Boekverslag: Afscheidsbrief
Leesdossier van:
Bobje Goudsmit
Afscheidsbrief
Uitgeverij Holland
Eerste druk 1999
131 bladzijden
Joep Vullings IIIC
februari 2003
Inhoudsopgave:
Bladzijde(n):
? Inhoudsopgave 2
? Motivatie van de keuze van het boek 2
? Korte samenvatting in ? 150 woorden 2
? Vertelwijze met tekstfragmenten 3
? Tijd met verduidelijkende tekstfragmenten 3
? De beoordeling van het boek 4
? Extra opdracht: Herschrijving v/e belangrijk moment 5
? Motivatie van de keuze van het boek:
Ik heb voor dit boek gekozen omdat ik van verschillende mensen heb gehoord dat het een mooi boek scheen te zijn. Ik had ook al van iemand gehoord waarover het boek zo?n beetje ging. De perspectieven van het boek zijn mij ook al van tevoren verteld. Maar de doorslag gaf mij toch echt gewoon het verhaal over twee vriendinnen die elkaar in de fietsenstalling van de middelbare school leerden kennen en elkaar door dik en dun probeerden te helpen.
? Korte samenvatting in ? 150 woorden
Het verhaal begint wanneer twee meisjes uit de brugklas, Anicke en Marit genaamd, elkaar tegenkomen in de fietsenstalling en goed bevriend raken. De twee doen echt alles samen. Ook in de pauze beschouwen ze alles vanuit hun ivoren toren. Als Anicke bij een schoolfeest gezoend wordt door Younes, denkt Marit overbodig dat hun vriendschap voorbij is. Bij hun eerste leuke middagje stappen valt Anicke flauw. De ober wou een dokter bellen, maar Hanna, de moeder van Anicke, zei dat dat niet nodig was omdat Anicke net voor het eerst ongesteld was en dat het ontwenningsverschijnselen waren. Nadat het later nog een paar keer gebeurde ging ze naar het ziekenhuis voor een onderzoek waar een allesvernietigende uitslag uit kwam: Anicke had een tumor in haar hoofd. Ze zou snel worden geopereerd. Nadat de operatie geslaagd was, kreeg ze drie weken later te horen dat ze bestraald werd en kaal werd. Als ze na een paar maanden spastische aanvallen krijgt en naar het ziekenhuis voor onderzoek gaat, hoort ze dat de tumor toch weer groeit. Na dat onderzoek gaat ze vaker naar het ziekenhuis en gaat het bergafwaarts met haar. Na vijf dagen in coma te hebben gelegen overlijdt Anicke.
? Vertelwijze met tekstfragmenten
De auteur van het boek, Bobje Goudsmit, heeft twee verschillende vertelwijzen gebruikt: de alwetende verteller (auctoriaal perspectief) en het hij perspectief.
Tekstfragment met voorbeeld van auctoriaal perspectief:
? ?Marit moest toegeven dat Younes onderhoudend gezelschap bleek te zijn. Hij praatte onderweg honderduit over school, wist sappige roddels te vertellen over klasgenoten en had aan dezelfde leraren en vakken een hekel als Marit. Maar ??n onderwerp omzeilde hij zorgvuldig: Anicke. Er kwam geen woord over haar over zijn lippen. Zodra Marit over haar vriendin begon, schakelde Younes automatisch op iets anders over. Voor Anicke?s huis sprong hij van zijn fiets en bleef aarzelend staan??
Tekstfragment met voorbeeld van hij(/zij) perspectief:
? ?Na afloop vertelde je me hoe opgelucht je was, toen je had gemerkt dat niemand raar opkeek van je uiterlijk. Je wist natuurlijk niet dat ik uit voorzorg de anderen ?s ochtends had ingelicht over hoe je er nu uitzag. Achteraf geloof ik eens dat het nodig was geweest. Want iedereen gedroeg zich normaal, zoals altijd. Tom pestte je zelfs met je bolle hoofd, door te zeggen dat je ineens niet meer op een spaniel leek, maar eerder op een pitbullterri?r. ?Weet je wel, zo eentje met van die schuinliggende ogen. Zo?n vals kreng, dat zich aan je vastbijt en niet meer loslaat. Ik heb medelijden met je vriend later.? Je had toen de grootste lol van ons allemaal. Alleen Younes was nogal stil??
? Tijd met verduidelijkende tekstfragmenten
Vertelde tijd
De vertelde tijd in dit verhaal is de tijd vanaf de brugklas tot aan net na het laatste jaar op de middelbare school. Dus vanaf hun twaalfde jaar tot aan de achttiende van Marit, maar het eindigt eigenlijk nadat Marit de laatste letter van haar brief geschreven.
Verteltijd
De vertelde tijd is de tijd hoelang je erover doet om een boek te lezen. Bij mij was de verteltijd niet zo heel erg lang: ik deed er ongeveer drie weken over om dit boek te lezen en?
het was zeker de moeite waard!
Hoe is het verhaal verteld?
De schrijver heeft in het verhaal duidelijk gebruik gemaakt van flashbacks. Dit wordt duidelijk in het volgende tekstfragment.
??Weet je nog hoe blij we waren, toen we in dezelfde klas bleken te zitten? We waren vanaf de eerste dag onafscheidelijk en bestudeerden vanuit onze ivoren toren de rest van de wereld. Elke pauze hingen we in de studiehal tegen de muur van de bibliotheek, ver weg van de drukte in de aula. Ik vond het heerlijk om alleen met elkaar op te trekken. Het gaf me een gevoel van saamhorigheid: wij tegen de rest van de wereld! Het kon me niets schelen dat we al gauw beugeltje en brilletje werden genoemd. Ik zou toch binnen niet al te lange tijd contactlenzen krijgen. En jouw slotjes bleven ook niet voor de eeuwigheid op je tanden geplakt. Toch duurde het een poos, voordat ik je voor het eerst mee naar huis nam. Het was net of ik er geen zin in had dat je mijn moeder ontmoette. Achteraf bezien vreemd, maar wel begrijpelijk. Het was allemaal zo anders bij jullie thuis??
? De beoordeling van het boek
Het verhaal roept bij mij verschillende gevoelens op. Vooral toen ik hoorde dat Anicke doodging kreeg ik emoties als verdriet etc. Ook riep bij mij bij het volgende fragment boosheid op:
? ??En waarom draag jij in de klas een pet? Ik wil dat niet hebben. Doe hem af.? ?Dat is een mutsje, meneer,? zei Younes langzaam. ?Zij mag dat.? Er lag een dreigende ondertoon in zijn stem, maar de leraar ving het signaal niet op. Marit voelde hoe het zweet haar uitbrak. Ze duwde haar nagels in haar handpalm. Dit ging mis, helemaal mis. ?Zij mag dat?? schreeuwde Rooseboom. ?Wie bepaalt er nou wat er hier in de klas mag of niet mag? Ik toch zeker? Als ik zeg dat die pet af gaat, dan gaat die pet af.? Anicke sloeg haar ogen neer. Bijna onverstaanbaar zei ze: ?Nee.?. ?Wat? Zet die pet af. Nu meteen!? zijn stem sloeg over van drift. ?Nee.?, zei ze. En toen gebeurde het. De leraar stond driftig op uit zijn stoel en griste haar mutsje van haar hoofd.
Er viel een doodse stilte in de klas. Marit hield haar adem in. O, ze wilde wel uit haar bank springen, haar arm om Anicke heenslaan, haar troosten.
Daar stond haar beste vriendin, in haar eentje, terwijl iedereen haar aangaapte. Wat moest dat vreselijk voor haar zijn, al die ogen op haar gericht. Wat zou er door haar heen gaan???
Ik vind het boek heel MOOI omdat het verhaal erg ECHT is. Mooi is gewoon mijn mening en echt, omdat je jezelf erin kunt verplaatsen. Ook speelt de emotie VERDRIET een grote rol in mijn beschouwing over dit boek. ORIGINEEL is het verhaal ook: er zijn dan wel veel boeken met probleemgevallen, maar je komt er niet vaak tegen met verhalen waarin iemand op zo?n jonge leeftijd overlijdt aan een tumor in haar hoofd. Ik vind het absoluut NIET HUMORISTISCH, MOEILIJK TE VOLGEN en ONECHT. Vooral onecht vind niet tot zijn recht komen, omdat Bobje Goudsmit, de schrijfster, de hulp van een r?ntgenoloog en een neuroloog ingeroepen heeft.
? Extra opdracht: Herschrijving van een belangrijk moment
Lief Dagboek,
Vandaag zat er weer een leuke dag aan te komen. Tenminste, dat dacht ik. Eergisteren nodigde Hanna me uit om met Anicke naar de stad te gaan. Het was ook wel leuk hoor, we kochten broeken, shirts, echt tassen vol met van alles en nog wat! Zelfs kocht Hanna een ring voor Anicke! Dat zou mama nou echt nooit doen omdat ze het ook altijd te druk heeft. Nou ja, toen we (eigenlijk vooral Anicke) een beetje moe begonnen te worden, gingen we naar dat leuke caf?. (Je weet wel, dat daar tegenover het marktplein.) Toen we allemaal iets te drinken besteld hadden en de ober het net kwam brengen, viel Anicke flauw! Ik schrok me het apezuur! Echt waar! Hanna vloog op, maar ik was haar voor. Ik greep haar en legde haar rustig neer op de grond. Iemand aan een tafeltje langs ons had toevallig een kussen gekocht, dat ik snel uit de tas griste. De ober liet het blad net niet vallen en snelde na wat wel uren leek toe met een glas water en vroeg of hij een dokter moest bellen. Na een paar seconden kwam Anicke gelukkig weer bij bewustzijn en dronken we het glas niet op en gingen naar huis. Later thuis belde Anicke zelf nog naar me en ik vroeg meteen hoe het was en of ze nog naar de dokter geweest was. Ze zei van niet omdat haar moeder zei dat dat niet nodig was en omdat het ?maar ontwenningsverschijnselen? waren. Ik hoop maar van zegen?
Tot morgen,
Marit.
Keuze voor deze opdracht: Het leek mij wel een leuke opdracht om een fragment uit het dagboek van Marit te maken naar aanleiding van dit boek. Het is helemaal zelf afgeleidt van het boek. Het belangrijke moment in het verhaal is het eerste symptomen van Anicke?s ziekte duidelijk worden: de eerste keer dat ze flauwvalt.
Bobje Goudsmit
Afscheidsbrief
Uitgeverij Holland
Eerste druk 1999
131 bladzijden
Joep Vullings IIIC
februari 2003
Inhoudsopgave:
Bladzijde(n):
? Inhoudsopgave 2
? Motivatie van de keuze van het boek 2
? Korte samenvatting in ? 150 woorden 2
? Vertelwijze met tekstfragmenten 3
? Tijd met verduidelijkende tekstfragmenten 3
? De beoordeling van het boek 4
? Extra opdracht: Herschrijving v/e belangrijk moment 5
? Motivatie van de keuze van het boek:
Ik heb voor dit boek gekozen omdat ik van verschillende mensen heb gehoord dat het een mooi boek scheen te zijn. Ik had ook al van iemand gehoord waarover het boek zo?n beetje ging. De perspectieven van het boek zijn mij ook al van tevoren verteld. Maar de doorslag gaf mij toch echt gewoon het verhaal over twee vriendinnen die elkaar in de fietsenstalling van de middelbare school leerden kennen en elkaar door dik en dun probeerden te helpen.
? Korte samenvatting in ? 150 woorden
Het verhaal begint wanneer twee meisjes uit de brugklas, Anicke en Marit genaamd, elkaar tegenkomen in de fietsenstalling en goed bevriend raken. De twee doen echt alles samen. Ook in de pauze beschouwen ze alles vanuit hun ivoren toren. Als Anicke bij een schoolfeest gezoend wordt door Younes, denkt Marit overbodig dat hun vriendschap voorbij is. Bij hun eerste leuke middagje stappen valt Anicke flauw. De ober wou een dokter bellen, maar Hanna, de moeder van Anicke, zei dat dat niet nodig was omdat Anicke net voor het eerst ongesteld was en dat het ontwenningsverschijnselen waren. Nadat het later nog een paar keer gebeurde ging ze naar het ziekenhuis voor een onderzoek waar een allesvernietigende uitslag uit kwam: Anicke had een tumor in haar hoofd. Ze zou snel worden geopereerd. Nadat de operatie geslaagd was, kreeg ze drie weken later te horen dat ze bestraald werd en kaal werd. Als ze na een paar maanden spastische aanvallen krijgt en naar het ziekenhuis voor onderzoek gaat, hoort ze dat de tumor toch weer groeit. Na dat onderzoek gaat ze vaker naar het ziekenhuis en gaat het bergafwaarts met haar. Na vijf dagen in coma te hebben gelegen overlijdt Anicke.
? Vertelwijze met tekstfragmenten
De auteur van het boek, Bobje Goudsmit, heeft twee verschillende vertelwijzen gebruikt: de alwetende verteller (auctoriaal perspectief) en het hij perspectief.
Tekstfragment met voorbeeld van auctoriaal perspectief:
? ?Marit moest toegeven dat Younes onderhoudend gezelschap bleek te zijn. Hij praatte onderweg honderduit over school, wist sappige roddels te vertellen over klasgenoten en had aan dezelfde leraren en vakken een hekel als Marit. Maar ??n onderwerp omzeilde hij zorgvuldig: Anicke. Er kwam geen woord over haar over zijn lippen. Zodra Marit over haar vriendin begon, schakelde Younes automatisch op iets anders over. Voor Anicke?s huis sprong hij van zijn fiets en bleef aarzelend staan??
Tekstfragment met voorbeeld van hij(/zij) perspectief:
? ?Na afloop vertelde je me hoe opgelucht je was, toen je had gemerkt dat niemand raar opkeek van je uiterlijk. Je wist natuurlijk niet dat ik uit voorzorg de anderen ?s ochtends had ingelicht over hoe je er nu uitzag. Achteraf geloof ik eens dat het nodig was geweest. Want iedereen gedroeg zich normaal, zoals altijd. Tom pestte je zelfs met je bolle hoofd, door te zeggen dat je ineens niet meer op een spaniel leek, maar eerder op een pitbullterri?r. ?Weet je wel, zo eentje met van die schuinliggende ogen. Zo?n vals kreng, dat zich aan je vastbijt en niet meer loslaat. Ik heb medelijden met je vriend later.? Je had toen de grootste lol van ons allemaal. Alleen Younes was nogal stil??
? Tijd met verduidelijkende tekstfragmenten
Vertelde tijd
De vertelde tijd in dit verhaal is de tijd vanaf de brugklas tot aan net na het laatste jaar op de middelbare school. Dus vanaf hun twaalfde jaar tot aan de achttiende van Marit, maar het eindigt eigenlijk nadat Marit de laatste letter van haar brief geschreven.
Verteltijd
De vertelde tijd is de tijd hoelang je erover doet om een boek te lezen. Bij mij was de verteltijd niet zo heel erg lang: ik deed er ongeveer drie weken over om dit boek te lezen en?
het was zeker de moeite waard!
Hoe is het verhaal verteld?
De schrijver heeft in het verhaal duidelijk gebruik gemaakt van flashbacks. Dit wordt duidelijk in het volgende tekstfragment.
??Weet je nog hoe blij we waren, toen we in dezelfde klas bleken te zitten? We waren vanaf de eerste dag onafscheidelijk en bestudeerden vanuit onze ivoren toren de rest van de wereld. Elke pauze hingen we in de studiehal tegen de muur van de bibliotheek, ver weg van de drukte in de aula. Ik vond het heerlijk om alleen met elkaar op te trekken. Het gaf me een gevoel van saamhorigheid: wij tegen de rest van de wereld! Het kon me niets schelen dat we al gauw beugeltje en brilletje werden genoemd. Ik zou toch binnen niet al te lange tijd contactlenzen krijgen. En jouw slotjes bleven ook niet voor de eeuwigheid op je tanden geplakt. Toch duurde het een poos, voordat ik je voor het eerst mee naar huis nam. Het was net of ik er geen zin in had dat je mijn moeder ontmoette. Achteraf bezien vreemd, maar wel begrijpelijk. Het was allemaal zo anders bij jullie thuis??
? De beoordeling van het boek
Het verhaal roept bij mij verschillende gevoelens op. Vooral toen ik hoorde dat Anicke doodging kreeg ik emoties als verdriet etc. Ook riep bij mij bij het volgende fragment boosheid op:
? ??En waarom draag jij in de klas een pet? Ik wil dat niet hebben. Doe hem af.? ?Dat is een mutsje, meneer,? zei Younes langzaam. ?Zij mag dat.? Er lag een dreigende ondertoon in zijn stem, maar de leraar ving het signaal niet op. Marit voelde hoe het zweet haar uitbrak. Ze duwde haar nagels in haar handpalm. Dit ging mis, helemaal mis. ?Zij mag dat?? schreeuwde Rooseboom. ?Wie bepaalt er nou wat er hier in de klas mag of niet mag? Ik toch zeker? Als ik zeg dat die pet af gaat, dan gaat die pet af.? Anicke sloeg haar ogen neer. Bijna onverstaanbaar zei ze: ?Nee.?. ?Wat? Zet die pet af. Nu meteen!? zijn stem sloeg over van drift. ?Nee.?, zei ze. En toen gebeurde het. De leraar stond driftig op uit zijn stoel en griste haar mutsje van haar hoofd.
Er viel een doodse stilte in de klas. Marit hield haar adem in. O, ze wilde wel uit haar bank springen, haar arm om Anicke heenslaan, haar troosten.
Daar stond haar beste vriendin, in haar eentje, terwijl iedereen haar aangaapte. Wat moest dat vreselijk voor haar zijn, al die ogen op haar gericht. Wat zou er door haar heen gaan???
Ik vind het boek heel MOOI omdat het verhaal erg ECHT is. Mooi is gewoon mijn mening en echt, omdat je jezelf erin kunt verplaatsen. Ook speelt de emotie VERDRIET een grote rol in mijn beschouwing over dit boek. ORIGINEEL is het verhaal ook: er zijn dan wel veel boeken met probleemgevallen, maar je komt er niet vaak tegen met verhalen waarin iemand op zo?n jonge leeftijd overlijdt aan een tumor in haar hoofd. Ik vind het absoluut NIET HUMORISTISCH, MOEILIJK TE VOLGEN en ONECHT. Vooral onecht vind niet tot zijn recht komen, omdat Bobje Goudsmit, de schrijfster, de hulp van een r?ntgenoloog en een neuroloog ingeroepen heeft.
? Extra opdracht: Herschrijving van een belangrijk moment
Lief Dagboek,
Vandaag zat er weer een leuke dag aan te komen. Tenminste, dat dacht ik. Eergisteren nodigde Hanna me uit om met Anicke naar de stad te gaan. Het was ook wel leuk hoor, we kochten broeken, shirts, echt tassen vol met van alles en nog wat! Zelfs kocht Hanna een ring voor Anicke! Dat zou mama nou echt nooit doen omdat ze het ook altijd te druk heeft. Nou ja, toen we (eigenlijk vooral Anicke) een beetje moe begonnen te worden, gingen we naar dat leuke caf?. (Je weet wel, dat daar tegenover het marktplein.) Toen we allemaal iets te drinken besteld hadden en de ober het net kwam brengen, viel Anicke flauw! Ik schrok me het apezuur! Echt waar! Hanna vloog op, maar ik was haar voor. Ik greep haar en legde haar rustig neer op de grond. Iemand aan een tafeltje langs ons had toevallig een kussen gekocht, dat ik snel uit de tas griste. De ober liet het blad net niet vallen en snelde na wat wel uren leek toe met een glas water en vroeg of hij een dokter moest bellen. Na een paar seconden kwam Anicke gelukkig weer bij bewustzijn en dronken we het glas niet op en gingen naar huis. Later thuis belde Anicke zelf nog naar me en ik vroeg meteen hoe het was en of ze nog naar de dokter geweest was. Ze zei van niet omdat haar moeder zei dat dat niet nodig was en omdat het ?maar ontwenningsverschijnselen? waren. Ik hoop maar van zegen?
Tot morgen,
Marit.
Keuze voor deze opdracht: Het leek mij wel een leuke opdracht om een fragment uit het dagboek van Marit te maken naar aanleiding van dit boek. Het is helemaal zelf afgeleidt van het boek. Het belangrijke moment in het verhaal is het eerste symptomen van Anicke?s ziekte duidelijk worden: de eerste keer dat ze flauwvalt.
Bobje Goudsmit werd geboren in Leiden maar verhuisde na haar geboorte naar Zwolle. Ze volgde het Gymnasium in Zwolle. Ze studeerde Nederlands in Leiden en Nijmegen en is werkzaam als lerares Nederlands sinds 1976. Ze heeft 4 kinderen waar haar boeken ook deels op gebaseerd zijn. De titels Afscheidsbrief en Waanzinnig verliefd werden genomineerd door de Jonge Jury.
Boek informatie
- Afscheidsbrief
- Bobje Goudsmit
- Nederlands
Handige opties
- Meer boeken van:Bobje Goudsmit