Werkstuk: Granida
Granida
Granida is opgedeeld in vijf bedrijven.
Eerste bedrijf
Dorilea is een herderin en zingt een liefdesliedje. Daaruit blijkt het volgende: het minnen (de zogenoemde geestelijke liefde) stopt, als er sprake is van lichamelijke liefde. Dorilea laat aan Daifilo, die ze beschouwt als trouwste herder, merken dat haar hartje verlangt naar lichamelijke liefde. Hun gesprek wordt verstoord door Granida, een Perzische prinses die dingt naar de troon. Granida blijkt haar jachtgezelschap te zijn kwijtgeraakt en vraagt aam Daifilo of hij de jagers heeft gezien. Op het moment dat Granida zich bekend maakt als Perzische prinses, raakt de herder verliefd op haar. Daifilo geeft haar bronwater te drinken. Granida is zeer te spreken over zijn hoffelijkheid en prijst het eenvoudige leven van de herders. Als Granida afscheid neemt, laat ze blijken dat hij haar nog een keertje om hulp kan vragen als het nodig is. Vervolgens is Daifilo zijn herderin Dorilea helemaal vergeten.
Aan het einde van het eerste bedrijf volgt een lied. Granida's woorden worden herhaald: zij verheerlijkt het eenvoudige herdersleven. Ook blijkt ze haar jachtgezelschap weer gevonden te hebben.
Tot slot waarschuwt Dorilea Daifilo voor de schijnheiligheid aan het hof. Maar zij kan Daifilo niet tegenhouden: hij wil beslist naar het hof van de koning om in de buurt van Granida te zijn.
Tweede bedrijf
Door de ontmoeting met Granida heeft Daifilo heel andere opvattingen over liefde gekregen: hij vindt het 'geestelijke' contact, belangrijker dan het lichamelijke contact. Hij hoopt dan ook dat de Perzische prinses zijn liefde zal beantwoorden. Om bij haart in de buurt te komen, besluit Daifilo in dienst te gaan bij Tisiphernes, een Perzische edelman die de op de troon van Perzië wil plaatsnemen door met Granida te trouwen. Tisiphernes heeft concurrentie vanuit een onverwachte hoek. Ook Ostrobas, een Parthische prins dingt naar de hand van Granida. Hij is een alleenheerser en bovendien een slecht vorst. Daarom vindt Tisiphernes dat hij het meeste recht heeft op de hand van de Perzische prinses. Hij heeft immers veel voor zijn land gedaan. De koning moet kiezen uit Ostrobas en Tisiphernes, maar vindt dat zij het onderling moeten uitzoeken. Ze krijgen ruzie en besluiten een duel uit te vechten. Wie wint, mag trouwen met Granida.
's Avonds doet Daifilo zijn beklach: vroeger werd de mens niet beheerst door bezit en klasseverschil. Toen kon men zelf nog zijn of haar geliefde uitkiezen. Granida die op dat moment in haar kamer is, hoort Daifilo.
Derde bedrijf
Daifilo biedt aan om voor Tisiphernes tegen Ostrobas te vechten, maar wel met zijn wapenuitrusting. Aanvankelijk twijfelt de Perzische edelman. Toch weet Daifilo zijn meester te overtuigen: als hij verliest heeft Tisiphernes namelijk nog een kans zijn opponent te verslaan. Daifilo, gehuld in Tisiphernes harnas, verslaat Ostrobas. De Perzische koning die hem voor Tisiphernes aanziet, schenkt Daifilo de hand van zijn dochter. Na de strijd begeeft hij zich naar de verblijfplaats van Granida. De prinses ziet hem lopen en laat hem bij zich roepen door haar bediende, omdat ze benieuwd is naar de uitslag van het duel. Dailfilo probeert zich te verontschuldigen, maar laat (per ongeluk) merken dat hij er moeite mee heeft dat zij de vrouw wordt van Tisiphernes. Vervolgens bekent Granida verliefd te zijn op Daifilo. Onderling bespreken ze een sluw plan: Granida wordt door hem ontvoerd in de kleren van een herderin, zodat ze voortaan bij elkaar kunnen blijven.
Vierde bedrijf
Daifilo is al heel vroeg wakker en vertelt dat de bediende een list heeft bedacht die zij aan de koning gaat vertellen. Op het moment dat de bediende het hof nadert, loopt ze Tisiphernes, die eveneens vroeg is opgestaan, tegen het lijf. Hij vraagt haar wat ze komt doen. De bediende ontwijkt zijn vragen en dringt erop aan de koning te spreken. Aan de koning vertelt ze dat Granida bedroefd was om haar aanstaande huwelijk. Negen muzen hebben het gebed van de prinses gehoord en haar midden in de nacht naar de hemel gevoerd. De koning gelooft het verhaal. Tisiphernes is woedend omdat hij de troon aan zijn neus voorbij ziet gaan. De bediende van de koning doorzoekt het hele paleis en komt terug met het bericht dat Granida spoorloos is. Tisiphernes is radeloos en wil de hand aan zichzelf slaan. Maar Daifilo die ook mee is, weet het idee uit zijn hoofd te praten. Nu begrijpt de koning dat Tisiphernes' liefde niet oprecht is. Daarop besluit de Perzische veldheer het hof te verlaten en wil Daifilo zijn bezittingen schenken. Maar deze verkiest het eenvoudige herdersleven boven alle pracht en praal. De koning stelt de beslissing van de herdersjongen zeer op prijs.
Vijfde bedrijf
Artabanus, een goede vriend van Ostrobas, wordt midden in de nacht gewekt door de geest van de overleden prins. De geest verzoekt hem zijn dood te wreken. Artabanus zegt toe en vertrekt onmiddellijk.
Dailfilo is op zoek naar Granida die voorgoed afstand heeft gedaan van het hof. Als ze elkaar vinden, worden ze verrast door de troepen van Artabanus. Daifilo wordt ingerekend door een stel soldaten en zal op het graf van Ostrobas geofferd worden. Granida geeft aan haar leven te willen geven voor Daifilo. Vervolgens wordt ook zij door de soldaten vastgebonden. Daifilo rukt zich los en probeert Granida te bevrijden. Op dat moment verschijnt Tisiphernes met zijn leger en bevrijdt de twee geliefden. Wanneer Daifilo hem de situatie uitlegt, toont de edelman alle begrip van de wereld: hij heeft er bewondering voor als twee mensen zoveel van elkaar houden. Tot slot besluit de koning dat Daifilo met zijn dochter mag trouwen.
Vragen opdracht B.
Vraag 1. Waarin verschilt Granida van de Middeleeuwse spelen?
In tegenstelling tot de abele spelen, te weten Esmoreit en Gloriant, staat niet God, maar de mens centraal. Als herder Daifilo en de Perzische prinses Granida besluiten te trouwen, wordt de liefde tussen de twee bezongen. Aan het religieuze aspect wordt niet zo veel aandacht geschonken als in de Middeleeuwse abele spelen. Terwijl in Esmoreit en Gloriant de oosterse vrouwen zich moesten bekeren tot het christendom, is daar in Granida helemaal geen sprake van. Sterker nog, er wordt zelfs niet over bekeren gesproken. In dit opzicht is Granida een stuk moderner dan de genoemde abele spelen. Maar nog steeds vormt de hoofse liefde het hoofdthema. Het gaat er namelijk om hoe de mens de 'hoogste' vorm van liefde kan bereiken- een optimale balans van liefde (geestelijk) en minne (lichamelijk) waarin het verstand een cruciale rol speelt.
Vraag 2. Wat is de thematiek van dit toneelstuk?
Thematiek van Granida is het vinden van de ideale liefde. In Granida is liefde namelijk niet verbonden met rangen en standen; het gaat om de persoon. Zo heeft de Perzische prinses geen problemen met de eenvoudige afkomst van Daifilo. Sterker nog, ze verheerlijkt het herdersleven. Opvallende elementen die de bouwstenen van het thema vormen zijn de tegenstellingen die in het toneelstuk voorkomen. Het leven dat zich afspeelt op het platte land versus het leven aan het Perzische hof, de afkomst van de verschillende personages en de schijn van de edellieden tegenover de eerlijkheid van de plattelandbewoners. Wat verder een grote rol speelt, is de natuur. In de Renaissance werd natuur namelijk heel belangrijk gevonden. Dat zie je terug in Granida. De Perzische prinses verkiest het leven op het platteland boven het elitaire leven aan het hof.
Vraag 3. Welke rol spelen de standen in Granida?
In de Renaissance staat de uomo universale centraal - de universele mens. Het ideaalbeeld van die mens vinden we in Daifilo, de herder. Ondanks zijn eenvoudige afkomst weet hij op ridderlijke wijze een duel te winnen en gedraagt zich als een echte edelman aan het hof. Ook kan hij zich vinden in het plattelandsleven. Granida, de prinses van Perzië, verkiest Daifilo boven de legeraanvoerder Tisiphernes, afkomstig van lage adel. Je zou kunnen zeggen dat standen in Granida niet zo'n grote rol spelen. Het gaat immers om het bereiken van de hoogste vorm van liefde.
Aan de andere kant heb ik een klein beetje mijn twijfels of dit wel het geval is. Daifilo spreekt in het tweede bedrijf expliciet zijn ergernis uit over het klassenverschil. Verder moet Granida een list verzinnen om het hof te kunnen verlaten en mee te gaan met Daifilo. Ze wist dus niet zeker of haar vader haar liefde met iemand van eenvoudige komaf zou goedkeuren.
Maar hier valt wat tegen in te brengen. De list kan ook opgezet zijn om Tisiphernes een streek te leveren. Als blijkt dat Granida 'verdwenen' is, laat Tisiphernes zijn ware gezicht zien. Nu blijkt dat de troon aan zijn neus voorbij gaat, wil hij zich van het leven beroven en afstand doen van zijn bezittingen. Het wordt de koning duidelijk dat het niet gaat om echte liefde. Daifilo weet Tisiphernes op andere gedachte te brengen. Als de militair aan de herder zijn bezittingen wil schenken, weigert Daifilo dit. Hij kiest voor zijn eenvoudige bestaan. De koning waardeert het en begrijpt dat Daifilo echt van de prinses houdt. Conclusie: het gaat om echte liefde en standen blijken achteraf geen rol te spelen.
Vraag 4. Welk beeld geeft het verhaal van Perzië?
Het verhaal speelt zich afwissend af aan op het platteland (waar is niet duidelijk) en aan het Perzische hof. Aan de hand van de belangrijkste personages, te weten Granida, Daifilo, Tisiphernes, Ostrobas en het Perzische staatshoofd, en hun handelingen krijgt de lezer een beeld van het Perzische hof. Tisiphernes en Ostrobas zijn in een strijd verwikkeld. Beide willen de hand van prinses Granida. Tisiphernes lijkt de beste kandidaat: hij heeft zijn vaderland op goede wijze gediend en ziet trouwen met de prinses om uiteindelijk het land te besturen als een gunst. Maar sprake van echte liefde is er niet. Dit geldt ook voor de tiran Ostrobas die alleen maar uit is op meer macht. Het lijkt er in eerste instantie op dat huwelijkspolitiek een grote rol speelt in het Perzische rijk. Maar de koning, die niet met naam en toenaam wordt genoemd, weet dat beeld te doorbreken door Daifilo, iemand van lage afkomst, het voordeel van de twijfel te geven. Door de levenswijze van de herder ziet de koning een geschikte huwelijkskandidaat in Daifilo. Het beeld dat P.C. Hooft van Perzië schetst, is nogal Renaissancistisch. Want ook het staatshoofd, die als type het land Perzië symboliseert, hecht grote waarde aan platonische liefde. Met een beetje historische kennis weet je dat de Renaissance zich voornamelijk afspeelde in West-Europa. Of Perzië ook dezelfde ontwikkelingen kende, valt te betwijfelen. Met andere woorden: de lezer krijgt de indruk dat Perzië toentertijd erg westers georiënteerd was.
Ook valt het te herleiden uit de eerkwesties: onder andere het duel dat toen ook in Europa hadden kunnen afspelen.
Vraag 5. Wat is de positie van de vrouw in Granida?
Ten opzichte van de Middeleeuwen is er wel een en ander veranderd. De vrouw wordt namelijk een stuk beter behandeld in Granida dan in de abele spelen. In de abele spelen breken mannen geregeld hun beloften, worden vrouwen met de dood bedreigd en in de kerker gegooid. Daarvan is in Granida weinig terug te vinden. Op het vijfde bedrijf na waarin Artabanus de dood van zijn vriend Ostrobas wil wreken. De 'goede' personages maken zich dus niet schuldig aan wangedrag ten opzichte van vrouwen. Wel kan gezegd worden dat de vrouw net als in de abele spelen symbool staat voor de liefde. Opvallend is dat Granida twee vrouwen telt, die ieder een andere vorm van liefde vertegenwoordigen. De herderin Dorilea verlangt naar lichamelijke liefde. Dat wordt veroordeeld als onzedelijk gedrag. Daifilo knapt op haar af en kiest voor Granida die de hoofse liefde vertegenwoordigt. Zij verkiest hem boven twee andere kandidaten, omdat Daifilo blijk geeft dat hij echt van de prinses houdt en dat materiële zaken geen motivatie vormen voor een huwelijk.
Toch blijft de vrouw ondergeschikt aan de man. Dat blijkt het feit dat Daifilo afgeschilderd wordt als held en dat Granida in cruciale situaties, zoals het duel, op de achtergrond blijft.
Vraag 6. Welk beeld schetst Hooft van het leven op het platteland?
De personages Dorilea en Daifilo zijn herder en staan ieder symbool voor het eenvoudige leven op het platteland. Doordat Hooft Dorilea een liefdeslied in natuurlijke omgeving laat zingen, krijgt het platteland een romantische betekenis. Dit wordt nog eens benadrukt wanneer Granida zich lovend uitlaat over het eenvoudige leven dat Dorilea en Daifilo leiden. Op het moment dat Daifilo in de ban is geraakt van Granida en besluit zich naar het Perzische hof te begeven, keurt Dorilea dit af. Niet alleen omdat ze teleurgesteld is in haar geliefde die ze in vertrouwen heeft genomen, maar ook omdat ze de onechtheid van het hof verguist. Op die manier laat Hooft blijken dat hij het leven op het platteland meer waardeert dan dat aan het hof. De natuur, in dit verhaal wordt daarmee het platteland bedoeld, is ook een belangrijk motief in Granida. Het wordt onder andere gebruikt om de tegenstellingen tussen het leven aan het Perzische hof en het leven op het platteland te onderbouwen. Het illustreert de afkomst van Daifilo versus Granida die groot is gebracht aan het hof. Verder staat het platteland symbool voor eerlijkheid. In het vierde bedrijf geeft Daifilo namelijk aan niets te geven om de bezittingen van Tisiphernes. Hij kiest voor het eenvoudige leven. Op dat moment is het voor de koning duidelijk dat het om echte liefde gaat. Ook spreekt hij zijn waardering uit over het eenvoudige plattelandleven. Over het algemeen kan gezegd worden dat Hooft positief tegenover het plattelandsleven staat.
De waardering voor de natuur en het eenvoudige leven - men staat dichter bij de natuur - moeten we plaatsen in de context van die tijd. Speelde in de Middeleeuwen God een cruciale rol in de literatuur, in de Renaissance waren het de natuur en de mens die een belangrijke rol vervulden. Tijdens Hoofts verblijf in Italië heeft hij zich laten inspireren door Il pastor fido, vertaald: De trouwe herder. Na zijn reis introduceert Hooft een nieuw soort genre in Nederland, het herderspel. In dit genre speelt het eenvoudige plattelandleven een belangrijke rol. De natuur wordt verheerlijkt. In Granida zien we dit vooral terug in het eerste bedrijf. Doordat de andere bedrijven zich aan het hof van Perzië afspelen en de natuur niet expliciet verheerlijkt wordt, wijkt Hoofts interpretatie enigszins af van het genre 'herderspel' dat toentertijd populair was in Italië.
Granida is opgedeeld in vijf bedrijven.
Eerste bedrijf
Dorilea is een herderin en zingt een liefdesliedje. Daaruit blijkt het volgende: het minnen (de zogenoemde geestelijke liefde) stopt, als er sprake is van lichamelijke liefde. Dorilea laat aan Daifilo, die ze beschouwt als trouwste herder, merken dat haar hartje verlangt naar lichamelijke liefde. Hun gesprek wordt verstoord door Granida, een Perzische prinses die dingt naar de troon. Granida blijkt haar jachtgezelschap te zijn kwijtgeraakt en vraagt aam Daifilo of hij de jagers heeft gezien. Op het moment dat Granida zich bekend maakt als Perzische prinses, raakt de herder verliefd op haar. Daifilo geeft haar bronwater te drinken. Granida is zeer te spreken over zijn hoffelijkheid en prijst het eenvoudige leven van de herders. Als Granida afscheid neemt, laat ze blijken dat hij haar nog een keertje om hulp kan vragen als het nodig is. Vervolgens is Daifilo zijn herderin Dorilea helemaal vergeten.
Aan het einde van het eerste bedrijf volgt een lied. Granida's woorden worden herhaald: zij verheerlijkt het eenvoudige herdersleven. Ook blijkt ze haar jachtgezelschap weer gevonden te hebben.
Tot slot waarschuwt Dorilea Daifilo voor de schijnheiligheid aan het hof. Maar zij kan Daifilo niet tegenhouden: hij wil beslist naar het hof van de koning om in de buurt van Granida te zijn.
Tweede bedrijf
Door de ontmoeting met Granida heeft Daifilo heel andere opvattingen over liefde gekregen: hij vindt het 'geestelijke' contact, belangrijker dan het lichamelijke contact. Hij hoopt dan ook dat de Perzische prinses zijn liefde zal beantwoorden. Om bij haart in de buurt te komen, besluit Daifilo in dienst te gaan bij Tisiphernes, een Perzische edelman die de op de troon van Perzië wil plaatsnemen door met Granida te trouwen. Tisiphernes heeft concurrentie vanuit een onverwachte hoek. Ook Ostrobas, een Parthische prins dingt naar de hand van Granida. Hij is een alleenheerser en bovendien een slecht vorst. Daarom vindt Tisiphernes dat hij het meeste recht heeft op de hand van de Perzische prinses. Hij heeft immers veel voor zijn land gedaan. De koning moet kiezen uit Ostrobas en Tisiphernes, maar vindt dat zij het onderling moeten uitzoeken. Ze krijgen ruzie en besluiten een duel uit te vechten. Wie wint, mag trouwen met Granida.
's Avonds doet Daifilo zijn beklach: vroeger werd de mens niet beheerst door bezit en klasseverschil. Toen kon men zelf nog zijn of haar geliefde uitkiezen. Granida die op dat moment in haar kamer is, hoort Daifilo.
Derde bedrijf
Daifilo biedt aan om voor Tisiphernes tegen Ostrobas te vechten, maar wel met zijn wapenuitrusting. Aanvankelijk twijfelt de Perzische edelman. Toch weet Daifilo zijn meester te overtuigen: als hij verliest heeft Tisiphernes namelijk nog een kans zijn opponent te verslaan. Daifilo, gehuld in Tisiphernes harnas, verslaat Ostrobas. De Perzische koning die hem voor Tisiphernes aanziet, schenkt Daifilo de hand van zijn dochter. Na de strijd begeeft hij zich naar de verblijfplaats van Granida. De prinses ziet hem lopen en laat hem bij zich roepen door haar bediende, omdat ze benieuwd is naar de uitslag van het duel. Dailfilo probeert zich te verontschuldigen, maar laat (per ongeluk) merken dat hij er moeite mee heeft dat zij de vrouw wordt van Tisiphernes. Vervolgens bekent Granida verliefd te zijn op Daifilo. Onderling bespreken ze een sluw plan: Granida wordt door hem ontvoerd in de kleren van een herderin, zodat ze voortaan bij elkaar kunnen blijven.
Vierde bedrijf
Daifilo is al heel vroeg wakker en vertelt dat de bediende een list heeft bedacht die zij aan de koning gaat vertellen. Op het moment dat de bediende het hof nadert, loopt ze Tisiphernes, die eveneens vroeg is opgestaan, tegen het lijf. Hij vraagt haar wat ze komt doen. De bediende ontwijkt zijn vragen en dringt erop aan de koning te spreken. Aan de koning vertelt ze dat Granida bedroefd was om haar aanstaande huwelijk. Negen muzen hebben het gebed van de prinses gehoord en haar midden in de nacht naar de hemel gevoerd. De koning gelooft het verhaal. Tisiphernes is woedend omdat hij de troon aan zijn neus voorbij ziet gaan. De bediende van de koning doorzoekt het hele paleis en komt terug met het bericht dat Granida spoorloos is. Tisiphernes is radeloos en wil de hand aan zichzelf slaan. Maar Daifilo die ook mee is, weet het idee uit zijn hoofd te praten. Nu begrijpt de koning dat Tisiphernes' liefde niet oprecht is. Daarop besluit de Perzische veldheer het hof te verlaten en wil Daifilo zijn bezittingen schenken. Maar deze verkiest het eenvoudige herdersleven boven alle pracht en praal. De koning stelt de beslissing van de herdersjongen zeer op prijs.
Vijfde bedrijf
Artabanus, een goede vriend van Ostrobas, wordt midden in de nacht gewekt door de geest van de overleden prins. De geest verzoekt hem zijn dood te wreken. Artabanus zegt toe en vertrekt onmiddellijk.
Dailfilo is op zoek naar Granida die voorgoed afstand heeft gedaan van het hof. Als ze elkaar vinden, worden ze verrast door de troepen van Artabanus. Daifilo wordt ingerekend door een stel soldaten en zal op het graf van Ostrobas geofferd worden. Granida geeft aan haar leven te willen geven voor Daifilo. Vervolgens wordt ook zij door de soldaten vastgebonden. Daifilo rukt zich los en probeert Granida te bevrijden. Op dat moment verschijnt Tisiphernes met zijn leger en bevrijdt de twee geliefden. Wanneer Daifilo hem de situatie uitlegt, toont de edelman alle begrip van de wereld: hij heeft er bewondering voor als twee mensen zoveel van elkaar houden. Tot slot besluit de koning dat Daifilo met zijn dochter mag trouwen.
Vragen opdracht B.
Vraag 1. Waarin verschilt Granida van de Middeleeuwse spelen?
In tegenstelling tot de abele spelen, te weten Esmoreit en Gloriant, staat niet God, maar de mens centraal. Als herder Daifilo en de Perzische prinses Granida besluiten te trouwen, wordt de liefde tussen de twee bezongen. Aan het religieuze aspect wordt niet zo veel aandacht geschonken als in de Middeleeuwse abele spelen. Terwijl in Esmoreit en Gloriant de oosterse vrouwen zich moesten bekeren tot het christendom, is daar in Granida helemaal geen sprake van. Sterker nog, er wordt zelfs niet over bekeren gesproken. In dit opzicht is Granida een stuk moderner dan de genoemde abele spelen. Maar nog steeds vormt de hoofse liefde het hoofdthema. Het gaat er namelijk om hoe de mens de 'hoogste' vorm van liefde kan bereiken- een optimale balans van liefde (geestelijk) en minne (lichamelijk) waarin het verstand een cruciale rol speelt.
Vraag 2. Wat is de thematiek van dit toneelstuk?
Thematiek van Granida is het vinden van de ideale liefde. In Granida is liefde namelijk niet verbonden met rangen en standen; het gaat om de persoon. Zo heeft de Perzische prinses geen problemen met de eenvoudige afkomst van Daifilo. Sterker nog, ze verheerlijkt het herdersleven. Opvallende elementen die de bouwstenen van het thema vormen zijn de tegenstellingen die in het toneelstuk voorkomen. Het leven dat zich afspeelt op het platte land versus het leven aan het Perzische hof, de afkomst van de verschillende personages en de schijn van de edellieden tegenover de eerlijkheid van de plattelandbewoners. Wat verder een grote rol speelt, is de natuur. In de Renaissance werd natuur namelijk heel belangrijk gevonden. Dat zie je terug in Granida. De Perzische prinses verkiest het leven op het platteland boven het elitaire leven aan het hof.
Vraag 3. Welke rol spelen de standen in Granida?
In de Renaissance staat de uomo universale centraal - de universele mens. Het ideaalbeeld van die mens vinden we in Daifilo, de herder. Ondanks zijn eenvoudige afkomst weet hij op ridderlijke wijze een duel te winnen en gedraagt zich als een echte edelman aan het hof. Ook kan hij zich vinden in het plattelandsleven. Granida, de prinses van Perzië, verkiest Daifilo boven de legeraanvoerder Tisiphernes, afkomstig van lage adel. Je zou kunnen zeggen dat standen in Granida niet zo'n grote rol spelen. Het gaat immers om het bereiken van de hoogste vorm van liefde.
Aan de andere kant heb ik een klein beetje mijn twijfels of dit wel het geval is. Daifilo spreekt in het tweede bedrijf expliciet zijn ergernis uit over het klassenverschil. Verder moet Granida een list verzinnen om het hof te kunnen verlaten en mee te gaan met Daifilo. Ze wist dus niet zeker of haar vader haar liefde met iemand van eenvoudige komaf zou goedkeuren.
Maar hier valt wat tegen in te brengen. De list kan ook opgezet zijn om Tisiphernes een streek te leveren. Als blijkt dat Granida 'verdwenen' is, laat Tisiphernes zijn ware gezicht zien. Nu blijkt dat de troon aan zijn neus voorbij gaat, wil hij zich van het leven beroven en afstand doen van zijn bezittingen. Het wordt de koning duidelijk dat het niet gaat om echte liefde. Daifilo weet Tisiphernes op andere gedachte te brengen. Als de militair aan de herder zijn bezittingen wil schenken, weigert Daifilo dit. Hij kiest voor zijn eenvoudige bestaan. De koning waardeert het en begrijpt dat Daifilo echt van de prinses houdt. Conclusie: het gaat om echte liefde en standen blijken achteraf geen rol te spelen.
Vraag 4. Welk beeld geeft het verhaal van Perzië?
Het verhaal speelt zich afwissend af aan op het platteland (waar is niet duidelijk) en aan het Perzische hof. Aan de hand van de belangrijkste personages, te weten Granida, Daifilo, Tisiphernes, Ostrobas en het Perzische staatshoofd, en hun handelingen krijgt de lezer een beeld van het Perzische hof. Tisiphernes en Ostrobas zijn in een strijd verwikkeld. Beide willen de hand van prinses Granida. Tisiphernes lijkt de beste kandidaat: hij heeft zijn vaderland op goede wijze gediend en ziet trouwen met de prinses om uiteindelijk het land te besturen als een gunst. Maar sprake van echte liefde is er niet. Dit geldt ook voor de tiran Ostrobas die alleen maar uit is op meer macht. Het lijkt er in eerste instantie op dat huwelijkspolitiek een grote rol speelt in het Perzische rijk. Maar de koning, die niet met naam en toenaam wordt genoemd, weet dat beeld te doorbreken door Daifilo, iemand van lage afkomst, het voordeel van de twijfel te geven. Door de levenswijze van de herder ziet de koning een geschikte huwelijkskandidaat in Daifilo. Het beeld dat P.C. Hooft van Perzië schetst, is nogal Renaissancistisch. Want ook het staatshoofd, die als type het land Perzië symboliseert, hecht grote waarde aan platonische liefde. Met een beetje historische kennis weet je dat de Renaissance zich voornamelijk afspeelde in West-Europa. Of Perzië ook dezelfde ontwikkelingen kende, valt te betwijfelen. Met andere woorden: de lezer krijgt de indruk dat Perzië toentertijd erg westers georiënteerd was.
Ook valt het te herleiden uit de eerkwesties: onder andere het duel dat toen ook in Europa hadden kunnen afspelen.
Vraag 5. Wat is de positie van de vrouw in Granida?
Ten opzichte van de Middeleeuwen is er wel een en ander veranderd. De vrouw wordt namelijk een stuk beter behandeld in Granida dan in de abele spelen. In de abele spelen breken mannen geregeld hun beloften, worden vrouwen met de dood bedreigd en in de kerker gegooid. Daarvan is in Granida weinig terug te vinden. Op het vijfde bedrijf na waarin Artabanus de dood van zijn vriend Ostrobas wil wreken. De 'goede' personages maken zich dus niet schuldig aan wangedrag ten opzichte van vrouwen. Wel kan gezegd worden dat de vrouw net als in de abele spelen symbool staat voor de liefde. Opvallend is dat Granida twee vrouwen telt, die ieder een andere vorm van liefde vertegenwoordigen. De herderin Dorilea verlangt naar lichamelijke liefde. Dat wordt veroordeeld als onzedelijk gedrag. Daifilo knapt op haar af en kiest voor Granida die de hoofse liefde vertegenwoordigt. Zij verkiest hem boven twee andere kandidaten, omdat Daifilo blijk geeft dat hij echt van de prinses houdt en dat materiële zaken geen motivatie vormen voor een huwelijk.
Toch blijft de vrouw ondergeschikt aan de man. Dat blijkt het feit dat Daifilo afgeschilderd wordt als held en dat Granida in cruciale situaties, zoals het duel, op de achtergrond blijft.
Vraag 6. Welk beeld schetst Hooft van het leven op het platteland?
De personages Dorilea en Daifilo zijn herder en staan ieder symbool voor het eenvoudige leven op het platteland. Doordat Hooft Dorilea een liefdeslied in natuurlijke omgeving laat zingen, krijgt het platteland een romantische betekenis. Dit wordt nog eens benadrukt wanneer Granida zich lovend uitlaat over het eenvoudige leven dat Dorilea en Daifilo leiden. Op het moment dat Daifilo in de ban is geraakt van Granida en besluit zich naar het Perzische hof te begeven, keurt Dorilea dit af. Niet alleen omdat ze teleurgesteld is in haar geliefde die ze in vertrouwen heeft genomen, maar ook omdat ze de onechtheid van het hof verguist. Op die manier laat Hooft blijken dat hij het leven op het platteland meer waardeert dan dat aan het hof. De natuur, in dit verhaal wordt daarmee het platteland bedoeld, is ook een belangrijk motief in Granida. Het wordt onder andere gebruikt om de tegenstellingen tussen het leven aan het Perzische hof en het leven op het platteland te onderbouwen. Het illustreert de afkomst van Daifilo versus Granida die groot is gebracht aan het hof. Verder staat het platteland symbool voor eerlijkheid. In het vierde bedrijf geeft Daifilo namelijk aan niets te geven om de bezittingen van Tisiphernes. Hij kiest voor het eenvoudige leven. Op dat moment is het voor de koning duidelijk dat het om echte liefde gaat. Ook spreekt hij zijn waardering uit over het eenvoudige plattelandleven. Over het algemeen kan gezegd worden dat Hooft positief tegenover het plattelandsleven staat.
De waardering voor de natuur en het eenvoudige leven - men staat dichter bij de natuur - moeten we plaatsen in de context van die tijd. Speelde in de Middeleeuwen God een cruciale rol in de literatuur, in de Renaissance waren het de natuur en de mens die een belangrijke rol vervulden. Tijdens Hoofts verblijf in Italië heeft hij zich laten inspireren door Il pastor fido, vertaald: De trouwe herder. Na zijn reis introduceert Hooft een nieuw soort genre in Nederland, het herderspel. In dit genre speelt het eenvoudige plattelandleven een belangrijke rol. De natuur wordt verheerlijkt. In Granida zien we dit vooral terug in het eerste bedrijf. Doordat de andere bedrijven zich aan het hof van Perzië afspelen en de natuur niet expliciet verheerlijkt wordt, wijkt Hoofts interpretatie enigszins af van het genre 'herderspel' dat toentertijd populair was in Italië.