Filmverslag: Planet of the Apes
Planet of the Apes
Op vrijdag 24 augustus 2001 ben ik om acht uur ’s avonds met een groep vrienden en vriendinnen naar de sciencefiction film ‘Planet of the Apes’ geweest. De film werd gedraaid in de Euroscoop in Lanaken (Belgi?). ‘Planet of the Apes’ werd geregisseerd door Tim Burton en is een remake van de gelijknamige filmreeks uit de jaren zestig. In deze film spelen een aantal bekende acteurs mee zoals Mark Wahlberg, Helena Bonham Carter, Tim Roth en Michael Clarke Duncan.
Het was eerlijk gezegd niet mijn idee om naar deze film te gaan, ‘Planet of the Apes’ is een sciencefiction film en dat genre spreekt me absoluut niet aan. Persoonlijk houd ik meer van drama films of komedies, het is dan ook niet verwonderlijk dat mijn lievelingsfilms allemaal dramafilms zijn, zoals bijvoorbeeld ‘Little Women’, ‘Philadelphia’ en ‘Good Will Haunting’. Maar iedereen wilde heel graag naar deze film toe omdat de voorstukjes zo mooi waren en erg spectaculair leken, dit was voor mij nog niet echt overtuigend aangezien de reclames en voorstukjes altijd de beste en leukste sc?nes bevatten. Mijn vader was ook al met zijn vriendin naar de film geweest en was er heel positief over. Aangezien ik geen keus had: het was namelijk of thuis blijven of meegaan naar de film, ben ik maar wat recensies gaan zoeken: de meeste bleken toch behoorlijk positief en uitnodigend te zijn. Ook werd in elke recensie gesproken over het origineel uit 1968, dit wekte mijn nieuwsgierigheid. Ik ben toen naar een vriend geweest en heb daar de oude film bekeken, ik vond het toch best wel een leuke film, die goed in elkaar stak dus ik had best veel zin om de week daarna naar de nieuwe versie te gaan…
Mijn verwachtingen vooraf aan de voorstelling waren toch wel hooggespannen. De recensies die ik had gelezen kwamen van de websites van Filmfocus, NRC Handelsblad en het Parool, deze waren stuk voor stuk positief. Als je zo naar de reclame van de film kijkt, die bijvoorbeeld voor het zien van andere films in de bioscoop gedraaid worden verwacht je een heel spectaculaire film vooral het gevecht op het einde van de film wordt in de voorstukjes erg breed uitgemeten. En het lijkt ook erg komisch, omdat ook veel grappige sc?nes worden vertoond. Ik heb de originele film ongeveer een week voordat ik naar de bioscoop ging bekeken en als ik dit combineer met andere recensies en interviews die ik nog op het internet heb gelezen, verwacht je een totaal andere film dan de film van Franklin Schaffner uit 1968 met nieuwe idee?n en niet een vernieuwde versie van de oude films. In elk interview dat Tim Burton gaf, benadrukte hij ook het niet ging om een remake van de oude film maar een re-imagination en dat het einde heel erg zou verschillen van het origineel. Dit bleek niet het geval te zijn, misschien was het beter geweest de oude film niet te zien dan had ik geen vergelijking kunnen maken maar daarvoor was ik gewoon t? nieuwsgierig naar de originele film.
De film begon om acht uur ’s avonds en we hadden de kaartjes al ’s middags telefonisch besteld. Maar ??n iemand van de groep waarmee we gingen was al eens eerder in deze bioscoop geweest en zou ons vertellen hoe we moesten rijden. Zo gezegd, zo gedaan het enige probleem was dat ook zij de weg niet meer wist en we de weg naar de bioscoop moesten zoeken. Gelukkig waren we op tijd vertrokken en waren we nog een kwartier voor de film begon aanwezig, dat was maar goed ook aangezien er een hele lange rij stond bij het loket. Er waren erg veel mensen die naar dezelfde film gingen, die was namelijk net een dag daarvoor in premi?re gegaan. Het verhaal begint in het jaar 2029, astronaut Leo Davidson (Mark Wahlberg) leidt op de Oberon een project dat met genetisch gemanipuleerde apen experimenteert om deze in de ruimtevaart in te kunnen schakelen. Leo raakt op een bepaald moment in een elektromagnetische storm verzeild, hierdoor wordt hij de toekomst ingeslingerd. Zijn ruimteschip crasht op een onbekende planeet, waar de aap het dominerende ras blijkt te zijn en de mens als slaaf leeft. Na korte tijd door de jungle te hebben gelopen, wordt hij samen met een groep ‘wilde’ mensen gevangen genomen en naar de mensenhandelaar Limbo (Paul Giamatti) gebracht. Wanneer Ari (Helena Bonham Carter) bij Limbo op bezoek is ontmoet ze Leo, ze merkt direct dat hij anders is en er ontstaat een band tussen de twee. Als Leo enige tijd later met een groep ‘wilde’ mensen probeert te ontsnappen komen ze Ari en haar bodyguard Krull tegen,zij helpen hen de stad uit en vluchten samen naar de jungle. De verdwijning is niet onopgemerkt gebleven bij Thade (Tim Roth) en zijn rechterhand Attar (Michael Clarke Duncan). Thade is de aanvoerder van het leger, om een opstand van de mensen de kop in te drukken zet hij met het gigantische apenleger de achtervolging in.
De tocht leidt via een rotsachtige woestijn naar een plek waar een neergestort Amerikaans ruimteschip ligt, deze plek herbergt een gruwelijk geheim uit het verleden. Thade en zijn leger zijn niet veel later ter plekke en er ontstaat een confrontatie. Deze wordt door geen van beide groepen gewonnen er landt namelijk een aap in een ruimtesonde, deze laat iedereen zo verbazen dat men stopt met zijn of haar bezigheden. Leo Davidsson besluit nadat hij voor een ‘vrede’ tussen de apen en de mensen heeft gezorgd dat hij zal vertrekken en hij stijgt in het ruimteschip van de aap op. Wanneer hij weer neerstort lijkt hij weer terecht te zijn gekomen op een planeet waar de apen over de mensheid regeren. De film begint erg leuk en vlot maar na ongeveer anderhalf uur daalde het tempo van de film en begon ik me een beetje te vervelen. Zoals heel vaak kan dit genre mijn aandacht niet gedurende de hele film vasthouden. Ik was me eigenlijk een beetje aan mezelf aan het irriteren aangezien ik me weer had laten overhalen naar een film te gaan waarover ik al vooraf de nodige twijfels had. Het einde was helemaal slecht, ik snapte het eerst niet en dacht dus dat het aan mij lag. Maar de anderen begrepen het ook niet dus de teleurstelling werd eigenlijk alleen maar groter. Het einde niet begrijpen voelde voor mij hetzelfde als gewoonweg de film maar voor de helft bekijken. In het begin voel je je bedrogen door de regisseur, omdat het verhaal ook geen echt open einde heeft want je kunt een heleboel verhalen als afloop of vervolg verzinnen maar het klopt helemaal niet met de gegevens die je tijdens het bekijken van de film hebt gekregen. Hierdoor wordt het grote verschil met het origineel ook duidelijk, in de originele film was alles namelijk meer rechttoe rechtaan. En was er maar een einde duidelijk; je kon zelf bedenken hoe het nu verder zou gaan met de hoofdrolspeler. Maar in de nieuwe film moet je juist bedenken hoe het tot het einde is gekomen. Waarschijnlijk is het einde ook niet logisch te verklaren, het is denk ik de bedoeling van Tim Burton om de kijker nog lange tijd na het zien van de film erover te laten nadenken. Je moet het einde dan ook niet letterlijk opvatten maar symbolisch. In deze film sprak het personage van General Thade gespeeld door Tim Roth me het meeste aan; hij is dan wel de slechterik toch heeft hij meer diepgang dan alle andere personen in de film bij elkaar. Hij staat voor het agressieve van de apen, een fascist die het liefst alle mensen van de planeet wil vegen. Mensen vindt hij simpelweg slecht. En toch heeft hij ook lieve karaktertrekken, zo heeft hij een zwak voor Ari en tolereert hij een heleboel van haar. De dochter van de senator: Ari, spreekt iedereen waarschijnlijk ook wel aan maar haar karakter is niet uitgediept. Ze is een liberale aap die mensen als gelijke van de aap ziet, op haar planeet zijn dat enorm moderne idee?n. Ook zit er een soort driehoeksverhouding in het verhaal, er is de liefde die Ari voor Leo voelt en de veelbelovende blikken tussen Leo en Deana, gespeeld door de Canadese nationaal kampioene synchroonzwemmen en model Estelle Warren. Misschien dat Burton niet goed kon kiezen, maar een ontluikende liefde had deze film naar mijn mening zeker niet misstaan…
‘Planet of the Apes’ behoort bij het sciencefiction genre, het is dus logischerwijs een fictief verhaal. Er vallen eigenlijk een heleboel filmtechnieken op bij deze film de special effects zijn prachtig. Ape City is een overweldigende jungle die precies laat zien hoe de chimpansees, orang-oetangs en gorilla’s bij elkaar wonen en leven. Ook vond ik de rest van de achtergronden heel erg mooi, de lava-achtige rotsen en de moerassc?nes. En natuurlijk het gebruik van de make-up voor de apen, ik kan er maar een woord voor geven: prachtig. Het was een echt genot om naar de mooie gezichten te kijken en daarbij kwamen ze ook nog erg geloofwaardig over. Zesvoudig oscarwinnaar Rick Baker verzorgde voor ongeveer vierhonderd acteurs een apenpak met daarbij elk detail te laten kloppen, zo erg zelfs dat de apen de menselijke acteurs laten vervagen. Mark Wahlberg is eigenlijk de held van het verhaal maar dit komt niet erg goed uit de verf. Hij wou zijn rol ingetogen spelen, maar hij komt niet ver met zijn underacting. De schrijvers van het scenario hadden volgens mij ook wel meer aandacht mogen besteden aan de andere menselijke karakters, ze lopen er veelal maar voor spek en bonen bij. Het plot volgt de chronologie van de story, er komt geen enkele flashback of flashforward in deze film voor. Eigenlijk had ik verwacht dat ik deze film bij de auteursfilms kon indelen, op de meeste films die Tim Burton regisseert drukt hij een zware stempel zoals bijvoorbeeld bij Sleepy Hollow maar dat is bij ‘Planet of the Apes’ niet zo, ik zie geen enkel element waarvan ik zou zeggen dat is nou een film van Tim Burton. Zijn visie gaat verloren door het hoge budget van de film.
Een acteursfilm is het ook niet echt, er spelen zeker bekende namen in de film mee; Mark Wahlberg was te zien in ‘Three Kings’, ‘Boogie Nights’ en ‘The Perfect Storm’; Tim Roth speelde onder meer in ‘Invincible’ en ‘Everyone says I love you’; Helena Bonham Carter ken ik vooral van kostuumdrama’s maar ze speelde ook in ‘Fight Club’ met Brad Pitt; tenslotte Michael Clarke Duncan hij is bij het grote publiek vooral bekend geworden met zijn rol in ‘The Green Mile’ waar hij een prachtige rol had naast Tom Hanks. De meeste van de acteurs, behalve dan Mark Wahlberg, zitten verstopt onder een masker en ga je daar nu voor naar de bioscoop? Nee, is mijn antwoord: je gaat naar ‘Planet of the Apes’ voor de veelbelovende special effects en de prachtige make-up. Ik zou het daarom een Baker-film noemen naar de man die er voor gezorgd heeft dat alles een beetje geloofwaardiger overkomt doordat de apen er ook als echte apen uitzien. Deze film is zeker een blockbuster, een film gemaakt voor de commercie; tijdens de eerste vier weken dat ‘Planet of the Apes’ draaide bracht hij al zo’n 160 miljoen dollar op. De voortiteling van de film was ook heel erg leuk. Heel apart vormgegeven en de muziek was ook mooi. Ik houd sowieso al van instrumentale muziek maar doordat ik dat veel luister, ben ik er ook een stuk kritischer over maar bij deze film vond ik het echt goed, het paste ook bij de sfeer van de film. De voortiteling neemt altijd een grote rol in bij de films van Tim Burton, dit was ook het geval bij bijvoorbeeld ‘Batman’ en ‘Sleepy Hollow’.
Er zit zeker een diepere betekenis in deze film alleen gaat die bij deze versie denk ik grotendeels verloren. Ik denk dat toen de film voor de eerste keer uitkwam in 1968, discriminatie een veel actueler probleem was dan tegenwoordig. Alhoewel het mij nog steeds laat nadenken over de ongelijkheid die er in sommige landen nog steeds is tussen verschillende groepen mensen. Want dat geeft deze film zeker aan: ongelijkheid en discriminatie. Op een zeker moment zit er een groep apen aan tafel te eten en wordt er door Thade tegen Ari gezegd; “Dadelijk zeg je nog dat ze een ziel hebben…” doelend op mensen, dit maakte wel erg veel indruk op me. Want wij, mensen, voelen ons meer als de andere levende wezens op deze planeet. Zo eten we vlees en gebruiken we leer voor jassen, schoenen en banken, we gebruiken zelfs dieren nu nog terwijl we onszelf een beschaafd volk noemen. Het had misschien ook anders kunnen zijn dat wij een ondergeschikte soort zouden zijn… Maar of dit ook de betekenis was waarover Tim Burton ons wilde laten nadenken zou ik niet weten. Ik denk namelijk dat hij deze film gewoon heeft gemaakt om mensen te amuseren, ze laten genieten van de hedendaagse techniek.
De meeste recensies lopen qua inhoud erg uiteen over ‘Planet of the Apes’. De ene recensent vindt het de beste film van dit moment terwijl een ander persoon de film verspilling van zijn geld vond. Maar de Nederlandse recensies zijn over het algemeen positief; lovende woorden over de make-up en special effects hiermee ben ik het dan ook volkomen eens. Daarentegen worden de achtergronden niet echt mooi gevonden terwijl ik daar juist niets op aan te merken had. Over het einde is heel veel te doen, iedereen heeft er een andere kijk op! Wat het juist erg interessant maakt. Maar ik kan hierbij de conclusie opmaken dat of je de film mooi vind of niet en dat is ook de reden waardoor de recensie zo uiteenlopen. Ik weet zelf niet of ik de film nu mooi vond of niet, het verhaal vond ik slap en ongeloofwaardig en het einde was ook al niet al te best. Maar de make-up, special effects, acteerprestaties en dergelijke spraken erg tot de verbeelding waardoor ik niet ronduit kan zeggen dat het een slechte film is. Ik heb er in ieder geval nog lang aan teruggedacht en dat is denk ik ook de bedoeling geweest van regisseur Tim Burton, misschien is de film alleen daarom al geslaagd.
Mijn advies waarmee ik mijn eerste verslag afgesloten heb, heb ik niet ter handen genomen. Dit kwam vooral omdat ik nog niet zeker wist of ik over deze film een verslag zou maken voor het vak Culturele Klassieke Vorming 1, dat kwam voornamelijk doordat ik er geen duidelijke mening over had. Maar er is zoveel over ‘Planet of the Apes’ te schrijven en te doen dat ik het toch maar gedaan heb! Dus mijn voornemen voor de volgende keer is wederom op tijd beginnen met het maken van een verslag. Het liefste zelfs de dag na het bezoeken van de culturele activiteit!
Bronnen:
Tijdschriften:
- ‘Planet of the Apes’ uit ‘Preview’ door Anne Jongeling datum: Augustus/September 2001 Nummer 6
Website:
- www.film.nl
- www.filmfocus.nl
- www.hetparool.nl
- www.nrc.nl
Op vrijdag 24 augustus 2001 ben ik om acht uur ’s avonds met een groep vrienden en vriendinnen naar de sciencefiction film ‘Planet of the Apes’ geweest. De film werd gedraaid in de Euroscoop in Lanaken (Belgi?). ‘Planet of the Apes’ werd geregisseerd door Tim Burton en is een remake van de gelijknamige filmreeks uit de jaren zestig. In deze film spelen een aantal bekende acteurs mee zoals Mark Wahlberg, Helena Bonham Carter, Tim Roth en Michael Clarke Duncan.
Het was eerlijk gezegd niet mijn idee om naar deze film te gaan, ‘Planet of the Apes’ is een sciencefiction film en dat genre spreekt me absoluut niet aan. Persoonlijk houd ik meer van drama films of komedies, het is dan ook niet verwonderlijk dat mijn lievelingsfilms allemaal dramafilms zijn, zoals bijvoorbeeld ‘Little Women’, ‘Philadelphia’ en ‘Good Will Haunting’. Maar iedereen wilde heel graag naar deze film toe omdat de voorstukjes zo mooi waren en erg spectaculair leken, dit was voor mij nog niet echt overtuigend aangezien de reclames en voorstukjes altijd de beste en leukste sc?nes bevatten. Mijn vader was ook al met zijn vriendin naar de film geweest en was er heel positief over. Aangezien ik geen keus had: het was namelijk of thuis blijven of meegaan naar de film, ben ik maar wat recensies gaan zoeken: de meeste bleken toch behoorlijk positief en uitnodigend te zijn. Ook werd in elke recensie gesproken over het origineel uit 1968, dit wekte mijn nieuwsgierigheid. Ik ben toen naar een vriend geweest en heb daar de oude film bekeken, ik vond het toch best wel een leuke film, die goed in elkaar stak dus ik had best veel zin om de week daarna naar de nieuwe versie te gaan…
Mijn verwachtingen vooraf aan de voorstelling waren toch wel hooggespannen. De recensies die ik had gelezen kwamen van de websites van Filmfocus, NRC Handelsblad en het Parool, deze waren stuk voor stuk positief. Als je zo naar de reclame van de film kijkt, die bijvoorbeeld voor het zien van andere films in de bioscoop gedraaid worden verwacht je een heel spectaculaire film vooral het gevecht op het einde van de film wordt in de voorstukjes erg breed uitgemeten. En het lijkt ook erg komisch, omdat ook veel grappige sc?nes worden vertoond. Ik heb de originele film ongeveer een week voordat ik naar de bioscoop ging bekeken en als ik dit combineer met andere recensies en interviews die ik nog op het internet heb gelezen, verwacht je een totaal andere film dan de film van Franklin Schaffner uit 1968 met nieuwe idee?n en niet een vernieuwde versie van de oude films. In elk interview dat Tim Burton gaf, benadrukte hij ook het niet ging om een remake van de oude film maar een re-imagination en dat het einde heel erg zou verschillen van het origineel. Dit bleek niet het geval te zijn, misschien was het beter geweest de oude film niet te zien dan had ik geen vergelijking kunnen maken maar daarvoor was ik gewoon t? nieuwsgierig naar de originele film.
De film begon om acht uur ’s avonds en we hadden de kaartjes al ’s middags telefonisch besteld. Maar ??n iemand van de groep waarmee we gingen was al eens eerder in deze bioscoop geweest en zou ons vertellen hoe we moesten rijden. Zo gezegd, zo gedaan het enige probleem was dat ook zij de weg niet meer wist en we de weg naar de bioscoop moesten zoeken. Gelukkig waren we op tijd vertrokken en waren we nog een kwartier voor de film begon aanwezig, dat was maar goed ook aangezien er een hele lange rij stond bij het loket. Er waren erg veel mensen die naar dezelfde film gingen, die was namelijk net een dag daarvoor in premi?re gegaan. Het verhaal begint in het jaar 2029, astronaut Leo Davidson (Mark Wahlberg) leidt op de Oberon een project dat met genetisch gemanipuleerde apen experimenteert om deze in de ruimtevaart in te kunnen schakelen. Leo raakt op een bepaald moment in een elektromagnetische storm verzeild, hierdoor wordt hij de toekomst ingeslingerd. Zijn ruimteschip crasht op een onbekende planeet, waar de aap het dominerende ras blijkt te zijn en de mens als slaaf leeft. Na korte tijd door de jungle te hebben gelopen, wordt hij samen met een groep ‘wilde’ mensen gevangen genomen en naar de mensenhandelaar Limbo (Paul Giamatti) gebracht. Wanneer Ari (Helena Bonham Carter) bij Limbo op bezoek is ontmoet ze Leo, ze merkt direct dat hij anders is en er ontstaat een band tussen de twee. Als Leo enige tijd later met een groep ‘wilde’ mensen probeert te ontsnappen komen ze Ari en haar bodyguard Krull tegen,zij helpen hen de stad uit en vluchten samen naar de jungle. De verdwijning is niet onopgemerkt gebleven bij Thade (Tim Roth) en zijn rechterhand Attar (Michael Clarke Duncan). Thade is de aanvoerder van het leger, om een opstand van de mensen de kop in te drukken zet hij met het gigantische apenleger de achtervolging in.
De tocht leidt via een rotsachtige woestijn naar een plek waar een neergestort Amerikaans ruimteschip ligt, deze plek herbergt een gruwelijk geheim uit het verleden. Thade en zijn leger zijn niet veel later ter plekke en er ontstaat een confrontatie. Deze wordt door geen van beide groepen gewonnen er landt namelijk een aap in een ruimtesonde, deze laat iedereen zo verbazen dat men stopt met zijn of haar bezigheden. Leo Davidsson besluit nadat hij voor een ‘vrede’ tussen de apen en de mensen heeft gezorgd dat hij zal vertrekken en hij stijgt in het ruimteschip van de aap op. Wanneer hij weer neerstort lijkt hij weer terecht te zijn gekomen op een planeet waar de apen over de mensheid regeren. De film begint erg leuk en vlot maar na ongeveer anderhalf uur daalde het tempo van de film en begon ik me een beetje te vervelen. Zoals heel vaak kan dit genre mijn aandacht niet gedurende de hele film vasthouden. Ik was me eigenlijk een beetje aan mezelf aan het irriteren aangezien ik me weer had laten overhalen naar een film te gaan waarover ik al vooraf de nodige twijfels had. Het einde was helemaal slecht, ik snapte het eerst niet en dacht dus dat het aan mij lag. Maar de anderen begrepen het ook niet dus de teleurstelling werd eigenlijk alleen maar groter. Het einde niet begrijpen voelde voor mij hetzelfde als gewoonweg de film maar voor de helft bekijken. In het begin voel je je bedrogen door de regisseur, omdat het verhaal ook geen echt open einde heeft want je kunt een heleboel verhalen als afloop of vervolg verzinnen maar het klopt helemaal niet met de gegevens die je tijdens het bekijken van de film hebt gekregen. Hierdoor wordt het grote verschil met het origineel ook duidelijk, in de originele film was alles namelijk meer rechttoe rechtaan. En was er maar een einde duidelijk; je kon zelf bedenken hoe het nu verder zou gaan met de hoofdrolspeler. Maar in de nieuwe film moet je juist bedenken hoe het tot het einde is gekomen. Waarschijnlijk is het einde ook niet logisch te verklaren, het is denk ik de bedoeling van Tim Burton om de kijker nog lange tijd na het zien van de film erover te laten nadenken. Je moet het einde dan ook niet letterlijk opvatten maar symbolisch. In deze film sprak het personage van General Thade gespeeld door Tim Roth me het meeste aan; hij is dan wel de slechterik toch heeft hij meer diepgang dan alle andere personen in de film bij elkaar. Hij staat voor het agressieve van de apen, een fascist die het liefst alle mensen van de planeet wil vegen. Mensen vindt hij simpelweg slecht. En toch heeft hij ook lieve karaktertrekken, zo heeft hij een zwak voor Ari en tolereert hij een heleboel van haar. De dochter van de senator: Ari, spreekt iedereen waarschijnlijk ook wel aan maar haar karakter is niet uitgediept. Ze is een liberale aap die mensen als gelijke van de aap ziet, op haar planeet zijn dat enorm moderne idee?n. Ook zit er een soort driehoeksverhouding in het verhaal, er is de liefde die Ari voor Leo voelt en de veelbelovende blikken tussen Leo en Deana, gespeeld door de Canadese nationaal kampioene synchroonzwemmen en model Estelle Warren. Misschien dat Burton niet goed kon kiezen, maar een ontluikende liefde had deze film naar mijn mening zeker niet misstaan…
‘Planet of the Apes’ behoort bij het sciencefiction genre, het is dus logischerwijs een fictief verhaal. Er vallen eigenlijk een heleboel filmtechnieken op bij deze film de special effects zijn prachtig. Ape City is een overweldigende jungle die precies laat zien hoe de chimpansees, orang-oetangs en gorilla’s bij elkaar wonen en leven. Ook vond ik de rest van de achtergronden heel erg mooi, de lava-achtige rotsen en de moerassc?nes. En natuurlijk het gebruik van de make-up voor de apen, ik kan er maar een woord voor geven: prachtig. Het was een echt genot om naar de mooie gezichten te kijken en daarbij kwamen ze ook nog erg geloofwaardig over. Zesvoudig oscarwinnaar Rick Baker verzorgde voor ongeveer vierhonderd acteurs een apenpak met daarbij elk detail te laten kloppen, zo erg zelfs dat de apen de menselijke acteurs laten vervagen. Mark Wahlberg is eigenlijk de held van het verhaal maar dit komt niet erg goed uit de verf. Hij wou zijn rol ingetogen spelen, maar hij komt niet ver met zijn underacting. De schrijvers van het scenario hadden volgens mij ook wel meer aandacht mogen besteden aan de andere menselijke karakters, ze lopen er veelal maar voor spek en bonen bij. Het plot volgt de chronologie van de story, er komt geen enkele flashback of flashforward in deze film voor. Eigenlijk had ik verwacht dat ik deze film bij de auteursfilms kon indelen, op de meeste films die Tim Burton regisseert drukt hij een zware stempel zoals bijvoorbeeld bij Sleepy Hollow maar dat is bij ‘Planet of the Apes’ niet zo, ik zie geen enkel element waarvan ik zou zeggen dat is nou een film van Tim Burton. Zijn visie gaat verloren door het hoge budget van de film.
Een acteursfilm is het ook niet echt, er spelen zeker bekende namen in de film mee; Mark Wahlberg was te zien in ‘Three Kings’, ‘Boogie Nights’ en ‘The Perfect Storm’; Tim Roth speelde onder meer in ‘Invincible’ en ‘Everyone says I love you’; Helena Bonham Carter ken ik vooral van kostuumdrama’s maar ze speelde ook in ‘Fight Club’ met Brad Pitt; tenslotte Michael Clarke Duncan hij is bij het grote publiek vooral bekend geworden met zijn rol in ‘The Green Mile’ waar hij een prachtige rol had naast Tom Hanks. De meeste van de acteurs, behalve dan Mark Wahlberg, zitten verstopt onder een masker en ga je daar nu voor naar de bioscoop? Nee, is mijn antwoord: je gaat naar ‘Planet of the Apes’ voor de veelbelovende special effects en de prachtige make-up. Ik zou het daarom een Baker-film noemen naar de man die er voor gezorgd heeft dat alles een beetje geloofwaardiger overkomt doordat de apen er ook als echte apen uitzien. Deze film is zeker een blockbuster, een film gemaakt voor de commercie; tijdens de eerste vier weken dat ‘Planet of the Apes’ draaide bracht hij al zo’n 160 miljoen dollar op. De voortiteling van de film was ook heel erg leuk. Heel apart vormgegeven en de muziek was ook mooi. Ik houd sowieso al van instrumentale muziek maar doordat ik dat veel luister, ben ik er ook een stuk kritischer over maar bij deze film vond ik het echt goed, het paste ook bij de sfeer van de film. De voortiteling neemt altijd een grote rol in bij de films van Tim Burton, dit was ook het geval bij bijvoorbeeld ‘Batman’ en ‘Sleepy Hollow’.
Er zit zeker een diepere betekenis in deze film alleen gaat die bij deze versie denk ik grotendeels verloren. Ik denk dat toen de film voor de eerste keer uitkwam in 1968, discriminatie een veel actueler probleem was dan tegenwoordig. Alhoewel het mij nog steeds laat nadenken over de ongelijkheid die er in sommige landen nog steeds is tussen verschillende groepen mensen. Want dat geeft deze film zeker aan: ongelijkheid en discriminatie. Op een zeker moment zit er een groep apen aan tafel te eten en wordt er door Thade tegen Ari gezegd; “Dadelijk zeg je nog dat ze een ziel hebben…” doelend op mensen, dit maakte wel erg veel indruk op me. Want wij, mensen, voelen ons meer als de andere levende wezens op deze planeet. Zo eten we vlees en gebruiken we leer voor jassen, schoenen en banken, we gebruiken zelfs dieren nu nog terwijl we onszelf een beschaafd volk noemen. Het had misschien ook anders kunnen zijn dat wij een ondergeschikte soort zouden zijn… Maar of dit ook de betekenis was waarover Tim Burton ons wilde laten nadenken zou ik niet weten. Ik denk namelijk dat hij deze film gewoon heeft gemaakt om mensen te amuseren, ze laten genieten van de hedendaagse techniek.
De meeste recensies lopen qua inhoud erg uiteen over ‘Planet of the Apes’. De ene recensent vindt het de beste film van dit moment terwijl een ander persoon de film verspilling van zijn geld vond. Maar de Nederlandse recensies zijn over het algemeen positief; lovende woorden over de make-up en special effects hiermee ben ik het dan ook volkomen eens. Daarentegen worden de achtergronden niet echt mooi gevonden terwijl ik daar juist niets op aan te merken had. Over het einde is heel veel te doen, iedereen heeft er een andere kijk op! Wat het juist erg interessant maakt. Maar ik kan hierbij de conclusie opmaken dat of je de film mooi vind of niet en dat is ook de reden waardoor de recensie zo uiteenlopen. Ik weet zelf niet of ik de film nu mooi vond of niet, het verhaal vond ik slap en ongeloofwaardig en het einde was ook al niet al te best. Maar de make-up, special effects, acteerprestaties en dergelijke spraken erg tot de verbeelding waardoor ik niet ronduit kan zeggen dat het een slechte film is. Ik heb er in ieder geval nog lang aan teruggedacht en dat is denk ik ook de bedoeling geweest van regisseur Tim Burton, misschien is de film alleen daarom al geslaagd.
Mijn advies waarmee ik mijn eerste verslag afgesloten heb, heb ik niet ter handen genomen. Dit kwam vooral omdat ik nog niet zeker wist of ik over deze film een verslag zou maken voor het vak Culturele Klassieke Vorming 1, dat kwam voornamelijk doordat ik er geen duidelijke mening over had. Maar er is zoveel over ‘Planet of the Apes’ te schrijven en te doen dat ik het toch maar gedaan heb! Dus mijn voornemen voor de volgende keer is wederom op tijd beginnen met het maken van een verslag. Het liefste zelfs de dag na het bezoeken van de culturele activiteit!
Bronnen:
Tijdschriften:
- ‘Planet of the Apes’ uit ‘Preview’ door Anne Jongeling datum: Augustus/September 2001 Nummer 6
Website:
- www.film.nl
- www.filmfocus.nl
- www.hetparool.nl
- www.nrc.nl