Boekverslag: The Stranger
The Stranger
In de herfst van 1965 kwam er een vreemde man in Woodend. Niemand wist wat die daar kwam doen. Hij bleef ongeveer een weekje daar, en ging daarna weer weg. Maar na een paar weken kwam hij weer terug naar Woodend. Hij wou er een eigen winkeltje beginnen. Dat vonden de dorpsbewoners goed. In het winkeltje werden producten heel goedkoop verkocht, en je kon er ook dorpsspullen kopen (producten die de bewoners zelf maakten). De man heette Dave Slatin. Dave nam ook een verkoopster aan: Anna. Zij werkte altijd in het winkeltje, en deed dat ook graag. In de winkel was ook een deur, die altijd op slot was. Daar mocht Anna niet inkomen. Dat was alleen maar voor speciale bestellingen. Op een dag komt een bekende actrice (Greta Gordon) naar de winkel. Zij vraagt naar Dave. Dave en zij gingen naar de kamer voor de speciale bestellingen. Toen ze er na een uur weer uitkwamen, huilde de vrouw, en had geen ringen meer om. Anna vroeg zich af waarom. Een week later stond in de krant, dat Greta Gordon een grote rol voor een film had gekregen, omdat een andere actrice een gebroken arm had.
Dave en Anna gingen na een tijdje samen een dagje naar Lidney (een stad dicht bij Woodend). Daar gingen ze een jurk voor Anna kopen, in een sjiek restaurant eten, en daarna naar de bioscoop. Toen ze terugkwamen van die dag, gaf Dave Anna plotseling een kus.
De volgende dag ging goed, maar aan het einde van die dag kwam er weer iemand voor Dave. Mike Bailey heette die, hij was een bekende voetballer. Mike en Dave gingen samen naar de kamer voor de speciale bestellingen. Na ongeveer een uurtje kwam hij daar ook uit. Hij was helemaal bleek, en hij huilde. Ook had hij geen koffertje meer bij zich.
De volgende dag was er een belangrijke voetbalwedstrijd op tv. In ongeveer de vijfentachtigste minuut scoorde Mike Bailey zijn derde goal. Maar geen gewone goal. Hij had die bal tegen de paal geschoten, toen ging die richting de nek van de keeper, en toen in de goal. Alleen de keeper had zijn nek gebroken.
Dave vroeg op een gegeven moment Anna mee naar een weekendje Londen. Maar ij wou weten wat er in die kamer gebeurde. Als Dave daarop zou antwoorden, zou ze meegaan naar Londen. Hij zei: ?Dat de mensen die in die kamer komen, komen voor hulp. Ze komen voor hulp, en ik verkoop hun die hulp?. Maar Anna begreep er nog niks van, maar moest zich aan de belofte houden, dat ze meeging naar Londen. Het weekend daarop, gingen Anna en Dave samen naar londen. Daar gingen zij shoppen, naar de bioscoop, en ?s avonds in dure restaurants eten. Maar toen ze terug kwamen in Woodend, was Peter erachter gekomen dat ze met Dave een weekendje weg was geweest. Nu moest Anna kiezen tussen Peter en Dave. Uiteindelijk is Peter vertrokken. Weer een paar weken later was er weer een man voor de speciale kamer. Hij heette Arthur Riseman. Ook hij kwam er zonder koffer uit. Hij deed wel een beetje normaal. Maar was wel gestrest. De volgende dag stond in de krant dat Arthur Riseman de nieuwe voorzitter was van een of ander bedrijf, omdat het vliegtuig waar Riceman?s collega?s inzaten was neergestort. Anna besloot om toch in de speciale kamer te gaan kijken. Toen ze binnenkwam, zag ze allerlei poppen liggen, en ook een soort klein vliegtuigje dat doormidden was gebroken. Ook lagen er oude kleren, en een heleboel geld. Brits, Amerikaans, Frans. Allerlei soorten geld. Toen kwam Dave binnen. Hij legde haar alles uit. Dave bleek eigenlijk een soort voodoo-man te zijn. Hij deed mensen pijn door middel van poppen en modelvliegtuigjes. Hij zei ook dat hij veel van Anna hield. Hij vroeg haar ten huwelijk, maar zij weigerde. Anna trapte Dave hard, en rende snel naar huis. De volgende paar dagen was Anna heel ziek. Peter was nog een aantal keren langs gekomen.Op 31 oktober was er brand in de winkel. Dave stond boven bij het raam op de eerste verdieping, en lachtte heel hard. Hij stond tussen de vlammen, en hij is daarna niet meer gezien. Peter ging terug naar Anna?s huis. Hij hoorden een gil vanuit boven. Peter ging boven kijken. Tot zijn grote schrik zag hij dat Anna dood was.
In de herfst van 1965 kwam er een vreemde man in Woodend. Niemand wist wat die daar kwam doen. Hij bleef ongeveer een weekje daar, en ging daarna weer weg. Maar na een paar weken kwam hij weer terug naar Woodend. Hij wou er een eigen winkeltje beginnen. Dat vonden de dorpsbewoners goed. In het winkeltje werden producten heel goedkoop verkocht, en je kon er ook dorpsspullen kopen (producten die de bewoners zelf maakten). De man heette Dave Slatin. Dave nam ook een verkoopster aan: Anna. Zij werkte altijd in het winkeltje, en deed dat ook graag. In de winkel was ook een deur, die altijd op slot was. Daar mocht Anna niet inkomen. Dat was alleen maar voor speciale bestellingen. Op een dag komt een bekende actrice (Greta Gordon) naar de winkel. Zij vraagt naar Dave. Dave en zij gingen naar de kamer voor de speciale bestellingen. Toen ze er na een uur weer uitkwamen, huilde de vrouw, en had geen ringen meer om. Anna vroeg zich af waarom. Een week later stond in de krant, dat Greta Gordon een grote rol voor een film had gekregen, omdat een andere actrice een gebroken arm had.
Dave en Anna gingen na een tijdje samen een dagje naar Lidney (een stad dicht bij Woodend). Daar gingen ze een jurk voor Anna kopen, in een sjiek restaurant eten, en daarna naar de bioscoop. Toen ze terugkwamen van die dag, gaf Dave Anna plotseling een kus.
De volgende dag ging goed, maar aan het einde van die dag kwam er weer iemand voor Dave. Mike Bailey heette die, hij was een bekende voetballer. Mike en Dave gingen samen naar de kamer voor de speciale bestellingen. Na ongeveer een uurtje kwam hij daar ook uit. Hij was helemaal bleek, en hij huilde. Ook had hij geen koffertje meer bij zich.
De volgende dag was er een belangrijke voetbalwedstrijd op tv. In ongeveer de vijfentachtigste minuut scoorde Mike Bailey zijn derde goal. Maar geen gewone goal. Hij had die bal tegen de paal geschoten, toen ging die richting de nek van de keeper, en toen in de goal. Alleen de keeper had zijn nek gebroken.
Dave vroeg op een gegeven moment Anna mee naar een weekendje Londen. Maar ij wou weten wat er in die kamer gebeurde. Als Dave daarop zou antwoorden, zou ze meegaan naar Londen. Hij zei: ?Dat de mensen die in die kamer komen, komen voor hulp. Ze komen voor hulp, en ik verkoop hun die hulp?. Maar Anna begreep er nog niks van, maar moest zich aan de belofte houden, dat ze meeging naar Londen. Het weekend daarop, gingen Anna en Dave samen naar londen. Daar gingen zij shoppen, naar de bioscoop, en ?s avonds in dure restaurants eten. Maar toen ze terug kwamen in Woodend, was Peter erachter gekomen dat ze met Dave een weekendje weg was geweest. Nu moest Anna kiezen tussen Peter en Dave. Uiteindelijk is Peter vertrokken. Weer een paar weken later was er weer een man voor de speciale kamer. Hij heette Arthur Riseman. Ook hij kwam er zonder koffer uit. Hij deed wel een beetje normaal. Maar was wel gestrest. De volgende dag stond in de krant dat Arthur Riseman de nieuwe voorzitter was van een of ander bedrijf, omdat het vliegtuig waar Riceman?s collega?s inzaten was neergestort. Anna besloot om toch in de speciale kamer te gaan kijken. Toen ze binnenkwam, zag ze allerlei poppen liggen, en ook een soort klein vliegtuigje dat doormidden was gebroken. Ook lagen er oude kleren, en een heleboel geld. Brits, Amerikaans, Frans. Allerlei soorten geld. Toen kwam Dave binnen. Hij legde haar alles uit. Dave bleek eigenlijk een soort voodoo-man te zijn. Hij deed mensen pijn door middel van poppen en modelvliegtuigjes. Hij zei ook dat hij veel van Anna hield. Hij vroeg haar ten huwelijk, maar zij weigerde. Anna trapte Dave hard, en rende snel naar huis. De volgende paar dagen was Anna heel ziek. Peter was nog een aantal keren langs gekomen.Op 31 oktober was er brand in de winkel. Dave stond boven bij het raam op de eerste verdieping, en lachtte heel hard. Hij stond tussen de vlammen, en hij is daarna niet meer gezien. Peter ging terug naar Anna?s huis. Hij hoorden een gil vanuit boven. Peter ging boven kijken. Tot zijn grote schrik zag hij dat Anna dood was.