Werkstuk: Dolfijnen
Inleiding
We hebben dit werkstuk gemaakt over de dolfijn omdat het een mooi en lief en intelligent dier is. We willen ook graag weten hoe een dolfijn in vies water toch goed kan zien. We hopen dat bij het slot te weten. We hebben ze vaak zelf in het echt gezien. Dat was heel mooi. We hopen dat je er wat van leert. Veel plezier met lezen!
Algemeen
De dolfijn behoort tot het rijk van de dieren. De dolfijn behoort tot de afdeling gewervelde. Van die afdeling bestaan veel verschillende groepen, bijvoorbeeld de vissen (een haring), de reptielen (een krokodil), en de vogels (een parkiet). De dolfijn hoort bij de groep zoogdieren. De zoogdieren kan je in veel soorten onderverdelen. De dolfijn hoort bij de walvisachtige. Die soort kun je ook weer in 2 onderverdelen dat kun je zien op het schema hier onder. DE BALEINWALVISSEN DE TANDWALVISSEN
11 verschillende soorten 65 verschillende soorten
Ze hebben in hun bek geen tanden, maar baleinen. Ze eten plankton, en soms hele kleine visjes, die ze met hun baleinen uit het water zeven. Ze hebben wel tanden in hun bek. Ze eten diverse soorten vis. Met hun puntige tanden vangen ze de vis, om ze daarna in het geheel door te slikken
Voorbeelden: Voorbeelden:
-de blauwe vinvis - de potvissen
- de dwerg vinvis - de orka's
- de groenlandse walvis - de dolfijnen
De dolfijn is altijd in het water, behalve als hij springt, of als hij aanspoelt op het strand. De meeste dolfijnen hebben 80 tot 90 tanden. Die dienen er voor, om de vis uit het water te pakken. Een Tuimelaar (soort) eet gemiddeld 6 tot 10 g. per dag. Een bruinvis (kleinere soort) eet gem. 3 tot 5 kg per dag.
Waar dolfijnen leven
Dolfijnen komen bijna altijd voor in groepen. Die groepjes die gewoonlijk dicht bij de kust leven, bestaan ongeveer uit 10 dolfijnen. Op het kaartje op de volgende bladzijde kun je zien waar ze leven. Dat is aangegeven met ?. Midden op de en in de oceaan zijn ze met veel meer bij elkaar. Soms wel meer dan 100.Dat is aangegeven met ?. En Nederland is aangegeven met ?. De schaal van het
kaartje is: 1 cm= 1250 km.
Het lichaam van de dolfijn
De dolfijn heeft ongeveer hetzelfde lichaam als de vis. Vloeiend gaat de kop over in de romp. De speciale dingen aan het lichaam van de dolfijn zijn:
Kleine oorgatjes in de kop
Hoewel de oorgaatjes klein zijn, kan de dolfijn héél goed horen. Zelfs hele hoge piepjes, die een mens niet kan horen.
Een blaasgat bovenin zijn kop
Het blaasgat is de neusopening van de dolfijn. Hij haalt immers net als een mens adem met zijn longen. Dat betekent dat hij boven water adem moet halen, en het onder water moet inhouden. Dat blaasgat zit boven aan zijn hoofd. De dolfijn hoeft daarom na een duik alleen maar met zijn kop boven water te komen, om in en uit te ademen.
Een horizontale staartvin
De dolfijn heeft een horizontale staartvin, dus hij moet z'n staart op en neer bewegen:
De vis heeft dat juist andersom:
Het verschil tussen een mannetje en een vrouwtjes dolfijn is er niet, behalve dat het vrouwtje jongen kan baren.
Op de volgende bladzijde kun je ook zien hoe de huid van de dolfijn er uit ziet Hieronder kun je zien hoe elk lichaamsdeel heet.:
Zintuigen en Sonar
Met zintuigen kun je merken wat er binnen en buiten je lichaam gebeurt.
Het gevoel is bij de dolfijn heel goed ontwikkeld.
Vooral de huid is zéér gevoelig, hij voelt iedere aanraking.
Met de smaak is het anders.
Het zijn geen goede proevers, en dat is niet zo vreemd. Je proeft voedsel, als je het in je mond hebt, en kauwt. Een dolfijn slikt het voedsel zonder te kauwen door. Geen tijd genoeg om te proeven. Soms is dat wel vervelend, want dan slikken ze dingen door, die heel slecht voor hen zijn
Als je het over ruiken hebt, valt er niet zo veel te zeggen. En dat is niet raar, want een dolfijn kan niet ruiken, want dan zou z'n blaasgat vollopen met water, en dan verdrinkt de dolfijn.
Ze weten ook dat een dolfijn goed kan zien. Van tijd tot tijd speuren ze met hun kop boven water de omgeving af. Niet alleen om te zien of er gevaar dreigt, maar ook uit pure nieuwsgierigheid. Ook onder water kan een dolfijn goed zien. Hoe ver dat is, hangt van het water af. In India, in de rivier de Ganges leeft een dolfijnsoort, die omdat het water zó vervuild is geen hand voor ogen kan zien. Toch weten ze precies wat en waar ze iets doen. Dat komt omdat ze een sonar hebben.
Je weet, dat als je in een put iets roept, komt er een echo. Dat komt doordat de geluiden weerkaatsen. Een dolfijn maakt daar ook gebruik van. Hij zendt hoge pieptonen uit, die weerkaatst worden door obstakels. Een dolfijn merkt het al als je een draadje van 0.2 mm. In het water spant. Dat doet hij zo: De dolfijn maakt met zijn bek dicht geluiden die uitgestoten worden door zijn schedel. Het botst dan tegen een voorwerp, het weerkaatst dan terug, en de dolfijn vangt het weer op. Zo komen ze aan de naam SONAR:
SOund = geluid
Navigation =besturing
And = en
Ranging =afstandbepaling
Voortplanting
Dolfijnen zijn zoogdieren, dus dat houd o.a. in, dat ze levendbarend zijn. Ze krijgen ook meestal 1 jong per zwangerschap. Omdat dolfijnen altijd in het water zijn, wordt de dolfijn dus ook in het water geboren.
Als vrouwtjesdolfijnen tussen de 4 en de 10 jr. oud zijn, krijgen ze belangstelling voor de mannetjes. Het paren kan het hele jaar door gebeuren, maar meestal is het in de zomer, want de meeste dolfijntjes worden in de zomer geboren, dus de draagtijd is ongeveer 1 jaar.
Als er een jong dolfijntje geboren wordt, heeft de moeder soms al van tevoren een vrouwtje uitgezocht, zie helpt bij de geboorte. Die noemen ze dan een hulptante.
De geboorte van de dolfijn is toch apart. Hij komt niet eerst met zijn hoofd, maar met zijn staart naar buiten. Zodra de dolfijn er helemaal uit is, duwt de moeder 'm naar het wateroppervlak, om lucht te happen. De moeder houdt ongewenste en nieuwsgierigen op een afstand van het jong.
Na 24 uur begint het jong de moeder te besnuffelen. Het jong komt dan de tepels tegen, en begint dan vanzelf te drinken. Vanaf dan komt het jong om de 20 min. Drinken. Héél even, want het pasgeboren jong kan nog maar even onder water blijven.
De moeder blijft haar kind minstens 3 maanden bewaken, en het jong mag soms wel 1.5 jaar bij haar blijven drinken.
Soorten
Je hebt heel veel soorten dolfijnen, en een aantal daar van zijn de gewone dolfijn, de witsnuit dolfijn, witflank dolfijn, de grijze dolfijn en de spitssnuit dolfijn. Nu gaan we schrijven over de gewone dolfijn:
Gewone dolfijn,
De gewone dolfijn werd al vroeger beschreven en vaak afgebeeld op kunstwerken van Grieken en Romeinen. Een van de bekendste voorbeelden is een muurschildering met dolfijnen in het opgegraven Knossos op Kreta. De gewone dolfijn komt over de hele wereld in de tropische en gematigde plaatsen voor. Ze worden in kustgebieden en in open zee gezien, en ook heel veel in het ondiepe water. Kenmerken: Hij heeft een slank lichaam, met een opvallend lange snuit. De rugvin driehoekig en spits naar achteren gebogen. Zijn lengte is gemiddeld 2,1 meter en maximaal 2,5 meter. Zijn gewicht is maximaal 75 kg. En zijn leeftijd is onbekend.
De wit snuitdolfijn.
De wit snuitdolfijn komt in de gematigde en koude wateren van de noordelijke Atlantische Oceaan voor. In het Noordzeegebied is de witsnuit dolfijn tegenwoordig de meest waargenomen dolfijnensoort. In november 1990 kwamen ongeveer 25 witsnuit dolfijnen ongeveer 20 km. Uit de kust van Camperduin in de buurt van een aantal vissersboten. Kenmerken: Het lichaam van de witsnuit dolfijn is sterk en stevig gebouwd. De rugvin zit in het midden naar achteren gebogen op de rug. Z'n lengte is gemiddeld 2,75 meter, en maximaal 3 meter. Z'n gewicht is gemiddeld 200 kg, en maximaal 275 kg. Z'n leeftijd is ook onbekend.
De witflank dolfijn,
De witflank dolfijn komt voor in de koude wateren van de noordelijke Atlantische oceaan. In de Noordzee wordt deze soort niet vaak waargenomen. Kenmerken: Vrij zeldzaam. Hij is hetzelfde als de witsnuit dolfijn, sterk en stevig gebouwd en een hoge rugvin. Zijn lengte is gemiddeld 2,4 meter en maximaal 3 meter. Zijn gewicht is gemiddeld 190 kg en maximaal 250 kg. Zijn leeftijd is onbekend.
De grijze dolfijn,
De grijze dolfijn komt voor in de tropen en op warme gematigde plaatsen. Hij is het liefst in het water met de temperatuur van 15 tot 25 graden. Kenmerken: Hij heeft geen uitstekende snuit. Over het midden vanaf het spuitgat een groeve. De rugvin is hoog. Lengte gemiddeld 3 meter en maximaal 4,5 meter. Het gewicht is maximaal 400 kg.
De spitssnuit dolfijn,
De spitssnuit dolfijn komt voor in het diepe van de Atlantische Oceaan. De spitssnuit dolfijn is moeilijk te herkennen. Kenmerken: Hij is zeer zeldzaam. Hij heeft een lange snuit en een kromme rugvin. Lengte van mannetjes is maximaal 5,5 meter, en van vrouwtjes maximaal 5,05 meter. Leeftijd is onbekend
Literatuurlijst
Dit zijn de boeken/ folders/ cd's die we gebruikt hebben:
Encyclopedie voor de jeugd, van Sesam junior
Tijdschrift "Duiken" nr. 8 1995
Dolfinarium infobrochure "Dolfijnen" nr.2
Greenpeace donateursblad nr.3 1990
Cd encyclopedie Encarta '98
Bruinvissen, dolfijnen en walvissen, Gerard Peet
Slot
Dit was ons werkstuk over dolfijnen. We hopen dat je het leuk hebt gevonden,
En dat we een hoog cijfer krijgen, want we hebben er veel werk aan besteed. We hebben er ook veel van geleerd. Bijvoorbeeld hoe een dolfijn in heel erg troebel water toch kan zien. Hij doet dat dus met zijn sonar. Dat heb je vast zelf al gelezen.
We hebben dit werkstuk gemaakt over de dolfijn omdat het een mooi en lief en intelligent dier is. We willen ook graag weten hoe een dolfijn in vies water toch goed kan zien. We hopen dat bij het slot te weten. We hebben ze vaak zelf in het echt gezien. Dat was heel mooi. We hopen dat je er wat van leert. Veel plezier met lezen!
Algemeen
De dolfijn behoort tot het rijk van de dieren. De dolfijn behoort tot de afdeling gewervelde. Van die afdeling bestaan veel verschillende groepen, bijvoorbeeld de vissen (een haring), de reptielen (een krokodil), en de vogels (een parkiet). De dolfijn hoort bij de groep zoogdieren. De zoogdieren kan je in veel soorten onderverdelen. De dolfijn hoort bij de walvisachtige. Die soort kun je ook weer in 2 onderverdelen dat kun je zien op het schema hier onder. DE BALEINWALVISSEN DE TANDWALVISSEN
11 verschillende soorten 65 verschillende soorten
Ze hebben in hun bek geen tanden, maar baleinen. Ze eten plankton, en soms hele kleine visjes, die ze met hun baleinen uit het water zeven. Ze hebben wel tanden in hun bek. Ze eten diverse soorten vis. Met hun puntige tanden vangen ze de vis, om ze daarna in het geheel door te slikken
Voorbeelden: Voorbeelden:
-de blauwe vinvis - de potvissen
- de dwerg vinvis - de orka's
- de groenlandse walvis - de dolfijnen
De dolfijn is altijd in het water, behalve als hij springt, of als hij aanspoelt op het strand. De meeste dolfijnen hebben 80 tot 90 tanden. Die dienen er voor, om de vis uit het water te pakken. Een Tuimelaar (soort) eet gemiddeld 6 tot 10 g. per dag. Een bruinvis (kleinere soort) eet gem. 3 tot 5 kg per dag.
Waar dolfijnen leven
Dolfijnen komen bijna altijd voor in groepen. Die groepjes die gewoonlijk dicht bij de kust leven, bestaan ongeveer uit 10 dolfijnen. Op het kaartje op de volgende bladzijde kun je zien waar ze leven. Dat is aangegeven met ?. Midden op de en in de oceaan zijn ze met veel meer bij elkaar. Soms wel meer dan 100.Dat is aangegeven met ?. En Nederland is aangegeven met ?. De schaal van het
kaartje is: 1 cm= 1250 km.
Het lichaam van de dolfijn
De dolfijn heeft ongeveer hetzelfde lichaam als de vis. Vloeiend gaat de kop over in de romp. De speciale dingen aan het lichaam van de dolfijn zijn:
Kleine oorgatjes in de kop
Hoewel de oorgaatjes klein zijn, kan de dolfijn héél goed horen. Zelfs hele hoge piepjes, die een mens niet kan horen.
Een blaasgat bovenin zijn kop
Het blaasgat is de neusopening van de dolfijn. Hij haalt immers net als een mens adem met zijn longen. Dat betekent dat hij boven water adem moet halen, en het onder water moet inhouden. Dat blaasgat zit boven aan zijn hoofd. De dolfijn hoeft daarom na een duik alleen maar met zijn kop boven water te komen, om in en uit te ademen.
Een horizontale staartvin
De dolfijn heeft een horizontale staartvin, dus hij moet z'n staart op en neer bewegen:
De vis heeft dat juist andersom:
Het verschil tussen een mannetje en een vrouwtjes dolfijn is er niet, behalve dat het vrouwtje jongen kan baren.
Op de volgende bladzijde kun je ook zien hoe de huid van de dolfijn er uit ziet Hieronder kun je zien hoe elk lichaamsdeel heet.:
Zintuigen en Sonar
Met zintuigen kun je merken wat er binnen en buiten je lichaam gebeurt.
Het gevoel is bij de dolfijn heel goed ontwikkeld.
Vooral de huid is zéér gevoelig, hij voelt iedere aanraking.
Met de smaak is het anders.
Het zijn geen goede proevers, en dat is niet zo vreemd. Je proeft voedsel, als je het in je mond hebt, en kauwt. Een dolfijn slikt het voedsel zonder te kauwen door. Geen tijd genoeg om te proeven. Soms is dat wel vervelend, want dan slikken ze dingen door, die heel slecht voor hen zijn
Als je het over ruiken hebt, valt er niet zo veel te zeggen. En dat is niet raar, want een dolfijn kan niet ruiken, want dan zou z'n blaasgat vollopen met water, en dan verdrinkt de dolfijn.
Ze weten ook dat een dolfijn goed kan zien. Van tijd tot tijd speuren ze met hun kop boven water de omgeving af. Niet alleen om te zien of er gevaar dreigt, maar ook uit pure nieuwsgierigheid. Ook onder water kan een dolfijn goed zien. Hoe ver dat is, hangt van het water af. In India, in de rivier de Ganges leeft een dolfijnsoort, die omdat het water zó vervuild is geen hand voor ogen kan zien. Toch weten ze precies wat en waar ze iets doen. Dat komt omdat ze een sonar hebben.
Je weet, dat als je in een put iets roept, komt er een echo. Dat komt doordat de geluiden weerkaatsen. Een dolfijn maakt daar ook gebruik van. Hij zendt hoge pieptonen uit, die weerkaatst worden door obstakels. Een dolfijn merkt het al als je een draadje van 0.2 mm. In het water spant. Dat doet hij zo: De dolfijn maakt met zijn bek dicht geluiden die uitgestoten worden door zijn schedel. Het botst dan tegen een voorwerp, het weerkaatst dan terug, en de dolfijn vangt het weer op. Zo komen ze aan de naam SONAR:
SOund = geluid
Navigation =besturing
And = en
Ranging =afstandbepaling
Voortplanting
Dolfijnen zijn zoogdieren, dus dat houd o.a. in, dat ze levendbarend zijn. Ze krijgen ook meestal 1 jong per zwangerschap. Omdat dolfijnen altijd in het water zijn, wordt de dolfijn dus ook in het water geboren.
Als vrouwtjesdolfijnen tussen de 4 en de 10 jr. oud zijn, krijgen ze belangstelling voor de mannetjes. Het paren kan het hele jaar door gebeuren, maar meestal is het in de zomer, want de meeste dolfijntjes worden in de zomer geboren, dus de draagtijd is ongeveer 1 jaar.
Als er een jong dolfijntje geboren wordt, heeft de moeder soms al van tevoren een vrouwtje uitgezocht, zie helpt bij de geboorte. Die noemen ze dan een hulptante.
De geboorte van de dolfijn is toch apart. Hij komt niet eerst met zijn hoofd, maar met zijn staart naar buiten. Zodra de dolfijn er helemaal uit is, duwt de moeder 'm naar het wateroppervlak, om lucht te happen. De moeder houdt ongewenste en nieuwsgierigen op een afstand van het jong.
Na 24 uur begint het jong de moeder te besnuffelen. Het jong komt dan de tepels tegen, en begint dan vanzelf te drinken. Vanaf dan komt het jong om de 20 min. Drinken. Héél even, want het pasgeboren jong kan nog maar even onder water blijven.
De moeder blijft haar kind minstens 3 maanden bewaken, en het jong mag soms wel 1.5 jaar bij haar blijven drinken.
Soorten
Je hebt heel veel soorten dolfijnen, en een aantal daar van zijn de gewone dolfijn, de witsnuit dolfijn, witflank dolfijn, de grijze dolfijn en de spitssnuit dolfijn. Nu gaan we schrijven over de gewone dolfijn:
Gewone dolfijn,
De gewone dolfijn werd al vroeger beschreven en vaak afgebeeld op kunstwerken van Grieken en Romeinen. Een van de bekendste voorbeelden is een muurschildering met dolfijnen in het opgegraven Knossos op Kreta. De gewone dolfijn komt over de hele wereld in de tropische en gematigde plaatsen voor. Ze worden in kustgebieden en in open zee gezien, en ook heel veel in het ondiepe water. Kenmerken: Hij heeft een slank lichaam, met een opvallend lange snuit. De rugvin driehoekig en spits naar achteren gebogen. Zijn lengte is gemiddeld 2,1 meter en maximaal 2,5 meter. Zijn gewicht is maximaal 75 kg. En zijn leeftijd is onbekend.
De wit snuitdolfijn.
De wit snuitdolfijn komt in de gematigde en koude wateren van de noordelijke Atlantische Oceaan voor. In het Noordzeegebied is de witsnuit dolfijn tegenwoordig de meest waargenomen dolfijnensoort. In november 1990 kwamen ongeveer 25 witsnuit dolfijnen ongeveer 20 km. Uit de kust van Camperduin in de buurt van een aantal vissersboten. Kenmerken: Het lichaam van de witsnuit dolfijn is sterk en stevig gebouwd. De rugvin zit in het midden naar achteren gebogen op de rug. Z'n lengte is gemiddeld 2,75 meter, en maximaal 3 meter. Z'n gewicht is gemiddeld 200 kg, en maximaal 275 kg. Z'n leeftijd is ook onbekend.
De witflank dolfijn,
De witflank dolfijn komt voor in de koude wateren van de noordelijke Atlantische oceaan. In de Noordzee wordt deze soort niet vaak waargenomen. Kenmerken: Vrij zeldzaam. Hij is hetzelfde als de witsnuit dolfijn, sterk en stevig gebouwd en een hoge rugvin. Zijn lengte is gemiddeld 2,4 meter en maximaal 3 meter. Zijn gewicht is gemiddeld 190 kg en maximaal 250 kg. Zijn leeftijd is onbekend.
De grijze dolfijn,
De grijze dolfijn komt voor in de tropen en op warme gematigde plaatsen. Hij is het liefst in het water met de temperatuur van 15 tot 25 graden. Kenmerken: Hij heeft geen uitstekende snuit. Over het midden vanaf het spuitgat een groeve. De rugvin is hoog. Lengte gemiddeld 3 meter en maximaal 4,5 meter. Het gewicht is maximaal 400 kg.
De spitssnuit dolfijn,
De spitssnuit dolfijn komt voor in het diepe van de Atlantische Oceaan. De spitssnuit dolfijn is moeilijk te herkennen. Kenmerken: Hij is zeer zeldzaam. Hij heeft een lange snuit en een kromme rugvin. Lengte van mannetjes is maximaal 5,5 meter, en van vrouwtjes maximaal 5,05 meter. Leeftijd is onbekend
Literatuurlijst
Dit zijn de boeken/ folders/ cd's die we gebruikt hebben:
Encyclopedie voor de jeugd, van Sesam junior
Tijdschrift "Duiken" nr. 8 1995
Dolfinarium infobrochure "Dolfijnen" nr.2
Greenpeace donateursblad nr.3 1990
Cd encyclopedie Encarta '98
Bruinvissen, dolfijnen en walvissen, Gerard Peet
Slot
Dit was ons werkstuk over dolfijnen. We hopen dat je het leuk hebt gevonden,
En dat we een hoog cijfer krijgen, want we hebben er veel werk aan besteed. We hebben er ook veel van geleerd. Bijvoorbeeld hoe een dolfijn in heel erg troebel water toch kan zien. Hij doet dat dus met zijn sonar. Dat heb je vast zelf al gelezen.