En opeens was ik in dat rare land.
De mensen daar gaven mij geen hand.
Ze liepen op hun handen en voeten, zou ik dat nu ook moeten?
Ze drinken papier en eten met hun oren, zou dat hier horen?
Nee, ik wilde avontuur beleven, zoiets als een land waar je kan zweven.
Waar je achterna wordt gezeten door buitenaardse wezens, en achterna wordt gezeten met bezems.

Ja, daar wou ik naar toe, maar hoe?
Zou ik te paard gaan of een trein nemen, of nam ik gewoon de benen.
En waar zou dat land dan moeten zijn?
Achter een of ander magisch gordijn?
Zat het in mijn gedachten of zou het echt bestaan, zal ik afwachten of er naar toe gaan?
Ik droom er al zo lang van, dus nu zou ik moeten gaan, maar waarom blijf ik niet gewoon in deze rare laan?
Maar ja, avontur is wat ik beleven wil, anders is het zo saai, slaapverwekkend en stil!
Maar hier krijg ik een raar gevoel in mijn maag.
Zou ik weg gaan, dat is de vraag