Gedichten: Er was eens een meisje...
Er was eens een meisje, vol van verdriet.
Van binnen huilde ze, maar van buiten niet.
Dit deed ze al heel lang, bijna zo lang als ze leefde.
Niemand had er ooit iets van gemerkt of er iets van gezegd.
Tot op een dag dat alles veranderde, haar leven viel radicaal om.
Want iemand had het gemerkt, het verdriet van al die jaren.
Iemand die ze nog maar net kende, nog maar een maand of 3.
Doorzag haar leven, haar hart en ziel.
Ze wist dat het ooit zou gebeuren, maar even slikken was het wel.
Toch was ze heel open, vertelde haar diepste geheim recht uit het hart.
Vertelde van haar leven, van haar grote verdriet.
Vertelde van haar problemen en oplossingen van dien.
Daarna keken die mensen hoog tegen haar op; zij was immers heel volwassen.
Van buiten is ze 13, maar van binnen minstens 24.
Van binnen huilde ze, maar van buiten niet.
Dit deed ze al heel lang, bijna zo lang als ze leefde.
Niemand had er ooit iets van gemerkt of er iets van gezegd.
Tot op een dag dat alles veranderde, haar leven viel radicaal om.
Want iemand had het gemerkt, het verdriet van al die jaren.
Iemand die ze nog maar net kende, nog maar een maand of 3.
Doorzag haar leven, haar hart en ziel.
Ze wist dat het ooit zou gebeuren, maar even slikken was het wel.
Toch was ze heel open, vertelde haar diepste geheim recht uit het hart.
Vertelde van haar leven, van haar grote verdriet.
Vertelde van haar problemen en oplossingen van dien.
Daarna keken die mensen hoog tegen haar op; zij was immers heel volwassen.
Van buiten is ze 13, maar van binnen minstens 24.