Overige: Cheeta
Naast het feit dat hij het snelste dier ter wereld is en in staat is om een snelheid van 85 km per uur te bereiken in precies drie seconden, is deze carnivoor ook nog begenadigd met een bewonderenswaardige lichaamsbouw. De cheeta is gestroomlijnd en sterk, met lange slanke poten en krachtige dijen. Het is daarom niet verbazingwekkend dat deze kat angst inboezemt in de savanne, in het bijzonder zijn favoriete slachtoffers: de Grant- en de Thomson-gazelle, de impala, de gnoe en het wrattenzwijn, maar ook de haas, het stekelvarken en andere knaagdieren.
Zijn prooi heeft weinig kans om te ontsnappen, tenzij deze er in slaagt de grote kat voor te blijven, omdat de cheeta een sprinter is en vermoeid raakt na ongeveer 450 meter.
Gewoonlijk bekijkt de cheeta eerst het terrein en zoekt een slachtoffer uit. Dit kan hij zelfs vanuit de verte, dankzij zijn bijzonder scherpe zicht. Geruisloos gaat het dier naar voren. Als de afstand ongeveer 25 meter bedraagt, sprint de cheeta naar voren en zet hij zonder aarzeling de jacht in om zijn prooi te vangen. Hij slaat zijn slachtoffer neer met een slag van zijn klauw of grijpt het bij de flank en trekt het op de grond. Dan grijpt hij het ongelukkige dier bij de keel en verstikt het. Zwaar hijgend van de inspanning wacht de cheeta tot het dier dood is, voordat hij aan zijn maal begint. Hij geeft het goede nieuws door aan zijn jongen door een soort tjilpend geluid te maken. De cheeta is veel socialer dan de andere katten (de leeuw uitgezonderd).
Broers en zusters blijven zes maanden bij elkaar nadat ze onafhankelijk zijn geworden. Dit gebeurt tussen de dertiende en twintigste maand. Ook jagen ze vaak samen. Soms gebeurt het dat jongen van verschillende families samenwerken. We moeten ons dus niet laten misleiden als we jonge cheeta's zien spelen onder het oog van hun schijnbaar onschuldig ouders: deze katten zijn gevaarlijke roofdieren. Een dikke zwarte streep die langs zijn kaak naar beneden loopt, maakt dat de cheeta er droevig uitziet.
Er is geen vaste paartijd. Tijdens de paring maakt de cheeta een jankend geluid en spint hij als een huiskat. Na een drachttijd van 90 tot 98 dagen brengt het vrouwtje zes jongen ter wereld, die ze regelmatig verplaatst door ze in haar bek te nemen. De cheeta wordt geboren met een ongewone uitrusting: een soort blauwgrijze cape van manen die de achterkant van zijn nek en rug bedekt. Deze verdwijnt na twee en een halve maand. Het sterftecijfer onder de jongen is heel hoog: 90% sterft voor ze volwassen zijn. Velen worden gedood door roofdieren: leeuwen, hyena's, luipaarden en zelfs bavianen. Anderen gaan gewoon dood omdat hun moeders ze niet goed kunnen voeden. De cheeta is geslachtsrijp tussen de tiende en veertiende maand. Als de cheeta niet wordt gedood in de eerste maanden van zijn leven of gewond raakt tijdens de jacht, kan hij 14 jaar worden.
Zijn prooi heeft weinig kans om te ontsnappen, tenzij deze er in slaagt de grote kat voor te blijven, omdat de cheeta een sprinter is en vermoeid raakt na ongeveer 450 meter.
Gewoonlijk bekijkt de cheeta eerst het terrein en zoekt een slachtoffer uit. Dit kan hij zelfs vanuit de verte, dankzij zijn bijzonder scherpe zicht. Geruisloos gaat het dier naar voren. Als de afstand ongeveer 25 meter bedraagt, sprint de cheeta naar voren en zet hij zonder aarzeling de jacht in om zijn prooi te vangen. Hij slaat zijn slachtoffer neer met een slag van zijn klauw of grijpt het bij de flank en trekt het op de grond. Dan grijpt hij het ongelukkige dier bij de keel en verstikt het. Zwaar hijgend van de inspanning wacht de cheeta tot het dier dood is, voordat hij aan zijn maal begint. Hij geeft het goede nieuws door aan zijn jongen door een soort tjilpend geluid te maken. De cheeta is veel socialer dan de andere katten (de leeuw uitgezonderd).
Broers en zusters blijven zes maanden bij elkaar nadat ze onafhankelijk zijn geworden. Dit gebeurt tussen de dertiende en twintigste maand. Ook jagen ze vaak samen. Soms gebeurt het dat jongen van verschillende families samenwerken. We moeten ons dus niet laten misleiden als we jonge cheeta's zien spelen onder het oog van hun schijnbaar onschuldig ouders: deze katten zijn gevaarlijke roofdieren. Een dikke zwarte streep die langs zijn kaak naar beneden loopt, maakt dat de cheeta er droevig uitziet.
Er is geen vaste paartijd. Tijdens de paring maakt de cheeta een jankend geluid en spint hij als een huiskat. Na een drachttijd van 90 tot 98 dagen brengt het vrouwtje zes jongen ter wereld, die ze regelmatig verplaatst door ze in haar bek te nemen. De cheeta wordt geboren met een ongewone uitrusting: een soort blauwgrijze cape van manen die de achterkant van zijn nek en rug bedekt. Deze verdwijnt na twee en een halve maand. Het sterftecijfer onder de jongen is heel hoog: 90% sterft voor ze volwassen zijn. Velen worden gedood door roofdieren: leeuwen, hyena's, luipaarden en zelfs bavianen. Anderen gaan gewoon dood omdat hun moeders ze niet goed kunnen voeden. De cheeta is geslachtsrijp tussen de tiende en veertiende maand. Als de cheeta niet wordt gedood in de eerste maanden van zijn leven of gewond raakt tijdens de jacht, kan hij 14 jaar worden.