Werkstuk: Dolfijnen
Hoofdstuk 1: Afdeling
De dolfijnen horen bij de afdeling gewervelden, en in de groep zoogdieren. De dolfijnen behoren tot de walvisachtigen. Het zijn dus eigenlijk kleine walvissen. Vroeger dachten de mensen dat de walvisachtigen vissen waren. Nu weten we dat het zoogdieren zijn, omdat ze geen eieren leggen, maar levende jongen ter wereld brengen. De walvisachtigen worden ingedeeld in twee groepen. De baleinwalvissen en de tandwalvissen. De dolfijnen horen bij de tandwalvis. De tandwalvissen worden zo genoemd omdat ze tanden in hun bek hebben. Baleinwalvissen hebben geen tanden. Er zijn 65 soorten tandwalvissen. Ik zal er een paar noemen: potvissen, orka's en dolfijnen, zo zijn er nog 62 andere.
Voedsel
Het voedsel van een dolfijn bestaat uit vis. Vaak vis waar veel vet in zit, zoals haring en makreel. Dolfijnen vinden hun voedsel door echolocatie. Geluid plant zich gemakkelijk voort in water. Een dolfijn gebruikt hoge tonen die klinken als gepiep, geknars en gefluit. Tijdens de jacht gebruiken ze klikjes, dit geluid wordt terug gekaatst door een vis, zo weten ze dan waar de vis is. De vissen worden met een snelle beet gevangen en in één keer doorgeslikt. De vele scherpe tanden dienen dus niet om te kauwen maar om te grijpen. Het fijn maken van het voedsel gebeurt in de maag. Een dolfijn heeft , net als een koe, vier magen. Door de eerste, de kauwmaag, wordt de vis vermalen. De andere magen maken er een dunne pap van, die in de zeer lange darm verteerd wordt. Een tuimelaar, die ongeveer 150 kg weegt, eet per dag zo'n 5 tot 8 kg vis. Veel eten is voor hen een bittere noodzaak, want hun lichaam heeft veel vet nodig. Waarvoor dient dat vet dan, zul je vragen.
1. Om in leven te blijven en te groeien.
2. Voor de opbouw van de speklaag en om sterke spieren te krijgen om zodiende snel te kunnen zwemmen.
3. Als brandstof voor de spieren en om warm te blijven. Vissen zijn koudbloedige dieren. De temperatuur van hun lichaam past zich bij de omgeving aan. Dolfijnen zijn warmbloedig, zij hebben altijd dezelfde lichaamstemperatuur namelijk 35 tot 37º. Om de warmte van hun lichaam vast te houden hebben de dolfijnen een dikke speklaag als isolatie nodig.
4. Een dolfijn moet veel vet eten, om zodoende genoeg vocht in zijn lichaam te krijgen. Vind je dat niet vreemd? Toch is het zo want wat gebeurt er? Het vet verteerd in het lichaam en er blijft water over. Dat water heeft de dolfijn hard nodig, want het zoute zeewater is niet te drinken.
Weinig tanden
Anders dan andere dolfijnen hebben Beloega's niet veel tanden. Zij eten voornamelijk pijlinktvissen en kleine visjes. Hieraan is geen gebrek in het ijskoude water waarin ze leven.
Lange tanden
Op het plaatje hiernaast laat een Gangesdolfijn zijn tanden zien. De voorste tanden zijn zo lang dat je ze nog steeds kan zien als hij zijn bek dicht heeft. Deze dolfijn heeft meer dan 100 tanden. Gangesdolfijnen eten voornamelijk vis, maar ook garnalen en krabben. Ze eten meestal 's nachts.
Leefmilieu
Dolfijnen leven eigenlijk overal, in de zeeën en oceanen en ook in sommige rivieren. Bijvoorbeeld in: de Grote oceaan, de Atlantische oceaan, de Indische oceaan, de Middellandse zee, de Zwarte zee en dichterbij huis, de Noordzee. Soms spoelen er zelfs dolfijnen aan op de stranden van Nederland en België. Als dolfijnen dicht bij de kust leven, bestaan de groepen uit ongeveer 10 dolfijnen. Midden op zee en in de oceanen houden ze meer van gezelligheid: daar telt men soms scholen van wel enkele hondenden dieren. Het aantal dolfijnen is niet meer zo heel groot, dat komt omdat er steeds meer vervuiling komt.
Tropische dolfijnen
Witlipdolfijnen hebben het liefst warm water en leven in subtropische en tropische gebieden op het noordelijk en zuidelijk halfrond ze zwemmen meestal in diep water en blijven uit de buurt van het land.
Verre trekker
Verschillende soorten dolfijnen
Beloega
Beloega dolfijnen kunnen ongeveer 2,5 tot 7 meter worden. Ze zijn ongeveer 375-2000 kilo. Ze zijn wit van kleur, daarom ook hun naam, want het eerste deel van beloega betekent in het Russisch wit. Mannetjes en vrouwtjes leven in aparte groepen. Die groepen zijn zeer groot, ongeveer 1000 stuks.
Gramper
De lengte is 2 tot 3 meter. Hij heeft een stompe snuit en maar zes tanden. De kleur is voornamelijk grijs en op de borst wat lichter. Naarmate ze ouder worden, worden ze lichter van kleur. Ze hebben meestal veel littekens, dit komt vooral door het vangen van inktvissen.
Atlantische gevlekte dolfijn
Atlantische gevlekte dolfijnen zijn een zeer klein soort. Het jong is donker grijs en na ongeveer een jaar wordt hij grijs gevlekt. Ze leven in groepen van 20. in warm water, omdat ze klein zijn verliezen ze langzaam warmte.
Orinocodolfijn
Zij zijn blauwgrijs tot roze van kleur. Ze hebben geen rugvin, maar een dikke richel op zijn rug.hij heeft een lange snuit. Orinocodolfijnen leven op de rivierbodem en meestal leven ze alleen.
Pacifische witflankdolfijn
Ze zijn 1,95 tot 3 meter en ze wegen ongeveer 250 kilo. Ze hebben 30 tot 40 tanden. Hun snuit is duidelijk zwart afgetekend, op hun zijde en buik hebben ze lange witte en zwarte strepen. Vanaf de rugvin naar de staart hebben ze een ribbel zitten. Ze leven in groepen tot 1000 dolfijnen.het zijn de actiefste en behendigste dolfijnen van allemaal.
Gewone dolfijn
1,80 tot 2,60 meter is hun lengte, en ze wegen 90 tot 140 kilo. Ze zijn slank en elegant. In hun bek hebben ze 33 tot 67 tanden. Heel vaak zwemmen ze met schepen mee, ze kunnen wel 35-45 kilometer per uur zwemmen. Ook springen ze dikwijls geheel boven water uit. Ze zijn grijs van kleur en leven in groepen van 10 tot 100 of wel tot 1000.
Witsnuitdolfijn
De lengte van een witsnuitdolfijn is 1,85 tot 3,10 meter, het gewicht is 225 tot 300 kilo. De snuit is wit van kleur met wat grijs of zwart, de zijde is grijs en de onderkant is wit. Ze hebben 22 tot 27 tanden. Ze leven en zeer grote groepen van wel 1500 stuks. Ze kunnen ongeveer 30 kilometer per uur zwemmen.
Tuimelaar
Ze zijn 2 tot 3 meter lang, met een gewicht van 150 tot 200 kilo. Ze zijn grijsbruin tot paarszwart van kleur, onder de kop wit en de snuit weer donker. De tuimelaar is ontzettend sterk. Enkele slagen van de staat zijn voldoende om hun hele gewicht uit het water te tillen. Ook kunnen ze met hun sterk gespierde staart snel zwemmen. Ze kunnen wel 60 kilometer per uur, maar dit houden ze maar even vol. Ze hebben 20 tot 26 tanden. Ze leven in groepen van 5 tot soms wel 100 dolfijnen.
Grijze dolfijn
2,50 tot 4 meter lang en het gewicht is 350 tot 675 kilo. Ze hebben een stompe kop zonder een uitstekende snuit. De kleur gaat van donker naar licht grijs, de vinnen donker en de buik licht. Ze hebben 2 tot 7 tanden. In een groep kunnen 12 tot 100 dolfijnen zitten.
Narwal
Zonder tand zijn ze 3,95 tot 5,50 meter lang en ongeveer 1500 kilo. De tand kan 1,50 tot 2,75 meter lang zijn. Ze hebben een zeer korte snuit, vrij hoog voorhoofd en een duidelijke nek. Hun huid is donker en licht gevlekt. Alleen de mannetjes hebben een lange tand, deze is spiraalvormig. De mannetjes en vrouwtjes leven gescheiden. Ze leven in zeer koud water. Ze kunnen ontzettend diep duiken, wel 400 meter, maar ze kunnen juist niet hard zwemmen maar 7,5 kilometer per uur.
De vijanden
Natuurlijke vijanden
De dolfijnen hebben 2 natuurlijke vijanden, de orka's en de haaien. De belangrijkste is de haai. Als er haaien in de buurt van een dolfijnen groep komen, dan gaan de dolfijnenmoeder en het jong weg. De mannetjes jagen dan de haaien weg. Als de haaien weg gaan, komen de vrouwtjes en de jongen weer terug
Tonijnvissers
Het grootste gevaar voor de dolfijn is de tonijnvangst. Tonijn is een vissoort die veel gevangen wordt. Tonijnen zwemmen vaak vlak bij dolfijnen. Als vissers tonijn vangen, komen er vaak ook dolfijnen in hun netten. Zo worden per ongeluk veel dolfijnen gedood
Vervuiling
Het zeewater wordt vervuild door de fabrieken langs de kust. Want deze lozen hun afval vaak in zee. Er varen ook steeds meer schepen. De zee wordt dus steeds drukker en viezer. En daar houden dolfijnen niet van. Ze krijgen allerlei gifstoffen in hun lijf en een rustig plekje is steeds moeilijker te vinden. Door dat gif gaan dolfijnen eerder dood en krijgen ze ook minder jongen.
Overbevissing
De vissersvloten vangen steeds meer vis. Daardoor blijft er te weinig vis in zee over. Dat heet overbevissing. Dolfijnen hebben daar ook last van. In sommige gebieden hebben ze veel te weinig te eten. Ze gaan dan dood van de honger. Of ze trekken weg, naar een gebied waar nog wel voedsel is. Hierdoor komt de dolfijn op veel plaatsen niet meer voor.
De dolfijnen horen bij de afdeling gewervelden, en in de groep zoogdieren. De dolfijnen behoren tot de walvisachtigen. Het zijn dus eigenlijk kleine walvissen. Vroeger dachten de mensen dat de walvisachtigen vissen waren. Nu weten we dat het zoogdieren zijn, omdat ze geen eieren leggen, maar levende jongen ter wereld brengen. De walvisachtigen worden ingedeeld in twee groepen. De baleinwalvissen en de tandwalvissen. De dolfijnen horen bij de tandwalvis. De tandwalvissen worden zo genoemd omdat ze tanden in hun bek hebben. Baleinwalvissen hebben geen tanden. Er zijn 65 soorten tandwalvissen. Ik zal er een paar noemen: potvissen, orka's en dolfijnen, zo zijn er nog 62 andere.
Voedsel
Het voedsel van een dolfijn bestaat uit vis. Vaak vis waar veel vet in zit, zoals haring en makreel. Dolfijnen vinden hun voedsel door echolocatie. Geluid plant zich gemakkelijk voort in water. Een dolfijn gebruikt hoge tonen die klinken als gepiep, geknars en gefluit. Tijdens de jacht gebruiken ze klikjes, dit geluid wordt terug gekaatst door een vis, zo weten ze dan waar de vis is. De vissen worden met een snelle beet gevangen en in één keer doorgeslikt. De vele scherpe tanden dienen dus niet om te kauwen maar om te grijpen. Het fijn maken van het voedsel gebeurt in de maag. Een dolfijn heeft , net als een koe, vier magen. Door de eerste, de kauwmaag, wordt de vis vermalen. De andere magen maken er een dunne pap van, die in de zeer lange darm verteerd wordt. Een tuimelaar, die ongeveer 150 kg weegt, eet per dag zo'n 5 tot 8 kg vis. Veel eten is voor hen een bittere noodzaak, want hun lichaam heeft veel vet nodig. Waarvoor dient dat vet dan, zul je vragen.
1. Om in leven te blijven en te groeien.
2. Voor de opbouw van de speklaag en om sterke spieren te krijgen om zodiende snel te kunnen zwemmen.
3. Als brandstof voor de spieren en om warm te blijven. Vissen zijn koudbloedige dieren. De temperatuur van hun lichaam past zich bij de omgeving aan. Dolfijnen zijn warmbloedig, zij hebben altijd dezelfde lichaamstemperatuur namelijk 35 tot 37º. Om de warmte van hun lichaam vast te houden hebben de dolfijnen een dikke speklaag als isolatie nodig.
4. Een dolfijn moet veel vet eten, om zodoende genoeg vocht in zijn lichaam te krijgen. Vind je dat niet vreemd? Toch is het zo want wat gebeurt er? Het vet verteerd in het lichaam en er blijft water over. Dat water heeft de dolfijn hard nodig, want het zoute zeewater is niet te drinken.
Weinig tanden
Anders dan andere dolfijnen hebben Beloega's niet veel tanden. Zij eten voornamelijk pijlinktvissen en kleine visjes. Hieraan is geen gebrek in het ijskoude water waarin ze leven.
Lange tanden
Op het plaatje hiernaast laat een Gangesdolfijn zijn tanden zien. De voorste tanden zijn zo lang dat je ze nog steeds kan zien als hij zijn bek dicht heeft. Deze dolfijn heeft meer dan 100 tanden. Gangesdolfijnen eten voornamelijk vis, maar ook garnalen en krabben. Ze eten meestal 's nachts.
Leefmilieu
Dolfijnen leven eigenlijk overal, in de zeeën en oceanen en ook in sommige rivieren. Bijvoorbeeld in: de Grote oceaan, de Atlantische oceaan, de Indische oceaan, de Middellandse zee, de Zwarte zee en dichterbij huis, de Noordzee. Soms spoelen er zelfs dolfijnen aan op de stranden van Nederland en België. Als dolfijnen dicht bij de kust leven, bestaan de groepen uit ongeveer 10 dolfijnen. Midden op zee en in de oceanen houden ze meer van gezelligheid: daar telt men soms scholen van wel enkele hondenden dieren. Het aantal dolfijnen is niet meer zo heel groot, dat komt omdat er steeds meer vervuiling komt.
Tropische dolfijnen
Witlipdolfijnen hebben het liefst warm water en leven in subtropische en tropische gebieden op het noordelijk en zuidelijk halfrond ze zwemmen meestal in diep water en blijven uit de buurt van het land.
Verre trekker
Verschillende soorten dolfijnen
Beloega
Beloega dolfijnen kunnen ongeveer 2,5 tot 7 meter worden. Ze zijn ongeveer 375-2000 kilo. Ze zijn wit van kleur, daarom ook hun naam, want het eerste deel van beloega betekent in het Russisch wit. Mannetjes en vrouwtjes leven in aparte groepen. Die groepen zijn zeer groot, ongeveer 1000 stuks.
Gramper
De lengte is 2 tot 3 meter. Hij heeft een stompe snuit en maar zes tanden. De kleur is voornamelijk grijs en op de borst wat lichter. Naarmate ze ouder worden, worden ze lichter van kleur. Ze hebben meestal veel littekens, dit komt vooral door het vangen van inktvissen.
Atlantische gevlekte dolfijn
Atlantische gevlekte dolfijnen zijn een zeer klein soort. Het jong is donker grijs en na ongeveer een jaar wordt hij grijs gevlekt. Ze leven in groepen van 20. in warm water, omdat ze klein zijn verliezen ze langzaam warmte.
Orinocodolfijn
Zij zijn blauwgrijs tot roze van kleur. Ze hebben geen rugvin, maar een dikke richel op zijn rug.hij heeft een lange snuit. Orinocodolfijnen leven op de rivierbodem en meestal leven ze alleen.
Pacifische witflankdolfijn
Ze zijn 1,95 tot 3 meter en ze wegen ongeveer 250 kilo. Ze hebben 30 tot 40 tanden. Hun snuit is duidelijk zwart afgetekend, op hun zijde en buik hebben ze lange witte en zwarte strepen. Vanaf de rugvin naar de staart hebben ze een ribbel zitten. Ze leven in groepen tot 1000 dolfijnen.het zijn de actiefste en behendigste dolfijnen van allemaal.
Gewone dolfijn
1,80 tot 2,60 meter is hun lengte, en ze wegen 90 tot 140 kilo. Ze zijn slank en elegant. In hun bek hebben ze 33 tot 67 tanden. Heel vaak zwemmen ze met schepen mee, ze kunnen wel 35-45 kilometer per uur zwemmen. Ook springen ze dikwijls geheel boven water uit. Ze zijn grijs van kleur en leven in groepen van 10 tot 100 of wel tot 1000.
Witsnuitdolfijn
De lengte van een witsnuitdolfijn is 1,85 tot 3,10 meter, het gewicht is 225 tot 300 kilo. De snuit is wit van kleur met wat grijs of zwart, de zijde is grijs en de onderkant is wit. Ze hebben 22 tot 27 tanden. Ze leven en zeer grote groepen van wel 1500 stuks. Ze kunnen ongeveer 30 kilometer per uur zwemmen.
Tuimelaar
Ze zijn 2 tot 3 meter lang, met een gewicht van 150 tot 200 kilo. Ze zijn grijsbruin tot paarszwart van kleur, onder de kop wit en de snuit weer donker. De tuimelaar is ontzettend sterk. Enkele slagen van de staat zijn voldoende om hun hele gewicht uit het water te tillen. Ook kunnen ze met hun sterk gespierde staart snel zwemmen. Ze kunnen wel 60 kilometer per uur, maar dit houden ze maar even vol. Ze hebben 20 tot 26 tanden. Ze leven in groepen van 5 tot soms wel 100 dolfijnen.
Grijze dolfijn
2,50 tot 4 meter lang en het gewicht is 350 tot 675 kilo. Ze hebben een stompe kop zonder een uitstekende snuit. De kleur gaat van donker naar licht grijs, de vinnen donker en de buik licht. Ze hebben 2 tot 7 tanden. In een groep kunnen 12 tot 100 dolfijnen zitten.
Narwal
Zonder tand zijn ze 3,95 tot 5,50 meter lang en ongeveer 1500 kilo. De tand kan 1,50 tot 2,75 meter lang zijn. Ze hebben een zeer korte snuit, vrij hoog voorhoofd en een duidelijke nek. Hun huid is donker en licht gevlekt. Alleen de mannetjes hebben een lange tand, deze is spiraalvormig. De mannetjes en vrouwtjes leven gescheiden. Ze leven in zeer koud water. Ze kunnen ontzettend diep duiken, wel 400 meter, maar ze kunnen juist niet hard zwemmen maar 7,5 kilometer per uur.
De vijanden
Natuurlijke vijanden
De dolfijnen hebben 2 natuurlijke vijanden, de orka's en de haaien. De belangrijkste is de haai. Als er haaien in de buurt van een dolfijnen groep komen, dan gaan de dolfijnenmoeder en het jong weg. De mannetjes jagen dan de haaien weg. Als de haaien weg gaan, komen de vrouwtjes en de jongen weer terug
Tonijnvissers
Het grootste gevaar voor de dolfijn is de tonijnvangst. Tonijn is een vissoort die veel gevangen wordt. Tonijnen zwemmen vaak vlak bij dolfijnen. Als vissers tonijn vangen, komen er vaak ook dolfijnen in hun netten. Zo worden per ongeluk veel dolfijnen gedood
Vervuiling
Het zeewater wordt vervuild door de fabrieken langs de kust. Want deze lozen hun afval vaak in zee. Er varen ook steeds meer schepen. De zee wordt dus steeds drukker en viezer. En daar houden dolfijnen niet van. Ze krijgen allerlei gifstoffen in hun lijf en een rustig plekje is steeds moeilijker te vinden. Door dat gif gaan dolfijnen eerder dood en krijgen ze ook minder jongen.
Overbevissing
De vissersvloten vangen steeds meer vis. Daardoor blijft er te weinig vis in zee over. Dat heet overbevissing. Dolfijnen hebben daar ook last van. In sommige gebieden hebben ze veel te weinig te eten. Ze gaan dan dood van de honger. Of ze trekken weg, naar een gebied waar nog wel voedsel is. Hierdoor komt de dolfijn op veel plaatsen niet meer voor.