijk afgespeeld op en rond om school en thuis.
?Hij praatte onderweg honderduit over school, wist sappige roddels te vertellen over klasgenoten en had net als Marit aan dezelfde leraren een hekel?.
Dat was een voorbeeldzin uit het boek. Uit deze zin blijkt dat het verhaal zich rondom school afspeelt.
Het verhaal wordt voor een deel verteld door de ik-persoon.
De ik-persoon in dit boek is Marit, die een brief schrijft naar haar overleden vriendin Anicke. Aan het begin van elk hoofdstuk (en soms aan het eind van het hoofdstuk) staat een stuk van de brief die Marit naar Anicke schrijft. Op de manier waarom Marit het zelf heet meegemaakt.
De rest van het boek is een stukje verhaal dat bij het deel van de brief hoort dat Marit schrijft. Dat deel wordt niet door de ik-persoon verteld.
Er zijn 2 hoofdpersonen in dit boek.
Marit
Marit is een vrolijk meisje die altijd voor iedereen klaarstaat. Toen ze nog in de brugklas zat was ze verlegen en onzeker, later veranderde dat naarmate ze ouder werd. Toen Marit nog in de brugklas zat had ze nog een bril maar veel kinderen vonden dat stond dus al snel werd de bril door lenzen vervangen. Marit is de beste vriendin van Anicke.
Anicke
Anicke was in de brugklas een klein en tenger gebouwd meisje, halflang blond sluik haar en had zogenoemde ?slotjes? (een beugel).
Anicke was iets meer opener dan Marit en was ook minder verlegen als het op jongens aankwam.
De belangrijke bijpersonen
Jorn
Jorn is de broer van Anicke. Hij is ongeveer 3 jaar ouder dan haar.
Jorn is behoorlijk populair op de school van Anicke en Marit en dat vond zijn zusje maar irritant.
Totdat bleek dat zijn zusje ernstig ziek was. Hij realiseerde zich dat heel goed en hielp zijn zusje met alles en was erg bezorgd.
Younes
Younes is de jongen waar Anicke verliefd op was. Hij was degene die Anicke zogenoemd ?ontgroend? had maar ondertussen wilde hij niets van Anicke weten. Ook hij was knap en populair op school. Hij was ook lief en aardig en diep in zijn hart voelde hij toch wel wat voor Anicke.
Toen later bleek dat Anicke ziek was, had hij het er erg moeilijk mee.
Ze schrijfster is niet moeilijk in haar taalgebruik en verveelt ook niet.
Je hebt ook schrijvers die heel saai schrijven. Bobje Goudsmit vind ik een erg goeie schrijfster en ik raak ook erg verdiept in haar boeken.
In haar boeken zit een goede verhaallijn en dat moet ook vind ik anders gaat het snel vervelen of word het te langdradig. Als ze een moeilijk taalgebruik had gebruikt had ik me er niet in kunnen verdiepen.
Ze schrijft heel mooi en leuk!
Eerst even een fragment uit het boek. Het is het allereerst deel van de brief die Marit naar Anicke schrijft:
?Lieve Anicke, laat ik het je maar meteen vertellen: ik kom niet op je verjaardag.
Niet omdat ik verhinderd ben of zo, maar omdat ik geloof dat het beter is als ik het niet doe. Ik heb er lang over nagedacht en weet ook niet zeker of je het zou kunnen begrijpen, dat ik voor het eerst in al die jaren dat we elkaar kennen je verjaardag ga overslaan. Terwijl ik je beste vriendin ben! Maar ik kan niet anders. Echt niet. Ik zal proberen je het uit te leggen waarom. Bereid je maar voor: dit gaat een lange brief worden. Een brief over jou en mij. Kun jij je het nog herinneren wanneer we elkaar voor het eerst zagen? Graaf eens diep in je geheugen??
Samenvatting:
Op een middag krijgt Marit een brief van de moeder van Anicke (Hanna). De brief is een uitnodiging voor de verjaardag van Anicke. Marit vindt het maar niks, ze wil afstand doen van vroeger. Het leven moest verdergaan, vond ze. En dan komt er weer een uitnodigingsbrief.
Het is nota bene 2 jaar geleden dat Anicke is overleden!
Marit wil niet naar de verjaardag, Anicke is immers overleden?
Haar moeder raad haar aan om een brief te schrijven naar Anicke. Marit vindt dat maar een belachelijk idee maar begint dan toch maar aan haar brief naar Anicke. De brief gaat over het begin van hun vriendschap tot aan Anicke?s dood. Toen Anicke en Marit in de 3e zaten viel Anicke voor het eerst flauw tijdens de gymles. Iedereen was geschrokken maar vonden niet dat ze naar de dokter hoefde, iedereen viel wel eens flauw, toch? Die tijd daarna was Anicke vaak nergens meer met haar hoofd bij en raakte sneller geëmotioneerd en sneller geïrriteerd. Toen Ancike daarna nog een keer flauwviel ging ze met haar moeder naar de dokter. De dag na haar doktersbezoek kwam Anicke niet op school, het bleek dat Anicke was opgenomen in het ziekenhuis. Waarom? Dat wist niemand. Zelfs Marit niet. Het bleek dat Anicke daar alleen maar lag voor onderzoeken. Hersenscan en bloedonderzoeken. Toen de klas van Marit een mentor uur had, kwam mevrouw Dijkstal binnen. De boodschap was dat Anicke ernstig ziek was. Een hersentumor, kanker? Anicke zou met spoed geopereerd moeten worden alleen dat was een heel zware operatie. Toch kreeg ze de zware operatie en die lukte!
Anicke moest een paar weken in het ziekenhuis blijven om aan te sterken en kwam daarna weer op school. Een paar weken ging het goed totdat Anicke een aanval kreeg, Marit was erbij. Het was een vrij hevige aanval, haar hoofd schudde heen en weer, schuim kwam uit haar mondhoeken en ze plaste in haar broek.
De dokter werd er snel bij gehaald en die zei dat het bij de operatie hoorde. Dat werd Marit ook verteld maar later vertelde Anicke dat de kanker nog niet helemaal weg was. Ze kreeg een chemokuur. Daar zou Anicke kaal van worden maar dat groeide toch wel weer aan als ze beter werd. Iedereen dacht dat Anicke door de chemokuur weer helemaal de oude zou worden. Maar dat was niet zo. Het ging alleen maar slechter met Anicke. Ze lag hele dagen op bed te slapen en Anicke en haar moeder vertelde Marit niets over de ziekte.
?Het komt door de chemokuur?. Dat werd Marit keer op keer wijsgemaakt. Tot op een avond de telefoon ging. Anicke?s moeder.
Anicke was in coma geraakt. Het was Anicke?s eigen beslissing geweest om Marit niets te vertellen. De tumor was gegroeid. Anicke was bang dat Marit dan anders zou gaan doen tegenover Anicke omdat ze zo ziek was. Na 5 dagen in coma gelegen te hebben overleed Anicke. Toen pas mocht Marit bij Anicke komen. Marit kon weinig steun vinden bij haar moeder, die heeft het altijd druk, druk, druk. Ze houdt wel veel van haar dochter maar laat dat niet zo merken. Tijd Anicke?s ziekteperiode zijn Marit en haar moeder wel meer naar elkaar toe gegroeid. Ze praten meer met elkaar over Anicke en Marit?s overleden vader.
Samen met haar moeder nam Marit afscheid van Anicke.
Tijdens de rouwdienst draaiden ze het favoriete liedje van Anicke; Phil Collins ? Againt all Odds
De moeder van Anicke zocht daarna vaak contact met Marit maar Marit wilde dat niet. Ze vond dat de moeder van Anicke haar claimde en haar als haar bloedeigen dochter zou gaan zien. Daarom ontweek ze hun zoveel mogelijk. Ze bedacht smoesjes om ontmoetingen te ontwijken. In de klas ging het ook slecht, ze werden druk en onhandelbaar. Maar toch slaagde de klas erin om allemaal hun VWO diploma te halen. Tijdens de uitreiking van de diploma?s was ook de moeder van Anicke aanwezig en ook Jorn, de broer van Anicke. Na de uitreiking van de diploma?s sprong Younes op het podium en gaf een toespraak over hoe erg ze Anicke mistten en toen hij klaar was draaiden de het liedje van Phil Collins.
?now take a look at me now,
?cause there?s just an empty space.
But to wait for you is all I can do,
and that?s what I?ve got to face.
Take a good look at me now,
?cause I?ll be standing here.
And you coming back to me is against all odds,
It?s the change I?ve got to take.
Take a look at me now?.
?begrijp je nu waarom ik niet op je verjaardag kan komen? Ik moet nu verdergaan, zonder jou. Met jou. Maar eens kom ik weer bij je terug, dat beloof ik je.
Dan zal ik zonder pijn Jorn kunnen ontmoeten en hem de hand schudden. Hem recht in de ogen kijken en zeggen: ?Ik ben Marit. Vroeger was ik de beste vriendin van je zusje. Herinner je je me nog??
En hiermee eindigde de brief van Marit naar Anicke en tegelijkertijd ook het boek.
Bobje Goudsmit werd geboren in Leiden maar verhuisde na haar geboorte naar Zwolle. Ze volgde het Gymnasium in Zwolle. Ze studeerde Nederlands in Leiden en Nijmegen en is werkzaam als lerares Nederlands sinds 1976. Ze heeft 4 kinderen waar haar boeken ook deels op gebaseerd zijn. De titels Afscheidsbrief en Waanzinnig verliefd werden genomineerd door de Jonge Jury.
Boek informatie
- Afscheidsbrief
- Bobje Goudsmit
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Bobje Goudsmit