Boekverslag: Anne ici, Selima la-bas
Samenvatting:
Deel 1:
S?lima is Algerijns maar woont in Frankrijk. Ze wil niet Algerijns zijn en daarom noemt ze zichzelf als ze naar een andere klas gaat Anne. Ze voelt zichzelf ook niet echt Frans. Ze woont in een goedkope flat, in een HLM.
Dominique, een jongen uit haar klas, vraag naar haar echte naam. Martine zegt dat iedereen vrij is om je naam te kiezen, maar Anne is niet blij met haar hulp. Martine doet er naar haar zin te simpel over, voor haar zegt haar naam iets over haar achtergrond.
Thuis wordt er niet over Algerije gepraat, terwijl Anne er graag meer over wil weten. Ze wil daarom naar Algerije.
Djawed, een allochtoon in Frankrijk, vindt dat Anne haar afkomst verloochent als Arabische jongeren hun leraren pesten en Anne de kant van de Fransen en de leraren kiest. Djawed wordt boos op haar in het trappenhuis. Drie jaar na dat accident zoekt Djawed Anne op, omdat zijn nichtje wordt uitgehuwd. Hij vraagt hulp aan Anne omdat ze op school goed is. Anne moet haar ouders met de ouders van zijn nichtje, Djamila, laten praten om hen tegen te houden. Anne wil liever dat Djamila zelf wat doet. Djawed vindt dan dat ze weer Frans doet en zegt dan dat hij sowieso tegen Annes hulp was maar dat Djamila er om gevraagd had.
Uiteindelijk gaat Djamila naar Algerije om te trouwen en toen ze afscheid kwam nemen zag ze er niet meer zo verdrietig uit. Anne vindt dat nogal vreemd.
Doordat Dominique op school een spreekbeurt heeft gehouden over racisme, wil ze toch weer S?lima genoemd worden. Ze zit in haar examenjaar, ze denkt aan Djamila die nu twee kinderen heeft. Dominique heeft het onderwerp racisme gekozen omdat een conducteur was doodgestoken door een Algerijn.
Laure is een vriendin van Dominique. Zij vraagt Anne om mee te gaan naar een caf?. Ze vond het leuk om uitgenodigd te worden. In het caf? vragen ze dan of ze hen wil helpen met info verzamelen over buitenlanders. Ze moet dan Algerijnen ondervragen, maar ze vindt het vreemde vragen. Ze kent namelijk ook niet alle Algerijnen, dat kennen Fransen toch ook niet?
Anne (of S?lima) vindt zichzelf ook racistisch. Dominique vertelt over Olivier / Rachid, wat eigenlijk hetzelfde verhaal is als van Anne / S?lima. Ze besluit om hen te helpen.
De volgende dag, zaterdag, is ze ziek, ze gaat nadenken. S?lima vindt haar moeder nogal conservatief en haar vader progressief terwijl dat meestal andersom is. Gesprekken met haar moeder gaan meestal nergens over.
Ze gaat weer praten met Djawed voor de spreekbeurt. Ze zoekt hem, maar kan hem niet vinden. Ze ontmoet wel een Italiaan maar hij wil niet meewerken omdat hij zichzelf Frans voelt. Hij vraagt aan haar: ?Waarom bemoei je je met immigranten? Je wilt er zelf niet ??n zijn!? Na de zoektocht rondom de supermarkt is ze echt ziek. Martine en Dominique komen langs en vertellen dat Djawed is opgepakt en in elkaar geslagen tijdens een demonstratie na een bom in een caf?. Het was zo gewelddadig omdat de politie dacht dat ze steun betuigden aan de man die een chauffeur doodstak.
Weer een discussie over haar naam, Martine begrijpt het wel zegt ze. Anne vindt dat ze te veel haar best doet om haar te begrijpen en daardoor wordt de vriendschap minder.
Ze wil naar Algerije om meer over haar afkomst te weten. Dat probeert ze ook door te praten met haar moeder. Ze wil eigenlijk stoppen met school om naar Algerije te gaan maar haar ouders zijn tegen. Haar vader heeft vaak overgewerkt om haar studie te betalen en haar moeder vindt het zonde van de moeite.
Anne gaat naar Djawed in het ziekenhuis omdat hij gewond is geraakt tijdens de demonstratie. Als ze daar is krijgt hij een brief waarin staat dat hij ontslagen is. Hij legt zich daar makkelijk bij neer maar Anne niet.
Djawed maakt herrie en zegt dat hij ontevreden is over de ziekenhuisbehandeling, hij wordt naar zijn mening gediscrimineerd. Anne staat aan zijn kant zegt ze, maar dat vindt ze wel moeilijk.
Anne zegt tegen Djawed dat ze wil stoppen met school maar hij vindt dat zonde. Hij is zelf ook gestopt met school en heeft daar nog steeds spijt van. Djawed vindt dus dat ze met school door moet gaan en daarna geld moet verdienen.
Ze gaat niet meer schrijven over de discriminatiespreekbeurt en over de ruzie met Martine, maar over belangrijkere zaken.
Ze wil met Pasen naar Algerije, maar ze zwijgt erover dat ze daar wil blijven. Haar ouders zijn tegen maar toch doet ze het. Het is de eerste keer dat ze iets tegen de wil van haar ouders doet. Haar broer Larbi betaalt haar ticket. Over 5 uur gaat ze naar Algerije. Anne is weg, het is net of ze haar oude kleren weggegooid heeft.
Deel 2
Ze schrijft dit deel aan anderen, bijvoorbeeld Djawed en Laure.
Ze gaat naar de broer van haar vader met zijn gezin. Ze denkt dat ze een hele andere wereld gaat zien en dan zichzelf leert kennen maar in werkelijkheid is het anders. Ze is erg teleurgesteld.
Haar oom en zijn gezin laten haar de stad zien, zij zijn erg trots op het Europese gedeelte van de stad. Ze ervaart niet de gewenste cultuurshock. Haar neef begrijpt dat ze het oude deel mooier vindt. Haar oom vraagt of ze Arabisch spreekt, maar ze kan het alleen verstaan.
De moeder van haar tante is traditioneel. De familie heeft een verkeerd beeld van Frankrijk. Haar moeder zei: ?vertel alleen de goede dingen?. Ze geeft dus geen eerlijke antwoorden, ze laat hen dromen van Frankrijk maar haar nichtje heeft haar door. Toch zegt ze niets. Ze maakt haar vader tot een groot ondernemer en haar moeder heeft allerlei gadgets. Zelf is ze Anne.
S?lima wordt door haar Algerijnse familie niet als een Algerijn gezien. Ze vraagt aan haar neef Kamel om haar voor te stellen aan vrienden en dergelijke, want ze wil mensen ontmoeten. Hij zegt dat dat niet kan, maar geeft geen duidelijke reden. Aan tafel zegt ze dan dat ze samen naar de stad gaan, er ontstaat een rel in de familie en Kamel loopt boos weg. Haar tante legt haar uit dat als ze samen naar de stad gaan, dat ze dan verloofd lijken.
S?lima heeft moeite met haar passieve rol. Studenten gaan wel samen naar de toch, maar haar tante zegt dat die sowieso onzedelijk zijn.
De volgende dag sluipt ze stiekem het huis uit, mensen op straat vinden het vreemd dat een meisje zonder hoofddoek alleen loopt. Twee jongens vallen haar aan, de ??n wil haar tas, de ander wil haar verkrachten. Mensen op straat kijken alsof ze het verdiend heeft, maar uiteindelijk helpt een man haar. Ze gaat de mensen ontvluchten en stapt het badhuis binnen. Een oudere vrouw vraagt om haar rug in te zepen (dat is cultuur), dat ervaart ze als een eer.
Gesluierde vrouwen worden niet lastiggevallen, daarom gaat ze twijfelen over de hoofddoek maar ze wil er toch geen. Ze gaat naar de haven en krijgt een sinaasappel van een man.
Ze komt Kamel tegen met een jongen en een meisje in westerse kleding en zonder sluier. Ze vindt het heel vreemd dat dat wel mag. Ze stapt op hen af en wil voorgesteld worden maar Kamel wordt boos omdat ze weggelopen was. Hij zegt: ?Je wil tradities zien, nu hou je je er zelf niet aan!?
Sinds een kwartier haat ze Kamel, ze zegt dat op straat. Hij had volgens haar kunnen bemiddelen, nu is ze teleurgesteld in hem. De vriend van Kamel zegt dat zij hun hele leven met de gevolgen van haar gedrag zitten terwijl zij binnenkort weer vertrekt. Kamel zegt dan ook nog: ?Je zal hier nooit wennen, je bent te Frans!? Ze vindt dit een belediging.
Aan Djawed schrijft ze dat ze twijfelt of het wel goed was om naar Algerije te gaan.
Aan het einde van het boek twijfelt ze nog steeds over Anne / S?lima. Ze wil van beiden het goede. In Algerije is ze namelijk niet Algerijns, in Frankrijk niet Frans.
Deel 1:
S?lima is Algerijns maar woont in Frankrijk. Ze wil niet Algerijns zijn en daarom noemt ze zichzelf als ze naar een andere klas gaat Anne. Ze voelt zichzelf ook niet echt Frans. Ze woont in een goedkope flat, in een HLM.
Dominique, een jongen uit haar klas, vraag naar haar echte naam. Martine zegt dat iedereen vrij is om je naam te kiezen, maar Anne is niet blij met haar hulp. Martine doet er naar haar zin te simpel over, voor haar zegt haar naam iets over haar achtergrond.
Thuis wordt er niet over Algerije gepraat, terwijl Anne er graag meer over wil weten. Ze wil daarom naar Algerije.
Djawed, een allochtoon in Frankrijk, vindt dat Anne haar afkomst verloochent als Arabische jongeren hun leraren pesten en Anne de kant van de Fransen en de leraren kiest. Djawed wordt boos op haar in het trappenhuis. Drie jaar na dat accident zoekt Djawed Anne op, omdat zijn nichtje wordt uitgehuwd. Hij vraagt hulp aan Anne omdat ze op school goed is. Anne moet haar ouders met de ouders van zijn nichtje, Djamila, laten praten om hen tegen te houden. Anne wil liever dat Djamila zelf wat doet. Djawed vindt dan dat ze weer Frans doet en zegt dan dat hij sowieso tegen Annes hulp was maar dat Djamila er om gevraagd had.
Uiteindelijk gaat Djamila naar Algerije om te trouwen en toen ze afscheid kwam nemen zag ze er niet meer zo verdrietig uit. Anne vindt dat nogal vreemd.
Doordat Dominique op school een spreekbeurt heeft gehouden over racisme, wil ze toch weer S?lima genoemd worden. Ze zit in haar examenjaar, ze denkt aan Djamila die nu twee kinderen heeft. Dominique heeft het onderwerp racisme gekozen omdat een conducteur was doodgestoken door een Algerijn.
Laure is een vriendin van Dominique. Zij vraagt Anne om mee te gaan naar een caf?. Ze vond het leuk om uitgenodigd te worden. In het caf? vragen ze dan of ze hen wil helpen met info verzamelen over buitenlanders. Ze moet dan Algerijnen ondervragen, maar ze vindt het vreemde vragen. Ze kent namelijk ook niet alle Algerijnen, dat kennen Fransen toch ook niet?
Anne (of S?lima) vindt zichzelf ook racistisch. Dominique vertelt over Olivier / Rachid, wat eigenlijk hetzelfde verhaal is als van Anne / S?lima. Ze besluit om hen te helpen.
De volgende dag, zaterdag, is ze ziek, ze gaat nadenken. S?lima vindt haar moeder nogal conservatief en haar vader progressief terwijl dat meestal andersom is. Gesprekken met haar moeder gaan meestal nergens over.
Ze gaat weer praten met Djawed voor de spreekbeurt. Ze zoekt hem, maar kan hem niet vinden. Ze ontmoet wel een Italiaan maar hij wil niet meewerken omdat hij zichzelf Frans voelt. Hij vraagt aan haar: ?Waarom bemoei je je met immigranten? Je wilt er zelf niet ??n zijn!? Na de zoektocht rondom de supermarkt is ze echt ziek. Martine en Dominique komen langs en vertellen dat Djawed is opgepakt en in elkaar geslagen tijdens een demonstratie na een bom in een caf?. Het was zo gewelddadig omdat de politie dacht dat ze steun betuigden aan de man die een chauffeur doodstak.
Weer een discussie over haar naam, Martine begrijpt het wel zegt ze. Anne vindt dat ze te veel haar best doet om haar te begrijpen en daardoor wordt de vriendschap minder.
Ze wil naar Algerije om meer over haar afkomst te weten. Dat probeert ze ook door te praten met haar moeder. Ze wil eigenlijk stoppen met school om naar Algerije te gaan maar haar ouders zijn tegen. Haar vader heeft vaak overgewerkt om haar studie te betalen en haar moeder vindt het zonde van de moeite.
Anne gaat naar Djawed in het ziekenhuis omdat hij gewond is geraakt tijdens de demonstratie. Als ze daar is krijgt hij een brief waarin staat dat hij ontslagen is. Hij legt zich daar makkelijk bij neer maar Anne niet.
Djawed maakt herrie en zegt dat hij ontevreden is over de ziekenhuisbehandeling, hij wordt naar zijn mening gediscrimineerd. Anne staat aan zijn kant zegt ze, maar dat vindt ze wel moeilijk.
Anne zegt tegen Djawed dat ze wil stoppen met school maar hij vindt dat zonde. Hij is zelf ook gestopt met school en heeft daar nog steeds spijt van. Djawed vindt dus dat ze met school door moet gaan en daarna geld moet verdienen.
Ze gaat niet meer schrijven over de discriminatiespreekbeurt en over de ruzie met Martine, maar over belangrijkere zaken.
Ze wil met Pasen naar Algerije, maar ze zwijgt erover dat ze daar wil blijven. Haar ouders zijn tegen maar toch doet ze het. Het is de eerste keer dat ze iets tegen de wil van haar ouders doet. Haar broer Larbi betaalt haar ticket. Over 5 uur gaat ze naar Algerije. Anne is weg, het is net of ze haar oude kleren weggegooid heeft.
Deel 2
Ze schrijft dit deel aan anderen, bijvoorbeeld Djawed en Laure.
Ze gaat naar de broer van haar vader met zijn gezin. Ze denkt dat ze een hele andere wereld gaat zien en dan zichzelf leert kennen maar in werkelijkheid is het anders. Ze is erg teleurgesteld.
Haar oom en zijn gezin laten haar de stad zien, zij zijn erg trots op het Europese gedeelte van de stad. Ze ervaart niet de gewenste cultuurshock. Haar neef begrijpt dat ze het oude deel mooier vindt. Haar oom vraagt of ze Arabisch spreekt, maar ze kan het alleen verstaan.
De moeder van haar tante is traditioneel. De familie heeft een verkeerd beeld van Frankrijk. Haar moeder zei: ?vertel alleen de goede dingen?. Ze geeft dus geen eerlijke antwoorden, ze laat hen dromen van Frankrijk maar haar nichtje heeft haar door. Toch zegt ze niets. Ze maakt haar vader tot een groot ondernemer en haar moeder heeft allerlei gadgets. Zelf is ze Anne.
S?lima wordt door haar Algerijnse familie niet als een Algerijn gezien. Ze vraagt aan haar neef Kamel om haar voor te stellen aan vrienden en dergelijke, want ze wil mensen ontmoeten. Hij zegt dat dat niet kan, maar geeft geen duidelijke reden. Aan tafel zegt ze dan dat ze samen naar de stad gaan, er ontstaat een rel in de familie en Kamel loopt boos weg. Haar tante legt haar uit dat als ze samen naar de stad gaan, dat ze dan verloofd lijken.
S?lima heeft moeite met haar passieve rol. Studenten gaan wel samen naar de toch, maar haar tante zegt dat die sowieso onzedelijk zijn.
De volgende dag sluipt ze stiekem het huis uit, mensen op straat vinden het vreemd dat een meisje zonder hoofddoek alleen loopt. Twee jongens vallen haar aan, de ??n wil haar tas, de ander wil haar verkrachten. Mensen op straat kijken alsof ze het verdiend heeft, maar uiteindelijk helpt een man haar. Ze gaat de mensen ontvluchten en stapt het badhuis binnen. Een oudere vrouw vraagt om haar rug in te zepen (dat is cultuur), dat ervaart ze als een eer.
Gesluierde vrouwen worden niet lastiggevallen, daarom gaat ze twijfelen over de hoofddoek maar ze wil er toch geen. Ze gaat naar de haven en krijgt een sinaasappel van een man.
Ze komt Kamel tegen met een jongen en een meisje in westerse kleding en zonder sluier. Ze vindt het heel vreemd dat dat wel mag. Ze stapt op hen af en wil voorgesteld worden maar Kamel wordt boos omdat ze weggelopen was. Hij zegt: ?Je wil tradities zien, nu hou je je er zelf niet aan!?
Sinds een kwartier haat ze Kamel, ze zegt dat op straat. Hij had volgens haar kunnen bemiddelen, nu is ze teleurgesteld in hem. De vriend van Kamel zegt dat zij hun hele leven met de gevolgen van haar gedrag zitten terwijl zij binnenkort weer vertrekt. Kamel zegt dan ook nog: ?Je zal hier nooit wennen, je bent te Frans!? Ze vindt dit een belediging.
Aan Djawed schrijft ze dat ze twijfelt of het wel goed was om naar Algerije te gaan.
Aan het einde van het boek twijfelt ze nog steeds over Anne / S?lima. Ze wil van beiden het goede. In Algerije is ze namelijk niet Algerijns, in Frankrijk niet Frans.
Boek informatie
- Anne ici, Selima la-bas
- Marie Feraud
- Frans
Handige opties
- Meer boeken van:Marie Feraud