Werkstuk: Nelson Mandela
Inleiding
Dit werkstuk gaat over Nelson Mandela. En dat onderwerp heb ik gekozen omdat ik er heel veel van in de krant zag maar ik wist niet waar het precies om ging. Dus daarom heb ik dit onderwerp gekozen. In dit werkstuk kun je lezen over allerlei dingen die met Nelson te maken hebben. Wist u trouwens dat Nelson eigenlijk een andere naam heeft? Dat en nog veel meer kan je lezen in mijn werkstuk. Dus begin maar snel!!!!!!!!!!
Nelson met zijn kleinzoon Bambata 1
Eindelijk vrij!
Zondag 11 februari 1990
V
oor de poort van de Victor Venster-gevangenis bij Kaapstad is een grote menigte mensen samengekomen. Verslaggevers van kranten, tv, radio, fotografen en cameramensen staan klaar voor het grote moment. Om kwart over twee die middag gaat het dan eindelijk gebeuren: Nelson Mandela mag als vrij man de gevangenis verlaten. Eindelijk vrij na 27 jaar in 4 verschillende gevangenissen.
Nelson en zijn vrouw: eindelijk vrij!
Over de hele wereld konden miljoenen mensen via de tv zien hoe hij door de poort naar buiten kwam. Heel rustig en rechtop, een beetje trots. Zo zag hij er uit, een man na 27 jaar gevangenisstraf. Alleen maar omdat hij zo graag vrijheid wilde voor de Zuid-Afrikaanse bewoners. Hij was 71 jaar. Maar hij zag er niet echt oud uit, ook al had hij zo lang een slechte behandeling gehad.
Gedwongen zwaar werk
Al die jaren had Nelson Mandela maar weinig contact gehad met de wereld buiten de gevangenis. Bijna nooit mocht hij bezoek krijgen van zijn vrouw Winnie en zijn kinderen. Hij mocht niet naar de radio luisteren en geen tv kijken of de krant lezen. De brieven die hij kreeg en die hij verstuurde werden steeds gecontroleerd.
Wat mocht hij dan wel? De hele dag hard werken, dwangarbeid verrichten. Samen met honderden andere gevangenen stenen kapot rammen tot kiezelstenen. De langste tijd –18 jaar - zat hij gevangen op het robbeneiland. Dat ligt 9 km van de kust van Kaapstad. Hij moest meewerken aan het bouwen van een nieuwe, grotere gevangenis. Want er kwamen steeds meer gevangenen bij. Allemaal zwarten die veroordeeld waren omdat ze net als Mandela een vrij leven wilden leiden in hun eigen land! En dat was tegen de zin van de blanke regering van Zuid – Afrika.
Wie is Nelson Mandela?
Zijn jeugd
N
elson Mandela werd in 1918 in het dorpje Qunu geboren. Dat ligt in Transkei, in het oosten van Zuid – Afrika. De meeste bewoners van dat gebied behoren tot het volk van de Xhosa.
geboorteplaats van Nelson (bij de pijl)
Zijn echte naam was eigenlijk Rohlihlala. Maar het was een gewoonte om iemand ook een Europese naam te geven. Zo werd het Nelson Mandela. Zijn vader was een belangrijke man in de Xhosa en was ook best rijk. Wie rijk was kon meer dan 1 vrouw hebben. De vader van Nelson had genoeg vee om 4 vrouwen te hebben. Nelson was de zoon van de 3e vrouw.
Op het dorpsschooltje leerde Nelson lezen en schrijven. Toen hij 10 jaar was, stierf zijn vader. Er was toen geen geld meer om naar school te gaan. Gelukkig nam een oom hem mee naar zijn huis. In het dorp van zijn oom kon hij weer naar school gaan. Buiten school moest hij samen met zijn neefje op het vee passen. Nelson luisterde graag naar verhalen van vroeger. Toen had de Xhosa nog een eigen koning. Ze konden rustig met hun vee door land trekken en waren hun eigen baas. Ze waren toen nog niet overheerst door de blanken.
Nelson kreeg al op jonge leeftijd het idee dat het er in Zuid-Afrika niet eerlijk aan toe ging. Waarom waren de blanken de baas? Dat klopt toch niet? In 1938 – Nelson was toen 20 jaar oud – zorgde zijn oom er voor dat hij naar de universiteit toe kon. Hij moest naar een universiteit voor zwarte studenten. Die was in Forte Hare. Nelson wou advocaat worden. Dan zou hij later veel kunnen doen voor mensen die door de regering niet goed werden behandeld. En dat waren vooral zwarte mensen.
Een township
In 1941 verhuisde Nelson naar de stad Johannesburg. Hij ging wonen in Alexandra, een township. Dat was een gebied waar alleen zwarten mochten wonen. Dat had de blanke regering zo bepaald.
De meeste townships waren overbevolkt. De mensen woonden in slecht gebouwde, smerige krotwoningen. Dikwijls hadden ze geen stromend water, geen elektriciteit en geen riolering. Er was veel criminaliteit. Nelson Mandela was erg onder de indruk hoe mensen daar leefden.
Mensen die zo leefden, moesten erg ongelukkig zijn. Dat kon niet anders. En daar moest verandering in komen!!!! Maar dat zou echter niet gemakkelijk zijn.
een township
Zuid – Afrika het land waar Nelson leeft
Z
uid – Afrika is een smeltkroes van volkeren. Dat betekent dat er veel verschillende volkeren leven.
Vroeger woonden er nog weinig mensen. Er leefden nomaden: volkeren die met hun kudde rond trekken in een gebied dat eigenlijk van niemand was. Er was ruimte voor iedereen. Zo leefde de Hottentotten en de Bosjesmannen.
Vanuit het noorden kwam een nieuw volk: de Bantoe – negers. Een belangrijke groep van de bantoes waren de Zoeloes, een erg
oorspronkelijke bewoners van Zuid - Afrika
krijgshaftig volk. Ze gingen in het oosten van Zuid – Afrika wonen, in het gebied Natal.
Kolonisten
Op 6 april 1652 kwam de Nederlander Jan van Riebreek samen met 90 andere mensen als eerste in Zuid – Afrika aan. Hij stichtte daar de nederzetting. Dat was het begin van de stad Kaapstad. Daar konden zeelieden die op weg waren naar India stoppen om vers voedsel en drinken in te slaan. Algauw kwamen er meer en meer Nederlanders naar dit nieuwe land. Maar ook andere Europeanen : Fransen, Duitsers en later ook Engelsen. We noemen deze mensen kolonisten. Zuid – Afrika bleek een erg vruchtbaar te zijn. Dus erg geschikt voor landbouw en veeteelt. Belangrijk was ook de ligging van het land, die gunstig was voor de scheepvaartverkeer over zee en de handel.
Kolonisten namen steeds meer en meer land in bezit. En jaagde de zwarten weg. Ze moesten maar ergens anders wonen. De blanken gingen steeds meer de baas spelen. Hun kannonen en geweren waren natuurlijk veel te sterk voor de zwarten met hun pijl en boog en speren. De Europeanen begonnen zich steeds meer thuis te voelen in het prachtige Zuid – Afrika. Sommigen begonnen zelfs te denken dat ze recht hadden op dit land. Ze meenden dat God het land had geschonken. En dat de zwarte mensen eigenlijk aan hen onderdanig moesten zijn.
Nog meer immigranten
Ook uit Azi? kwamen immigranten naar Zuid – Afrika. Chinezen gingen er handel drijven. Indi?rs gingen vooral naar Natal om daar te werken. In de loop van de tijd kwam er een vermenging van rassen. Blanken trouwden met negers en negers met Chinezen enz. Daaruit ontstonden kleurlingen: mensen van gemengd ras.
De taal in Zuid – Afrika
De Nederlandse taal van de eerste kolonisten veranderde in hun eigen taal: het Afrikaans. Nu nog steeds is het Afrikaans de 2e offici?le taal naast het Engels.
oorspronkelijke mensen uit Zuid – Afrika
Apartheid
W
at is apartheid? Het woord zegt het al een beetje: elk soort mensen moet op zichzelf blijven, gescheiden van anderen. De regering bepaalde dat er 3 soorten groepen mensen waren: blanken, zwarten en kleurlingen. Blanken waren de baas. Zwarten en ook kleurlingen waren ondergeschikt aan de blanken. Volgens sommige christenen had god dit zo gewild. En dat moest niet veranderen. Eigenlijk begon de apartheid al vanaf het moment dat de eerste blanken Zuid – Afrika binnen kwamen. Ze behandelden de zwarten als mindere mensen.
In 1948 werd de apartheid officieel door een wet geregeld. Er kwamen allerlei regels om de 3 bevolkingsgroepen gescheiden te houden. Alleen blanken hadden stemrecht. Mensen met een donkere huidskleur niet. Zwarten mochten niet overal een eigen stuk grond bezitten. En in de steden mochten ze niet in de blanke wijken wonen.
Er waren aparte scholen voor zwarte en blanke kinderen. De blanke scholen kregen veel geld en de zwarten heel weinig. Blanke kinderen mochten niet spelen met donkere kinderen. Winkels, auto’s, bussen en kantoren waren apart voor blanken en zwarten.
deze plaats was alleen voor blanken
Veel meer voorschriften
Zwarte bevolkingsgroepen kregen eigen woongebieden toegewezen: thuislanden. Iedere groep kreeg zijn eigen thuisland. Ergens anders mocht je niet wonen. Die woongebieden waren meestal ver weg van hun werk. Daarom ontstonden rond de steden townships, om dichter bij hun werk te wonen.
In de krottenwijken, ver van de blanke woonwijken, woonden vroeger – nu nog steeds – miljoenen zwarten in treurige omstandigheden. Nelson Mandela leefde ook in deze omstandigheden.
De regering had ook een manier uitgedacht om de zwarten steeds te kunnen controleren. Er kwam een pasjeswet. Iedere zwarte man moest altijd een papier met persoongegevens bij zich hebben. Wie het niet bij zich had werd naar de gevangenis gestuurd.
mensen worden door de politie aangehouden om hun pasje te controleren
Wie naar een andere streek toe wou moest toestemming hebben van de politie. En op iemand verliefd worden of er mee trouwen van een andere huidskleur was ten strengste verboden. Volgens de apartheidswet moest iedereen bij zijn eigen “soort” blijven. Nog maar kort geleden was dit daar heel gewoon.
Het “African National Congres”
E
en groep mensen werd steeds kwader over de achterstelling van de zwarte inwoners. In 1912 richtten die mensen een vereniging op: “African National Congres”, kortweg ANC genoemd. De leden van het ANC wilden de achterstelling opheffen en iets te zeggen krijgen in hun eigen land! Ze probeerde hun doel te bereiken zonder geweld, door te praten en te onderhandelen. Het ANC vroeg de regering om inspraak. Het wilde dat er ook naar de zwarten wordt geluisterd. Maar de regering weigerde enige medewerking. In het buitenland, vooral in Engeland, probeerde het ANC steun te krijgen. Maar het was allemaal tevergeefs.
de strijd tegen de apartheid kost veel doden
De onderdrukking van de blanke regering werd steeds erger. Maar het ANC kreeg steeds meer leden. Nelson Mandela werd ook lid. In Johannesburg had hij samen met zijn vriend Walter Sisulu een advocatenkantoor. In 1952 had het ANC meer dan 100.000 leden. Mandela werd 1 van de topfiguren binnen het ANC. Hij deed zich voor als een groot leider. Toe werd hij opgepakt door de politie. Hij werd gedwongen uit het ANC te stappen en kreeg een banning order. Dat betekent dat je niet meer kan gaan en staan waar je wilt. Zo kon de politie hem goed in de gaten houden. Maar dat hielp niet echt. Het ANC werd steeds bekender, ook in andere landen buiten Zuid – Afrika. En in Zuid – Afrika begon men steeds meer ontzag te krijgen voor het ANC.
Doden in Sharpville
Er kwam steeds meer verzet bij zwarten tegen het pasje dat ze altijd bij zich moesten hebben. Waarom zij wel en de blanken niet? Op 21 maart 1960 verbrandde Nelson zijn pasje. Hij vroeg iedereen om een voorbeeld aan hem te nemen. Dat zou de regering een duidelijk teken geven dat het zo niet langer kon doorgaan met de onderdrukking.
doden in Sharpville
In Sharpville, vlak bij Johannesburg, schoot de politie op een grote, ongewapende menigte met als gevolg 69 doden. De wereld reageerde verontwaardigd op deze schietpartij. In veel landen stonden de kranten er vol van. En wat deed de Zuid – Afrikaanse regering? Ze gingen nog harder optreden tegen de zwarten. Duizenden mensen werden gearresteerd en opgesloten. Het ANC werd een verboden partij.
De boycot van Zuid – Afrika
Voor het ANC en ook voor Nelson was nu de maat vol. Als de regering niet wilden luisteren, moesten ze maar harder optreden. Het ANC ging ondergronds verder werken. Nelson reisde overal naartoe in Zuid – Afrika. Om mensen moed in te spreken. Hij reisde ook naar andere Afrikaanse landen om steun te vragen. Zijn verhalen maakte veel indruk. Er werd zelfs afgesproken om Zuid – Afrika te boycotten. Geen ander land wou nog iets te maken hebben met Zuid – Afrika wegens de onderdrukking tegen over de zwarten. Er was geen handel meer met Zuid – Afrika.
Het land mocht niet meer mee doen met de Olympische spelen of met andere belangrijke dingen. Het land raakte “ge?soleerd” het stond alleen. De politie was vaak op zoek naar Nelson, maar hij bleef onvindbaar.
Het ANC besloot harder op te treden tegen de regering. Er werd een aparte sabotage – groep opgericht. Dat was een groep die in het geheim vernielingen zouden aanrichten aan bijvoorbeeld politiebureaus of elektriciteitsleidingen. Op die manier werd er schade aangericht aan de politiemacht en de industrie. “De Speer van de Natie” noemden ze het.
In 1962 ontving de politie een tip van de plaats waar Nelson zich verstopte. Door die tip werd Nelson gepakt. In 1964 kreeg hij levenslange gevangenis.
Er zouden nog 27 lange, moeilijke jaren volgen.
De wereld bemoeide zich er mee
I
n 1976 bepaalde de regering dat op elke school in Zuid – Afrika in het Afrikaans les moest worden gegeven. De Afrikaanse taal in plaats van de Engelse. In heel Zuid – Afrika kwamen scholieren in opstand. Ook in het township Soweto. Op 16 juni ging Hector Pietersen, Een jongen van 10 jaar oud, ’s morgens naar school. De volgende dag stond de foto van deze jongen door de hele wereld op de voorpagina van de krant. Hector Pietersen was door de politie doodgeschoten, omdat hij in de stoet in Soweto meeliep. Zijn zus vond hem op de straat liggend naast alle honderden kinderen die ook waren doodgeschoten door de politie. Veel landen protesteerden tegen deze moordpartij. Veel mensen praatten weer over Mandela. Hij zat wel gevangen op Robbeneiland, maar daardoor werd hij juist gezien als het symbool van vrijheid.
Nelson in zijn cel
De waardering uit de rest van de wereld
De blanke regering bood aan Nelson vrij te laten maar dan moest het ANC beloven geen geweld meer te gebruiken. Maar Nelson weigerde. “Mijn hele volk moet eerst vrij zijn”, zei hij.
Een school in New York benoemde Nelson als erelid.
Landen als Oostenrijk en India gaven hem hoge onderscheidingen.
En hij heeft zelfs 2 x de Nobelprijs voor vrede gewonnen.
De Nobelprijs is 1 van de hoogste onderscheidingen die iemand kan krijgen voor bijzondere daden.
In zijn eigen land en in landen van omstreken gingen steeds mensen Nelson zien als iemand die ooit de leider van het Zuid – Afrikaanse volk kon zijn. In de gevangenis wist Nelson toch wat er allemaal aan de hand was in zijn land. Want hij mocht tegenwoordig naar de radio luisteren, kranten lezen en hij kreeg steeds meer de kans om bezoek te ontvangen.
binnenplaats van Robbeneiland
Veranderingen
L
angzamerhand begon de regering te begrijpen dat de problemen steeds groter werden. In i985 wilde president Botha nog eens met Nelson praten. Hij bood Nelson weer aan om hem vrij te laten maar Nelson hield vol: eerst het volk en dan ik.
In 1986 werd de gehate pasjeswet afgeschaft. Dat was al een hele verbetering maar we waren er nog lang niet. Nelson was intussen al oud geworden. In 1988 werd hij 70 jaar. Om dit te vieren, werd in Engeland een groot concert gegeven. Dat concert werd door radio en tv over de hele wereld uitgezonden. Daar mee lieten miljoenen mensen zien dat ze Nelson steunden. De strijd tegen de apartheid!!!!!!!!!
Intussen was er een nieuwe regering gekomen. De nieuwe president De Klerk zag in dat hij niet langer kon wachten. Hij zocht Nelson op in de gevangenis en samen besproken ze wat er moest gebeuren.
In 1990 maakte de regering bekend dat het ANC weer mocht bestaan. Ook andere partijen werden toegestaan.
En toen eindelijk op 1 februari 1990 werd Nelson vrij gelaten!!!!!!!!!!!!!!
In de loop van 1991 werden steeds meer apartheidswetten afgeschaft. Voor het eerst in de geschiedenis: vrijheid en gelijkheid in Zuid – Afrika!!!!!
De Europese landen en de VS be?indigden toen hun boycot. Zuid – Afrika stond niet meer alleen en mocht weer mee doen met de andere landen. In 1993 kregen Nelson en De Klerk de Nobelprijs voor vrede. Deze prijs moest hun stimuleren om te blijven vechten voor vrede.
De Klerk en Nelson
Hoe gaat het nu verder
Gelijkheid voor iedereen… Hoe moet dat ineens na 300 jaar zonder dat. Er zal een echte democratie moeten komen Dat betekent dat iedereen mag stemmen. Door te stemmen, beslis je samen over de afspraken.
Jammer genoeg blijken de inwoners van Zuid – Afrika het onderling soms niet met elkaar eens zijn. Er zijn nog steeds blanken die denken dat ze er recht op hebben om de helft van het land te hebben. Deze onderlinge strijd heeft al duizenden doden gekost.
In de nacht van 26 op 27 april 1994, precies om middernacht, ging de vlag van het “oude” Zuid – Afrika naar beneden. Er was een officieel einde gekomen aan ruim 300 jaar lang apartheid.
oude en nieuwe vlag
Direct daarna werd de nieuwe vlag opgehesen. Op dat moment begonnen de eerste vrije verkiezingen. Bij deze eerste vrije verkiezing kreeg het ANC de meeste stemmen en werd daar mee de grootste partij. En raad eens wie de eerste zwarte president was? Dat was natuurlijk Nelson Mandela.
Hoe zal de toekomst zijn
Op 10 mei 1994 begon president Nelson Mandela aan een zware taak. Heel zwaar voor iemand van 75 jaar.Maar Nelson had zichzelf een doel, een opgave gesteld. Meer dan 30 jaar geleden zei hij: “ik heb gevochten tegen de blanke overheersing. Ik wil een land waar mensen in vrede en met gelijke kansen samenleven.”
Ik wilde dit werkstuk afsluiten met een stukje uit zijn autobiografie, zijn levensverhaal. Dit stukje gaat over Robbeneiland. Veel leesplezier!!!
Een stukje uit de autobiografie van Nelson
W
e landden op de landingsbaan aan het eind van het eiland. Het was een bewolkte dag. We werden ontvangen door bewakers. Er heerste een gespannen stilte. We werden gereden naar het oude deel van de gevangenis. Daar kregen we een bevel dat we de gevangeniskleren van die gevangenis aan moesten trekken. Dat vind ik het nadeel, steeds een andere gevangenis steeds nieuwe kleren.
De regels van de apartheid gingen zelfs door tot de kleding. Iedereen kreeg een korte broek behalve Kathy zij kreeg een lange broek. Ik droeg die dag mijn korte broek aan, maar ik zou er niet lang genoegen mee nemen.
De bewakers wezen ons met hun geweren waar ze ons wilden hebben en gebruikten alleen 1 woord zoals : Lopen! Stil! Halt! Ze behandelden ons op een manier die geen emoties toonden.
Robbeneiland
Conclusie
De regering van Zuid – Afrika verdeelde alle inwoners in drie aparte groepen: blanken, zwarten en kleurlingen. De blanken waren de baas. En alle andere inwoners waren ondergeschikt. Dit heet apartheid.
Nelson Mandela, een zwarte man, kwam in opstand tegen de apartheid. Hij wilde vrijheid en gelijkheid voor het hele volk. Daarvoor werd hij gestraft, hij kreeg levenslang gevangenisstraf.
De strijd tegen de apartheid ging door. De hele wereld steunde hen daarbij. De blanke president ging in de gevangenis praten met Nelson Mandela. Daar besproken ze wat en hoe dingen moesten worden veranderd. Na 27 jaar in de gevangenis werd hij eindelijk vrij gelaten.
In 1994 werden de eerste vrije verkiezingen gehouden in Zuid – Afrika. Ook voor zwarten en kleurlingen. Bij deze verkiezing werd Nelson Mandela de eerste zwarte president.
De hele familie van Nelson
Literatuurlijst
Dit zijn de boeken die ik heb gebruikt
1 Nelson Mandela
Theo Jansen
De Ruiter
2 Een lange weg naar de vrijheid, autobiografie
Nelson Mandela
Contact
3 De Zuid – Afrika reisgids
Gary Mead
Elmar Reisgids
4 Nelson Mandela
Ben Pogrund
Davids Fonds In Fodak
Dit werkstuk gaat over Nelson Mandela. En dat onderwerp heb ik gekozen omdat ik er heel veel van in de krant zag maar ik wist niet waar het precies om ging. Dus daarom heb ik dit onderwerp gekozen. In dit werkstuk kun je lezen over allerlei dingen die met Nelson te maken hebben. Wist u trouwens dat Nelson eigenlijk een andere naam heeft? Dat en nog veel meer kan je lezen in mijn werkstuk. Dus begin maar snel!!!!!!!!!!
Nelson met zijn kleinzoon Bambata 1
Eindelijk vrij!
Zondag 11 februari 1990
V
oor de poort van de Victor Venster-gevangenis bij Kaapstad is een grote menigte mensen samengekomen. Verslaggevers van kranten, tv, radio, fotografen en cameramensen staan klaar voor het grote moment. Om kwart over twee die middag gaat het dan eindelijk gebeuren: Nelson Mandela mag als vrij man de gevangenis verlaten. Eindelijk vrij na 27 jaar in 4 verschillende gevangenissen.
Nelson en zijn vrouw: eindelijk vrij!
Over de hele wereld konden miljoenen mensen via de tv zien hoe hij door de poort naar buiten kwam. Heel rustig en rechtop, een beetje trots. Zo zag hij er uit, een man na 27 jaar gevangenisstraf. Alleen maar omdat hij zo graag vrijheid wilde voor de Zuid-Afrikaanse bewoners. Hij was 71 jaar. Maar hij zag er niet echt oud uit, ook al had hij zo lang een slechte behandeling gehad.
Gedwongen zwaar werk
Al die jaren had Nelson Mandela maar weinig contact gehad met de wereld buiten de gevangenis. Bijna nooit mocht hij bezoek krijgen van zijn vrouw Winnie en zijn kinderen. Hij mocht niet naar de radio luisteren en geen tv kijken of de krant lezen. De brieven die hij kreeg en die hij verstuurde werden steeds gecontroleerd.
Wat mocht hij dan wel? De hele dag hard werken, dwangarbeid verrichten. Samen met honderden andere gevangenen stenen kapot rammen tot kiezelstenen. De langste tijd –18 jaar - zat hij gevangen op het robbeneiland. Dat ligt 9 km van de kust van Kaapstad. Hij moest meewerken aan het bouwen van een nieuwe, grotere gevangenis. Want er kwamen steeds meer gevangenen bij. Allemaal zwarten die veroordeeld waren omdat ze net als Mandela een vrij leven wilden leiden in hun eigen land! En dat was tegen de zin van de blanke regering van Zuid – Afrika.
Wie is Nelson Mandela?
Zijn jeugd
N
elson Mandela werd in 1918 in het dorpje Qunu geboren. Dat ligt in Transkei, in het oosten van Zuid – Afrika. De meeste bewoners van dat gebied behoren tot het volk van de Xhosa.
geboorteplaats van Nelson (bij de pijl)
Zijn echte naam was eigenlijk Rohlihlala. Maar het was een gewoonte om iemand ook een Europese naam te geven. Zo werd het Nelson Mandela. Zijn vader was een belangrijke man in de Xhosa en was ook best rijk. Wie rijk was kon meer dan 1 vrouw hebben. De vader van Nelson had genoeg vee om 4 vrouwen te hebben. Nelson was de zoon van de 3e vrouw.
Op het dorpsschooltje leerde Nelson lezen en schrijven. Toen hij 10 jaar was, stierf zijn vader. Er was toen geen geld meer om naar school te gaan. Gelukkig nam een oom hem mee naar zijn huis. In het dorp van zijn oom kon hij weer naar school gaan. Buiten school moest hij samen met zijn neefje op het vee passen. Nelson luisterde graag naar verhalen van vroeger. Toen had de Xhosa nog een eigen koning. Ze konden rustig met hun vee door land trekken en waren hun eigen baas. Ze waren toen nog niet overheerst door de blanken.
Nelson kreeg al op jonge leeftijd het idee dat het er in Zuid-Afrika niet eerlijk aan toe ging. Waarom waren de blanken de baas? Dat klopt toch niet? In 1938 – Nelson was toen 20 jaar oud – zorgde zijn oom er voor dat hij naar de universiteit toe kon. Hij moest naar een universiteit voor zwarte studenten. Die was in Forte Hare. Nelson wou advocaat worden. Dan zou hij later veel kunnen doen voor mensen die door de regering niet goed werden behandeld. En dat waren vooral zwarte mensen.
Een township
In 1941 verhuisde Nelson naar de stad Johannesburg. Hij ging wonen in Alexandra, een township. Dat was een gebied waar alleen zwarten mochten wonen. Dat had de blanke regering zo bepaald.
De meeste townships waren overbevolkt. De mensen woonden in slecht gebouwde, smerige krotwoningen. Dikwijls hadden ze geen stromend water, geen elektriciteit en geen riolering. Er was veel criminaliteit. Nelson Mandela was erg onder de indruk hoe mensen daar leefden.
Mensen die zo leefden, moesten erg ongelukkig zijn. Dat kon niet anders. En daar moest verandering in komen!!!! Maar dat zou echter niet gemakkelijk zijn.
een township
Zuid – Afrika het land waar Nelson leeft
Z
uid – Afrika is een smeltkroes van volkeren. Dat betekent dat er veel verschillende volkeren leven.
Vroeger woonden er nog weinig mensen. Er leefden nomaden: volkeren die met hun kudde rond trekken in een gebied dat eigenlijk van niemand was. Er was ruimte voor iedereen. Zo leefde de Hottentotten en de Bosjesmannen.
Vanuit het noorden kwam een nieuw volk: de Bantoe – negers. Een belangrijke groep van de bantoes waren de Zoeloes, een erg
oorspronkelijke bewoners van Zuid - Afrika
krijgshaftig volk. Ze gingen in het oosten van Zuid – Afrika wonen, in het gebied Natal.
Kolonisten
Op 6 april 1652 kwam de Nederlander Jan van Riebreek samen met 90 andere mensen als eerste in Zuid – Afrika aan. Hij stichtte daar de nederzetting. Dat was het begin van de stad Kaapstad. Daar konden zeelieden die op weg waren naar India stoppen om vers voedsel en drinken in te slaan. Algauw kwamen er meer en meer Nederlanders naar dit nieuwe land. Maar ook andere Europeanen : Fransen, Duitsers en later ook Engelsen. We noemen deze mensen kolonisten. Zuid – Afrika bleek een erg vruchtbaar te zijn. Dus erg geschikt voor landbouw en veeteelt. Belangrijk was ook de ligging van het land, die gunstig was voor de scheepvaartverkeer over zee en de handel.
Kolonisten namen steeds meer en meer land in bezit. En jaagde de zwarten weg. Ze moesten maar ergens anders wonen. De blanken gingen steeds meer de baas spelen. Hun kannonen en geweren waren natuurlijk veel te sterk voor de zwarten met hun pijl en boog en speren. De Europeanen begonnen zich steeds meer thuis te voelen in het prachtige Zuid – Afrika. Sommigen begonnen zelfs te denken dat ze recht hadden op dit land. Ze meenden dat God het land had geschonken. En dat de zwarte mensen eigenlijk aan hen onderdanig moesten zijn.
Nog meer immigranten
Ook uit Azi? kwamen immigranten naar Zuid – Afrika. Chinezen gingen er handel drijven. Indi?rs gingen vooral naar Natal om daar te werken. In de loop van de tijd kwam er een vermenging van rassen. Blanken trouwden met negers en negers met Chinezen enz. Daaruit ontstonden kleurlingen: mensen van gemengd ras.
De taal in Zuid – Afrika
De Nederlandse taal van de eerste kolonisten veranderde in hun eigen taal: het Afrikaans. Nu nog steeds is het Afrikaans de 2e offici?le taal naast het Engels.
oorspronkelijke mensen uit Zuid – Afrika
Apartheid
W
at is apartheid? Het woord zegt het al een beetje: elk soort mensen moet op zichzelf blijven, gescheiden van anderen. De regering bepaalde dat er 3 soorten groepen mensen waren: blanken, zwarten en kleurlingen. Blanken waren de baas. Zwarten en ook kleurlingen waren ondergeschikt aan de blanken. Volgens sommige christenen had god dit zo gewild. En dat moest niet veranderen. Eigenlijk begon de apartheid al vanaf het moment dat de eerste blanken Zuid – Afrika binnen kwamen. Ze behandelden de zwarten als mindere mensen.
In 1948 werd de apartheid officieel door een wet geregeld. Er kwamen allerlei regels om de 3 bevolkingsgroepen gescheiden te houden. Alleen blanken hadden stemrecht. Mensen met een donkere huidskleur niet. Zwarten mochten niet overal een eigen stuk grond bezitten. En in de steden mochten ze niet in de blanke wijken wonen.
Er waren aparte scholen voor zwarte en blanke kinderen. De blanke scholen kregen veel geld en de zwarten heel weinig. Blanke kinderen mochten niet spelen met donkere kinderen. Winkels, auto’s, bussen en kantoren waren apart voor blanken en zwarten.
deze plaats was alleen voor blanken
Veel meer voorschriften
Zwarte bevolkingsgroepen kregen eigen woongebieden toegewezen: thuislanden. Iedere groep kreeg zijn eigen thuisland. Ergens anders mocht je niet wonen. Die woongebieden waren meestal ver weg van hun werk. Daarom ontstonden rond de steden townships, om dichter bij hun werk te wonen.
In de krottenwijken, ver van de blanke woonwijken, woonden vroeger – nu nog steeds – miljoenen zwarten in treurige omstandigheden. Nelson Mandela leefde ook in deze omstandigheden.
De regering had ook een manier uitgedacht om de zwarten steeds te kunnen controleren. Er kwam een pasjeswet. Iedere zwarte man moest altijd een papier met persoongegevens bij zich hebben. Wie het niet bij zich had werd naar de gevangenis gestuurd.
mensen worden door de politie aangehouden om hun pasje te controleren
Wie naar een andere streek toe wou moest toestemming hebben van de politie. En op iemand verliefd worden of er mee trouwen van een andere huidskleur was ten strengste verboden. Volgens de apartheidswet moest iedereen bij zijn eigen “soort” blijven. Nog maar kort geleden was dit daar heel gewoon.
Het “African National Congres”
E
en groep mensen werd steeds kwader over de achterstelling van de zwarte inwoners. In 1912 richtten die mensen een vereniging op: “African National Congres”, kortweg ANC genoemd. De leden van het ANC wilden de achterstelling opheffen en iets te zeggen krijgen in hun eigen land! Ze probeerde hun doel te bereiken zonder geweld, door te praten en te onderhandelen. Het ANC vroeg de regering om inspraak. Het wilde dat er ook naar de zwarten wordt geluisterd. Maar de regering weigerde enige medewerking. In het buitenland, vooral in Engeland, probeerde het ANC steun te krijgen. Maar het was allemaal tevergeefs.
de strijd tegen de apartheid kost veel doden
De onderdrukking van de blanke regering werd steeds erger. Maar het ANC kreeg steeds meer leden. Nelson Mandela werd ook lid. In Johannesburg had hij samen met zijn vriend Walter Sisulu een advocatenkantoor. In 1952 had het ANC meer dan 100.000 leden. Mandela werd 1 van de topfiguren binnen het ANC. Hij deed zich voor als een groot leider. Toe werd hij opgepakt door de politie. Hij werd gedwongen uit het ANC te stappen en kreeg een banning order. Dat betekent dat je niet meer kan gaan en staan waar je wilt. Zo kon de politie hem goed in de gaten houden. Maar dat hielp niet echt. Het ANC werd steeds bekender, ook in andere landen buiten Zuid – Afrika. En in Zuid – Afrika begon men steeds meer ontzag te krijgen voor het ANC.
Doden in Sharpville
Er kwam steeds meer verzet bij zwarten tegen het pasje dat ze altijd bij zich moesten hebben. Waarom zij wel en de blanken niet? Op 21 maart 1960 verbrandde Nelson zijn pasje. Hij vroeg iedereen om een voorbeeld aan hem te nemen. Dat zou de regering een duidelijk teken geven dat het zo niet langer kon doorgaan met de onderdrukking.
doden in Sharpville
In Sharpville, vlak bij Johannesburg, schoot de politie op een grote, ongewapende menigte met als gevolg 69 doden. De wereld reageerde verontwaardigd op deze schietpartij. In veel landen stonden de kranten er vol van. En wat deed de Zuid – Afrikaanse regering? Ze gingen nog harder optreden tegen de zwarten. Duizenden mensen werden gearresteerd en opgesloten. Het ANC werd een verboden partij.
De boycot van Zuid – Afrika
Voor het ANC en ook voor Nelson was nu de maat vol. Als de regering niet wilden luisteren, moesten ze maar harder optreden. Het ANC ging ondergronds verder werken. Nelson reisde overal naartoe in Zuid – Afrika. Om mensen moed in te spreken. Hij reisde ook naar andere Afrikaanse landen om steun te vragen. Zijn verhalen maakte veel indruk. Er werd zelfs afgesproken om Zuid – Afrika te boycotten. Geen ander land wou nog iets te maken hebben met Zuid – Afrika wegens de onderdrukking tegen over de zwarten. Er was geen handel meer met Zuid – Afrika.
Het land mocht niet meer mee doen met de Olympische spelen of met andere belangrijke dingen. Het land raakte “ge?soleerd” het stond alleen. De politie was vaak op zoek naar Nelson, maar hij bleef onvindbaar.
Het ANC besloot harder op te treden tegen de regering. Er werd een aparte sabotage – groep opgericht. Dat was een groep die in het geheim vernielingen zouden aanrichten aan bijvoorbeeld politiebureaus of elektriciteitsleidingen. Op die manier werd er schade aangericht aan de politiemacht en de industrie. “De Speer van de Natie” noemden ze het.
In 1962 ontving de politie een tip van de plaats waar Nelson zich verstopte. Door die tip werd Nelson gepakt. In 1964 kreeg hij levenslange gevangenis.
Er zouden nog 27 lange, moeilijke jaren volgen.
De wereld bemoeide zich er mee
I
n 1976 bepaalde de regering dat op elke school in Zuid – Afrika in het Afrikaans les moest worden gegeven. De Afrikaanse taal in plaats van de Engelse. In heel Zuid – Afrika kwamen scholieren in opstand. Ook in het township Soweto. Op 16 juni ging Hector Pietersen, Een jongen van 10 jaar oud, ’s morgens naar school. De volgende dag stond de foto van deze jongen door de hele wereld op de voorpagina van de krant. Hector Pietersen was door de politie doodgeschoten, omdat hij in de stoet in Soweto meeliep. Zijn zus vond hem op de straat liggend naast alle honderden kinderen die ook waren doodgeschoten door de politie. Veel landen protesteerden tegen deze moordpartij. Veel mensen praatten weer over Mandela. Hij zat wel gevangen op Robbeneiland, maar daardoor werd hij juist gezien als het symbool van vrijheid.
Nelson in zijn cel
De waardering uit de rest van de wereld
De blanke regering bood aan Nelson vrij te laten maar dan moest het ANC beloven geen geweld meer te gebruiken. Maar Nelson weigerde. “Mijn hele volk moet eerst vrij zijn”, zei hij.
Een school in New York benoemde Nelson als erelid.
Landen als Oostenrijk en India gaven hem hoge onderscheidingen.
En hij heeft zelfs 2 x de Nobelprijs voor vrede gewonnen.
De Nobelprijs is 1 van de hoogste onderscheidingen die iemand kan krijgen voor bijzondere daden.
In zijn eigen land en in landen van omstreken gingen steeds mensen Nelson zien als iemand die ooit de leider van het Zuid – Afrikaanse volk kon zijn. In de gevangenis wist Nelson toch wat er allemaal aan de hand was in zijn land. Want hij mocht tegenwoordig naar de radio luisteren, kranten lezen en hij kreeg steeds meer de kans om bezoek te ontvangen.
binnenplaats van Robbeneiland
Veranderingen
L
angzamerhand begon de regering te begrijpen dat de problemen steeds groter werden. In i985 wilde president Botha nog eens met Nelson praten. Hij bood Nelson weer aan om hem vrij te laten maar Nelson hield vol: eerst het volk en dan ik.
In 1986 werd de gehate pasjeswet afgeschaft. Dat was al een hele verbetering maar we waren er nog lang niet. Nelson was intussen al oud geworden. In 1988 werd hij 70 jaar. Om dit te vieren, werd in Engeland een groot concert gegeven. Dat concert werd door radio en tv over de hele wereld uitgezonden. Daar mee lieten miljoenen mensen zien dat ze Nelson steunden. De strijd tegen de apartheid!!!!!!!!!
Intussen was er een nieuwe regering gekomen. De nieuwe president De Klerk zag in dat hij niet langer kon wachten. Hij zocht Nelson op in de gevangenis en samen besproken ze wat er moest gebeuren.
In 1990 maakte de regering bekend dat het ANC weer mocht bestaan. Ook andere partijen werden toegestaan.
En toen eindelijk op 1 februari 1990 werd Nelson vrij gelaten!!!!!!!!!!!!!!
In de loop van 1991 werden steeds meer apartheidswetten afgeschaft. Voor het eerst in de geschiedenis: vrijheid en gelijkheid in Zuid – Afrika!!!!!
De Europese landen en de VS be?indigden toen hun boycot. Zuid – Afrika stond niet meer alleen en mocht weer mee doen met de andere landen. In 1993 kregen Nelson en De Klerk de Nobelprijs voor vrede. Deze prijs moest hun stimuleren om te blijven vechten voor vrede.
De Klerk en Nelson
Hoe gaat het nu verder
Gelijkheid voor iedereen… Hoe moet dat ineens na 300 jaar zonder dat. Er zal een echte democratie moeten komen Dat betekent dat iedereen mag stemmen. Door te stemmen, beslis je samen over de afspraken.
Jammer genoeg blijken de inwoners van Zuid – Afrika het onderling soms niet met elkaar eens zijn. Er zijn nog steeds blanken die denken dat ze er recht op hebben om de helft van het land te hebben. Deze onderlinge strijd heeft al duizenden doden gekost.
In de nacht van 26 op 27 april 1994, precies om middernacht, ging de vlag van het “oude” Zuid – Afrika naar beneden. Er was een officieel einde gekomen aan ruim 300 jaar lang apartheid.
oude en nieuwe vlag
Direct daarna werd de nieuwe vlag opgehesen. Op dat moment begonnen de eerste vrije verkiezingen. Bij deze eerste vrije verkiezing kreeg het ANC de meeste stemmen en werd daar mee de grootste partij. En raad eens wie de eerste zwarte president was? Dat was natuurlijk Nelson Mandela.
Hoe zal de toekomst zijn
Op 10 mei 1994 begon president Nelson Mandela aan een zware taak. Heel zwaar voor iemand van 75 jaar.Maar Nelson had zichzelf een doel, een opgave gesteld. Meer dan 30 jaar geleden zei hij: “ik heb gevochten tegen de blanke overheersing. Ik wil een land waar mensen in vrede en met gelijke kansen samenleven.”
Ik wilde dit werkstuk afsluiten met een stukje uit zijn autobiografie, zijn levensverhaal. Dit stukje gaat over Robbeneiland. Veel leesplezier!!!
Een stukje uit de autobiografie van Nelson
W
e landden op de landingsbaan aan het eind van het eiland. Het was een bewolkte dag. We werden ontvangen door bewakers. Er heerste een gespannen stilte. We werden gereden naar het oude deel van de gevangenis. Daar kregen we een bevel dat we de gevangeniskleren van die gevangenis aan moesten trekken. Dat vind ik het nadeel, steeds een andere gevangenis steeds nieuwe kleren.
De regels van de apartheid gingen zelfs door tot de kleding. Iedereen kreeg een korte broek behalve Kathy zij kreeg een lange broek. Ik droeg die dag mijn korte broek aan, maar ik zou er niet lang genoegen mee nemen.
De bewakers wezen ons met hun geweren waar ze ons wilden hebben en gebruikten alleen 1 woord zoals : Lopen! Stil! Halt! Ze behandelden ons op een manier die geen emoties toonden.
Robbeneiland
Conclusie
De regering van Zuid – Afrika verdeelde alle inwoners in drie aparte groepen: blanken, zwarten en kleurlingen. De blanken waren de baas. En alle andere inwoners waren ondergeschikt. Dit heet apartheid.
Nelson Mandela, een zwarte man, kwam in opstand tegen de apartheid. Hij wilde vrijheid en gelijkheid voor het hele volk. Daarvoor werd hij gestraft, hij kreeg levenslang gevangenisstraf.
De strijd tegen de apartheid ging door. De hele wereld steunde hen daarbij. De blanke president ging in de gevangenis praten met Nelson Mandela. Daar besproken ze wat en hoe dingen moesten worden veranderd. Na 27 jaar in de gevangenis werd hij eindelijk vrij gelaten.
In 1994 werden de eerste vrije verkiezingen gehouden in Zuid – Afrika. Ook voor zwarten en kleurlingen. Bij deze verkiezing werd Nelson Mandela de eerste zwarte president.
De hele familie van Nelson
Literatuurlijst
Dit zijn de boeken die ik heb gebruikt
1 Nelson Mandela
Theo Jansen
De Ruiter
2 Een lange weg naar de vrijheid, autobiografie
Nelson Mandela
Contact
3 De Zuid – Afrika reisgids
Gary Mead
Elmar Reisgids
4 Nelson Mandela
Ben Pogrund
Davids Fonds In Fodak