Gedichten: 'k wacht op jou terwijl jij mij niet wou.
EELCO;
'k voel een steek in m'n maag,
Als de telefoon gaat,
Soms vergeet 'k dat het over is,
Maar 'k weet wel dat elke traan die valt,
Simpelweg voor iets is dat gelogen is,
'k wil je uit mijn hoofd zetten,
Zo snel als het maar kan,
Maar dat gaat niet ff zo,
En val 'k weer terug in flasbacks ,
Elke keer als 'k je foto weer zie.
De brieven die 'k schreef
Denkend aan onze tijd
Al die pijn die in me leeft
Wat ik heb ik een spijt
Maar ik ben er overheen
Klaar met dit gezeur
Dus denk maar niet dat ik nog maar een dagje treur!
Je liet me hier alleen
Wat je ook doet, het maakt niet uit nee
Want ik overleef
De obstakels in het leven
Ben niet bang maar vrees
Dat jij het verkeerde doet
Dus denk maar goed
De tijden van tranen zijn voorbij
Je hoort niet meer bij mij!
Ik ben zo ziek van liefde
Zo moe van verdriet
Zo ziek van binnen, maar niemand die het ziet
Ik ben zo ziek van alles, alles raakt me diep!
Ik loop nu vaak alleen op de straten
Maar met een bocht om de plaatsen waar we kwamen
Want veels te veel doet me denken aan jou
Zelfs m'n dachtboek die moest weg, ook al was hij nog niet oud
En elke keer als ik weer iemand zie
Die ik lang niet heb gesproken
Dan vragen ze naar jou
Steeds meer, en steeds meer songs laten me spacen in een trance, maar echt niet dat het ophoud
Laat me alleen
Want ik overleef
Laat me niet denken aan die tijd
Voor alle blijdschap in de pijn
Dat is nu over!
'k voel een steek in m'n maag,
Als de telefoon gaat,
Soms vergeet 'k dat het over is,
Maar 'k weet wel dat elke traan die valt,
Simpelweg voor iets is dat gelogen is,
'k wil je uit mijn hoofd zetten,
Zo snel als het maar kan,
Maar dat gaat niet ff zo,
En val 'k weer terug in flasbacks ,
Elke keer als 'k je foto weer zie.
De brieven die 'k schreef
Denkend aan onze tijd
Al die pijn die in me leeft
Wat ik heb ik een spijt
Maar ik ben er overheen
Klaar met dit gezeur
Dus denk maar niet dat ik nog maar een dagje treur!
Je liet me hier alleen
Wat je ook doet, het maakt niet uit nee
Want ik overleef
De obstakels in het leven
Ben niet bang maar vrees
Dat jij het verkeerde doet
Dus denk maar goed
De tijden van tranen zijn voorbij
Je hoort niet meer bij mij!
Ik ben zo ziek van liefde
Zo moe van verdriet
Zo ziek van binnen, maar niemand die het ziet
Ik ben zo ziek van alles, alles raakt me diep!
Ik loop nu vaak alleen op de straten
Maar met een bocht om de plaatsen waar we kwamen
Want veels te veel doet me denken aan jou
Zelfs m'n dachtboek die moest weg, ook al was hij nog niet oud
En elke keer als ik weer iemand zie
Die ik lang niet heb gesproken
Dan vragen ze naar jou
Steeds meer, en steeds meer songs laten me spacen in een trance, maar echt niet dat het ophoud
Laat me alleen
Want ik overleef
Laat me niet denken aan die tijd
Voor alle blijdschap in de pijn
Dat is nu over!