Gedichten: Wanhoop en verdriet
?Wanhoop en verdriet
Een stapje verder
En ik laat alles achter
Met een lach met een traan
Verlaat ik de wereld met ene gebroken hart
Niemand had het kunnen plakken
Een jongen had de kans
Maar brak me hart verder
Ik heb gelachen met vrienden
Maar gelukkig was ik niet
Er was vaker stress dan een goede bui
Ik werd onzeker en begon te begrijpen
Hoezo, mijn leven zo was
Ik verpeste het zelf
Ik wist het niet meer
Ik pakte een schaar en snee mezelf
Eindelijk voelde ik de pijn
Die ik al altijd wou voelen
De pijn maakte blij
Maar niet gelukkig
Het bloed was als een medicijn voor me hart
Elke avond huilde ik
Ik had verdriet
Me armen zaten onder de sneden
En ik liet het niet merken
Soms doe ik een poging tot zelfmoord
Dan denk ik aan me vrienden
Aan de mensen waar van ik hou
Ik kan ze toch niet zoveel pijn doen?
Maar ik ben toch niet belangrijk
Bij alles wat ik doe
Word het negatief gedraaid
Nu laat ik het tot snijden
Maar daar blijft het niet bij
Geloof me
Dan zit ik in een hoekje
En denk ik hoe het leven is zonder mij
Er komt langzaam een vaag beeld voor me
Ik zie
Iedereen is gelukkig
Me moeder me vader
Er valt een traan op de grond
Ik stel me voor
Hoe het leven is als k nog leef
Het beeld wat ik zie is precies zoals ik me het voorstelde
Leeg zwart donker en niemand is gelukkig
Dat komt door mij
Ik wil niet meer
Enige wat ik wil is opgeven
Ik wil weg
Mag ik toe
Een stapje verder
En ik laat alles achter
Met een lach met een traan
Verlaat ik de wereld met ene gebroken hart
Niemand had het kunnen plakken
Een jongen had de kans
Maar brak me hart verder
Ik heb gelachen met vrienden
Maar gelukkig was ik niet
Er was vaker stress dan een goede bui
Ik werd onzeker en begon te begrijpen
Hoezo, mijn leven zo was
Ik verpeste het zelf
Ik wist het niet meer
Ik pakte een schaar en snee mezelf
Eindelijk voelde ik de pijn
Die ik al altijd wou voelen
De pijn maakte blij
Maar niet gelukkig
Het bloed was als een medicijn voor me hart
Elke avond huilde ik
Ik had verdriet
Me armen zaten onder de sneden
En ik liet het niet merken
Soms doe ik een poging tot zelfmoord
Dan denk ik aan me vrienden
Aan de mensen waar van ik hou
Ik kan ze toch niet zoveel pijn doen?
Maar ik ben toch niet belangrijk
Bij alles wat ik doe
Word het negatief gedraaid
Nu laat ik het tot snijden
Maar daar blijft het niet bij
Geloof me
Dan zit ik in een hoekje
En denk ik hoe het leven is zonder mij
Er komt langzaam een vaag beeld voor me
Ik zie
Iedereen is gelukkig
Me moeder me vader
Er valt een traan op de grond
Ik stel me voor
Hoe het leven is als k nog leef
Het beeld wat ik zie is precies zoals ik me het voorstelde
Leeg zwart donker en niemand is gelukkig
Dat komt door mij
Ik wil niet meer
Enige wat ik wil is opgeven
Ik wil weg
Mag ik toe