Who’s Afraid Of Virginia Woolf

Albee, Edward
1962, New York
Signet
1e editie, 1983

Samenvatting

Fun and games

George en martha zijn om twee uur ’s nachts thuis gekomen van een faculiteits feestje van Martha’s vader. Haar vader is de directeur van de universiteit waar George werkt. Ze wonen ook op de universiteit. Al snel word duidelijk dat George een geschiednis leraar is die niks zal bereikt heeft in z’n leven. Martha maakt George duidelijk dat ze een nieuwe collega van de wiskunde afdeling heeft uitgenodigd. Het zijn de knappe blonde man die net bij de wiskunde afdeling werkt en zijn muisachtige vrouw die geen heupen heeft. Ook zingt Martha’ Who’s Afraid of Virginia Woolf;. Dit was een hilarische grap op het feest. Martha vind het niet leuk dat George er niet om lacht. Als de deurbel gaat waarschuwt George Martha om niet over het gedeelte van het kind te beginnen.
Als Nick en Honey binnenkomen zegt Nick al snel dat ze beter niet hadden moeten komen. Hij merkt meteen al dat ze een speeltje zijn in de ruzies tussen Martha en George. Martha flirt al meteen met Nick. Martha gaat dan Honey de badkamer laten zien. Ondertussen zijn Nick en George alleen in de kamer. George speculeert dat Nick later wel het hoofd van de Biologie afdeling zal worden en de universiteit zal overnemen. Dan komen Honey en Martha terug. Honey zegt dat ze niet wist dat George en Martha een zoon hadden. George is kwaad op Martha, dat zij verteld had dat hun zoon morgen 21 zou worden en naar huis zou komen.
Martha heeft een aantrekkelijke jurk aangetrokken en gaat verder met Nick flirten, terwijl Honey brandy na brandy achteroverslaat. Martha is aan het vertellen dat George een keer weigerde om met haar vader te boksen en dat Martha hem toen sloeg. George loopt de kamer uit en komt terug met een pistool. Hij schiet maat er komt een parapluutje uit in plaats van een kogel. Martha en George ruzi?n over wie van de twee de slechtste invloed op hun zoon heeft gehad. Uiteindelijk draait het erop uit dat Martha roept dat George nooit de geschiedenis afdeling van de universiteit heeft kunnen overnemen. De ruzie word gestopt als George Honey vastpakt en Who’s Afraid of Virginia Woolf gaat zingen. Dan rent Honey naar de WC om over te geven.









Walpurgisnacht

Nick verteld aan George dat ze getrouwd zijn omdat Honey zwanger bleek te zijn. Later bleek dat dat niet waar was. Ook is hij met haar getrouwd omdat haar vader rijk is. Ook grapt Nick tussendoor dat hij macht wil krijgen door met de vrouwen van belangrijke collega’s op de universiteit naar bed te gaan. George verteld een verhaaltje over een jongen die zijn moeder dood schoot en een jaar later per ongeluk met zijn vader tegen een boom aanreed en zo zijn vader doodde.
Martha en Honey komen terug van het koffie maken. Honey wilt dansen en zo grijpt Martha haar kans om met Nick te dansen. Martha zegt dat de jongen die zijn ouders vermoordde George was en dat hij een boek had willen publiceren, wat mislukt was. George wilt Martha aanvallen maar Nick duwt hem weg.
George kondigt een nieuw spelletje aan. Het heet ‘Get The Guests’. Hij verteld een verhaaltje over een vrouw die muisje heette die opzwol en wiens opzwelling opeens ‘poof’ weg was. Honey rent weer weg op over te geven.
Honey ligt op de grond in de badkamer. In de kamer liggen Martha en Nick te zoen op de bank. George keert ze de rug toe. Martha is ge?rriteerd om dat George geen aandacht aan ze besteed en ze gaat met Nick naar de keuken toe. Honey komt weer terug naar de kamer en verteld George dat ze bang is om kinderen te krijgen en dat ze daarom in het geheim een operatie heeft gehad om dit te verkomen. Honey zegt dat ze bellen hoort rinkelen. Dit brengt George op het idee om Martha te vertellen dat hun zoon dood is.

The Exorcism

Martha noemt Nick een flop en impotent. Ze verrast hem door te vertellen dat George de enige is die haar kan bevredigen. Ze vraagt aan Nick ook om de verhaaltjes niet te geloven en dat ze George bewonderd dat hij spelletjes snapt zodra zij de regels veranderd. Martha gebruikt Nick steeds meer als hulpje en gigolo. Hij word daar kwaad om. Als de deurbel gaat, beveelt ze hem om de deur open te doen. Het is George die zich achter een bos bloemen verschuilt. Hij doet alsof Nick hun zoon is. Hij zegt’ flores para los muertos’ wat betekend: bloemen voor de dode. Nick noemt George en Martha verdorven. George en Martha bespotten dan samen door hem nog vaker hulpje te noemen. Uiteindelijk draait het uit dat Martha en George ruzie maken over de simpelste dingen zoals of het volle maan is of niet.
Dan draagt George de dronken Honey weer de kamer in. Hij kondigt het laatste spelletje aan namelijk ‘Bringing Up The Baby’. Honey wilt in plaats daarvan ‘Peel the Label’ spelen. George begint weer een verhaaltje te vertellen over hun zoon. Als Martha de hun zoon aan het idealiseren is, zegt George het Requiem op. Terwijl dit gebeurd begint Honey te huilen dat ze een kind wil.
Rustig verteld George Martha dat hun kind dood is. Hij is tegen een boom gereden. Martha is woedend en zegt dat George het recht niet heeft om dit te doen. George zegt dan dat Martha hun zoon nooit had mogen noemen, omdat ze daarmee de regels heeft verbroken. Op dat moment beseft Nick dat de zoon van George en Martha verzonnen is en George bevestigd zijn gedachten. Martha en George hebben



nooit kinderen kunnen krijgen. Hij stelt voor dat Nick en Honey voor om naar huis te gaan.
George zegt dat het zo beter zal zijn en op Martha’s suggestie om nog een kind te verzinnen zegt hij nee. Als George zachtjes ‘Who’s Afraid of Virginia Woolf’ begint te zingen, antwoord Martha zachtjes: Ik.


Analyse


Titelverklaring

Het boek heet ‘Who’s Afraid of Virginia Woolf omdat in het boek vaak het liedje Who’s Afraid of Virginia Woolf wordt gezongen. Dit was begonnen op het feestje van Marta’s vader, maar later blijkt dat dit zinnetje van grotere betekenis is. In het echt heet dit liedje dus ‘Wie is er bang voor de grote boze wolf’. Dit geeft de verstopte angst van de vier hoofdpersonen weer. Virginia Woolf was een schrijfster die schreef over moderne mensen die zich van elkaar vervreemden en uiteindelijk zelfmoord plegen.

Fun and Games is de eerste act van het boek. Deze act heeft de naam ‘Fun and Games’ gekregen omdat er erg veel spelletjes in worden gespeeld zoals Humiliate the Host, Get the Guests en Hump the Hostess.

Walpurgisnacht is de tweede act uit ‘Who’s Afraid of Virginia Woolf?’. Walpurgisnacht is de nacht waarbij heksen bij elkaar komen om te feesten. Deze act heet walpurgisnacht omdat de spanning tot een heel hoog niveau oploopt en alles wat met walpurgisnacht te maken heeft een nachtmerrie is net zoals in het boek.

The Exorcism is de derde en laatste act uit het boek. De titel maakt duidelijk dat hun bedachte zoon van grote vernielende invloed is geweest op hun huwelijk.

Genre

Drama

Motto

Het boek heeft geen motto.

Thema

Het boek heeft verschillende belangrijke thema’s. Dit zijn:

- Waarheid en Illusie.



George verteld de hele tijd verhalen bijvoorbeeld over het jongentje dat zijn ouders vermoorde, was het jongentje George of is het allemaal verzonnen. Nick weet niet of hij alles moet geloven of dat alles gelogen is.
Het kind van George en Martha is een verzonnen kind, maar omdat het zo belangrijk is, word het voor Martha en George bijna alsof ze een echt kind hebben.

- Relaties (liefde en haat)
George en Martha hebben veel ruzies, maar toch houden ze van elkaar omdat ze elkaar opvullen en elkaar spelletjes begrijpen.
Nick en Honey zijn met elkaar getrouwd omdat Honey in verwachting was en Nick is met haar getrouwd om het geld van haar vader. Het is dus niet een stel wat getrouwd is om de liefde voor elkaar.



Motieven

De motieven zijn:

- Kinderen willen, maar niet kunnen krijgen
Martha en George wilde graag kinderen maar omdat niet kon hebben ze er ??n bedacht.
Honey heeft Nick het huwelijk ingelokt door te zeggen dat ze zwanger was. Later wilt ze graag kinderen, maar dit heeft ze voorkomen door een geheime operatie.

- Het niet kunnen communiceren met elkaar.
Als George en Martha met elkaar praten, dan draait het toch uit op een ruzie om de raarste dingen, zoals of er een maan is vanavond of niet.
Honey heeft zonder er met Nick over te praten een operatie laten doen om te voorkomen dat ze kinderen krijgt.
Vertelperspectief

Het boek is een toneelstuk. Het verhaal word dus verteld door de hoofdpersonen. Ook geeft de schrijver af en toen de wijze waarop de hoofdpersoon iets verteld aan, zodat de lezer zich meer bij de situatie kan voorstellen.

Tijd

Het verhaal speelt zich af in begin jaren ’60. De tijdsduur van het verhaal is een paar uur.

Plaats en ruimte.


Het verhaal speelt zich af in het huis van George en Martha. Het toneelstuk vind zich voor het grootste gedeelte plaats in de huiskamer van het huis. Er gebeuren wel andere dingen plaats in andere gedeeltes van het huis, zoals in de badkamer of de keuken, maar deze zijn niet zo belangrijk.


Personages

George

George is de man van Martha. Hij is 46 jaar oud. Hij is 6 jaar jonger dan zijn vrouw. George is een dunne man, waarvan de haren al grijs worden. Hij is een round character. In de loop van het verhaal kom je steeds meer te weten over zijn karakter. Hij speelt graag spelletjes met andere mensen en verteld graag verhaaltjes. Het wel te raden wie de hoofdpersonen in zijn verhaaltjes zijn, maar helemaal zeker weet je het nooit.

Martha

Martha is 52 jaar oud. Ze is de dochter van de president van de Universiteit waar haar man, George, werkt. De vader van Martha heeft een grote invloed op haar leven gehad. Omdat martah en George nooit kinderen hebben kunnen krijgen, hebben ze er eentje verzonnen. Als deze dood wordt verklaard, zou ze het liefst weer een nieuw kind verzinnen. Ze doet er ook alles aan om George jaloers te maken, door bijvoorbeeld openlijk met Nick te flirten. Martha is een round character.

Nick

Nick is 30 jaar. Hij is getrouwd met Honey om het geld van haar vader en omdat hij dacht dat zij zwanger was. Nick is een hele knappe man. Hij heeft een paar klassen overgeslagen in zij opleiding. Nick zegt ook dat hij met vrouwen van belangrijke mannen op de universiteit zal naar bed gaan om hoger op te komen.
Nick is een round character.

Honey

Honey is 26 jaar oud. Zij is getrouwd met Nick door te zeggen dat ze zwanger is. Ze is bang om kinderen te krijgen, omdat het veel pijn doet. Ze heeft in het geheim ook een operatie gehad om kinderen te voorkomen. Honey is een beetje het onschuld van het verhaal.
Honey is een round character.

Chronologie / spanningsopbouw

Het boek is chronologisch geschreven. Er staan wel herinneringen in van personen, maar er zijn niet echt flashbacks.
De spanning word langzaam opgebouwd. Eerst wordt er nieuwsgierigheid opgewekt door te zeggen dat er niet over het kind mag worden gepraat. Door alle verhalen van George en Martha wordt je steeds nieuwsgieriger naar waarom er eigenlijk niet over het kind mag worden gepraat. En in het einde van de boek komt de ontknoping over dat het kind een bedenksel is geweest van George en Martha.


Edward Albee

Edward Albeeis geboren op 12 maart 1928 in Washington Dc, USA. Toen hij twee weken oud was werd hij geadopteerd door Reed en Frances Albee. Zijn vader en zijn grootvader hadden hun werk in de theater. Albee studeerde aan Trinity University, dat is een soort kunstacedemie. Hij is op zijn 30e begonnen met toneelstukken schrijven. Zijn beroemdste toneelstukken zijn Who’s Afraid of Virginia Woolf en the Zoo Story. Edward Albee leeft nog steeds. Zijn recenste werken zijn Lorca Play (1993) en Concerto Grosso (1995)



Verwachtingen en evaluatie

0. Ik heb dit boek gelezen van Februari tot en met Mei 2001.
1. Ik moest het boek lezen voor engels.
2a. Ik had geen verwachtingen van het boek, ik wist alleen dat het een toneelstuk
was
2b. Ik had hiervoor nog nooit iets van deze schrijver gelezen.
2c. Ik heb de filmversie van het boek pas gezien nadat het boek was gelezen.
2d. Ik had geen verwachtingen dus deze kunnen ook niet uitgekomen zijn.
3a. Ik vond het boek nogal saai en ik begreep ook niet goed waar het over ging.
Hoe verder we in het boek kwamen, hoe meer ik snapte. Ook kwam dat
omdat er veel dingen werden uitgelegd.
3b. De leraar vind het een goed boek. De medeleerlingen vonden het ook een
saai boek om te lezen.
4a. De gebeurtenissen in het boek spraken mij niet zo aan. Als ik dit boek had
gelezen in de tijd waarin het geschreven was, had het waarschijnlijk een
interessanter boek geweest, omdat ik heb gelezen dat veel dingen in het
boek toch verwijzen naar hoe de wereld in begin jaren ’60 was.
4b. De gebeurtenissen waren niet realistisch. De hoeveel drank dat in dit boek
gebruikt word is onwaarschijnlijk, want een normaal mens had dan al lang
een alcohol vergiftiging opgelopen
4c. Ik was soms geamuseerd door de gebeurtenissen in het boek. Grappig vond



ik Honey, dat zij als een onschuldig persoon die nergens iets van begreep en
de hele spanning in het huis niet aanvoelde.
4d. De huwelijk van George & Martha en Nick & Honey zijn niet vlekkeloos.
George en Martha wilde graag een kind maar dit kon niet, wat heel erg
doorwerkte in hun huwelijk. Nick en Honey zijn niet echt getrouwd om de
liefde. De gebeurtenissen zijn dramatisch.
4e. Edward Albee is zelf geadopteerd. Zijn adoptieouders konden waarschijnlijk
ook geen kinderen krijgen. Ook zegt de vader van Edward dat zijn vrouw
hem domineerde. Martha overheerst George ook in het verhaal.
4f. Ik heb mijzelf afgevraagd dat als Martha en George zo graag een kind wilde,
waarom ze er dan geen een geadopteerd hebben. In de werkelijkheid zie je
ook wel mensen uit elkaar gaan omdat ze geen kinderen kunnen krijgen,
maar adoptie lijkt mij een hele goede oplossing.
5a. Ik vond de personages in het boek goed beschreven. Ze waren heel
verschillend van elkaar, maar toch hadden ze veel met elkaar gemeen, zoals
probleem over kinderen.
5b. De personages kwamen qua karakter levensecht over, maar sommige dingen
waren toch heel nep zoals het alcoholgebruik. In het dagelijks leven gebeuren
ook dingen zoals dat een vrouw de man overheerst en dat een man met een
vrouw trouwt om het geld.
5c. Honey vond ik het sympathiekste van het stel. Zij was voor een groot
gedeelte het onschuldigste en was zo dronken dat ze niet echt goed besefte
wat er gebeurde in die nacht.
5d. Ik kon mij niet goed in de personages inleven. Ik snap wel dat George na 21
jaar van de verzonnen zoon af wil, maar de rest van de personages begreep
ik hun standpunten niet echt goed.
5e. Als ik Honey was, had ik wel met Nick besproken dat ik zo’n operatie wilde.
Het is toch iets wat je niet zomaar doet.
6a. De opbouw van het boek was makkelijk. Het boek was chronologisch
geschreven dus je hoefde niet over flashbacks na te denken.
6b. Ik vond het verhaal makkelijk te volgen, maar dat is vooral omdat er dingen bij
uitgelegd werden. Het verhaal was niet al te moeilijk geschreven en de
belangrijkste lijnen snapte ik wel. De details miste ik toch wel, omdat mijn
engelse woordenschat toch nog niet zo goed is.
6c. Mijn oordeel heeft te maken met de chronologie, omdat ik met flashbacks
lezen toch altijd nog wat moeilijker vind.
6d. Het einde van het boek was goed omdat Martha toch haar zwakke kanten liet
zien, terwijl ze het gehele boek de sterke dominante vrouw was.
7a. Ik vond Martha een nogal schreeuwerig type. Zij schreeuwde nogal veel en
dat beviel mij niet zo. Heel indrukwekkend vond ik het Requiem wat George
oplas. Het voorspelde de verdere verloop van het boek.
7b. Het taalgebruik snapte ik in de grootste lijnen wel goed, maar de details
ontgingen mij wel omdat ik niet alles heel goed begreep.
7c. Het mooiste gedeelte vond ik als er gezegd word ‘ Who’s afraid of Virginia
Woolf? I am…’. Ik vind het mooi omdat Martha toch een zwakke kant van


haarzelf laat zien.
7d. Het taalgebruik was niet zo beeldend. Alleen de stukjes die de schrijver gaf
over hoe de personen iets zeiden, maakte het verhaal beeldender. Omdat er
een bandje bij het boek gedraaid werd kon ik mij het verhaal ook beter
voorstellen.
7e. Er waren natuurlijk veel dialogen in het boek, omdat het een toneelstuk is. De
beschrijvingen van de personages werd door de schrijver zelf voor het
grootste gedeelte beschreven. Ik vond dit wel makkelijk lezen.