Boekverslag: The History Man
Hoofdstuk I Primaire gegevens
Auteur: Malcolm Bradbury
Titel: The History Man
Ondertitel: niet aanwezig
Verschenen in: 1975 (1982)
Aantal blz.: 230
Hoofdstuk II Verantwoording van de keuze
Dit specifieke boek werd mij aangeraden door de heer H. Achten, die vertelde dat het een oud, doch prachtig boek om te lezen was. Het ging om een satire, een genre van welke hij verwachtte dat het mij wel zou liggen. Het zou over het universiteitsleven gaan, maar dan in het licht van de ?radicale? jaren ?70. Natuurlijk ben ik niet iemand die het jaren ?70-achtige socialisme kan waarderen, dus een satire ernaar leek me wel wat. Dat is mijn verantwoording.
Hoofdstuk III Verwachtingen vooraf
Het achterschrift heb ik gelezen. Daaruit maak ik op dat het werk gaat over het radicalisme in de jaren ?70, en dan vooral onder studenten. Nu ben ik geen voorstander van het radicalisme, sterker nog: dit wijs ik ten zeerste af. Het is uiteraard fout om op deze manier problemen in de maatschappij op te lossen! Dus hoop ik in dit werk iets aan te treffen wat deze stroming ??k afwijst. De kans hierop lijkt echter klein, aangezien het werk geschreven is in de jaren ?70, waarin het marxisme en radicalisme hoogtij vierden. Ik hoop dat de eventuele overtuiging die uit dit boek spreekt niet van al te hoge inductieve waarde is, want deze staat lijnrecht tegenover mijn eigen ideologie!
Hoofdstuk IV Eerste reactie achteraf
Ik vind dit werk:
spannend 1
meeslepend 2
ontroerend 1
grappig 2
realistisch 2
fantasierijk 3
interessant 2
origineel 3
goed te begrijpen 3
Dit werk heeft mij wel aan het denken gezet.
Ik heb niet iets aan dit werk gehad.
Dit werk spreekt me wel aan, omdat ik in dit werk terug kan vinden hoe ik nooit en te nimmer zou willen leven, als een ?radicaal? dus.
Hoofdstuk V Korte samenvatting van de inhoud
De Kirks zijn een gemiddeld jaren ?70-stel, dat van enorme feesten houdt. Ze zijn sociaal erg actief. Iedereen kent ze, hoewel niet iedereen ze erg kan waarderen. Howard werkt op de universiteit van Watermouth, het stadje waar ze wonen.
Het boek begint met ??n van de feesten van de Kirks. Dit feest verloopt goed tot het einde, waar een goede kennis van de Kirks, namelijk Henry Beamish, door een ruit valt. Later in het boek leren we waarom. Aan de hand van dit feest wordt de kennissenkring van de Kirks toegelicht. En dat zijn er heel wat. Er wordt terug in de tijd gereisd om de oorsprong van verscheidene relaties van ze te achterhalen. Zo zien we dat ze de Beamishes al van hun studietijd kennen, en dat ze ooit steun bij hen gezocht hebben toen hun huwelijk op springen stond. Dit feest neemt al met al een derde van het boek in beslag. Het is in die tijd blijkbaar toegestaan met iedereen een affaire te hebben, zelfs wanneer je getrouwd bent. Althans, dat wil dit boek ons doen geloven. Howard zelf doet het met ??n van zijn studentes, Felicity Phee. Zij stelt zich erg afhankelijk op, en wil dat Howard er met haar vandoor gaat om nooit meer terug te komen. Ze trekt bij de Kirks in, zonder dat Howard?s vrouw Barbara iets van die affaire weet. Zelf gaat zij naar Londen om daar met haar minnaar Leon te verkeren. Intussen is er op de universiteit een probleem met een andere student van Howard, Carmody. Hij krijgt bij het vak van Howard, sociologie, erg lage cijfers. Als hij het vak niet haalt kan hij ook zijn bul niet halen. Carmody zelf is een conservatief, terwijl Howard een rasechte marxist is, een radicaal zelfs. Hij doet zelf geregeld mee aan opstanden, wiet roken enzovoort. Carmody beschuldigt Howard nu van het voortrekken van zijn andere studenten, die allemaal wel radicaal zijn, en het achterstellen van hemzelf. Met behulp van Ms Callendar, de tutor van Carmody, weet Howard de stafchef ervan te overtuigen dat de werken van Carmody simpelweg echt slecht zijn, en dat zijn beoordeling allesbehalve oneerlijk zou zijn geweest. In de tussentijd heeft hij ook nog maar een affaire met deze Ms Callendar. Achteraf blijkt dat het door een ruit vallen van Mr Beamish geen ongeluk was. Hij deed dit, hoewel onbewust, om de aandacht te vestigen op de slechte staat waarin zijn huwelijk verkeerde. Zijn vrouw Myra stond namelijk op het punt hem te verlaten. Dit wordt pas aan het eind van het boek duidelijk, nadat er (veel) omheen gedraaid is. Het werk eindigt met het volgende feest van de Kirks, waar iedereen weer zijn eigen affaire heeft en alles eigenlijk weer van voren af aan begint?
Hoofdstuk VI Tijd en ruimte
Tijd
Vertelde tijd
De vertelde tijd is ongeveer ??n trimester. Het begint aan het eind van de zomervakantie (het eerste feest van de Kirks). Het eindigt in de herfst, aan het eind van het eerste trimester (het tweede feest van de Kirks). 3 maanden dus.
Verteltijd
Wanneer ik geen rekening zou houden met het feit dat dit boek in het Engels geschreven is en het dus wellicht iets langer zou duren om het werk voor te dragen bedraagt de verteltijd een geschatte 17 uur.
Vertelwijze
De vertelwijze is niet-chronologisch. Tijdens het eerste feest van de Kirks wordt teruggeblikt op hun leven. Verder vinden in de rest van het verhaal geregeld terugblikken of flashbacks plaats.
Begin
Het begin is in medias res. Het verhaal begint met de voorbereidingen van het eerste feest van de Kirks, zonder dat je weet wie ze zijn of waarom ze dit doen enzovoort.
Einde
Het einde is gesloten. Er blijft niets te raden over, alle affaires zijn over, het probleem met Carmody is afgerond, kortom: het tweede feest is afgelopen.
Ruimte
Topografische
Het verhaal speelt zich af in Watermouth, een middelgrote stad in het zuiden plaats van Engeland. Vooral de universiteit is een plaats waar veel gebeurtenissen plaats hebben.
Klimatologische
In het gehele verhaal komen geen weerselementen voor, althans: ze worden niet omstandigheden beschreven.
Hoofdstuk VII Wijze van vertellen
In ?The History Man? wordt gebruik gemaakt van de personale verteller, die opereert vanuit het Howard-personage. We bezien het universiteits- en affaireleven door de ogen van Howard, voorzien van een zo nu en dan kritische kanttekening, die soms neigt naar een auctoriaal perspectief, maar dat nooit geheel bereikt.
Hoofdstuk VIII Spanning
We kunnen enkele spanningsmomenten onderscheiden. De twee feesten zijn daarvan de belangrijkste, hoewel het eerste feest met een anticlimax eindigt, nl. dat Mr Beamish door de ruit valt. Verder herkennen we het probleem met Carmody als een spanningstraject, dat pas tegen het einde van het boek zijn climax bereikt. Dit boek straalt eigenlijk een soort van serene rust uit, alsof het allemaal geen haast heeft, en spanning overbodig is. Het zit vol met intellectueel hoogstaande sociologische analyses die gegrondvest zijn op de ideologie die Marx gepropageerd heeft. Dit werkt niet echt spanningsbevorderend!
Hoofdstuk IX Thema en motieven
Thema
Ik vind het thema in dit boek moeilijk te beschrijven. Het boek dient geen ?doel?. Ik bedoel niet te zeggen dat dat bij andere boeken wel altijd het geval is, maar in dit geval is het geheel toch het best te beschrijven met het Engelse woord ?meaningless?. Het is simpelweg een satire, en hij lijkt nergens naartoe te gaan, geen problemen op te lossen, maar laat simpelweg iets zien. Wat laat het dan zien? Waarschijnlijk benadert de beschrijving ?zin- en zinloosheid van het radicalisme in het universiteitsleven in de jaren ?70? het thema nog het best. Aangezien deze beschrijving in algemene zin niet voor een regulier thema kan doorgaan is deze wellicht beter in te korten tot iets dergelijks als ?het radicalisme in het universiteitsleven?. Maar wanneer ik dit lees, weet ik dat dit het thema niet is. Ik heb nog geprobeerd secundaire literatuur over dit onderwerp te raadplegen, maar kon niets vinden. Hopelijk voldoet deze benadering van het thema.
Motieven
De belangrijkste motieven in dit werk zijn:
? Radicalisme. Dit past geheel in de sfeer die heerste in de jaren ?70. Het radicalisme was ?in?. Was je niet radicaal, dan paste je er niet in (dit werd letterlijk gepersonifieerd door Carmody: hij was conservatief DUS fout). De schrijver maakt er echt geen geheim van dat hij een voorstander is van deze stroming. Het marxisme, wat je tot op redelijke hoogte kunt conformeren met het radicalisme, wordt door Howard op alle elementen van het dagelijks leven toegepast: zijn huwelijk, zijn onderwijsstrategie, zijn feesten, en zo kun je doorgaan. Het radicalisme is de steunpijler waarop ?The History Man? is gebouwd.
? Affaires. Affaires zijn heel gewoon. Tenminste, dat blijkt uit dit boek. Iedereen doet het met iedereen, ?for the sake of counseling?, en wat dan al niet meer. Dit gaat tot het belachelijke aan toe, tot een punt waar de schrijver niet schroomt om enige zelfridiculisatie toe te passen, en toegeeft dat al die affaires toch wat veel zijn, door enkele andere personages kritiek te laten leveren op dit gedrag. Maar dit komt pas later, alsof hij toen pas besefte dat dit toch wel wat overdreven werd.
? De feesten. Er wordt vaak verwezen naar de feesten van de Kirks. Niet alleen vormt eenderde van het verhaal ??n groot feest, maar is ook het resterende deel onderhevig aan een geregelde verwijzing naar de uitbundigheid waarmee zo?n feest gevierd wordt en welke affaires daar al dan niet ontstaan. Bradbury slaagt erin om telkenmale bepaalde logica te onttrekken aan deze feesten, hoe hij dat doet blijft me een raadsel, maar het blijft voorkomen.
Hoofdstuk X Personages
Hoofdpersonen
?
Howard Kirk (karakter). Howard is hoogleraar aan de universiteit van zijn woonplaats Watermouth. Hij doceert sociologie, een studie die op zich niet de moeilijkste is, maar die door Howard erg moeilijk gemaakt wordt, aangezien hij van zijn studenten hetzelfde eist als wat hij zichzelf oplegt: zich houden aan de (dan) geldende regels van het marxisme. De man is een radicaal in hart en nieren, en heeft aan verscheidene demonstraties meegedaan, heeft ?reactionaries?, de tegenstanders van het marxisme en de voorstanders van het conservatisme, neergeslagen en trekt studenten die met de zaak sympathiseren voor. Dit komt vooral naar voren tijdens het probleem met Mr Carmody, die geen genoegen neemt met zijn achterstelling als ?reactionary?. Howard heeft een ?los huwelijk?, ?a loose marriage?, zoals hij het zelf omschrijft. Hij heeft altijd minstens ??n affaire achter de hand. Daar heeft hij totaal geen moeite mee, sterker nog, hij maakt er zelfs geen geheim van en vertelt het aan wie het maar horen wil. Wanneer ik me Howard probeer voor te stellen zie ik een klein mannetje met een baard, een soort oude vorm van een hippie. Niet mijn type, dus.
?
Barbara Kirk (type). Barbara is de vrouw van Howard. Nou ja, vrouw: dat blijkt relatief, gezien de vele affaires die zij heeft, net als haar man. Zij wordt lang niet zo diep belicht als Howard, wat de reden is waarom ik haar als type heb gedefinieerd en niet als karakter. Ze komt veelvuldig voor, dat wel, ze is dus een hoofdpersoon, maar er wordt slechts oppervlakkig naar haar gekeken. Ze staat wel constant aan de zijde van Howard. Zij doet ook mee aan de stortvloed van affaires in dit werk, de hare zit in Londen en heet Leon. Hij komt verder niet ter sprake, maar wordt wel genoemd. Het moet natuurlijk duidelijk zijn dat het niet zo kan zijn dat Barbara Kirk g??n minnaar heeft.
Bijpersonen
?
Flora Beniform (karakter). Flora is een collega van Howard, een medesociologe dus. Ook zij is een minnares van Howard. Daarbij vinden ze het leuk om urenlang over sociologie te praten. Net als Howard vindt ze het fantastisch om ongelooflijk langdradige discussies te houden over weer het zoveelste radicale onderwerp. Uiteraard is ze zelf ??k radicaal, zoals het een goed mens betaamt. Toch?
?
Felicity Phee (type). Felicity is een studente van Howard, een studente die hem wel ziet zitten. Natuurlijk begint ze een verhouding met hem. Ze is radicaal (vreemd h??) en houdt van chocolade. Op school kan ze redelijk mee.
?
Ms Callendar (type). De tutor van Carmody, lerares Literatuur. Ook met deze jongedame van 28 heeft Howard een affaire, hoe kan het ook anders. Tegelijk overleggen ze over de situatie met Carmody. Zij is eerst op de hand van hem, maar, na de affaire, draagt ze Howard een warm hart toe, waardoor ze hem de steun geeft die hij nodig heeft om de situatie tot een goed einde te brengen.
?
Henry Beamish (karakter). Henry is, zoals de Engelsen dat zo leuk kunnen formuleren, een ?all-time loser?. Hij is altijd onder de invloed van zogenaamde ?ongelukjes?, die hem overal en altijd kunnen gebeuren. Toen hij bij de Kirks door het raam viel, dacht men dus ook eerst aan een ongelukje. Uiteindelijk bleek dat dus geen ongeluk. Hij vindt het erg jammer dat Myra, zijn vrouw, op het punt staat om hem te verlaten, omdat zij niet zo?n ?loose marriage? hebben als de Kirks. Een erg zielige vent, samengevat.
Hoofdstuk XI Titel, ondertitel en motto
Titel
Van het begin af aan vroeg ik me al af waar die titel, ?History Man?, vandaan komt. Ik ontdekte dit pas na een tijd lezen, ik zal ten behoeve van de verklaring de het tekstgedeelte citeren. Howard bevindt zich in een gesprek met Ms Callendar, pratend over zijn achtergrond.
?I think you?re very interesting characters, but I haven?t discovered the plot.? ?Oh, that?s simple,? says Howard, ?it?s the plot of history.? ?Oh, of course,? says Miss Callendar, ?you?re a History Man.?
Uit: The History Man, door Malcolm Bradbury p.106
Ik denk dus dat de titel ?History Man? hier vandaan komt, en slaat op de manier van leven van Howard, althans: hoe hij er tegenaan kijkt.
Ondertitel
Er is geen ondertitel aanwezig.
Motto
?Who?s Hegel??
?Someone who sentenced mankind to history.?
?Did he know a lot? Did he know everything??
G?nter Grass
Hoofdstuk XII Persoonlijke beoordeling
Onderwerp
Het onderwerp kun je, eventueel, terugbrengen tot radicalisme op de universiteit. Ik ben t?gen radicalisme. Dat betekent echter niet dat ik dit boek niet zou kunnen lezen, integendeel: mijn alleen lezen van liberale literatuur mag best wel eens een keer afgewisseld worden door wat ?van de andere kant?, socialisme, misschien zelfs marxisme. Interessant is het onderwerp dus wel, als ik het interessant vind hoef ik het er niet noodzakelijk mee eens te zijn! Het feit dat ik politiek gezien reeds een ?kant? gekozen heb is natuurlijk al voorafgegaan door een overweging, waarna een beargumentatie plaatsvond om die keuze te ondersteunen. Kiezen voor liberalisme betekent socialisme afwijzen, dus ik heb nagedacht over het onderwerp.
Ik moet zeggen dat de man die dit boek schrijft een erg diepgaande kennis over het onderwerp tot zijn beschikking heeft. Hij stopt erg veel informatie over het onderwerp erin, en is, denk ik, zelf ook een radicaal. Hij weet voortdurend prachtige analyses te geven van situaties die zich voordoen op sociologisch vlak. Ze zijn niet altijd even gemakkelijk te doorgronden, sterker nog, soms duizelt het je even van de stoffigheid die er vanaf komt. Hierna zal ik ??n van de weinige momenten waarop hij zijn satirische ondergrond boven laat komen citeren, een niet te licht te begrijpen onderdeel. De achtergrond is dat de Sociologische Raad in zitting is en men twee namen moet uitkiezen om te komen spreken. Men moet het echter eerst eens worden over de nominaties?
A recommendation that Senate be asked to nominate the members of the select committee who will nominate the members of the working party who will make proposals for nominations so that the departmental meeting can nominate the external examiners is defeated, on the grounds that this would be external interference from Senate in the affairs of the department: even though, as the Chair points out, the department cannot in any case nominate external examiners, but only recommend names to Senate, who will nominate them. A motion that the names of the two external examiners originally recommended be put again is put, and accepted. The names are put again, and rejected. A motion that there be no external examiners is put, and rejected.
uit: The History Man, door Malcolm Bradbury p. 155
Gebeurtenissen
De nadruk werd in dit werk gelegd op de gebeurtenissen. De gevoelens van de personages waren niet onbelangrijk, maar die werden simpelweg niet benadrukt, ze waren niet ?aanwezig?, ze werden terloops genoemd, hoewel sporadisch. De nadruk lag echt op de gebeurtenissen, de meningen en gevoelens van de personages werden hieraan gerelateerd. Ze staan niet op zichzelf.
De gebeurtenissen volgden elkaar nogal snel op. Dit leest enigszins onrustig. Sommige discussies maakten mij ongelooflijk aan het lachen, ronduit grappig. Er vonden geen echt ?schokkende? gebeurtenissen plaats. Af en toe had ik wel het idee zijn visie op de politiek als schokkend te ervaren, namelijk van een radicaal standpunt, en had ik graag enkele stevige discussies daarover gevoerd. Helaas kan dat niet altijd?
Personen
De hoofdpersoon kwam erg levensecht over. Hoewel er niet constant over zijn gevoelens en gedachten werd gepraat, kon je uit de gebeurtenissen erg goed aflezen hoe Howard zich gewoonlijk gedraagt. Daardoor kon je je ook redelijk inleven, iets waar ik bij andere boeken nog wel eens wat moeite mee wilde hebben. Een boek leest gemakkelijker, wanneer je je goed in kunt leven in de hoofdpersoon, eventueel de bijpersonen. Ik zie Howard als de directionele tegenhanger van mij; hij radicaal, ik liberaal, ?reactionary?. Het grappige is dat hij dat van mij nooit zou accepteren. Ik dat van hem wel J.
Opbouw
De auteur heeft niet een echt gemakkelijke opbouw toegepast in dit boek. Hij heeft namelijk gekozen voor een overweldigende aanwezigheid van parallelliteit, zo begint het boek met een feest en eindigt er ook weer mee, parallelle affaires, noem maar op, dit bevordert de duidelijkheid in ieder geval niet. Er werd continue naar het verleden verwezen, wat je op een gegeven moment doet afvragen of je je nu in het heden of in het verleden bevindt. De flashbacks zijn leuk geconstrueerd, maar het moet wel overzichtelijk blijven! Er waren momenten dat ik de neiging had om het boek neer te leggen, maar na een beetje doorzetten leest het al gauw iets makkelijker. Aan het eind van het boek had ik er minder moeite mee. De afloop lag eigenlijk een beetje ?in de lijn der verwachtingen?, in die zin dat het er simpelweg aan zat te komen. Maar dat idee had ik bij het andere gedeelte van dit werk ook; alles gaf een geconstrueerd idee, alsof het niet ?bedacht? is, maar geconstrueerd, berekend. Zo?n boek had ik nog nooit gelezen, in die zin kan ik zeggen dat het me wel bevalt.
Taalgebruik
De ?geconstrueerdheid? die ik al eerder opmerkte maakt dat in plaats van simpele, directe woorden gekozen wordt voor woorden die dichterlijker, ?mooier? zijn. Dat is leuk, en het ziet er mooi uit, maar het leest niet gemakkelijk. De beschrijving van gebeurtenissen is op die manier wel preciezer, laat minder ruimte open voor eigen interpretatie. Dat kun je als negatief ervaren, maar een leidraad bij een Engels werk van dit niveau is nooit weg, op die manier kan het zelfs positief werken! Het is veel gemakkelijker zo een beeld van de gebeurtenis te vormen, waarvan je het idee hebt dat het toch enigszins de door de auteur beoogde werkelijkheid benadert. De dialogen zijn, evenals de beschrijving der gebeurtenissen, moeilijk, stoffig zelfs. Je moet er doorheen ?graven?. De dialogen wisselden de gebeurtenissen mooi af.
Verder valt mij op dat de auteur zijn schrijvers goed kent. Herhaalde malen citeert hij Blake en Marx. ?Natuurlijk? zijn het allemaal socialistische tot soms marxistische schrijvers, en zijn allen ideologisch actief. Dit zijn kleine weetjes, die hij in een boek stopt, die ik wel kan waarderen. Ik zou de volgende willen aanhalen:
Het grappige is nu dat je om dit stukje erg moet lachen als je Blake gelezen hebt, aangezien Bradbury hier de twee componenten heeft omgedraaid om ze in de situatie van de gebeurtenis te passen! Het echte stukje gaat natuurlijk zo:
?Better nurse unacted desires than to murder an infant.?
Hoofdstuk XIII Verwerkingsopdracht
Vanuit het oogpunt van de propagandering van het radicalisme in dit boek wil ik opdracht 12 als verwerkingsopdracht uitvoeren, namelijk:
Maak duidelijk waarom dit verhaal zich ook in een andere tijd zou kunnen afspelen. (In welke tijd? Welke gevolgen zou dat hebben voor de inhoud van het verhaal?) Of maak duidelijk waarom dit verhaal zich niet in een andere tijd zou kunnen afspelen.
Ik ga hier natuurlijk vertellen dat dit verhaal zich niet in een andere tijd zou kunnen afspelen. Daarmee doel ik op de duidelijke basis van marxisme waarop dit werk geschoeid is. De tijd moet zo?n werk kunnen ondersteunen, funderen, en dat was zeker mogelijk in de jaren ?70. Ik schat dat nu echter moeilijker in, of over 10 jaar, of 50 jaar geleden. Het zou mogelijk zijn om het werk in deze tijd te schrijven, maar het zou simpelweg lang niet zo goed ontvangen worden als het destijds in 1975 werd. Er moet een motivatie zijn om zoiets op te zetten, te bedenken, maanden tijd aan te besteden. Dat moet gemotiveerd worden door sterke ideologische overtuiging.
Dan gaat het nog over het schrijven van het verhaal in een ander era. Je zou het kunnen proberen, echter ik denk niet dat dat mogelijk is, tenzij ze je de dan heersende ideologie implementeert; nu bijvoorbeeld het liberalisme, of het socialisme, het radicalisme/marxisme zou nu absoluut niet meer passen. Het zou zonde zijn om zoveel werk aan een boek ter ere van een ideologie te schrijven als die stervende is. Dat is mijn mening, uiteraard, anderen zullen wellicht zeggen dat je dan juist zo?n boek moet schrijven, maar daar ben ik het hartgrondig mee oneens. Het radicalisme past nu niet meer, ook niet in een aangepaste, halfsocialistische vorm. Neem dan een andere ideologie over, die wel in ons tijdperk in te passen valt.
Boek informatie
- The History Man
- Malcolm Stanley Bradbury
- Engels
Handige opties
- Meer boeken van:Malcolm Stanley Bradbury