1. Petra
2. 11-12-05
3. van der Vlugt, Simone
Simone van der Vlugt werd op 15 december 1966 in Hoorn als Simone Watertor geboren. Al op jonge leeftijd wist ze dat ze schrijfster wilde worden en op haar dertiende stuurde ze voor het eerst een manuscript op naar een uitgever. Ze bleef proberen een uitgever te vinden, tot ze Nederlands en Frans ging studeren aan de lerarenopleiding in Amsterdam. Zodra ze haar diploma had behaald, schreef ze een historisch jeugdboek dat in 1995 verscheen en ?de Amulet?heet, bij uitgeverij Lemniscaat. Dat was het eerste boek in een lange reeks historische jeugdboeken waar ze verschillende prijzen mee won en die ook in Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Spanje en Denemarken verschenen.
4. De re?nie, Anthos, Amsterdam, 2004, 336 bladzijdes, (2004)
5. Het boek gaat over een vrouw die onder andere door de aankondiging van een re?nie van haar vroegere middelbare school, zich dingen gaat herinneren. Er is vroeger zomaar opeens een meisje uit haar klas verdwenen (dat meisje was vroeger haar beste vriendin maar nou wordt ze door dat meisje gepest). En nu herinnert ze zich opeens dingen over die tijd, die van groot belang zijn, omdat de misdaad rond het meisje nooit is opgelost.
6. literaire thriller.
7. Ik heb dit boek gekozen omdat ik het een heel spannend boek vond. De spanning is door het hele boek te voelen. En sommige gebeurtenissen worden ook zo beschreven dat het niet overduidelijk is, maar dat je wel kan merken dat er iets niet goed is. Verder las het boek ook heel erg makkelijk, ik had het binnen 2 dagen uit.
8. Het boek gaat over Sabine. Zij werkt als secretaresse bij een bank, maar ze is overspannen geweest. Wanneer het boek begint is ze op het strand bij Den Helder, haar vroegere woonplaats. Dit is haar laatste dag verlof, ze was op verlof omdat ze een burn-out heeft gehad, ze was depressief maar de psycholoog kon haar niet helpen. Die zei dat er iets in haar verborgen zat dat ze de vrijheid moest geven en tot dan kon hij haar niet helpen. Tijdens haar verlof is ze er niet beter op geworden.
Als ze terug komt op haar werk, blijkt dat daar een oude vriend van haar broer is komen te werken, waar ze wat mee krijgt. Door haar relatie met Olaf gaat ze wat meer nadenken over haar verleden. Toen ze jong was, was ze beste vriendinnen met Isabel. Maar toen ze samen naar de middelbare school gingen, werd Isabel populair en groeiden ze uit elkaar. Isabel begon haar te pesten. Sabine had geen vrienden. Op een dag wordt Isabel vermist. De politie denkt aan een moord, maar dat wordt nooit bewezen.
Nu, jaren later, begint Sabine steeds meer te denken dat de verdwijning van Isabel iets te maken heeft met haar depressie. Ze begint erover na te denken wie Isabel heeft vermoord en gaat op onderzoek uit. Ze krijgt veel flashbacks. Ze gaat leraren van haar vroegere middelbare school bezoeken, om te kijken of daar een verdachte tussen zit. Als ze bij haar vroegere conrector komt, merkt ze op dat hij al zijn katten vernoemd heeft naar vroegere verdwijningen van meisjes. En ze gaat naar de politie. De politie heeft niet veel vertrouwen in haar verhaal over de conrector en na een tijdje gelooft ze daar ook niet erg meer in. Ondertussen gaat het helemaal niet goed met haar relatie met Olaf, Olaf begint zich steeds agressiever te gedragen, waardoor Sabine het uiteindelijk uitmaakt. Hij gaat haar stalken. Stiekem gaat Sabine naar Olaf?s moeder toe, om uit te zoeken of Olaf Isabel misschien heeft vermoord. Maar Sabine?s broer Robin, die vroeger vrienden was met Olaf, gelooft niet dat Olaf het gedaan heeft.
Nu krijgt ze meer en meer flashbacks, soms ziet ze zelfs de plek waar Isabel is vermoord! Op een gegeven moment herinnert ze zich zelfs dat ze op de dag dat Isabel verdwenen is haar heeft gevolgd, omdat ze benieuwd was met wie Isabel (ze had Isabel horen praten over een afspraakje) had afgesproken in de donkere duinen. Dit vertelt ze aan de politie waardoor die gaat denken dat Sabine het zelf heeft gedaan. Sabine helpt ze snel van het idee af, maar ondertussen gaat ze er wel over nadenken, of ze het zelf misschien niet gedaan heeft.
Als Sabine weer eens in Den Helder is, ziet ze Bart weer! Bart is de jongen waarmee ze een tijdje wat heeft gehad op de middelbare school. Als ze elkaar voor de tweede keer zien op de schoolre?nie, slaat de vonk over en krijgen ze wat. Ondertussen blijft Olaf Sabine maar stalken, zelfs, of misschien wel juist, omdat hij weet dat Sabine en Bart nu wat hebben.
De flashbacks over de moord op Isabel blijven maar komen en ze krijgt het gevoel dat zij er wel wat mee te maken heeft gehad. Als ze van Bart te horen krijgt dat hij het toen op middelbare school niet uit heeft gemaakt, maar dat zij niks meer tegen hem zei, en nee schudde als hij voor het raam stond, heeft ze opeens het hele beeld weer en komt ze erachter dat zij Isabel heeft vermoord! Ze heeft op die dag Isabel gevolgd naar de donkere duinen, waar die het uit ging maken met een jongen. Toen ze dat had gedaan en de jongen al weg was, kreeg ze een epileptische aanval. Sabine kon het niet aanzien en hielp haar.
Toen de aanval over was, vroeg Isabel aan Sabine waarneer ze nou eens op zou houden met het achterna lopen van haar. En ze zei dat de broer van Sabine, Robin, verliefd was op haar. Daar werd Sabine zo ontzettend kwaad om, dat ze Isabel aanvloog en haar begon te wurgen. Omdat Isabel nog verzwakt en moe was vanwege de epileptisch aanval, kon ze zich niet genoeg verweren. Zodra Sabine Isabel naar beneden zag zakken, voelde ze aan de ene kant dat ze te ver was gegaan, dat ze deze daad niet meer kon terugdraaien en aan de andere kant totale leegte en geen spijt. Een koelbloedige moordenaar kwam in haar boven en nam het van haar andere gevoelens over, ze begroef Isabel en bracht haar fiets naar het station, waar hij het sleuteltje erin, niet lang zou blijven staan.
Nu Sabine dit ontdekt, neemt ze ontslag van haar werk en schrijft een brief naar Bart, dat ze een denkperiode wilt. Dat ze niet zeker weet of ze door wilt gaan met hun relatie. Ze gaat een tijdje niet werken en leven van haar spaargeld. Ze gaat op wereldreis!
9. Sabine: Sabine heeft lichtbruine, steile haren, blauwe ogen, ze is een beetje aan de stevige kant en ietwat klein. Ze heeft 2 persoonlijkheden. Eentje is brutaal, spontaan en populair. De ander is verlegen, stil en onzeker. Die eerste was ze aan het eind van de middelbare school. (toen Isabel dus al een lange tijd weg was). De andere is van het begin van de middelbare school toen Isabel en haar groepje, haar altijd pestte. Aan het eind van het boek, vindt ze dat ze nu ongeveer tussen die twee persoonlijkheden in zit. Verder is ze erg onafhankelijk. Ze heeft niet veel vrienden nodig. Ze heeft veel tijd voor zichzelf nodig. Die twee dingen zie je terug in de weinig vrienden die ze heeft. Ze is rustig van karakter. Ze is nooit een keer heel erg uitbundig in het boek. Maar ze kan wel goed voor zichzelf opkomen, want op haar werk durft ze als enige tegen een overheersende collega in te gaan. Ook is ze erg gesloten, ze vindt het erg moeilijk om het in vriendschappen te hebben over haar gevoelens en erg persoonlijke dingen.
Olaf is een tijdje Sabine?s vriend. Hij is lang en mager. Hij heeft stroblonde haren. Hij is lief, want als Sabine een keer verdrietig en een beetje ziek is, neemt hij helemaal vrij van z?n werk en verzorgt hij haar. Maar hij is ook bezitterig, want als ze nog wat hebben dan steelt hij een keer een reserve huissleutel van Sabine, zodat hij altijd naar binnen kan. En als Sabine het uitmaakt gaat hij haar volgen en stalken en ook een keer gaat hij naar binnen bij haar huis (door de reservesleutel) en dan vernielt hij heel veel dingen.
Bart is Sabine?s nieuwe vriend. Hij is niet zo lang en heeft donkerbruin en krullend haar. Hij is lief en trouw. Want ook als Sabine even niet meer weet of ze nog wel door wilt gaan met Bart, steunt hij haar.
Isabel is lang en slank. Ze heeft stijl donkerbruin haar en bruine ogen. Ze is arrogant, want ze pestte Sabine altijd. Maar ze is op een bepaalde manier ook wel sociaal, want ze heeft een hele grote vriendenkring die ze (zoals haar moeder wel eens heeft gezegd tegen Sabine) zo vaak mogelijk opzoekt. Isabel staat graag in het middelpunt van de belangstelling, want als ze op het schoolplein staat, met haar groepje, dan voert zij altijd het hoogste woord.
10. Schrijfstijl: ze schrijft conversaties vaak op zonder erbij te zeggen dat een bepaald persoon dit zegt. Ze schrijft meteen achter elkaar op wat er gezegd wordt, maar niet door wie, of op welke manier.
11. Het verhaal speelt zich af op kantoor (het werk van Sabine) dat is wel van belang want Sabine die houdt het echt niet meer uit daar en daardoor is ze vaak ziek en stort ze helemaal in. Ook heeft ze eigenlijk altijd ruzie met een collega: Ren?e, verder speelt het zich af in haar flat, op straat in Amsterdam, bij Olaf thuis, bij Bart thuis en in Den Helder. Den Helder is wel de meest belangrijke plek. Daar krijgt ze weer flashbacks, die te maken hebben met de moord op Isabel. Daar ontmoet ze ook Bart weer, gaat ze langs de politie om vragen te stellen over de moord en heeft ze de re?nie van haar oude middelbare school. Het is niet chronologisch verteld, want er komen veel flashbacks in voor. Verder zijn er geen tijdsvertragingen, wel een paar tijdsversnellingen, dan zeiden ze bijvoorbeeld: ?En na 1 maand zich rot te hebben gevoeld, besloot ze verder te gaan met haar leven.?
12. Ik-perspectief: ?Ik knik, mijn ogen gericht op het bureau.?
13. Thematiek: Volgens mij is de thematiek dat het leven niet zwart-wit is. Dat je niet helemaal goeie en helemaal slechte mensen hebt. In dit geval is de moordenaar helemaal geen overduidelijk slecht persoon. En ik denk ook dat een van de hoofdgedachtes is dat pesten dus ontzettend veel kan aanrichten bij mensen. Dat mensen moorden daardoor kunnen plegen! Het verband tussen het thema en de titel is dat door die schoolre?nie ze weer helemaal gaat nadenken over de moord.
De eerste druk was in oktober 2004, ik denk dat het typerend is voor deze (moderne) tijd dat we snel een oordeel klaar hebben. En dit boek wilt dus zeggen dat we dat juist niet moeten hebben. Pesten speelt een grote rol in dit boek en in deze tijd speelt dat ook een grote rol, we zijn er veel mee bezig. Tegenwoordig zijn scholen erg bezig met pesten en hoe ze het moeten voorkomen. Dus het voorkomen van gebeurtenissen als slachtoffers die wraak gaan nemen op hun pesters.
15. Ik vond dat de schrijfster de spanning heel goed beschreven had, want het was op het begin niet meteen super spannend. Maar er hing de hele tijd een soort dreiging in de lucht die heel duidelijk te voelen was. Het was wel lekker makkelijk dat het boek zo makkelijk te lezen is en dat je niks meerdere keren hoeft te lezen voor dat je het snapt, maar ik vond het ook wel jammer, want het is altijd wel leuk als je een week nadat je een boek gelezen hebt opeens denkt: ?ja, nou snap ik wat ze bedoelde!? Dus ze had alles wel wat uitgebreider en met moeilijkere woorden mogen beschrijven. Ik vond de stukken in de tekst dat ze een flashback had het mooist, want die stukken waren heel aangrijpend, dus je leeft heel erg mee met haar. Bijvoorbeeld: ?Ik stond te dansen met niemand in het bijzonder, zoals eigenlijk iedereen deed op de stampende discodeuntjes, en opeens bevond de groep zich rechts van me. Ze knikten naar mij, lachten en rolden met hun ogen, Isabel begon mij na te doen en probeerden Bart daarin mee te krijgen. Bart en ik kenden elkaar nauwelijks en ik zag hem met een niet-begrijpende blik van mij naar Isabel kijken. Isabel trok een sullig gezicht en maakte een paar logge dansbewegingen, waar de anderen om moesten lachen. Ik voelde dat ik kleurde en mijn bewegingen werden steeds houteriger. ?Tja, ?k ben aan de lijn,?zei Isabel met nadruk en ze streek over haar heupen. ?Ik ben al twee kilo kwijt.?De groep knikten begrijpend.? En er zijn ook stukjes dat ze zegmaar een strijd voert met zichzelf, dat ze iets heel graag wilt doen, maar dat ze niet durft en dan komen er weer herinneringen boven van vroeger enzo. Die stukjes zijn heel mooi beschreven, bijvoorbeeld: ?Ik zie dat Mirjam vol verachting naar me kijkt, terwijl ik heel voorzichtig Bart?s richting op loop. Ze is niet de enige die naar me kijkt. Wat er ook met Isabel gebeurd mag zijn, op dat moment staat ze naast Mirjam en ze kijken beiden op mij neer in hun oude verbond van minachting en spot. Ik wend me af en zie opeens, teruggetrokken in een hoekje, het meisje staan. Haar schouders hangen, haar blik is schuw op Bart gericht, als een hondje dat wacht op een aai. Kom uit die hoek! Schreeuw ik haar in gedachten toe. Kin omhoog, laat zien wie je bent! Ze kijkt schichtig van me weg. Het liefst zou ik haar door elkaar schudden tot haar tanden rammelen, maar tegelijk word ik overvallen door een intens verdrietig gevoel.? Ik vond het fenomeen dat ze heel langzaam weer haar herinneringen van vroeger terugkrijgt omdat ze die helemaal verdrongen heeft, opzich wel heel mooi. Maar aan de andere kant kan ik me ook niet voorstellen dat iemand herinneringen zo kan verdringen, ze ook nog eens terug kan krijgen en tegelijkertijd niet helemaal gek wordt maar gewoon in die tussentijd normaal kan doorleven. Ik vond het iets te ver gezocht, maar ik weet het ook niet, misschien is het wel mogelijk in het echt. Ik zou iemand die van spanning en sensatie houdt het boek zeker aanraden, want het is lekker vlot te lezen en hij is echt lekker spannend. Maar als iemand op zoek is naar een heel mooi, diepzinnig boek, dan is dit niet echt aan te raden. Maar dus over het algemeen dan zou ik het wel aanraden ja. Mijn eindoordeel over het boek is: heel erg mooi, spannend, goed geschreven, maar net iets te oppervlakkig.