Werkstuk: Schildpadden
VOORWOORD:
Ik doe dit werkstuk over schildpadden omdat ik het een leuk en interessant onderwerp vind. Ik vind het leuk omdat hij evenals de alligator al heel lang op aarde leeft, al sinds de tijd van de dinosauri?rs!!! De dino’s stierven uit, de schildpadden en de alligators bleven.
INHOUD:
1. Voorwoord. 2
2. Groepen en soorten. 3
3. De schildpad behoort tot de reptielen. 5
4. De bouw van een schildpad (anatomie). 5
4.1 het schild 5
4.2 het skelet 7
4.3 de poten 8
5. De voortplanting. 9
6. De winterslaap. 11
7. het eten van een schildpad 11
8. een paar opmerkelijke schildpadden 12
9. De bescherming van de landschildpadden. 13
10. Nawoord. 14
11. bronvermelding 15
2. GROEPEN EN SOORTEN.
Dit is een overzicht voor de plaatsing van de schildpad in het dierenrijk.
Gewervelde Dieren(Invertebrata)
Vissen Amfibien Reptielen(Reptilia) Vogels Zoogdieren
Slangen(Serpentes) Schildpadden(Testudines) Hagedissen(Sauria) Krokodillen(Crocodilia)
Prehistorisch(Amphichelydia) Halswenders(Pleurodira) Halsbergers(Cryptodira)
De schildpadden behoren tot de reptielen. En de reptielen is 1 van de 5 groepen die onder de gewervelde dierengroepen valt. Soorten schildpadden: Er bestaan meer dan tweehonderd soorten schildpadden. Die kan je verdelen over drie groepen. 1: prehistorisch, 2: de halsbergers, die trekken hun kop helemaal in, 3: de halswenders, die krommen hun hals tot een S-vorm. De prehistorische groep is uitgestorven.
De kop van een schildpad is vaak stomp en hoekig. De kaken vormen een rand hoornplaten, die ze gebruiken als twee messen. Je hebt onder de schildpadden twee soorten nekken. Sommige schildpadden hebben een nek die teruggetrokken kan worden onder het schild. Dieren met zo'n nek noemen we halsbergers. De tweede groep legt zijn kop en nek langs het schild. Deze dieren hebben een lange nek, zoals de slangenhalsschildpad. Dieren met zo'n lange nek noemen we halswenders. De zeeschildpad kan zijn kop helemaal niet onder zijn schild terugtrekken, omdat zijn kop te groot is.
Sommige schildpadden leven op het land, weer andere leven in moerassen en er zijn ook schildpadden die in de zee leven. Daarom kun je ze ook in deze drie groepen verdelen: de landschildpad, de moerasschildpad en de zeeschildpad.
Nu ga ik iets vertellen over deze drie types schildpadden.
Landschildpadden: Landschildpadden herken je aan hun hoge bolle schild. Ze leven in warme gebieden zoals de woestijn. De landschildpadden hebben sterke poten, hun vijf tenen zijn aan elkaar gegroeid zodat ze het zware lichaam kunnen dragen.
Moerasschildpadden: Moerasschildpadden zijn uitstekende zwemmers. Hun schild is veel minder bol dan die van de landschildpad. Met zo’n afgeplat schild heb je een betere stroomlijn dus komt de schildpad gemakkelijker vooruit in het water. Ook de vliezen tussen de tenen maken de moerasschildpad een echte zwemmer. Moerasschildpadden leven niet alleen in moerasgebied maar ook bij beekjes, poelen en meren. Hij wordt daarom ook wel eens de waterschildpad genoemd.
Zeeschildpadden: Zeeschildpadden zijn van alle schildpadden het best aan het water aangepast. Deze schildpadden -je hoort het al aan de naam - leven in de zee. Ze leven en slapen er en komen zelden of nooit aan land. Alleen de vrouwtjes komen aan land als die eieren gaan leggen. De voorpoten hebben geen zwemvliezen meer maar zijn vergroeit tot stevige roeispanen!
een zeeschildpad
3. DE SCHILDPAD BEHOORT TOT DE REPTIELEN.
Reptielen: De schildpad is een reptiel, reptielen hebben twee kenmerken: alle reptielen hebben schubben en leggen eitjes die ze begraven onder het zand. Die eieren hebben een stevige kalkschaal, de eieren van de zeeschildpad zijn zacht en veerkrachtig, die laten lucht door die dan word ingeademd door de schildpadjes in de eieren
Alle reptielen hebben een skelet en ademen door hun longen,
Dus moeten reptielen die in het water leven steeds weer boven komen om adem te halen. Reptielen houden van de zon dus vind je ze het meest in warme landen.
4. DE BOUW VAN EEN SCHILDPAD (anatomie).
4.1 het schild.
Eigenlijk is de naam schildpad erg verwarrend, want de schildpad is geen pad. Het stukje naam schild is wel duidelijk, iedere schildpad is aan zijn rugschild te herkenen, een schildpad heeft trouwens ook een buikschild, die twee vormen samen een pantser, dat geeft prima bescherming. Als hij zich bedreigt voelt gaat hij erin. Het schild heeft dan twee openingen: ??n voor de voorpoten en de kop en ??n voor de achterpoten en de staart.
een teruggetrokken schildpad
Het schild is opgebouwd uit twee stevige lagen: de buitenste laag bestaat uit hoornplaatjes. Samen vormen die hoornplaatjes het opvallende schild. Hoorn is erg stevig, onze nagels zijn bijvoorbeeld van hoorn of de hoeven en de hoornen van een koe. De tweede laag bestaat uit bot, dit zijn platte wervels en ribben die het binnenste schild vormen.
Hieronder is een tekening van het buikschild –ook wel plastron genaamd - van een schildpad. Het bestaat uit de volgende onderdelen:
GU LAR (nek), HUMERAAL(arm), PECTORAAL(borst), ABDOMINAAL(buik), FEMORAAL(been), ANAAL(poepgedeelte). Deze namen worden ook voor het menselijk lichaam gebruikt (heb ik van mijn moeder, zij is fysiotherapeute).
Het buikschild van een schildpad
Indeling van het rugschild of carapax genaamd .
In het rugschild worden de volgende onderdelen onderscheiden: vertebraal (wervels betreffend), pleuraal en marginaal. Zie ook de ingevoegde foto.
Het rugschild van een schildpad
4.2 HET SKELET
Hieronder is een tekening van de indeling met de namen van het skelet. Over algemeen genomen is een indeling als volgt te maken, tussen haakjes staat het aantal "wervels":
Cervicale of nek wervels (8)
Dorsale of ruggenwervels (10)
Sacraal of heiligbeen (2)
Caudale of staartbeen (20-30)
De onderstaande tekening is een zijaanzicht van een zeeschildpad, hierop is zeer duidelijk te zien dat de ruggenwervels tegen het carapax (rugschild) aan zitten.
4.3 DE POTEN
De poten hebben bij schildpadden diverse functies: bij landschildpadden vooral om zich voort te bewegen, maar ook om te gebruiken tijdens het eten door het voedsel aan stukken te trekken. Dit geldt ook voor de moerasschildpadden met daarbij de vermelding dat deze door de huidplooien tussen de tenen zich snel en soepel kunnen voortbewegen door het water. Zeeschildpadden daarentegen en diverse soorten zoetwater (week) schildpadden hebben in onze ogen eigenlijk aan de voorzijde tot vinnen vergroeide poten. Het enige waarin duidelijk blijkt dat deze poten zich hebben aangepast aan het waterleven is te zien in de tekening hieronder: Het ‘bovenarm bot’ is meer ontwikkeld dan bij de landschildpad. De ‘vingerstralen’ zijn daarentegen smaller en minder lang.
5. DE VOORTPLANTING.
Hol of plat: Bij veel schildpadden is het aan het buikschild te zien of de schildpad een mannetje of een vrouwtje is: bij de vrouwtjes is het buikschild plat, en bij de mannetjes is het een beetje hol.
Dat holle schild voorkomt dat tijdens de paring het mannetje van het vrouwtje afrolt.
Paren: paren is dat het mannetje zaad bij de eitjes van het vrouwtje doet. Als twee landschildpadden met elkaar gaan paren, dan zijn ze niet meer zo sloom dan anders, maar snel: in volle vaart rennen ze achter elkaar aan. Na een tijdje kan de paring beginnen. Het mannetje klimt op de rug van het vrouwtje en houd zich stevig met zijn nagels vast aan de rand van het schild van het vrouwtje. Bij het paren laat hij de meest krachtige geluiden horen.
De eieren: na een paar dagen gaan de vrouwtjes eieren leggen. Dat doen ze altijd op het land, ook de zeeschildpadden en moerasschildpadden. Het vrouwtje graaft dan een kuil in het zand. De eieren komen dan ??n voor ??n naar buiten. Voor de vrouwtjes van de zeeschildpadden is dit het enige moment dat ze aan land komen. De mannetjes blijven altijd in het water. Als het vrouwtje klaar is dekt ze het nest zorgvuldig af. De eieren worden uitgebroed door de zon. Na een paar weken breken de jongen de eieren open en graven zelf een weg uit het nest. De meeste schildpadden leggen twee tot twintig kogelronde eieren. Maar sommige zeeschildpadden leggen er soms wel meer dan HONDERD!!! Als de vrouwtjes van de zeeschildpadden eieren gaan leggen gaan ze soms met wel duizenden tegelijk naar de legstranden. Legstranden zijn stranden waar de zeeschildpadden hun eieren leggen (je hoort het al aan de naam). Legstranden kun je in elk werelddeel vinden waar het maar warm genoeg is. Als de kleine schildpadjes uitkomen, zoeken ze direkt de weg naar zee, waar ze zichzelf direkt moeten redden.
op weg naar de zee
6. DE WINTERSLAAP:
Alle Europese landschildpadden in de natuur doen een winterslaap. Deze koudbloedige dieren zouden anders dood gaan als het gaat vriezen. Zelfs de tropische soorten worden eens per jaar traag en verliezen hun eetlust. Dat is dan geen winter maar een droogte slaap. De winterslaap duurt ongeveer 5 maanden tot het voorjaar. Kleine en zwakke schildpadden moeten iets korter slapen want die hebben meer eten nodig en in de winterslaap eet je niet. Baby-schildpadden slapen maar vier tot zes weken. Als de schildpadden wakker worden gaan ze na een paar uur weer eten maar wel in een rustig tempo
In de winterslaap gaat de ademhaling van het dier langzaam en dat kost weinig energie, dus kan het dier teren op zijn reserves. Dat mag natuurlijk niet te lang duren, een paar maanden is te doen. Als de winter te lang duurt dan kost dat een hoop schildpaddenlevens. Voor de schildpad is het in de winter dus wachten op warmere tijden.
7. ETEN VAN EEN SCHILDPAD.
Het eten van landschildpadden bestaat voor een groot deel uit plantaardig voedsel. Het verschilt wel per soort wat ze eten, want dieren die in het bos voorkomen eten andere dingen dan dieren die in warmere droge gebieden voorkomen.
Het wil niet zeggen dat ze alleen planten eten; een worm, slak of ander klein diertje dat hun pad kruist wordt heus wel gegeten.
Moerasschildpadden eten haast alleen maar dierlijk voedsel in hun eerste levensjaren, maar naarmate ze ouder worden eten ze ook waterplanten en ander plantaardig spul dat op of in het water ligt.
De meeste zeeschildpadden staan erom bekend dat ze op latere leeftijd alleen maar zeegras eten.
8. EEN PAAR OPMERKELIJKE SCHILDPADDEN.
Reuzen: De allergrootste schildpad is de lederschildpad, die kan zeshonderd kilogram wegen en zijn schild wordt twee meter lang. De lederschildpad is een echte zeebewoner. De lederschildpad heeft geen schild maar een leerachtige bedekking op zijn rug waar zeven richels over heen lopen, van de kop naar de staart. Hij trekt enorme afstanden door de zee?n en heel zelden wordt hij in de Noordzee aangetroffen. Er zijn ook reuzen op het land: twee soorten lijken nogal op elkaar, allebei leven ze op een eilandengroep. De ene is de reuzenschildpad op de Gal?pagos-eilanden, dat is een eilandengroep bij Zuid-Amerika. Deze reuzenschildpad wordt meer dan een meter lang en kan wel 350 kilogram zwaar worden. De andere leeft op de Seychellen, een eilanden groep bij Afrika, deze reuzenschildpad word net iets langer en weegt iets meer.
Weekschildpadden: Weekschildpadden hebben geen schild maar een soort leerachtige bedekking op de rug. Deze waterbewoners leven op de modderige bodem van ondiepe meren en moerassen. Daar liggen ze veilig dus een schild is niet echt nodig. Dit type schildpadden heeft een hele lange nek en snuit als een vlezige slurf die hij als een snorkel boven het water uit steekt. Zo kan hij uren blijven liggen zonder te bewegen, en als hij adem wil halen doet hij dat gewoon door die zogenaamde snorkel.
De alligatorschildpad: Ook de alligatorschildpad kan uren op de bodem van Noord-Amerikaanse meren liggen. Zelfs als hij honger heeft komt deze viseter niet van zijn plaats, hij heeft namelijk een heel handig trucje waarmee hij de vis lokt: aan zijn tong zit een vlezig aanhangsel wat op een worm lijkt, en als hij wil eten dan hoeft hij alleen maar zijn bek open te doen, dan zwemmen de vissen gewoon naar binnen om die heerlijke worm te eten.
M?hlenbergschildpad is de kleinste waterschildpad met een carapaxlengte van negen centimeter.
9. DE BESCHERMING VAN DE LANDSCHILDPADDEN.
De geschiedenis van de bescherming van de landschildpadden: Vroeger werden er veel Europese landschildpadden ons land ingevoerd. Sinds 1977 is dat verboden omdat de wet BUD (Bedreigde Uitheemse Diersoorten) toen in ons land geldig werd en het houden van schildpadden verbood. Sedertdien kun je ze niet meer in de Nederlandse dierenwinkels kopen. Toch werden er in Nederland nog steeds veel landschildpadden gehouden, die de mensen op de vogeltjesmarkt in Antwerpen gekocht hadden: dat kon omdat Belgi? zich toen nog niet had aangesloten bij de CITES-landen die zich verbinden aan overeenkomsten over beschermde diersoorten. Maar na 1984 mogen er ook in Belgi? geen beschermde diersoorten verkocht worden.
De wet BUD is in de loop der tijd veranderd in de wet BUDEP die nu Flora&Fauna wet heet.
Toch zijn er nog landschildpadden in Nederland: Ondanks de beschermende maatregelen zijn er nog steeds veel landschildpadden in Nederland, deze schildpadden zijn al voor de wet geldig werd, bij de mensen thuis of uit het buitenland meegenomen. Voor deze dieren heb je een vergunning nodig om ze te mogen houden, als je die niet hebt kunnen de schildpadden in beslag genomen geworden door de douane of de politie. Neem geen schildpadden uit het buitenland mee. Het lijkt leuk maar schildpadden zijn moeilijk te verzorgen in ons koude klimaat. Als je ze in ons land door een tuin laat lopen krijgen ze gauw een longontsteking waaraan ze dood kunnen gaan. De overgang naar ons land is gewoon te groot.
NAWOORD:
dit is het einde van mijn werkstuk
Bronvermelding
Cd- rom : encarta encyclopedia 2001
Internet: diverse websites waaronder
www.artis.nl
www.schildpadden.nl
boekje: landschildpadden door Christine Adrian.
van hen heb ik informatie gekregen
www.schildpaddenopvangcentrum.nl
Ik doe dit werkstuk over schildpadden omdat ik het een leuk en interessant onderwerp vind. Ik vind het leuk omdat hij evenals de alligator al heel lang op aarde leeft, al sinds de tijd van de dinosauri?rs!!! De dino’s stierven uit, de schildpadden en de alligators bleven.
INHOUD:
1. Voorwoord. 2
2. Groepen en soorten. 3
3. De schildpad behoort tot de reptielen. 5
4. De bouw van een schildpad (anatomie). 5
4.1 het schild 5
4.2 het skelet 7
4.3 de poten 8
5. De voortplanting. 9
6. De winterslaap. 11
7. het eten van een schildpad 11
8. een paar opmerkelijke schildpadden 12
9. De bescherming van de landschildpadden. 13
10. Nawoord. 14
11. bronvermelding 15
2. GROEPEN EN SOORTEN.
Dit is een overzicht voor de plaatsing van de schildpad in het dierenrijk.
Gewervelde Dieren(Invertebrata)
Vissen Amfibien Reptielen(Reptilia) Vogels Zoogdieren
Slangen(Serpentes) Schildpadden(Testudines) Hagedissen(Sauria) Krokodillen(Crocodilia)
Prehistorisch(Amphichelydia) Halswenders(Pleurodira) Halsbergers(Cryptodira)
De schildpadden behoren tot de reptielen. En de reptielen is 1 van de 5 groepen die onder de gewervelde dierengroepen valt. Soorten schildpadden: Er bestaan meer dan tweehonderd soorten schildpadden. Die kan je verdelen over drie groepen. 1: prehistorisch, 2: de halsbergers, die trekken hun kop helemaal in, 3: de halswenders, die krommen hun hals tot een S-vorm. De prehistorische groep is uitgestorven.
De kop van een schildpad is vaak stomp en hoekig. De kaken vormen een rand hoornplaten, die ze gebruiken als twee messen. Je hebt onder de schildpadden twee soorten nekken. Sommige schildpadden hebben een nek die teruggetrokken kan worden onder het schild. Dieren met zo'n nek noemen we halsbergers. De tweede groep legt zijn kop en nek langs het schild. Deze dieren hebben een lange nek, zoals de slangenhalsschildpad. Dieren met zo'n lange nek noemen we halswenders. De zeeschildpad kan zijn kop helemaal niet onder zijn schild terugtrekken, omdat zijn kop te groot is.
Sommige schildpadden leven op het land, weer andere leven in moerassen en er zijn ook schildpadden die in de zee leven. Daarom kun je ze ook in deze drie groepen verdelen: de landschildpad, de moerasschildpad en de zeeschildpad.
Nu ga ik iets vertellen over deze drie types schildpadden.
Landschildpadden: Landschildpadden herken je aan hun hoge bolle schild. Ze leven in warme gebieden zoals de woestijn. De landschildpadden hebben sterke poten, hun vijf tenen zijn aan elkaar gegroeid zodat ze het zware lichaam kunnen dragen.
Moerasschildpadden: Moerasschildpadden zijn uitstekende zwemmers. Hun schild is veel minder bol dan die van de landschildpad. Met zo’n afgeplat schild heb je een betere stroomlijn dus komt de schildpad gemakkelijker vooruit in het water. Ook de vliezen tussen de tenen maken de moerasschildpad een echte zwemmer. Moerasschildpadden leven niet alleen in moerasgebied maar ook bij beekjes, poelen en meren. Hij wordt daarom ook wel eens de waterschildpad genoemd.
Zeeschildpadden: Zeeschildpadden zijn van alle schildpadden het best aan het water aangepast. Deze schildpadden -je hoort het al aan de naam - leven in de zee. Ze leven en slapen er en komen zelden of nooit aan land. Alleen de vrouwtjes komen aan land als die eieren gaan leggen. De voorpoten hebben geen zwemvliezen meer maar zijn vergroeit tot stevige roeispanen!
een zeeschildpad
3. DE SCHILDPAD BEHOORT TOT DE REPTIELEN.
Reptielen: De schildpad is een reptiel, reptielen hebben twee kenmerken: alle reptielen hebben schubben en leggen eitjes die ze begraven onder het zand. Die eieren hebben een stevige kalkschaal, de eieren van de zeeschildpad zijn zacht en veerkrachtig, die laten lucht door die dan word ingeademd door de schildpadjes in de eieren
Alle reptielen hebben een skelet en ademen door hun longen,
Dus moeten reptielen die in het water leven steeds weer boven komen om adem te halen. Reptielen houden van de zon dus vind je ze het meest in warme landen.
4. DE BOUW VAN EEN SCHILDPAD (anatomie).
4.1 het schild.
Eigenlijk is de naam schildpad erg verwarrend, want de schildpad is geen pad. Het stukje naam schild is wel duidelijk, iedere schildpad is aan zijn rugschild te herkenen, een schildpad heeft trouwens ook een buikschild, die twee vormen samen een pantser, dat geeft prima bescherming. Als hij zich bedreigt voelt gaat hij erin. Het schild heeft dan twee openingen: ??n voor de voorpoten en de kop en ??n voor de achterpoten en de staart.
een teruggetrokken schildpad
Het schild is opgebouwd uit twee stevige lagen: de buitenste laag bestaat uit hoornplaatjes. Samen vormen die hoornplaatjes het opvallende schild. Hoorn is erg stevig, onze nagels zijn bijvoorbeeld van hoorn of de hoeven en de hoornen van een koe. De tweede laag bestaat uit bot, dit zijn platte wervels en ribben die het binnenste schild vormen.
Hieronder is een tekening van het buikschild –ook wel plastron genaamd - van een schildpad. Het bestaat uit de volgende onderdelen:
GU LAR (nek), HUMERAAL(arm), PECTORAAL(borst), ABDOMINAAL(buik), FEMORAAL(been), ANAAL(poepgedeelte). Deze namen worden ook voor het menselijk lichaam gebruikt (heb ik van mijn moeder, zij is fysiotherapeute).
Het buikschild van een schildpad
Indeling van het rugschild of carapax genaamd .
In het rugschild worden de volgende onderdelen onderscheiden: vertebraal (wervels betreffend), pleuraal en marginaal. Zie ook de ingevoegde foto.
Het rugschild van een schildpad
4.2 HET SKELET
Hieronder is een tekening van de indeling met de namen van het skelet. Over algemeen genomen is een indeling als volgt te maken, tussen haakjes staat het aantal "wervels":
Cervicale of nek wervels (8)
Dorsale of ruggenwervels (10)
Sacraal of heiligbeen (2)
Caudale of staartbeen (20-30)
De onderstaande tekening is een zijaanzicht van een zeeschildpad, hierop is zeer duidelijk te zien dat de ruggenwervels tegen het carapax (rugschild) aan zitten.
4.3 DE POTEN
De poten hebben bij schildpadden diverse functies: bij landschildpadden vooral om zich voort te bewegen, maar ook om te gebruiken tijdens het eten door het voedsel aan stukken te trekken. Dit geldt ook voor de moerasschildpadden met daarbij de vermelding dat deze door de huidplooien tussen de tenen zich snel en soepel kunnen voortbewegen door het water. Zeeschildpadden daarentegen en diverse soorten zoetwater (week) schildpadden hebben in onze ogen eigenlijk aan de voorzijde tot vinnen vergroeide poten. Het enige waarin duidelijk blijkt dat deze poten zich hebben aangepast aan het waterleven is te zien in de tekening hieronder: Het ‘bovenarm bot’ is meer ontwikkeld dan bij de landschildpad. De ‘vingerstralen’ zijn daarentegen smaller en minder lang.
5. DE VOORTPLANTING.
Hol of plat: Bij veel schildpadden is het aan het buikschild te zien of de schildpad een mannetje of een vrouwtje is: bij de vrouwtjes is het buikschild plat, en bij de mannetjes is het een beetje hol.
Dat holle schild voorkomt dat tijdens de paring het mannetje van het vrouwtje afrolt.
Paren: paren is dat het mannetje zaad bij de eitjes van het vrouwtje doet. Als twee landschildpadden met elkaar gaan paren, dan zijn ze niet meer zo sloom dan anders, maar snel: in volle vaart rennen ze achter elkaar aan. Na een tijdje kan de paring beginnen. Het mannetje klimt op de rug van het vrouwtje en houd zich stevig met zijn nagels vast aan de rand van het schild van het vrouwtje. Bij het paren laat hij de meest krachtige geluiden horen.
De eieren: na een paar dagen gaan de vrouwtjes eieren leggen. Dat doen ze altijd op het land, ook de zeeschildpadden en moerasschildpadden. Het vrouwtje graaft dan een kuil in het zand. De eieren komen dan ??n voor ??n naar buiten. Voor de vrouwtjes van de zeeschildpadden is dit het enige moment dat ze aan land komen. De mannetjes blijven altijd in het water. Als het vrouwtje klaar is dekt ze het nest zorgvuldig af. De eieren worden uitgebroed door de zon. Na een paar weken breken de jongen de eieren open en graven zelf een weg uit het nest. De meeste schildpadden leggen twee tot twintig kogelronde eieren. Maar sommige zeeschildpadden leggen er soms wel meer dan HONDERD!!! Als de vrouwtjes van de zeeschildpadden eieren gaan leggen gaan ze soms met wel duizenden tegelijk naar de legstranden. Legstranden zijn stranden waar de zeeschildpadden hun eieren leggen (je hoort het al aan de naam). Legstranden kun je in elk werelddeel vinden waar het maar warm genoeg is. Als de kleine schildpadjes uitkomen, zoeken ze direkt de weg naar zee, waar ze zichzelf direkt moeten redden.
op weg naar de zee
6. DE WINTERSLAAP:
Alle Europese landschildpadden in de natuur doen een winterslaap. Deze koudbloedige dieren zouden anders dood gaan als het gaat vriezen. Zelfs de tropische soorten worden eens per jaar traag en verliezen hun eetlust. Dat is dan geen winter maar een droogte slaap. De winterslaap duurt ongeveer 5 maanden tot het voorjaar. Kleine en zwakke schildpadden moeten iets korter slapen want die hebben meer eten nodig en in de winterslaap eet je niet. Baby-schildpadden slapen maar vier tot zes weken. Als de schildpadden wakker worden gaan ze na een paar uur weer eten maar wel in een rustig tempo
In de winterslaap gaat de ademhaling van het dier langzaam en dat kost weinig energie, dus kan het dier teren op zijn reserves. Dat mag natuurlijk niet te lang duren, een paar maanden is te doen. Als de winter te lang duurt dan kost dat een hoop schildpaddenlevens. Voor de schildpad is het in de winter dus wachten op warmere tijden.
7. ETEN VAN EEN SCHILDPAD.
Het eten van landschildpadden bestaat voor een groot deel uit plantaardig voedsel. Het verschilt wel per soort wat ze eten, want dieren die in het bos voorkomen eten andere dingen dan dieren die in warmere droge gebieden voorkomen.
Het wil niet zeggen dat ze alleen planten eten; een worm, slak of ander klein diertje dat hun pad kruist wordt heus wel gegeten.
Moerasschildpadden eten haast alleen maar dierlijk voedsel in hun eerste levensjaren, maar naarmate ze ouder worden eten ze ook waterplanten en ander plantaardig spul dat op of in het water ligt.
De meeste zeeschildpadden staan erom bekend dat ze op latere leeftijd alleen maar zeegras eten.
8. EEN PAAR OPMERKELIJKE SCHILDPADDEN.
Reuzen: De allergrootste schildpad is de lederschildpad, die kan zeshonderd kilogram wegen en zijn schild wordt twee meter lang. De lederschildpad is een echte zeebewoner. De lederschildpad heeft geen schild maar een leerachtige bedekking op zijn rug waar zeven richels over heen lopen, van de kop naar de staart. Hij trekt enorme afstanden door de zee?n en heel zelden wordt hij in de Noordzee aangetroffen. Er zijn ook reuzen op het land: twee soorten lijken nogal op elkaar, allebei leven ze op een eilandengroep. De ene is de reuzenschildpad op de Gal?pagos-eilanden, dat is een eilandengroep bij Zuid-Amerika. Deze reuzenschildpad wordt meer dan een meter lang en kan wel 350 kilogram zwaar worden. De andere leeft op de Seychellen, een eilanden groep bij Afrika, deze reuzenschildpad word net iets langer en weegt iets meer.
Weekschildpadden: Weekschildpadden hebben geen schild maar een soort leerachtige bedekking op de rug. Deze waterbewoners leven op de modderige bodem van ondiepe meren en moerassen. Daar liggen ze veilig dus een schild is niet echt nodig. Dit type schildpadden heeft een hele lange nek en snuit als een vlezige slurf die hij als een snorkel boven het water uit steekt. Zo kan hij uren blijven liggen zonder te bewegen, en als hij adem wil halen doet hij dat gewoon door die zogenaamde snorkel.
De alligatorschildpad: Ook de alligatorschildpad kan uren op de bodem van Noord-Amerikaanse meren liggen. Zelfs als hij honger heeft komt deze viseter niet van zijn plaats, hij heeft namelijk een heel handig trucje waarmee hij de vis lokt: aan zijn tong zit een vlezig aanhangsel wat op een worm lijkt, en als hij wil eten dan hoeft hij alleen maar zijn bek open te doen, dan zwemmen de vissen gewoon naar binnen om die heerlijke worm te eten.
M?hlenbergschildpad is de kleinste waterschildpad met een carapaxlengte van negen centimeter.
9. DE BESCHERMING VAN DE LANDSCHILDPADDEN.
De geschiedenis van de bescherming van de landschildpadden: Vroeger werden er veel Europese landschildpadden ons land ingevoerd. Sinds 1977 is dat verboden omdat de wet BUD (Bedreigde Uitheemse Diersoorten) toen in ons land geldig werd en het houden van schildpadden verbood. Sedertdien kun je ze niet meer in de Nederlandse dierenwinkels kopen. Toch werden er in Nederland nog steeds veel landschildpadden gehouden, die de mensen op de vogeltjesmarkt in Antwerpen gekocht hadden: dat kon omdat Belgi? zich toen nog niet had aangesloten bij de CITES-landen die zich verbinden aan overeenkomsten over beschermde diersoorten. Maar na 1984 mogen er ook in Belgi? geen beschermde diersoorten verkocht worden.
De wet BUD is in de loop der tijd veranderd in de wet BUDEP die nu Flora&Fauna wet heet.
Toch zijn er nog landschildpadden in Nederland: Ondanks de beschermende maatregelen zijn er nog steeds veel landschildpadden in Nederland, deze schildpadden zijn al voor de wet geldig werd, bij de mensen thuis of uit het buitenland meegenomen. Voor deze dieren heb je een vergunning nodig om ze te mogen houden, als je die niet hebt kunnen de schildpadden in beslag genomen geworden door de douane of de politie. Neem geen schildpadden uit het buitenland mee. Het lijkt leuk maar schildpadden zijn moeilijk te verzorgen in ons koude klimaat. Als je ze in ons land door een tuin laat lopen krijgen ze gauw een longontsteking waaraan ze dood kunnen gaan. De overgang naar ons land is gewoon te groot.
NAWOORD:
dit is het einde van mijn werkstuk
Bronvermelding
Cd- rom : encarta encyclopedia 2001
Internet: diverse websites waaronder
www.artis.nl
www.schildpadden.nl
boekje: landschildpadden door Christine Adrian.
van hen heb ik informatie gekregen
www.schildpaddenopvangcentrum.nl