Boekverslag: Une mort tres douce
Une mort tres douce
De hoofdpersonen
Maman, je (Simone), Poupette, docteurs P. en N.
Bijrollen voor: Sartre, Bost, Olga, mademoiselle Cournot,
Chantal, Jeanne.
Korte samenvatting
Simones moeder, Franoise, valt in de badkamer van haar
appartement en moet daarvoor naar het ziekenhuis. Daar blijkt
dat ze behalve een gebroken bovenveen ook kanker heeft.
Op aanraden van een vriend, Bost, laten ze maman in een
kliniek met een bekende arts opnemen. Simone en haar zusje
Poupette voelen zich een beetje schuldig omdat ze de laatste
tijd vooral druk met zichzelf bezig waren. Opereren is niet eens
per se nodig, de breuk kan ook zonder dat genezen. Simone enPoupette zijn opgelucht. Maman voelt zich alleen minder goed, ze heeft geen trek en klaagt over buikpijn. Na onderzoek blijkt
dat ze een darmtumor heeft. Nu moet de beslissing genomen
worden of moeder al dan niet geopereerd moet worden. Ze hadvroeger al aangegeven dat ze niet eeuwig uitzichtloos in leven gehouden wilde worden. Ze besluiten moeder te laten opererenmaar haar niet te vertellen dat ze vanwege kanker geopereert
wordt. Moeder wordt er niet echt veel beter van. Haar is wijs-
gemaakt dat ze buikvliesontsteking had en dat dat langzaam
geneest. Ze krijgt injecties tegen de pijn waarvan ze op een
gegeven moment in een soort trance wegzakt. Simone en
Poupette zitten vaak naast haar bed 's nachts. Op een
gegeven moment lijkt de dood heel dicht bij. Simone krijgt dit
door de telefoon van Poupette te horen (p. 68). Die nacht
waakt een verpleegster bij maman, mademoiselle Cournot.
Maman sterft die nacht een zachte dood, waar Poupette en
Simone even niet bij waren.
Samen regelen ze de begrafenis, maar vergeten de bloemen
op de kist. Per ongeluk, maar onbewust een goede fout.
Maman had namenlijk altijd gezegd geen bloemen te willen
hebben op haar begrafenis. Het appartement van maman,
dat nu niet gebruikt wordt moet worden leeggehaald. Bij het
opruimen komt Simone papieren tegen die bewijzen dat haar
moeder helemaal niet meer van haar zus hield en minder van
haar, want dat was wat ze altijd gedacht had. Ze voelt het
gemis heel sterk en komt tot de harde conclusie dat de dood
altijd iets verwarrends en pijnlijks is, ook al heb je je er op
voorbereid en je geschikt in het onontkoombare lot.
Thema
vrijheid, verantwoordelijkheid, dood,(vergankelijkheid, spijt,
verdriet, gemis).
Motto
Do not go gentle into that good night.
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.
Dylan Thomas
Leitmotiv
Achevez-moi.
Donnez-moi mon revolver.
Ayiez piti de moi.
Dit in samenhang met de thema's vrijheid en verantwoor-
delijkheid. Deze passage is een uitspraak die een oom ooit
deed toen hij aan kanker leed.
Vertelde tijd
(onvoltooid) verleden tijd
Perspectief
Gezien vanuit de ogen van de ik-persoon.
Volgens mij heet dat auctoriaal perspectief.
Iets over de auteur
Simone de Beauvoir (1909-1990) behoort (evenals haar
levens gezel Jean Paul Sartre) tot de bekende van de
Franse literatuur. Ze schrijft over een bepaald gedeelte
genres en heeft daar nooit van afgeweken.
Haar stijl behoort tot de stroming die we existentialisme
noemen. Existentialisten zien de mens als; ik citeer:'..een
volstrekt vrij wezen dat alleen verantwoordelijk is voor hetgeen
hij van zijn leven maakt.' In deze zin kom je mooi de twee
hoofdthema's van het boek tegen.
Existentialisten breken met tradities in het besef van: wil je iets
van je leven maken, dan moet je je volledige energie steken
in het verbeteren van leefgewoonten ter verrijking van je
bestaan zolang het duurt. Geen plaats voor tradities dus, in
deze denkwereld.
De hoofdpersonen
Maman, je (Simone), Poupette, docteurs P. en N.
Bijrollen voor: Sartre, Bost, Olga, mademoiselle Cournot,
Chantal, Jeanne.
Korte samenvatting
Simones moeder, Franoise, valt in de badkamer van haar
appartement en moet daarvoor naar het ziekenhuis. Daar blijkt
dat ze behalve een gebroken bovenveen ook kanker heeft.
Op aanraden van een vriend, Bost, laten ze maman in een
kliniek met een bekende arts opnemen. Simone en haar zusje
Poupette voelen zich een beetje schuldig omdat ze de laatste
tijd vooral druk met zichzelf bezig waren. Opereren is niet eens
per se nodig, de breuk kan ook zonder dat genezen. Simone enPoupette zijn opgelucht. Maman voelt zich alleen minder goed, ze heeft geen trek en klaagt over buikpijn. Na onderzoek blijkt
dat ze een darmtumor heeft. Nu moet de beslissing genomen
worden of moeder al dan niet geopereerd moet worden. Ze hadvroeger al aangegeven dat ze niet eeuwig uitzichtloos in leven gehouden wilde worden. Ze besluiten moeder te laten opererenmaar haar niet te vertellen dat ze vanwege kanker geopereert
wordt. Moeder wordt er niet echt veel beter van. Haar is wijs-
gemaakt dat ze buikvliesontsteking had en dat dat langzaam
geneest. Ze krijgt injecties tegen de pijn waarvan ze op een
gegeven moment in een soort trance wegzakt. Simone en
Poupette zitten vaak naast haar bed 's nachts. Op een
gegeven moment lijkt de dood heel dicht bij. Simone krijgt dit
door de telefoon van Poupette te horen (p. 68). Die nacht
waakt een verpleegster bij maman, mademoiselle Cournot.
Maman sterft die nacht een zachte dood, waar Poupette en
Simone even niet bij waren.
Samen regelen ze de begrafenis, maar vergeten de bloemen
op de kist. Per ongeluk, maar onbewust een goede fout.
Maman had namenlijk altijd gezegd geen bloemen te willen
hebben op haar begrafenis. Het appartement van maman,
dat nu niet gebruikt wordt moet worden leeggehaald. Bij het
opruimen komt Simone papieren tegen die bewijzen dat haar
moeder helemaal niet meer van haar zus hield en minder van
haar, want dat was wat ze altijd gedacht had. Ze voelt het
gemis heel sterk en komt tot de harde conclusie dat de dood
altijd iets verwarrends en pijnlijks is, ook al heb je je er op
voorbereid en je geschikt in het onontkoombare lot.
Thema
vrijheid, verantwoordelijkheid, dood,(vergankelijkheid, spijt,
verdriet, gemis).
Motto
Do not go gentle into that good night.
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.
Dylan Thomas
Leitmotiv
Achevez-moi.
Donnez-moi mon revolver.
Ayiez piti de moi.
Dit in samenhang met de thema's vrijheid en verantwoor-
delijkheid. Deze passage is een uitspraak die een oom ooit
deed toen hij aan kanker leed.
Vertelde tijd
(onvoltooid) verleden tijd
Perspectief
Gezien vanuit de ogen van de ik-persoon.
Volgens mij heet dat auctoriaal perspectief.
Iets over de auteur
Simone de Beauvoir (1909-1990) behoort (evenals haar
levens gezel Jean Paul Sartre) tot de bekende van de
Franse literatuur. Ze schrijft over een bepaald gedeelte
genres en heeft daar nooit van afgeweken.
Haar stijl behoort tot de stroming die we existentialisme
noemen. Existentialisten zien de mens als; ik citeer:'..een
volstrekt vrij wezen dat alleen verantwoordelijk is voor hetgeen
hij van zijn leven maakt.' In deze zin kom je mooi de twee
hoofdthema's van het boek tegen.
Existentialisten breken met tradities in het besef van: wil je iets
van je leven maken, dan moet je je volledige energie steken
in het verbeteren van leefgewoonten ter verrijking van je
bestaan zolang het duurt. Geen plaats voor tradities dus, in
deze denkwereld.